ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 52

บทที่ 52 ตระกูลใหญ่แห่งนักสะสมวัตถุโบราณ

“นี่……” จางฉีโม่สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“อีกอย่าง เรื่องในวันนี้ฉันต้องคุยกับพ่อแม่เธอดี ๆ แล้วฉันว่า ตอนนี้ความคิดเธอมีปัญหา” จางฉีโม่พูดขึ้นสีหน้าจริงจัง “ฉันจะพูดกับพ่อแม่เธอให้ชัดเจน ให้พวกเขาไล่หลินอิ่งออกจากบ้านทันที”

หวางจื่อเหวินสายตาสว่างขึ้นทันที พ่อแม่ของจางฉีโม่เป็นอีกช่องทางนี่เอง

ครอบครัวจางฉีโม่ในตระกูลจางอยู่ในตำแหน่งไม่สูง ชีวิตลำบากจนชิน ได้ยินว่ายังถูกกดดันจากจางหงจูนกับจางหงซวน

ฐานะครอบครัวแบบนี้ เขาคุณชายใหญ่ตระกูลหวางมาจีบลูกสาวของพวกเขา พวกเขาคงดีใจจนขึ้นสวรรค์? คงจะรีบส่งจางฉีโม่เข้าอ้อมกอดของเขาเลย?

คิดแค่นี้ หวางจื่อเหวินรู้สึกดีใจ ตัวเองมีฐานะเงินทองที่ดีกว่าวางอยู่ตรงหน้า อยากได้ตัวจางฉีโม่ ได้ใจจางฉีโม่ วิธีมันก็มีเยอะแยะ

“ฉีโม่ ขอโทษนะ วันนี้กะทันหันเกินไป” หวางจื่อเหวินมองหน้าจางฉีโม่ด้วยรอยยิ้ม พูดขึ้น “วันหลังผมจะไปขอขมาถึงบ้าน พร้อมทั้งนำของขวัญไปมอบให้ทั้งสองท่าน”

หลินอิ่งมองหวางจื่อเหวินสีหน้าเรียบเฉย มุมปากยกขึ้น ดูท่าแล้วนายคนนี้คงไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ

“นี่?” จางฉีโม่สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าหวางจื่อเหวินจะทำแบบนี้ นี่มันจับไม่ปล่อยชัด ๆ

เธอรู้สึกกังวลขึ้นมา สำหรับนิสัยพ่อแม่แล้ว คุณชายมือหนึ่งในเมืองชิงหยูนอย่างหวางจื่อเหวินแบบนี้ ไม่รู้จะเยินยอกันขนาดไหน?

“ได้ละ ตามนี้แหละ เดี๋ยวฉันเอาของขวัญไป ส่งไปถึงบ้านฉีโม่เอง” จางหงอี้พูดตัดขึ้น “เรื่องบางอย่าง ผู้ใหญ่อย่างเราคุยกันเองดีกว่า” 　

จางฉีโม่ไม่รู้ควรพูดอะไรต่อ รู้สึกไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เมื่อมีคำพูดของจางหงอี้ สีหน้าของหวางจื่อเหวินค่อยดีขึ้นหน่อย ในเวลาเดียวกัน งานแลกเปลี่ยนนักสะสม ก็เริ่มขึ้นแล้ว

คนทั้งกลุ่มก็ตามหวางจื่อเหวินมาถึงกลางห้องโถงของหมิงเป่าซวน หลินอิ่งก็เดินตามหลังจางฉีโม่

ในห้องโถงหมิงเป่าซวนไฟตกแต่งอย่างสวยงาม โต๊ะไม้สีแดงจัดวางเรียงกัน เก้าอี้แบบโบราณ

คนที่เข้ามาในงานแล้วต่างเข้านั่งตามโต๊ะและพูดคุยกันสนุก บนโต๊ะยาวที่อยู่ตรงหน้าเต็มไปด้วยของมีค่าอัญมณีเต็มไปหมด แจกันหยก รูปภาพหนังสือต่าง ๆ

