ชีวิตในสวนผัก นิยาย บท 11

"พี่ใหญ่ตื่นเเล้วหรือเจ้าคะ ยังเช้าอยู่ท่านพี่ไปนอนต่อเถอะเจ้าคะ เมื่อวานท่านพี่ต้องตากเเดดทั้งวันไปนอนเอาเเรงสักหน่อยเถอะเจ้าคะ"

"พี่นอนพอเเล้ว ว่าแต่เจ้ากำลังทำอะไรรึ"

"ต้มน้ำซุปเจ้าคะ"

"มีอะไรให้พี่ช่วยหรือไม"นางมองไปรอบๆอยู่ๆก็นึกขึิ้นได้ว่านางลืมเก็บผักมา

"ข้าลืมเก็บผักมาเจ้าคะ"

"งั้นเดียวพี่ใหญ่ไปเก็บเอง เอามากน้อยเพียงได"

"เอาผักกาดมาสัก10หัวเจ้าคะ"

นางพูดจบท่านพี่ก็เดินจากไป

"น้องรองน้ำเดือดเเล้ว"

"ท่านพ่อเจ้าคะกระดูกสับเป็นชิ้นเสร็จรึยังเจ้าคะ"

"ใกล้เเล้วละเหลืออีก1ชิ้น"นางหันไปมองหม้อต้มน้ำนำเครื่องปรุงใส่ล่งไปในหม้อ

"ท่านพี่ท่านคนหม้อหน่อยเจ้าค่ะ"นางตัวเล็กทำไม่ถนัดจึงให้ท่านพี่ทำ

"เลี่ยงหลิ่งพ่อสับเสร็จเเล้ว"นางหันไปมองกองชิ้นกระดูกก็เห็นท่านพ่อสับเสร็จเเล้ว

"ท่านพ่อเอามาเทใส่หม้อเลยเจ้าคะ"กระดูกที่นางซื้อมามีเนื้อติดอยู่บ้าง

ท่านพ่อเทเสร็จนางก็ให้ท่านพ่อคนหม้อต่อเพราะท่านพ่อแข็งเเรงกว่าทุกคนในครอบครัว

"ข้าว่าเราไปอาบน้ำก่อนไหมเจ้าคะ กระดูกต้องต้มอีกประมาณ1ชั่วยามเจ้าคะ"

ท่านพ่อกับพี่ใหญ่ไปอาบน้ำแต่งตัวนางหยิบผักกาดที่ท่านพี่เก็บมาหันทั้ง 10 หัว แค่คิดว่าจะได้ซดน้ำซุปร้อนๆนางก็รีบหันผักเร็วขึ้น เมื่อหันเสร็จนางก็ทิ้งไว้ แล้วไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะนี้ก็จะเช้าแล้ว

เมื่อจัดการตัวเองเสร็จนางก็เดินออกมาเพราะต้องเอาหมูตุ๋นไปอุ่นอีกนางลองชิมดูหมูตุ๋นเนื้อนุ้มมากอร่อยมากอีกด้วย

"ท่านแม่เจ้าคะข้าว่าเอาหมูตุ๋นมาอุ่นเถอะเจ้าคะ ต้มกระดูกหมูใกล้เสร็จเเล้วเจ้าคะ"

นางหันไปดูกระดูกหมูเมื่อได้ที่นางก็เอาผักที่หันไว้ใส่ลงไปในหม้อแล้วปิดฝาหม้อทันที

"ต้มกระดูกหมูเจ้ากลิ่นหอมมากเลยเลี่ยงหลิ่ง"

"เจ้าค่ะถ้าท่านได้กินจะรูุ้สึกโล่งคอมากเลยเจ้าคะ"

"แม่ชักอยากกินเเล้วสิ"

"ใกล้เสร็จเเล้วเจ้าคะ"

ตอนนี้ต้มกระดูกหมูเสร็จแล้วท่านพ่อจึงไปยกหม้อในครัวมาตั้งไฟ

ตอนนี้ก็ยามเฉินใกล้ถึงฤกษ์เข้าบ้านใหม่แล้ว ชาวบ้านทยอยมากันบางแล้วเพราะอีกครึ่งชั่วยามก็จะได้เริ่มพิธี

