ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 394

หยุนฝู้เฉินพักอยู่ในโรงหมอสามวัน เมื่อแน่ใจแล้วว่าร่างกายของเขาไม่มีอะไรผิดปกติ เซี่ยจินอานก็ตัดสินใจว่าจะไล่คนออกไป!

หลักๆเพราะเซี่ยจินอานทนหยุนฝู้เฉินไม่ไหวแล้วจริงๆ เพราะเขาชอบก่อวินาศกรรมเป็นอย่างมาก

แก้วในห้องบอกจะแตกก็แตกเลย เก้าอี้บอกจะพังก็พัง!

และสิ่งที่ทำให้นางทนไม่ไหวเลยก็คือ เตียงพัง!

ตอนที่เซี่ยจินอานเห็นฉากนี้ ในใจอึ้งไปเลย!

นางสงสัยเป็นอย่างมาก ว่านี่เป็นแผนชั่วของหยุนฝู้เฉิน เว่ยฉางยางต่อให้ตายก็ไม่ยอมจำนนจึงทำเรื่องแบบนี้เพื่อป้องกันตัว!

ดังนั้นเพื่อปกป้องความปลอดภัยในชีวิตของชายรูปงามแล้ว นางจะต้องตัดสินใจ!

เซี่ยจินอานมองไปทางเตียงที่พังยับเยินอย่างปวดใจ กล่าวอย่างเจ็บปวดว่า:"บอกให้พวกท่านทนไว้ไม่ใช่หรือ?"

หยุนฝู้เฉินมองเว่ยฉางยางด้วยสายตาที่โกรธเคือง กล่าวเสียงเย็นว่า:"ทนไม่ได้!"

ชายผู้นี้ยั่วยุเขา บอกว่าเขานิสัยแย่!

ทนไม่ได้!

เว่ยฉางยางเองก็มองกลับไปทางหยุนฝู้เฉินอย่างไม่ยอมแพ้ กล่าวอย่างเย็นชาว่า:"มันก็ทนไม่ได้จริงๆนั่นแหละ!"

ชายผู้นี้พูดเสียดสีเขา บอกว่าเขาเป็นคนป่วยกระเสาะกระแสะ

ทนไม่ได้!

เซี่ยจินอานมองไปที่ทั้งสองคนอย่างตกตะลึง บ้าเอ๊ย พวกท่านทนไม่ได้ พวกท่านก็ไปเปิดห้องทำกันที่โรงเตี๊ยมสิ!

เหตุใดจึงมาทำลายโรงหมอเล็กๆของนางกัน พวกท่านรู้หรือไม่ว่าเตียงเตียงนี้ราคาเท่าไหร่?

ให้ตายสิ ทนไม่ไหวจริงๆ!

"ทนไม่ได้ก็อดกลั้นมันไว้ซะ!"เซี่ยจินอานกัดปากกล่าวเสียงเย็น"ไม่เช่นนั้นข้าจะทำให้พวกท่านเสื่อมแรงให้หมด!"

สีหน้าของทั้งสองคนเปลี่ยนไปในเวลาเดียวกัน มองไปทางเซี่ยจินอานอย่างไม่เชื่อสายตา

คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นคนโหดเหี้ยมขนาดนี้!

หยุนฝู้เฉินไม่พอใจ กล่าวอย่างโมโหว่า:"เหตุใดจึงเป็นข้าที่ต้องออกจากโรงหมอ?"

ก็แค่ไม่ได้ตั้งใจเผลอใช้กำลังภายในทำเตียงพังไปเตียงหนึ่งเองไม่ใช่หรือ?

"เพราะ ว่า ท่าน ไม่ ป่วย!"เซี่ยจินอานพูดทีละคำ

หยุนฝู้เฉินกล่าวเสียงเย็น:"เจ้าไม่ใช่ข้า เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าข้าไม่ป่วย?"

"เพราะข้าเป็นหมอ!"เซี่ยจินอานตะโกน"ถ้ายังพูดมากความอีกคำ ข้าจะทำให้ท่านเสื่อมไปทั้งชีวิตซะ!"

พูดแล้วก็หยิบเข็มเงินออกมา สว่างขึ้นมาให้เห็น

ดวงตาของหยุนฝู้เฉินเยือกเย็น เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเห็นเข็มเงินที่สว่างไสว เขาก็นิ่งก็เงียบ

เพื่อความสุขในอนาคตแล้ว เขาจะจากไปก่อน

เว่ยฉางยางเห็นแบบนี้ กระตุกยิ้มแล้วกล่าว:"เซ่อเจิ้งหวางไปดีนะขอรับ"

หยุนฝู้เฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย ยิ้มหยันแล้วกล่าวว่า:"อย่าได้ใจ ข้าจะกลับมาอีก"