ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 380

"คำอะไร?"

ซูหยาวเอียงหัวคิดไปด้วยแล้วพูดไปด้วยว่า: "เขาบอกว่า ถ่านไม่อบอุ่นเท่าคน"

เซี่ยจินอาน:???

หมายความว่าไง นี่หยุนฝู้เฉินไม่อยากเผาถ่านแต่อยากเผาคน?

เซี่ยจินอานกำลังครุ่นคิดและจู่ ๆซูหลานที่อยู่ข้างๆนั้นก็โน้มตัวเข้าใกล้แล้วกระซิบว่า:"ใช่แล้ว เรื่องที่คุณหนูให้ข้าจับตาดูการเคลื่อนไหวของในลาน ช่วงนี้บ่าวไม่พบอะไรที่ผิดปกติเลยเจ้าค่ะ"

เซี่ยจินอานก็ถูกดึงดูดความสนใจทันที นางครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง

คงจะตระหนักถึงการเคลื่อนไหวทางด้านนางแล้วสินะ เอาแต่จับตามองดูอีกฝ่ายพวกเขาก็คงจะไม่กล้าทำอะไรแน่ ใช้วิธีล่อเสือออกจากถ้ำดีกว่า

"อืม งั้นก็ไม่ต้องจับตามองแล้ว"

เซี่ยจินอานกล่าวจบก็หันหลังเดินออกจากห้องและกลับเข้าห้องนอนของตัวเองโดยตรงเลย ตอนนี้ทั้งตัวของนางนั้นมีแต่กลิ่นคาวเลือด จึงรีบให้ซูหลานและอีกคนต้มน้ำและอาบน้ำ จากนั้นก็นอนลงบนเตียงเลย

ส่วนจุดประสงค์ที่หยุนฝู้เฉินให้คนมาส่งถ่านนั้น ก่อนนอนเซี่ยจินอานก็คิดแล้วว่าจะตอบแทนเขาอย่างไร วันไหนกลับไปค่อยไปช่วยเขาตรวจสุขภาพร่างกายละกัน เพื่อเขามีความคิดที่อยากเผาคนจริง

อีกด้านหนึ่ง----

ภายในจวนเซ่อเจิ้งหวาง หยุนฝู้เฉินที่พึ่งกลับมาจากข้างนอกนั้นรอบตัวเย็นไปหมด และพึ่งเดินเข้าไปในลาน ก็เสวียนเฟิงเดิมมาอย่างเร่งรีบและบอกว่า: "ท่านอ๋อง ข้าน้อยได้สั่งให้คนนำถ่านไปส่งที่จวนเซี่ยแล้ว"

เขายังบอกให้คนบอกเป็นนัยให้คุณหนูเซี่ยด้วย! คิดว่าคุณหนูเซี่ยคงเข้าใจน้ำใจของท่านอ๋องแล้วสินะ?

"อืม"

หยุนฝู้เฉินตอบอย่างเฉยชาและไม่ได้หยุดเดิน

"ใช่แล้วท่านอ๋อง ข้าน้อยได้ยินมาว่าคุณหนูเซี่ยถูกลอบสังหารที่ประตูพระราชวัง"

เมื่อได้ยินคำนี้ หยุนฝู้เฉินก็หันหลังกลับมาอย่างเร็ว สีหน้าเย็นชา ดวงตากระหายเลือด และภายใต้แสงสะท้อนของแสงจันทร์นั้นหน้ากากอสูรดุร้ายก็ดูเย็นชาเป็นพิเศษ เหมือนดั่งปีศาจที่หยุดนิ่ง

"นางได้รับบาดเจ็บหรือไม่?"

ความอาฆาตในน้ำเสียงนี้ทำให้เสวียนเฟิงกลัวจนขาสั่น ก้มหน้าและกล่าวต่อว่า: "โชคดีที่ไม่ได้เป็นไร

คุณหนูเซี่ยได้กลับไปยังจวนแม่ทัพอย่างปลอดภัยแล้ว"

"หาผู้ที่อยู่เบื้องหลังเจอหรือยัง?"

"ทูลท่านอ๋อง คือไท่จื่อขอรับ"

เมื่อหยุนฝู้เฉินได้ยินคำนี้ ก็กำหมัดไว้แน่นๆ ในดวงตานั้นมีแสงสีแดงเล็กน้อย แต่เพียงครู่หนึ่งก็สลายไปแล้ว เพียงแต่ว่าบนหน้ากากนั้นเหมือนถูกปกคลุมไปด้วยหิมะพันปีที่ยังไม่ละลาย เหน็บหนาวจนทำให้ไม่อาจเข้าใกล้

"สี่องครักษ์คนสนิทเทียน ตี้ เสวียน หวง ออกไปกับข้า"

มองดูสีหน้าที่จริงจังของเพ้ยจิ่วชวน สีหน้าของเซี่ยจินอานก็เริ่มจริงจังขึ้น ในใจมีการคาดเดาที่คลุมเครือเกี่ยวกับการสนทนานี้อยู่เล็กน้อย

"ได้"

นางสั่งให้ซูหยาวและอีกคนให้ทั้งสองเฝ้าอยู่นอกประตู แล้วพาเพ้ยจิ่วชวนข้ามธรณีประตูเข้าไปในห้องโถงและนั่งลงบนที่นั่งสูง

"เจ้าจะพูดอะไร ก็พูดมาตรงๆเลย"

ดวงตาทั้งสองเพ้ยจิ่วชวนจ้องมองนาง และก็พูดว่า:"ประมุข ช่วงนี้ข้าน้อยได้แอบสืบท่านอยู่เสมอ"

สีหน้าของเซี่ยจินอานอึ้งไปแป๊บ จากนั้นก็ยิ้ม:"ผลเป็นไงบ้าง?"

"ข้าน้อยสงสัยว่าท่านไม่ใช่ประมุข แต่ข้อมูลทั้งหมดที่ตรวจสอบออกมาก็ชี้ให้เห็นว่าท่านก็คือเซี่ยจินอาน และไม่ได้ถูกคนอื่นสวมรอย"

เพ้ยจิ่วชวนก้มหัวลงมองดูน้ำในถ้วย ตอนนี้ถ้วยนี้ใส่น้ำถ้วยนี้ไว้ แต่ถ้วยถัดไปก็สามารถเปลี่ยนเป็นถ้วยใหม่ได้แล้ว

"แน่นอนว่าข้าไม่ได้ถูกใครสวมรอยอยู่แล้ว เพราะในใต้หล้านี้ไม่มีผู้ที่มีใบหน้าที่เหมือนกันอยู่แล้ว"

เซี่ยจินอานดื่มชาด้วยสีหน้าที่สงบ เพราะใครจะไปคิดได้ว่าดวงวิญญาณของร่างนี้นั้นได้ถูกเปลี่ยนไปแล้ว

"แต่ข้ารู้ว่า เจ้าไม่ใช่นาง"

เพ้ยจิ่วชวนกล่าวอย่างมั่นใจ เงยหน้าขึ้นแล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า "เจ้าเป็นใครกันแน่?"