"ท่านแม่ชาวบ้านมากันเเล้วท่านไปเตรียมตักอาหารเถอะข้าจะพาชาวบ้านไปนั่งเองเจ้าคะ"

พอใกล้ถึงฤกษ์ก็เชิญท่านผู้เฒ่าของหมู่บ้านมาทำพิธี พอทำพิธีเสร็จนางกับครอบครัวก็นำอาหารมาให้ทุกคน เมื่อทุกคนเห็นอาหารก็ต่างตื่นเต็นเพราะใกล้หน้าหนาวผักไม่มี ชาวบ้านเป็นชาวบ้านยากจนจึงไม่ค่อยได้กินเนื้อ

"ฮูหยินนี้คือน้ำอันไดกินเเล้วโล่งคอนัก"

"นี้เรียกว่าน้ำซุปเจ้าคะ เลี่ยงหลิ่งเอากระดูกไปทำน้ำซุปข้าก็ไม่คิดว่าจะอร่อยขนาดนี้"

"จริงรึ"

"เจ้าคะ ข้าเคยเห็นในหนังสือทำอาหารของเเคว้นจึงลองทำบ้าง"

"เก่งๆลูกเจ้าเก่งจริง"

หลังจากที่ทุกคนกินเสร็จก็ต่างพากันกลับก่อนกับยังชมท่านแม่ว่าทำอาหารอร่อยมากๆ

"ท่านแม่เดียวข้ากับพี่รองล้างเองเจ้าค่ะ ท่านแม่ ไปพักเถอะเจ้าค่ะ". ตอนนี้นางกับท่านแม่พี่รองล้างหม้อล้างจานอยู่หลังบ้าน

"ท่านแม่ไปพักเถอะขอรับข้ากับน้องเล็กทำได้ขอรับ"

"งั้นก็ได้ แต่ระวังกันด้วยนะ"

"เจ้าค่ะ ขอรับ"นางกับท่านพี่ก็ล้างจานกันต่อเพราะนางจะได้ไปฝึกปราณเมื่อวานนางก็ไม่ได้ฝึก

ตอนนี้พี่ใหญ่กับท่านพ่อไปถอนหญ้าในไร่ค่ำๆถึงจะกลับ

"พี่รองเจ้าคะ ล้างจานเสร็จท่านพี่จะไปไหนเจ่าคะ"

"พี่ว่าจะไปช่วยท่านพ่อกับท่านพี่ใหญ่ในไร่นะ"

"พี่รองขยันจริงๆนะเจ้าค่ะ"

นางกับพี่รองล้างจานเสร็จก็แยกย้ายกันไปคนละทางนางเดินไปใต้ต้นไม้ที่เดิม ตอนนี้นางสามารถเรียกน้ำแข็งออกมาได้คล่องมากขึ้น สามารถทำได้หลายรูปร่างเลย นางคิดว่านางต้องเก่งกว่านี้

ตอนนี้ก็เข้าฤดูหนาวแล้วมันหนาวมากอากาศน่าจะติดลบหิมะขาวโพนเต็มบริเวณบ้านไปหมดส่วนไร่นางให้ท่านพ่อหาอะไรมาคลุมไว้ตอนเช้าต้องไปรดน้ำท่านพ่อกับพี่ใหญ่ต้องใส่เสื้อผ้าหลายชั้นมากนอกจากไปรดน้ำในไร่พวกนางก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย มัน น่าเบื่อ มาก นางเดินไปที่ห้องเก็บของเดินไปดูเครื่องปรุงเพราะวันนี้จะต้มยำ นางเดินวนหาอยู่เกือบรอบก็ได้เครื่องปรุงครบก่อนจะออกไปนางหันไปเห็นถุงข้าวเมื่อเดินไปเปิดพบถุงข้าวเหนียวที่นางซื้อมา นางลืมไปเลยว่าขอให้ท่านพ่อซื้อข้าวเหนียมานางตักข้าวเหนียวใส่ถังเเล้วหิ้วออกมา

