ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต นิยาย บท 485

ตอนที่485แตกคอกัน

ความเข้าใจของหลินซีนเยียนแลกกับสายตาชมเชยของหรงเย่เขาหันไปทักทายอย่างสุภาพกับหลี่อวี๋นซ่านจากนั้นก็กระโดดลงน้ำไป

ทุกคนก็รออีกสักพักผู้อาวุโสคนที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลหลินซีนเยียนก็เดินเข้ามาผายมือออกทำท่าเชิญกับนาง"แม่นางหลินเชิญเถอะข้าจะปกป้องเจ้าเป็นอย่างดีเอง"

หลินซีนเยียนกลับนิ่งเฉยเพียงแค่ริมฝีปากกระตุกยิ้มบางๆออกมา"ข้า...ไม่ไปแล้วล่ะ"

หมายความว่าอย่างไร?"ผู้อาวุโสเห็นท่าทีแปลกๆของนางในใจราวกับมีบางสิ่งบางอย่างแตกสลายผู้อาวุโสตระกูลหรงผู้ซึ่งผ่านร้อนผ่านหนาวมาจนเคยชินตอนนี้กลับหวาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

ข้าบอกว่าข้าไม่ไปแล้วสระน้ำเย็นนั่นอันตรายจะตายพวกเจ้าไปเองเถอะบางทีฝั่งตรงข้ามอาจจะเป็นสมบัติที่ซ่อนอยู่ก็ได้"หลินซีนเยียนพับแขนเสื้อขึ้นพูดปัดๆแบบขอไปที

"เจ้าเจ้า!"ผู้อาวุโสตระกูลหรงคนนั้นชี้หน้านางแล้วด่าขึ้น:"ในสระน้ำเย็นนั่นมีอะไรใช่หรือไม่?เจ้ารู้อยู่แต่แรกแล้ว!ตอนนี้เจ้าไม่ไปก็ต้องไปเจ้าไม่มีสิทธิเลือก!"

ผู้อาวุโสคนนั้นพูดพร้อมกับจะมาจับหลินซีนเยียนไว้หลินซีนเยียนหัวเราะเหอะกำลังจะควักปืนที่เตรียมไว้แต่แรกแล้วออกมาแต่ก็มีคนไวกว่านางก้าวหนึ่งมายืนอยู่ด้านหน้านาง

”นางเงยหน้ามองดูพริบตาหนึ่งก็คือเสี่ยวหลงที่มายืนบังอยู่ด้านหน้านาง"แม่นางถอยไปที่นี่ข้าเอง"

"ระวังตัวด้วย"หลินซีนเยียนขมวดคิ้ว นางรู้สึกว่าเสี่ยวหลงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้อาวุโสคนนั้นแต่ว่าในตัวของเสี่ยวหลงก็มีปืนที่นางให้ไว้เช่นกันดังนั้นในตอนจบนางเชื่อว่าเสี่ยวหลงจะชนะแน่นอน

ทั้งสองคนกำลังต่อสู้กันหลี่อวี๋นซ่านที่อยู่ข้างๆก็หันหน้าไปข้างหลังสั่งกับคนสองคนว่า:"ไปช่วยหน่อย"

สองคนนั้นยังไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่หลี่อวี๋นซ่านกวาดสายตามองไปแรงๆครั้งหนึ่งทั้งสองคนก็รีบเข้าร่วมสู้ด้วยทันที ขณะนั้นก็เข้าใจความหมายของนายใหญ่ขึ้นมาทันทีคนของตระกูลหรงพวกเขาไม่ช่วยอยู่แล้วที่ต้องช่วยแน่นอนว่าต้องเป็นคนที่อยู่ข้างกายแม่นางหลินสิ

ได้ความช่วยเหลือจากตระกูลหลี่ความกดดันที่เสี่ยวหลงเผชิญหน้าอยู่ก็ลดลงไปไม่น้อยเพียงเวลาไม่นานผู้อาวุโสตระกูลหลี่ก็ฟันผู้อาวุโสตระกูลหรงล้มลงกับพื้น

เลือดสดๆค่อยๆไหลออกมาจากร่างของผู้อาวุโสตระกูลหรงจนกระทั่งตายเขาก็ยังชี้ไปทางหลินซีนเยียนอย่างดุร้ายถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่ว่าสีหน้าและแววตาเห็นได้ชัดว่ากำลังต่อว่านังผู้หญิงอสรพิษคนนี้!

