ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 81

ภายในใจของเซี่ยจินอานอยากจะกดปุ่มหยุดชั่วคราวสักปุ่มหนึ่ง

นางบอกว่าตัวเองอยากจะเรียนเย็บปักถักร้อยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้าของนางล้วนแต่เต็มไปด้วยการปฏิเสธทั้งสิ้น!

"ไม่ต้อง" เซี่ยจินอานปฏิเสธอย่างแข็งขัน "ให้ตายก็ไม่เรียน!"

แต่สุดท้ายนางก็ทนต่อการดื้อด้วยวิธีที่แข็งกร้าวของสาวใช้ทั้งสองคนไม่ไหวแล้ว นางจึงหยิบเข็มเย็บปักขึ้นมา

บางทีการตบหน้าตัวเองอาจจะมาช้า แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มาเสมอไป

นอกหน้าต่างมีฝนตกปรอยๆลงมาแล้ว อากาศก็ชื้นและเย็น ทำให้เซี่ยจินอานต้องหดตัวลงเล็กน้อย

ซูหลานเห็นดังนั้น จึงหยิบเสื้อคลุมฤดูใบไม้ร่วงออกมาจากในตู้ แล้วพาดเอาไว้บนไหล่ของเซี่ยจินอาน

เซี่ยจินอานมองดูสายฝนที่โปรยปรายนอกหน้าต่างอยู่ครู่หนึ่ง และกำลังคิดในใจว่าอีกสองวันขาพ่อบ้านก็จะหายเป็นปกติแล้ว

แต่ทว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย

ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ อาการเจ็บขาของพ่อบ้านได้รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่เขาก็ยังสามารถทนผ่านมันไปได้

แต่ในหัวใจยังคงรู้สึกหดหู่ เพราะอาการเจ็บขาของเขายังไม่หายดี

โชคดีที่ในตอนแรกเขาไม่กล้าที่จะกอดความหวังเอาไว้มากเกินไป จนถึงตอนนี้ความรู้สึกผิดหวังนี้ กลับไม่ได้หนักหนาเท่าไหร่นัก

แต่พอฝนตกลงมาในวันนี้ ความรู้สึกเจ็บปวดที่ขาของพ่อบ้านก็ได้ทวีความรุนแรงขึ้นมาอีกครั้ง

แต่ทว่าความรู้สึกเจ็บปวดประเภทนี้แตกต่างจากความรู้สึกเจ็บปวดจากโรคเหน็บชาในวันธรรมดาเล็กน้อย

ซึ่งในวันธรรมดา เมื่อโรคเหน็บชาของเขากำเริบขึ้นมา ความเจ็บปวดที่ออกมาจากกระดูกก็แผ่ซ่านไปทั่วทั้งขา

แต่วันนี้กลับรู้สึกว่าบริเวณที่เขาทายานั้นเจ็บปวดเป็นพิเศษ

สุ้นจื่อที่อยู่ข้างๆจึงรีบหันกลับมา แล้วพูดว่า "เหตุใดอาการป่วยนี้ถึงแย่ลงอย่างกะทันหันได้ล่ะ? ข้าน้อยตั้งใจทายาเป็นอย่างดีทุกครั้งเลยนะขอรับ!"

ในขณะที่พูดคำนี้อยู่นั้น ก็มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวสมองของสุ้นจื่อแต่กลับไม่ได้คว้าเอาไว้

"มันไม่เกี่ยวกับเจ้าหรอก" พ่อบ้านพูด

เซี่ยจินอานได้ยินดังนั้นจึงหันหลังกลับมาเหลือบมองในทันที และได้เห็นความขาวซีดซึ่งเกิดจากอาการป่วยที่อยู่บนใบหน้าของพ่อบ้าน นางรู้สึกตื่นตระหนกอยู่ในใจจึงลุกขึ้นมาในทันใด แล้วเดินเข้าไป

"ตาเฒ่า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับท่านหรือ?" เซี่ยจินอานพูดด้วยความกังวลใจ

พ่อบ้านเห็นว่าการแสดงออกทางสีหน้าของเซี่ยจินอานไม่ดูเหมือนจะแสร้งทำ ด้วยเหตุนี้เขาจึงถอนหายใจและพูดว่า "ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ อาการเจ็บปวดบนขานี้ของข้าก็เริ่มรุนแรงขึ้นมาแล้ว"

"รุนแรงขึ้นรึ? เป็นไปไม่ได้หนะ!" เซี่ยจินอานพูดขึ้นมาด้วยประหลาดใจ หลังจากนั้นจึงใช้สายตาสแกนในทันที แล้วพบว่าพ่อบ้านถูกวางยาพิษ!

"ตาเฒ่า นี่ท่านถูกพิษเข้าแล้ว!" เซี่ยจินอานพูด "ท่านนั่งลงบนเก้าอี้ก่อน ข้าจะตรวจดูขาของท่านสักหน่อย"

หลังจากนั้นนางก็มองไปที่ซูหลานทั้งสองคนอีกครั้ง แล้วพูดว่า "พวกเจ้าทั้งสองไปเตรียมน้ำร้อน"

"เจ้าค่ะ" สาวใช้ทั้งสองคนเดินออกไปในทันที เพื่อไปเตรียมน้ำร้อนตามคำสั่ง

เซี่ยจินอานพับขากางเกงของพ่อบ้านขึ้น หลังจากนั้นจึงเปิดผ้าขาวที่อยู่ด้านบนออก แล้วตรวจดูยาที่ทาอยู่บนนั้น

หลังจากนั้นก็ใช้มือแตะเล็กน้อย และดมแล้วดมอีก

แล้วสีหน้ายิ้มเยาะกลุ่มหนึ่งก็ลอยขึ้นมาบนใบหน้าของนาง!