"ท่านพ่อท่านแม่ทำมันผิดวิธีเจ้าคะมันเลยแข็ง ลองกินที่ข้าทำเชื่อเถอะเจ้าคะอร่อยเเน่"

"ทุกคนหยิบตะเกียบมาเหมือนจะคีบนางรีบห้ามไว้ก่อนเเล้ววิ่งไปตักน้ำใส่ถังมาให้ทุกคนล้างมือ

"ล้างมือกันก่อนเจ้าคะ" ครอบครัวนางทำหน้า งง แต่ก็ยอมล้าง

"นี้เจ้าคะมันกินอย่างนี้"นางหันไปหยิบข้าวเหนียวมาปั่นเป็นก้อนก่อนจะเเบ่งให้พอดีคำหลังจากนั้นเอาเข้าปากและตักอาหารใส่ปาก

เมื่อทุกคนเห็นนางกินจึงอยากลองกินบ้าง ทุกคนปั้นข้าวเหนียวกันอย่างทุลักทุเลแต่ก็ปั้นจนได้หลังจากนั้นก็ทำแบบที่นางทำ นางเห็นแล้วก็ได้แต่หัวเราะในใจเพราะมันตลกมาก

"อร่อยไหมเจ้าคะ"

"อร่อยมากเลยเลี่ยงหลิ่งมันหวานแล้วก็ไม่เเข็งเลย"

"เจ้าค่ะถ้ากินกับส้มตำแล้วจะอร่อยกว่านี้เจ้าคะ"

"ส้มตำ! คืออะไรรึ"นางหลุดอีกแล้วนางรีบแก้ตัว

"เป็นอาหารของชาวผิงกัวเจ้าคะ"

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครถามอีกเพราะมัวแต่กินอย่างอร่อย

"อิ่มมากเลยขอรับ"

"ข้าวเหนียวมันจะทำให้อิ่มกว่าข้าวปกติเจ้าคะ มันทำให้ท้องเราอิ่มนานด้วยเจ้าคะ กินบ่อยไปอาจจะทำให้อ้วนได้เจ้าค่ะ"

" งั้นเราก็กินข้าวเหนียวเช้ากับเที่ยงส่วนตอนค่ำเรากินข้าวปกติดีไหมเจ้าคะ เพราะช่วงเช้าและช่วงเที่ยงท่านพ่อท่านพี่ท่านแม่ใช้แรงเยอะ"

"งั้นก็เอาแบบที่เจ้าว่าก็แล้วกัน"

"งั้นเจ้าไปสอนแม่นึ่งข้าวด้วยนะ พรุ่งนี้เจ้าจะไม่ต้องตื่นเช้า เพราะเจ้ายังเด็กนอนพักให้พอเถิด"

"เจ้าค่ะ"นางกับท่านแม่เดินไปที่เก็บของนางก็สอนท่านแม่ให้ตักข้าวประมาณเท่าไร แล้วก็ให้นไไปแช่น้ำและวิธีนึ่งกว่าจะสอนเสร็จก็ปาเข้าไปยามห้ายแล้ว

นางก็เดินไปอาบน้ำหนาวมากแต่เพราะติดนิสัยต้องอาบน้ำ2รอบต่อวันจึงต้องอาบไม่งั้นนอนไม่หลับ

เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จนางก็เข้าไปในห้องนอนเพราะหนาวมากเลยอยากจะซุกผ้านวมหนาๆแล้วนอน

อีกด้านหนึ่ง

"ท่านพ่อท่านจะไปจริงรึ ให้ข้าไปด้วยได้รึไม"

"เจ้าไม่ต้องไปหรอกข้าจะไปตามหาคนที่จะมาเป็นศิษย์ข้าเองเจ้างะดูแลหุบเขานี้ให้ดีเมื่อถึงเวลาที่ข้าหาผู้สืบทอดได้แล้วข้าจะกลับมา"