ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 42

บทที่ 42 ไล่ออกนับจากนี้ไป

“ฟางผิง ช่างมันเถอะ ไว้หน้าเขาหน่อยสิ”หลี่หลานพูดขึ้นด้วยสีหน้าสะใจ หันไปมองจางฉีโม่“ฉีโม่ฉันรู้สึกว่าเธอจำเป็นจะต้องเปลี่ยนแฟนใหม่แล้วล่ะ……”

“ผู้ชายแบบนี้มันก็แค่พวกน่าสมเพชไร้น้ำยาที่เกาะผู้หญิงกินเท่านั้นแหละ แถมยังชอบคุยโม้โอ้อวดไปทั่วอีก ไม่ช้าก็เร็วจะต้องอับอายจนไม่กล้าสู้หน้าใครแน่นอน”หลี่หลานพูดขึ้น

“ใช่น่ะสิ ดูๆแล้ว นอกจากจะไปสร้างความอับอาย ก็ไม่มีอะไรดีแล้ว”หลี่เจิ้นพูดไม่ถนอมใจเลยแม้แต่น้อย สีหน้าท่าทางสะใจถึงที่สุด

คู่ของจางซิ่วเฟิง ยังอยากจะคุยโม้โอ้อวดความสามารถของจางฉีโม่ลูกสาวพวกเขา? แต่ด้านของลูกเขย กลับกดตระกูลของพวกเขาให้ตกต่ำลง！

คู่ของจางซิ่วเฟิงรู้สึกว่าไม่สามารถพูดหักล้างได้ เลยได้แต่จ้อง หลินอิ่งด้วยแววตาโกรธเกลียด

“บรื้น”

มีรถเมซาราตีดูแปลกตาคันหนึ่งขับเข้ามา กระจกรถเลื่อนลง ผู้ชายวัยกลางคนดูดีมีสไตล์ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไปมองมายังหลินอิ่ง จากนั้นใบหน้าก็เผยให้เห็นรอยยิ้ม ก่อนจะลงมาจากรถ

หลินอิ่งรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาคนคนนี้ ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ เจียงฉีที่เคยเจอกันเมื่อตอนเที่ยง

ฟางผิงพอมองเห็นเจียงฉีที่ลงมาจากรถเมซาราตี สีหน้าก็ตกใจ ยกมือขึ้นมาโบกๆทันที

“เป็นอะไร? ฟางผิงคนที่ขับรถคันนี้คือเพื่อนของนายเหรอ?”หลี่เจิ้นถามขึ้น

ฟางผิงพยักหน้าไม่หยุด แล้วก็เผยให้เห็นรอยยิ้มมีเสน่ห์

“ซิ่วเฟิง หย่าฮุ่ยเห็นแล้วยัง เพื่อนของลูกเขยตระกูลของผมขับรถเกรดนี้เชียวนะ”หลี่เจิ้นพูดขึ้นอย่างพออกพอใจ“จากนี้ไปก็ไม่ต้องเอารถบีเอ็มดับเบิลยูซีรี่ส์5คนนั้นของลูกสาวพวกคุณมาพูดข่มแล้วนะ มันทำอะไรไม่ได้แล้ว”

ลู่หย่าฮุ่ยกับจางซิ่วเฟิงก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิดหวัง ครั้งนี้กะที่จะเอาลูกสาวของตัวเองเอาไปคุยอวดเปรียบเทียบกับตระกูลของหลี่เจิ้นสักหน่อย แต่ผลที่ได้ กลับแพ้ไม่เป็นท่า

ต้องโทษหลินอิ่งไอ้คนไร้อนาคต！

สองสามีภรรยามองหลินอิ่ง ด้วยสายตาหงุดหงิด

เจียงฉีขมวดคิ้วเล็กน้อย มองสำรวจฟางผิงหนึ่งรอบ ก่อนจะถามขึ้น“คุณคือใคร?”

“ประธานเจียงท่านไม่รู้จักผมแล้วเหรอ? ตอนประชุมที่บริษัทหลักครั้งที่แล้ว ท่านยังชมผมอยู่เลย”ฟางผิงรีบพูดขึ้น“ผมเป็นผู้จัดการของบริษัทสาขาถนนไห่ปิน ฟางผิง เสี่ยวฟางไงครับ”

“สำนักงานถนนไห่ปิน? เสี่ยวฟาง?”เจียงฉีขมวดคิ้วเล็กน้อย กำลังครุ่นคิดอยู่

บริษัทโอเชี่ยนอสังหาริมทรัพย์ในเขตเหนือของเมืองก่อตั้งสำนักงานย่อยๆตั้งหลายสิบแห่ง ผู้จัดการสาขาย่อยก็หลายสิบคน จะไปจำเยอะแยะขนาดนั้นได้ยังไง

“อ๋อ? เสี่ยวฟางอย่างนั้นเหรอ?”เจียงฉียิ้มแห้งๆพร้อมกับพูดขึ้น

“ประธานเจียง ผมกับครอบครัวกำลังมาดูบ้านใหม่ที่นี่พอดีเลยครับ ถ้าไม่รังเกียจมารับประทานอาหารด้วยกันสิครับ”ฟางผิงพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ

