ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 318

มู่น่อนน่อนไปซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้ออาหาร จากนั้นเธอก็ขับรถไปที่คอนโดของเฉินถิงเซียว

ผลตรวจความเป็นพ่อของซือเฉิงหยู้และเฉินชิงเฟิงออกมาในวันนี้ แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะสามารถยืนยันผ่านเฉินถิงเซียวได้ว่าทั้งสองต้องเป็นมีความสัมพันธ์แบบพ่อ-ลูก แต่ในใจเธอก็ยังรู้สึกประหม่า

เธอนึกถึงคำพูดของเสิ่นชูหาน ตระกูลเฉินนั้นซับซ้อนกว่าที่คิด

นี่เธอได้ประสบพบเจอด้วยตัวเอง

เมื่อเธอไปที่คอนโดของเฉินถิงเซียว คนที่ไปรับผลการตรวจDNAยังมาไม่ถึง

เฉินถิงเซียวกำลังนั่งอยู่บนโซฟา ในมือเขาถือบุหรี่ไว้ แต่ไม่ได้จุดไฟ

เฉินถิงเซียวไม่ค่อยสูบบุหรี่ อย่างน้อยเฉินถิงเซียวในอดีตก็ไม่เคยติดบุหรี่

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า เฉินถิงเซียวก็เอาบุหรี่ในมือไปวางไว้ที่โต๊ะกาแฟตรงหน้าเขา จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางของมู่น่อนน่อน "รถติดเหรอ?"

ดวงตาของเขาก็ไปสะดุดกับสิ่งของในมือของเธอ เขาสะดุ้งเล็กน้อย จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินไปหาเธอ และช่วยยกทุกสิ่งที่อยู่ในมือของเธอออก

“คุณไปซื้อของพวกนี้มาจะทำอะไร?” เฉินถิงเซียวขมวดคิ้ว น้ำเสียงของเขาไม่ค่อยดีนัก และสีหน้าของเขาก็ดูไม่พอใจเล็กน้อย

มู่น่อนน่อนรู้ว่าทำไมเฉินถิงเซียวถึงดูไม่พอใจ เธอเลยพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นว่า “เมื่อคืนตอนที่คุณพ่อของคุณมาที่นี่ ข้อแก้ตัวที่ฉันบอกเขาก็คือฉันมาทำอาหารให้คุณทานเพื่อเอาชนะใจคุณ แน่นอนว่าฉันต้องแกล้งทำให้สมจริงหน่อยสิ"

เฉินถิงเซียวไม่ได้พูดอะไร แต่ใบหน้าเขาก็ดูเย็นชามาก เขานำของที่มู่น่อนน่อนซื้อไปไว้ในตู้เย็นทีละชิ้น

มู่น่อนน่อนยืนอยู่ที่ประตูห้องครัว เธอมองเขาก้มลงเอาของเก็บเข้าไปข้างใน เธออดไม่ได้ที่จะหยอกล้อเขา "ท่าทีของคุณเย็นชาเหมือนตู้เย็นเลยนะ"

เฉินถิงเซียวหันหน้าไปและชำเลืองมองเธอ และพูดเบาๆ ว่า "ผมก็เย็นชาเหมือนภูเขาน้ำแข็งได้เหมือนกันนะ คุณอยากสัมผัสดูไหม?"

“ไม่” มู่น่อนน่อนรีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

เฉินถิงเซียวปิดประตูตู้เย็นและเดินไปหาเธอโดยไม่ยิ้ม

มู่น่อนน่อนก้าวถอยหลังทันที

สีหน้าของเฉินถิงเซียวดูแย่กว่าเดิม และเขาก็คว้ามือของมู่น่อนน่อนไว้ "จะหลบทำไม?"

มู่น่อนน่อนบอกความจริง “ฉันกลัวว่าคุณจะตีฉัน”

“เหอะ” เฉินถิงเซียวเย้ยหยัน “ถ้าทุกครั้งที่คุณทำให้ผมโกรธแล้วผมจะตีคุณ คุณก็คงจะตายไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นครั้งแล้ว”

“ฉันทำให้คุณโมโหบ่อยเหรอ?” มู่น่อนน่อนแปลกใจกับคำว่า “หนึ่งหมื่นครั้ง” ของเขา

น้อยครั้งที่ทั้งสองคนจะต่อปากต่อคำกันแบบนี้ มู่น่อนน่อนชอบความรู้สึกนี้มาก

เฉินถิงเซียวแสร้งทำเป็นดุ “คุณคิดว่ายังไงละ?”

