ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 68

บทที่ 68 แอบสุ่มมอง

รุ่งเช้าวันต่อมา

หลังจากที่หลินอิ่งออกจากวิลล่าหิมะก็โบกเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่งไปทำงานที่บริษัทเป่าติ่งตามปกติ

ยี่สิบนาทีต่อมาก็มาถึงบริษัทเป่าติ่ง

อู่เจิ้งได้จอดรถยนต์ยี่ห้อบีเอ็มดับเบิลยูสีส้มคันนั้นริมถนนแล้ว และตอนนี้กำลังรอหลินอิ่งอยู่

"ประธานหลิน คุณมาแล้วหรอ ผู้อำนวยการจางเข้าไปทำงานแล้วครับ" อู่เจิ้งโบกมือทักทาย แล้วรีบเดินมาเปิดประตูรถยนต์

หลินอิ่งนั่งลงที่เบาะหลังของรถยนต์

"ประธานหลิน ทำไมวันนี้คุณถึงไม่มาพร้อมกับผู้อำนวยการจางล่ะครับ เมื่อกี้ผมเห็นสีหน้าของผู้อำนวยการจางไม่ค่อยดีเลยครับ" อู้เจิ้งพูดขึ้น

"ฉันขอบอกเรื่องบางอย่างกับนาย" หลินอิ่งพูดด้วยสีหน้าจริงจังขึ้น "ฉันไม่สามารถเข้างานเลิกงานในช่วงนี้กับผู้อำนวยการจางได้ ดังนั้นนายต้องช่วยปกป้องผู้อำนวยการจางอย่างดี หากมีอะไรผิดปกติรีบแจ้งฉันโดยด่วนเลยนะ"

"วางใจเถอะครับ! ประธานหลิน ผมจะปกป้องผู้อำนวยการจางอย่างไม่ตกบกพร่องเลยครับ" อู่เจิ้งพูดสีหน้าเคร่งขรึมขึ้น

หลินอิ่งพยักหน้าเล็กน้อย เมื่อตัวเองไม่ได้อยู่เคียงข้างฉีโม่ อู่เจิ้งถือเป็นตัวเลือกแรก ถึงแม้เขาจะดูเสเพลไปหน่อย แต่ก็ทำงานใช้ได้เลย

"จริงสิ ประธานหลินครับ วันนี้ผมได้ยินเรื่องซุบซิบนินทาตรงหน้าประตูบริษัทด้วยครับ แม้แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยเองก็พูดถึงเรื่องคุณด้วย" อู่เจิ้งขมวดคิ้วและพูดต่อว่า "ผมต่อยสั่งสอนหัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยให้กับคุณด้วย"

"พูดเรื่องฉันหรอ?" หลินอิ่งซักถามขึ้น

อู่เจิ้งลังเลอยู่สักพัก แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า : "ไม่รู้ว่าพวกเขาทราบข่าวมาจากไหน พวกเขาคุยกันว่า ประธานหลินถูกพ่อตาแม่ยายไล่ออกจากบ้าน และยังบอกว่าในตอนนี้ตระกูลจางต้องการกำจัดคุณด้วย อีกอย่างยังพูดอีกว่า คุณชายตระกูลหวางตามจีบผมผู้อำนวยการจาง และไม่นานผู้อำนวยการจางจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่ ส่วนคุณต้องได้รับบทเรียนจากคุณชายหวางด้วย"

หลินอิ่งยังคงเผยสีหน้าปกติเหมือนเดิม ดูเหมือนข่าวนี้แพร่กระจายเร็วมาก ต้องเป็นเพราะแม่ของฉีโม่ที่ไปพูดระบายกับป้าสองแน่เลย

"ประธานหลินครับ ตระกูลจางคงไม่ใช่พวกคนใจแคบขนาดนี้ และกล้าไล่คุณออกจากบ้านใช่ไหมครับ?" อู่เจิ้งซักถามอย่างสงสัยขึ้น

หลินอิ่งยิ้มแย้ม "คุณไม่ต้องไปสนใจข่าวพวกนั้นหรอก ตั้งใจทำงานก็พอแล้ว"

"ครับ เข้าใจแล้วครับ" อู่เจิ้งพูดขึ้น

หลินอิ่งเปิดประตูรถยนต์ แล้วเดินเข้าไปในบริษัทเป่าติ่ง

อู่เจิ้งหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ พร้อมจ้องมองหลินอิ่งที่เดินจากไปด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

เขาไม่เข้าใจ คนประเภทประธานหลินที่ทั้งฉลาดและซื่อสัตย์ยังสามารถหาได้ที่ไหนอีก? แต่ตระกูลจางกลับต้องการขับไล่ออกไปหรอ? ไม่กลัวว่าตระกูลจะพังพินาศหรอ?

