ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 39

ยังไม่รอนางคิดให้ละเอียด ก็ได้ยินหยุนฝู้เฉินหันไปบอกสามองครักษ์ที่เหลือว่า "พวกเจ้าสามคนไปตัดนิ้วนาง"

พอได้ยินคำนี้เซี่ยจินอานรีบผุดลุกขึ้นจากพื้นทันที ตะคอกด้วยความโกรธจัด "เอาอีก?!"

"ท่านมันไม่แยกแยะผิดชอบชั่วดี! ข้าไม่น่าช่วยท่านเลย!"

หยุนฝู้เฉินสายตาเย็นเยียบ พูดเสียงเย็นว่า "เจ้าทำเพื่อเอาชีวิตรอด"

"ใช่ ระหว่างเราเป็นข้อตกลงกัน ใช้อาการป่วยของท่านมาแลกกับชีวิตข้า แต่ท่านก็ไม่ควรให้ข้าแค่ชีวิตเดียวสิ! วันนี้ตัดมือข้า พรุ่งนี้ตัดขาข้า ก่อนหน้านี้ยังจะควักลูกตาตัดลิ้น! ทำไม ท่านคิดจะเปลี่ยนข้าให้กลายเป็นเหรินจื้อหรอ!"(เหรินจื้อหรือเรียกว่ามนุษย์หมู เป็นโทษสังหารในสมัยโบราณ โดยลงโทษด้วยตัดแขนขาแล้วยัดลงในไห บางทีต้องตัดจมูกตัดหูและควักลูกตาอีก)

"ก็มิใช่ไม่ได้" หยุนฝู้เฉินพูดเสียงเบา

เซี่ยจินอานเบิกตากว้าง ความตกตะลึงบนใบหน้าแสดงออกมาจนหมด

นางมองเข้าไปในดวงตาหยุนฝู้เฉิน แววตาเรียบเฉยในดวงตาคู่นั้น คำพูดที่พูดออกมาจริงจังมาก ไม่มีวี่แววการล้อเล่นเลยสักนิด

เซี่ยจินอานหนาวสันหลังวาบ ผู้ชายคนนี้พูดจริง

ถ้านางยังไปหาเรื่องเขาอีก เขาจะทำให้นางกลายเป็นเหรินจื้อจริงๆ

ซากศพที่ตรึงอยู่บนกำแพงที่หน้าประตู ความไม่แยแสต่อชีวิตเมื่อหลายวันก่อน

รวมกับคำพูดเรื่องเหรินจื้อในวันนี้ล้วนบรรยายถึงความเลือดเย็นของเขา

พวกตี้เฟิงลังเลเล็กน้อย

เพราะอาการป่วยของท่านอ๋องต้องอาศัยคนผู้นี้มารักษา ถ้าทำอีกฝ่ายร้อนใจ ปล่อยมือไม่รักษาแล้วจะทำเยี่ยงใดกัน!

ตี้เฟิงคิดไปเยอะกว่านั้น การรังแกสตรีอ่อนแอผู้หนึ่งเขาเองก็ทำไม่ได้เช่นกัน

และสตรีผู้นี้ก็ช่างประหลาดยิ่งนัก ทำให้เทียนเฟิงสลบลงได้!

ถ้าเขาก็โดนทำสลบด้วย มิใช่ขายขี้หน้าเลยเขียวรึ!

เขาก้าวเท้าขึ้นหน้าพูดว่า "ท่านอ๋อง เรื่องนี้มีข้อสงสัยหลายประการ ไม่ว่าจะเป็นหมอเซวียหรือคุณหนูเซี่ยล้วนมีหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์ของตน"

"และก็ไม่อาจจะกำหนดโทษให้กับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งชัดเจน"

"มิสู้ท่านอ๋องยกให้ซูหยาวนางตัดสินใจเอง หากนางเชื่อใจคุณหนูเซี่ย ก็ให้คุณหนูเซี่ยรักษาต่อ หากไม่เชื่อ ก็หยุดการให้รักษา"

เซี่ยจินอานไม่ได้พูดอะไร มองซูหยาวเงียบๆไม่พูดอะไร

คนบางคนเชื่อคุณ คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเลย

ถ้าเขาไม่เชื่อคุณ พูดไปร้อยคำก็ไม่มีประโยชน์

"ข้าอยากให้คุณหนูเซี่ยรักษาให้ข้า! ทำให้ข้าหายจากเชื้อราที่เล็บ"

ซูหลานโกรธจัด โพล่งออกมาหนึ่งคำ "ข้าจะไม่สนใจเจ้าแล้ว" และวิ่งออกไป

ทุกคนที่นี่ไม่มีใครเชื่อใจเซี่ยจินอาน และคิดกันว่าซูหยาวเลือกผิดแล้ว

เซี่ยจินอานหัวเราะเบาๆออกมา รอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งมากขึ้น

นี่เป็นรอยยิ้มจริงใจที่สุดที่นางแสดงออกมานับตั้งแต่ย้อนเวลามา!

แต่กลับมีคนไม่ยอมรับ!