“พอดีผมยังมีธุระต่อน่ะ”เจียงฉีตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง

“อ๋อครับ ถ้าอย่างนั้นท่านไปทำธุระเถอะครับ”ฟางผิงพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

เจียงฉีเดินไปยังหลินอิ่ง สีหน้าค่อยๆเผยให้เห็นรอยยิ้ม

“เอ้อ ผมจะแนะนำให้พวกคุณรู้จักสักหน่อย นี่คือผู้จัดการใหญ่ของสำนักใหญ่บริษัทโอเชี่ยนอสังหาริมทรัพย์ของพวกเราประธานเจียง”ฟางผิงพูดแนะนำขึ้นมาอย่างออกหน้าออกตา“ประธานเจียงผู้ที่ถือครองทรัพย์สินกว่าร้อยล้าน！”

“สวัสดีครับประธานเจียง ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของท่านมานานแล้ว！รู้สึกเป็นเกียรติมากครับที่ได้พบท่าน”หลี่เจิ้นพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้ม ยื่นมือออกมากะที่จะจับมือกับเจียงฉี

ในขณะนี้หลี่เจิ้นกับฟางผิงหน้าถอดสี คิดไม่ถึงว่าหลินอิ่งจะรู้จักกับเจียงฉีจริงๆ

“ประธานหลิน ฟางผิงคนนี้เป็นพนักงานของบริษัทย่อยของพวกเรา ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเท่าไร ท่านไม่ต้องคิดมากนะ ผมจะจัดการเอง” เจียงฉีพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

หลินอิ่งพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ“คนของบริษัทท่าน ช่างน่าเป็นห่วงเหมือนกันนะครับ”

เจียงฉีสีหน้าบึ้งตึง ในใจเริ่มตื่นตระหนก

ดูท่าประธานหลินเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาแล้ว คนระดับที่ถือครองทรัพย์สินอย่างน้อยหลายพันล้าน！แม้ว่าตนเองจะถือครองกว่าร้อยล้าน ก็ยังไปก้าวก่ายไม่ได้เลย แค่ประธานหลินถือสาเอาความนิดหน่อย ตนเองก็คงจะแบกรับไม่ไหวแล้ว

ครั้งที่แล้วก็กังวลว่าจะเผลอไปรุกรานประธานหลิน เข้า กลัวว่าจะมีปัญหาตามมาทีหลัง ก็เลยไปขอโทษด้วยตัวเอง

“ประธานหลินขออภัยด้วยครับ ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น ท่านได้โปรดอย่าอคติเลยนะครับ คนของบริษัทโอเชี่ยนอสังหาริมทรัพย์ของพวกเรามีการศึกษาสูงกันทั้งนั้นครับ”เจียงฉีพูดขึ้นพร้อมกับเหงื่อที่ไหลเต็มหน้าผาก

“ประธานเจียง ทำไมท่านถึงต้องเกรงใจไอ้เศษสวะนี่ด้วย?”ฟางผิงถามขึ้น เขารู้สึกสับสน คนที่เกาะผู้หญิงกินแบบหลินอิ่ง มีคุณสมบัติอะไรถึงสามารถทำให้ประธานเจียงแสดงความขอโทษได้

“ฟางผิงจากนี้ไป คุณไม่ต้องมาเรียกผมว่าประธานเจียงอีกแล้ว”เจียงฉีมองฟางผิงด้วยสายตาเย็นชา“คุณไม่มีคุณสมบัติมากพอ คุณกำลังทำลายชื่อเสียงของบริษัท”

“ตอนนี้ผมขอแจ้งให้คุณทราบอย่างเป็นทางการว่า ผมขอไล่คุณออกนับจากตรงนี้ จากนี้ไป คุณไม่ต้องไปทำงานที่บริษัทย่อยอีกแล้ว ผมจะโทรศัพท์ไปหาเลขาทันที ให้ลบรายชื่อของคุณออกจากทำเนียบรายชื่อพนักงานของบริษัท”เจียงฉีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เดี๋ยวสิ！ประธานเจียง? ผมทำอะไรผิด?”ฟางผิงพูดขึ้นด้วยความกระวนกระวายใจ เหงื่อไหลอาบเต็มหน้าผาก

เจียงฉีมองฟางผิงด้วยสายตาเย็นชา พร้อมกับพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง“ไม่ต้องมาพูดพล่ามอะไรกับผม คุณถูกไล่ออกแล้ว คุณนเป็นผู้จัดการของบริษัทย่อย บริษัทหลักน่าจะให้รถอาวดี้A8กับคุณใช้ด้วยใช่ไหมล่ะ? ตอนนี้ก็เอากุญแจรถออกมาซะ”

“ผมจำได้ว่าบริษัทจัดสรรบ้านของชุมชนสุ่ยหยวนให้คุณมีอำนาจใช้แต่เพียงผู้เดียวด้วย ตอนนี้ ก็ส่งกุญแจบ้านมาให้ผมด้วย”