ส่วนคุณชายหวางคนนั้นไม่รู้ว่าเอาความกล้าหาญบ้าบิ่นมาจากไหน บังอาจมากกล้าคิดต่อกรกับประธานหลิน แม้ว่าไม่เคยได้ยินเรื่องของเขามาก่อน แต่ความสามารถของประธานหลิน เขาเคยเห็นมากับตาของตัวเองแล้ว ซึ่งเขารู้สึกเคารพนับถือมาก

หวางหงหลิงเผยรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อย เธอสวมเดรสยาวสีแดงที่หรูหรา และนั่งไขว้ข้างบนเก้าอี้ด้วยท่าทางน่าเกรงขาม โดยที่ด้านข้างมีหูหมิงหยินยืนอยู่ ส่วน ไอ้หก กับ ไอ้เจ็ด กำลังรายงานสถานการณ์อยู่เบื้องหน้า

"คุณหนูครับ คุณบอกว่าครั้งนี้จะมาช่วยหลินอิ่ง แล้วพวกเราสองคนต้องไปปรากฏตัวออกหน้าช่วยเขาใช่ไหมครับ?" ไอ้หก ซักถามด้วยสีหน้าจริงจังขึ้น

"ตอนนี้ยังไม่ต้องไปอีก" หวางหงหลิงพูดขึ้น พร้อมเผยรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อยขึ้น "หวางจื่อเหวินกับจางหงจูนของตระกูลจางคงปรึกษาหากันเรียบร้อยแล้ว คงคิดอยากทำให้หลินอิ่งขายหน้าที่บริษัทแน่"

"ฉันค่อนข้างเข้าใจพฤติกรรมอันเลวทรามของลูกพี่ลูกน้องน่าโง่ฉันดี หลังจากที่พวกเขากลั่นแกล้งหลินอิ่งที่บริษัทเสร็จ ก็ยังคงคิดหาวิธีการเล่นงานเขาอีกแน่ ถึงเวลานั้นพวกเราค่อยปรากฏตัว และไล่หวางจื่อเหวินไป"

"หืม! ไอ้คนไม่รู้จักความเป็นความตายคนนั้นคงคิดว่าตัวเองมีความสามารถมากแน่เลย" หวางหงหลิงแค่นเสียงประชดขึ้น "รอให้เขาถูกกลั่นแกล้งเสร็จก่อน แล้วรู้ว่าตัวเองอ่อนด้อยแค่ไหน ฉันค่อยออกหน้าช่วยแมลงที่น่าสงสาร!"

"แบบนั้นเขาถึงจะซาบซึ้งในน้ำใจ และเชื่อฟัง แล้วช่วยฉันจัดการงาน" ขณะที่หวางหงหลิงพูดก็เผยสีหน้าพึงพอใจขึ้น พร้อมท่าทางมั่นใจขึ้น

เธอนึกถึงตอนที่หลินอิ่งตกอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ที่สุด แล้วตัวเองปรากฏตัวขึ้น จากนั้นเขาก็ร้องไห้ขอบคุณตัวเองด้วยความซาบซึ้งใจ

เมื่อนึกถึงสถานการณ์นี้ หวางหงหลิงก็อดใจหัวเราะออกมาไม่ได้

"อืม....คุณหนูครับ เกรงว่าคงอาจจะไม่เป็นอย่างที่คุณหนูจินตนาการก็ได้ครับ ผมรู้สึกว่าหลินอิ่งไม่ใช่คนธรรมดาครับ" ไอ้หก พูดด้วยสีหน้าลังเลขึ้น และพูดทำลายจินตนาการที่กวางหงหลิงจินตนาการด้วย ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าคุณหนูเป็นอะไรไป? ทำไมถึงสูญเสียความเป็นตัวเองแบบนี้....

มือของหลินอิ่งสามารถวางบนตัวของตัวเองและ ไอ้เจ็ด อย่างง่ายดายได้แบบนี้ คงไม่ง่ายดายอย่างที่จินตนาการแน่