ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 136

บทที่136 หลินอิ่งโกรธ

“ขอร้องล่ะ นายหญิงใหญ่จาง ผมไม่ได้ตั้งใจ เห็นแก่อายุผมเถอะ ปล่อยผมนะ！”ตาแก่ติงร้องไห้งอแง ท่าทางน่าอนาถ ก้มหัวขอร้องไม่หยุด

จางฉีโม่ขมวดคิ้ว รู้สึกไม่ค่อยดี คนแก่คนหนึ่งก้มหัวให้ตัวเองไม่หยุด นี่มันเรื่องอะไรกัน

“ช่างเถอะ พ่อบ้านหลี่ เห็นแก่ที่เขาอายุมากแล้ว ปล่อยเขาไปเถอะ”จางฉีโม่พูด

“ครับ คุณนายหลิน”หลี่ผูพูดอย่างเคารพ

จากนั้น หลี่ผูก็มองติงเสินอีอย่างเย็นชา เหยียบเขาแรงๆ

“คุณยังเป็นจองเสินอีอีก？คุณมันเป็นหมาแก่！อายุขนาดนี้แล้ว ยังจะมาลักพาตัวอย่างหน้าไม่อายอีก？พอสู้ไม่ได้ก็ใช้วิธีการแบบนี้？”หลี่ผูพูดเสียงเย็นชา ใบหน้าไม่พอใจมาก คนพรรค์นี้ ฆ่าไปก็สกปรกมือตัวเอง

ในเมื่อคุณนายหลินพูดแล้ว งั้นก็ปล่อย แล้วค่อยโทรหาคุณชาย บอกคุณชายว่าตระกูลหวางยังคงไม่ปล่อยเรา！

“ขอบคุณครับคุณจาง ท่านช่างเป็นคนใหญ่โตมีจิตใจเมตตาให้อภัยจริงๆ！”ติงเสินอีก้มหัว ขอบคุณไม่หยุด

จางฉีโม่ไม่สนใจติงเสินอี มองไปที่สามพี่น้องหลิวจุน แล้วพูด：“พี่หลิว ขอบคุณพวกคุณที่ช่วย มาดื่มชาที่นี่สักหน่อยสิ”

“พวกเรามิบังอาจ นี่คือเรื่องที่พวกเราควรทำ คุณนายหลิน เดินทางปลอดภัย”หลิวจุนพูดด้วยรอยยิ้มเกรงใจ จะกล้าให้คุณนายหลินเรียกตัวเองว่าพี่ใหญ่ได้ไง？

จางฉีโม่ก็ไม่พูดอะไรอีก มองไปที่หลี่ผู พูดอย่างซีเรียว：“พ่อบ้านหลี่ กลับวิลล่าก่อนละกัน”

“ได้เลยครับคุณนายหลิน”หลี่ผูพยักหน้าอย่างจริงจัง โล่งอก ผ่อนคลาย

หลี่ผูกำลังหมุนตัว ในเวลานี้เอง จู่ๆติงเสินอีก็โจมตีขึ้นมา เอาผงสีขาวขนาดใหญ่จากแขนเสื้อด้านในกลายเป็นหมอกสีขาว สาดใส่หน้าหลี่ผู

หลี่ผูโกรธมาก หันกลับมาจะล้มจองเสินอีที่ต่ำช้าไร้ยางอาย กลับถูกหมอกขาวๆนั่นสำลักไปที่คอ ทนไม่ไหวจนต้องไอออกมาสองที

ในเวลาสั้นๆนี้ ติงเสินอีถือโอกาส พุ่งไปที่จางฉีโม่ทันที หยิบปืนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ จ่อไปที่หัวจางฉีโม่

“อย่าขยับ！ถ้าพวกคุณขยับ ผมจะฆ่าเธอทิ้ง！”ติงเสินอีพูดอย่างร้ายกาจ ในสายตาเต็มไปด้วยความสะใจ

หลี่ผูกังวลมาก ใบหน้าโกรธจัด ไม่ทันระวังตัว ก็ให้คนไร้ยางอายคนนี้คว้าโอกาส เอาปืนจี้คุณนายน้อย！

ต้องพิจารณาความปลอดภัยของคุณนายน้อย หลี่ผูไม่กล้าขยับเข้าไป มองติงเสินอีอย่างเย็นชา