มู่น่อนน่อนเม้มริมฝีปากก่อนจะหัวเราะออกมา ในขณะที่เธอกำลังจะพูด เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น

ทั้งสองมองหน้ากัน พวกเขารู้ว่าคนที่ไปเอาผลตรวจDNAความเป็นพ่อลูกมาถึงแล้ว

มู่น่อนน่อนตีที่มือเขา “ฉันจะไปเปิดประตู”

เฉินถิงเซียวปล่อยเธอ จากนั้นก็เดินไปที่โซฟาและนั่งลง

มู่น่อนน่อนเปิดประตู และเธอพบว่าคนที่ยืนอยู่ข้างนอกคือสือเย่

สือเย่ไม่แปลกใจที่เห็นมู่น่อนน่อน แต่เขามักจะเรียกออกมาด้วยความเคยชินว่า "คุณหญิง"

“เข้ามาเร็ว” มู่น่อนน่อนยืนอยู่ข้างๆ หลังจากรอให้สือเย่เข้ามา เธอก็ปิดประตู

สือเย่ถือซองกระดาษไว้ เขาเดินไปหาเฉินถิงเซียวอย่างรวดเร็ว "คุณชาย นี่คือผลการตรวจ"

เฉินถิงเซียวเปิดซองกระดาษ และเอารายงานการประเมินข้างในออกมา เขาเปิดดูทีละหน้า และก็หยุดที่คำว่า "มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด"

เฉินถิงเซียวนึกถึงคำพูดที่ปู่ของเขาพูดกับเขาในช่วงวันส่งท้ายปีเก่า เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ไม่แน่นอน”

มู่น่อนน่อนคิดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง

ในตอนนั้น เฉินถิงเซียวก็พูดขึ้นทันทีว่า “สือเย่ จองตั๋วเครื่องบินคืนนี้ให้ฉันด้วย ฉันจะไปเมืองM”เฉินเหลียนอาศัยอยู่ในเมืองM

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มู่น่อนน่อนก็มองไปที่เขา “คุณจะไปหาป้าของคุณเหรอ?”

“ใช่” ท่าทีของเฉินถิงเซียวดูเข้มงวดผิดปกติ “เรื่องนี้มีเพียงคุณป้าคนเดียวที่จะสามารถไขข้อสงสัยทั้งหมดได้”

ทางเฉินชิงเฟิง เขาไม่สามารถรู้อะไรจากเขาได้เลย

แม้ว่าจะยังไม่ชัดเจน ว่าเรื่องที่ซือเฉิงหยู้เป็นลูกนอกกฎหมายของเฉินชิงเฟิง จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีลักพาตัวในตอนนั้นและเฉินมู่ที่ถูกขโมยไปหรือไม่ แต่พวกเขาทำได้แค่ตรวจสอบจากข้อมูลที่มีอยู่ทั้งหมด

สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเฉินชิงเฟิง ยังไงก็ต้องตรวจสอบ

มู่น่อนน่อนเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันอยากไปกับคุณ”

เห็นได้ชัดว่าเฉินถิงเซียวไม่มีท่าทีที่จะพาเธอไปที่เมืองMด้วย "รอผมกลับมา ถ้ามีอะไรให้ติดต่อสือเย่ ไม่ก็จือหยั่น"

มู่น่อนน่อนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง เฉินถิงเซียวยกข้อมือขึ้นและมองดูเวลา เขาพูดขัดจังหวะสิ่งที่เธอกำลังจะพูด "ตอนนี้ 11 โมงแล้ว เดี๋ยวผมจะเดินทางไปที่สนามบินเลย คุณแน่ใจนะว่าจะไม่ทำอาหารเที่ยงให้ผมทาน?"

มู่น่อนน่อนเม้มริมฝีปาก “ฉันจะทำเดี๋ยวนี้เลย”

ในเมื่อเฉินถิงเซียวได้ตัดสินใจว่าจะไม่พาเธอไปด้วย เธอจึงไม่ไป

เฉินถิงเซียวมองมู่น่อนน่อนที่เข้าไปในครัว จากนั้นเขาก็หันไปมองสือเย่ "ตอนที่ฉันไม่อยู่ ส่งคนไปจับตาดูที่ตระกูลเฉินให้ดี"

สือเย่กล่าวด้วยความเคารพ "ครับ"