พวกเขาตระกูลหรงดูถูกโลกนี้น้อยไปนายใหญ่เป็นถึงผู้มีปัญญาเป็นเลิศกลับคิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งทำให้กลายเป็นกบในหม้อต้มค่อยๆฆ่าทีละขั้นตอน!

เรื่องแบบนี้ต่อให้พูดออกไปก็คงจะไม่มีใครเชื่อ!น่าสงสารตระกูลหรงของเขายอดฝีมือทั้งหมดต่างก็มาที่นี่ซ้ำยังตายลงทั้งหมดแม้แต่คนส่งข่าวกลับไปยังตระกูลสักคนก็ไม่มี

หลินซีนเยียนคิ้วขมวดแน่นถึงแม้ว่านางจะปกป้องคนของตระกูลหลี่มาโดยตลอดแต่ว่าดูจากการที่หลี่อวี๋นซ่านช่วยเหลือนางมานับหลายครั้งแล้วนางถึงไม่ได้ลงมือกับคนของตระกูลหลี่มาถึงตอนนี้ดูเหมือนว่านางจะใจดีไปหน่อย

อยู่ต่อหน้าผลประโยชน์มหาศาลความรู้สึก?หน้าตา?ราวกับทั้งหมดก็ไม่ต้องการแล้วนางดูถูกความมืดในใจคนไปหน่อยคนบางคนตอนไม่มีผลประโยชน์ยังคงเป็นเพื่อนกันได้แต่พอมีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวก็เป็นศัตรูศัตรูที่ยอมแลกด้วยชีวิต!

นางมองไปทางหลี่อวี๋นซ่านอย่างเยือกเย็นยักคิ้วแล้วพูดว่า:"นายใหญ่หลี่ตอนนี้ที่เจ้าหมายถึงก็คือจะบีบข้าให้นำไปสินะ?"

แววตาของนางทำให้หลี่อวี๋นซ่านเจ็บปวดหัวใจแถมยังเรียกเขาว่านายใหญ่หลี่อย่างเต็มยศอีกริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อยกำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดเขาส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น:"ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้นเจ้าอยากจะไปจะไปเมื่อไหร่ก็ได้..."

"ซ่าน!"หลี่ห่ายตะคอกเสียงดังตัดบทหลี่อวี๋นซ่านแล้วก็พูดเสียงต่ำว่า:"เจ้าอย่าลืมคำพูดที่พ่อเจ้าพูดกับเจ้าก่อนตายสิ!ตระกูลหลี่ตอนนี้เหลือเพียงแค่ชื่อเท่านั้นถ้าหากไม่มีสมบัติพวกนี้อำนาจที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลหลี่จะรักษาต่อไปได้อย่างไร?ตระกูลผู้ตัดขาดจากโลกหลายร้อยปีเจ้าทำใจให้มันสูญสลายไปในมือของเจ้าได้หรอ?เจ้าอย่าลืมนะว่าเจ้ารับปากพ่อของเจ้าไว้แล้วจะต้องดูแลรักษาตระกูลหลี่ให้เป็นอย่างดี!"

"แต่ว่า..."หลี่อวี๋นซ่านกลืนน้ำลายลงคอราวกับยังอยากจะพูดอะไรต่อ

หลี่ห่ายส่ายหน้าอีกครั้ง"ซ่านตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเป็นคนดีข้าเองก็ชื่นชมแม่นางหลินหากว่านางสามารถมาเป็นนายหญิงแห่งตระกูลหลี่ได้ข้าอยากจะได้ก็ทำไม่ได้แต่ว่าตอนนี้นางไม่สามารถมาเป็นนายหญิงตระกูลหลี่ได้ส่วนพวกเราตระกูลหลี่ก็ไม่สามารถทำให้ตระกูลต้องไปเสี่ยงอันตรายเพียงเพราะห่วงคนนอกแบบนางคนเดียวได้ซ่านลุงดันให้เจ้าขึ้นครองตำแหน่งนายใหญ่แห่งตระกูลไม่ใช่เพราะว่าให้เจ้าในเวลานี้มาเห็นแก่ความรักหรอกนะ"

"ท่านลุงพวกเรานำหยดเลือดส่วนหนึ่งของนางไปลองดูกันเถอะบางทีอาจจะไม่ต้องให้นางไปด้วยตัวเองก็ได้"หลี่อวี๋นซ่านยังคงอยากที่จะลองเกลี้ยกล่อมหลี่ห่ายดู