“หมาแก่ติ่ง คุณจะทำอะไร？หน้ามอายจริงๆเลยแม่เอ๊ย！”หลิวจุนด่าไปชุดใหญ่“เรียกตัวเองว่าเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ แต่ดันเอาปืนมาจี้ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีอาวุธ ยังเป็นคนอยู่ไหม？น่าขยะแขยงจริงๆ！”

“เหอะเหอะ ใส่ใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ยากที่จะทำการใหญ่ได้”ติงเสินอียิ้มอย่างชั่วร้าย ใบหน้าดูภูมิใจ

“ผมจองเสินอีที่สง่างาม แค่ชนะก็พอแล้ว ผมมันต่ำช้าไร้ยางอาย แล้วพวกคุณทำอะไรผมได้ล่ะ？”ติงเสินอีพูดอย่างหน้าด้าน“ถ้ากล้าพวกคุณก็เข้ามา ผมจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้ตาย！”

“คุณ！”จางฉีโม่โกรธจนตัวสั่น ไม่เคยเจอคนที่เลวทรามร้ายกาจแบบนี้มาก่อน แล้วยังเป็นอาจารย์อายุหกเจ็ดสิบปีที่ก่อตั้งสำนักอีก？

หลี่ผูกับพวกหลิวจุนทุกคนต่างมีใบหน้าที่ขมขื่น ในใจรู้สึกละอายใจสุดๆ และก็โกรธมาก

ความหน้าด้านของติงเสินอีคนนี้ช่างเกินกว่าที่คนจะจินตนาการไว้เสียอีก ก่อนหน้านี้ยังคุกเข่าอ้อนวอน เรียกขอร้องนายหญิงให้คุณนายหลินปล่อยเขา พอปล่อยเขาไป จู่ๆก็ใช้วิธีโยนทรายใส่อย่างเลวทราม เอาตัวคุณนายหลินไปอีก！

นี่มันหมดหนทาง คุณนายหลินถูกลักพาตัวไป ไม่กล้าขยับจริงๆ！

ถ้าให้ท่านหลินรู้ว่าคุณนายหลินถูกจับไป พวกตัวเองจะอธิบายอย่างไร？

“ทำไม？ไม่กล้าขยับแล้ว？”ติงเสินอีพูดอย่างหยิ่งยโส

หลี่ผูนั่งอยู่บนรถ เหงื่อท่วมหน้าผาก รีบโทรหาหลินอิ่ง

ติ๊ดติ๊ดติ๊ด

หลินอิ่งเพิ่งลงจากเครื่องบิน อยู่ที่สนามบินนานาชาติเมืองชิงหยูน รับสายของหลี่ผู

“คุณชาย แย่แล้ว เกิดเรื่องใหญ่！”รับสาย หลี่ผูก็พูดอย่างร้อนใจ

“คุณว่ามา เรื่องอะไร？”หลินอิ่งขมวดคิ้วถาม

“คุณชาย ตระกูลหวางเรียกหมาแก่อาจารย์ติงมา ให้เอาคุณนายน้อยไปที่ตระกูลหวาง เขาลักพาตัวคุณนายน้อยไป พวกเราไม่กล้าบุ่มบ่าม ตอนนี้กำลังตามอยู่หลังรถเขา”หลี่ผูพูดอย่างหวาดกลัว ไม่รู้ว่าคุณชายจะโมโหแบบไหน

มีประกายความเย็นชาในดวงตาหลินอิ่ง“เรื่องราวเป็นมายังไง คุณพูดมา ตอนนี้ผมจะไปที่ตระกูลหวางทันที”

หลินอิ่งโกรธจริงๆ ยังจับเหวินเทียนเฟิ่งที่ตี้จิงไม่สำเร็จ เพิ่งกลับมา จู่ๆก็ได้ยินตระกูลหวางที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงแล้วยังกล้าแตะต้องฉีโม่？

ตระกูลหวางต้องการให้เลือดท่วมเป็นแม่น้ำ ไร้ลูกหลานถึงจะพอใจใช่ไหม？

หลี่ผูตัวสั่น ฟังความพร้อมฆ่าล้างที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงของคุณชายออก

หลี่ผูเล่าทุกคำ บอกเรื่องที่เกิดขึ้นไปทุกอย่าง

ติ๊ด

หลินอิ่งวางสาย รู้ที่มาที่ไปของเรื่อง ก็นั่งรถ รีบไปที่ตระกูลหวาง