ในการตกแต่งของห้องโถงนี้ก็ตกแต่งแบบโบราณ ทำให้มีความรู้สึกเหมือนดั่งอยู่ในสวนบ้านตระกูลผู้ดีโบราณ

เสมือนอยู่ในสถานที่จริง

จางฉีโม่เดินตามหลังจางหงอี้ สายตามองดูอัญมณีต่าง ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างสนใจ สายตาจ้องไปยังหยกที่มีรูปร่างแปลกตา อย่างสนอกสนใจ

สำหรับรูปภาพหนังสือ แจกันเครื่องปั้นดินเผาโบราณ เธอไม่มีความรู้เลย และไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย

“ฉีโม่ น้ารองบอกแล้วใช่ไหม ของมีค่าที่นี่ ไม่ค่อยได้เห็นข้างนอก ช่วยกระตุ้นไอเดียในการออกแบบของเธอได้ดีเลยใช่ไหมล่ะ?” จางหงอี้พูดด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ค่ะ” จางฉีโม่พยักหน้าตอบ

อัญมณีหยกที่เหล่าผู้ดีไฮโซนำมาวางบนโต๊ะยาว ไม่ว่าจะเป็นหยกเขียวมรกต ปะการัง แร่เนไฟรต์ หินบลัดสโตน โรมาม่วง ล้วนแต่เป็นวัตถุแร่หินมีค่าทั้งนั้น

และการออกแบบล้วนเป็นแบบพิเศษไม่เหมือนใคร ล้วนมาจากช่างฝีมือชื่อดัง

แต่เขาไม่เชื่อว่าหลินอิ่งดูออกเพราะมีความสามารถหรอก ก็แค่บังเอิญเดาถูกแค่นั้น

ในเมื่อหลินอิ่งอวดดีแบบนี้ วันนี้ ก็ต้องให้มันเสียหน้าอย่างสิ้นเชิง

นิ่งไปครู่หนึ่ง เขาก็จ่อจงไปในตัวของหลินอิ่ง

“เมื่อกี้นายบอกว่านายรู้เรื่องของโบราณ รู้ดีกว่าตระกูลหวางของฉันงั้นเหรอ?”　

พูดไป เขาก็ลุกขึ้นหยิบไมค์ เดินไปกลางห้องโถง กระแอมสองที

“แค่ก แค่ก ทุกท่านครับ ผมขอแนะนำผู้เชี่ยวชาญด้านวัตถุโบราณให้ทุกท่านรู้จักครับ”

“เมื่อครู่ ผู้เชี่ยวชาญท่านนี้บอกว่าความรู้เรื่องของโบราณของเขา เก่งกว่าตระกูลหวางของผม ตอนนี้ผมอยากดูว่าเขาเก่งขนาดไหน”　

“อะไรนะ? คุณชายหวางล้อเล่นรึเปล่าเนี่ย? มีคนแบบนี้ด้วย? กล้าพูดขนาดนี้เลย?”

หวางจื่อเหวินแค่เปิดปาก ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคน คนอยู่รอบข้างก็เข้ามาให้สนใจ 　　

“ไม่ใช่ คุณชายหวาง คุณก็เกิดในตระกูลนักสะสมของโบราณแล้ว ความรู้สึกซึ้ง ใครคนไหนกันเก่งขนาดนี้? กล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าคุณ? หรือว่านักสะสมทั้งหมดในเมืองชิงหยูนก็ไม่อยู่ในสายตา ถึงกล้าพูดว่าตัวเองรู้ดีที่สุด?”

“แวดวงตระกูลทั้งหลายในเมืองชิงหยูน มีใครไม่รู้ว่าตระกูลหวางเป็นตระกูลใหญ่ในวงการนักสะสมของโบราณ ของที่สะสมในบ้านล้วนเป็นวัตถุโบราณระดับประเทศเลย เด็กหนุ่มคนนี้ จะเหิมเกริมไปไหม”

แค่เสี้ยวนาที จากการดึงดูดความสนใจของหวางจื่อเหวิน สายตาของแขกที่มาในงานทั้งหมด ล้วนมองไปที่หลินอิ่ง