ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 70

บทที่ 70 มาหาเรื่องถึงที่

"จดหมายจากทนายหรอ" หลินอิ่งยื่นมือหยิบเอกสารใบนั้นขึ้นมาดู

นี่เป็นจดหมายจากทนายของทนายบริษัทหวางซื่อกรุ๊ป มีเนื้อหาว่า หลินอิ่งตั้งใจทำลายเครื่องเคลือบลานครามโบราณที่มีราคาหกสิบล้านของหวางจื่อเหวิน ซึ่งผลิตตั้งแต่ยุคสมัยหมิงโบราณ จึงเรียนต่อหลินอิ่งว่า ต้องจ่ายเงินค่าเสียหายเป็นจำนวนเงินหกสิบล้าน ค่าชื่อเสียงเสียหายเป็นจำนวนสิบล้าน และค่าดำเนินการเป็นจำนวนเงินอีกสิบล้านด้วย.....

เมื่อรวบรวมค่าเสียหายทั้งหมดแล้วเป็นจำนวนเงินหนึ่งพันล้าน!

ในเอกสารกองนี้ไม่เพียงมีจดหมายจากทนาย ยังมีใบสมาคมเก็บสะสมเครื่องกระเบื้องเคลือบของเมืองชิงหยูน รวมถึงใบยืนยันสินค้าเป็นของจริง โดยได้รับการยืนยันจากนักเชี่ยวชาญวิเคราะห์ของโบราณที่มีชื่อเสียงอีกด้วย.....

หลินอิ่งรู้สึกอยากหัวเราะ ขณะเดียวกันก็ส่ายหน้าเล็กน้อย.....

หวางจื่อเหวินยังกล้ากลับตาลปัตรความจริงอีกหรอ ของโบราณปลอมที่ซื้อมาในราคาสามสิบล้านกลับต้องการเรียกร้องค่าเสียหายกับตัวเองสองเท่าเป็นจำนวนเงินหกสิบล้านเลยหรอ? แถมยังเรียกร้องค่าชื่อเสียงเสียหายด้วย?

เขามีชื่อเสียงในเมืองชิงหยูนด้วยหรอ?

"ไอ้ขยะไร้ประโยชน์อย่างนายจะไปเข้าใจอะไรหรอ? จดหมายทนายฉบับนี้ถูกกระจายไปทั่วทุกที่ตั้งแต่เช้าแล้ว" จางหงจูนพูดต่อว่า "เมื่อวานนายตั้งใจทำลายทรัพย์สินส่วนตัวของคุณชายหวางที่หมิงเป่าซวน ซึ่งการกระทำแบบนี้ถือเป็นการทำลายชื่อเสียงของคุณชายหวางแห่งตระกูลหวาง และสร้างความอับอายต่อคนตระกูลจางของเราด้วย!"

"ไม่เพียงสร้างความน่าอับอาย แต่เขายังเป็นตัวซวยของตระกูลด้วย!" จางหงซวนพูดอย่างไม่ใยดีขึ้น "ตอนนี้คุณชายหวางแห่งตระกูลหวางเตรียมเรียกเหล่านักข่าวมางานต้อนรับแล้ว เขาต้องการประกาศทุกช่องทาง ซึ่งนี่เป็นการสร้างความเสียหายต่อชื่อเสียงบริษัทของเราอย่างมาก"

หลินอิ่งพูดขึ้นว่า : "อย่าเพิ่งพูดถึงความจริงของเรื่องนี้เลย ใครต่างก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของผม เกี่ยวอะไรกับพวกคุณด้วยหรอ?"

"บังอาจมาก เกี่ยวอะไรกับพวกฉันอย่างนั้นหรอ?" จางหงจูนหัวเราะด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง

เขาคิดไม่ถึงเลยว่า ไอ้ลูกเขยขยะไร้ประโยชน์ของตระกูลจางอย่างหลินอิ่งจะกล้ากำเริบสืบสานต่อหน้าผู้ใหญ่ของตระกูลจางอย่างเขา!"

หรือว่าเขาต้องปฏิบัติตัวอย่างนอบน้อม และพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอย่างนั้นหรอ?

"เห้อเห้อ คิดไม่ถึงว่าคนอย่างหลินอิ่งยังสามารถเข้าทำงานเป็นผู้ช่วยระดับสูง ขนาดถูกจดหมายจากทนายฟ้องร้องยังไม่รู้สึกรู้สาอีก"

"ฉันเห็นจดหมายจากทนายฉบับนั้นแล้ว ทางนั้นต้องการเรียกร้องค่าเสียหายหนึ่งพันล้านเลย ด้วยความสามารถของคุณชายหวางแห่งตระกูลหวางสามารถเอาชนะเขาในศาลได้อยู่แล้ว!"

"ฉันคิดว่า หลินอิ่งคงแย่แล้วแน่เลย อย่าว่าแต่เงินหนึ่งพันล้านเลย แค่สิบล้านไม่รู้จะสามารถหามาได้หรือเปล่า ดีไม่ดีคงถูกไล่ออกจากบริษัทตอนนี้"

"อย่าว่าแต่ถูกไล่ออกจากบริษัทเลย ไม่ได้ยินมาหรอ? เมื่อคืนเขาถูกไล่ออกจากบ้านด้วย ไม่นานคงนอนริมถนนแล้วล่ะ"

เหล่าพนักงานระดับสูงของบริษัทที่อยู่ฝ่ายของจางหงซวนต่างพากันหัวเราะเยาะ

"คุณลุง คุณลุงสอง นี่เกิดอะไรขึ้นหรอค่ะ?"

"ใช่! ฉันจะบอกกับนายให้ชัดเจนเลยว่า ฉันมีเงิน ฉันจะทำอะไรก็ได้ แม้แต่ฝ่าฝืนกฎหมายก็ตาม ส่วนคนธรรมดาอย่างพวกแกเข้าใจกฎหมายอะไรด้วยหรอ?'

ทันใดนั้นน้ำเสียงกำเริบสืบสานก็ดังขึ้นมาจากข้างหน้าประตู

หวางจื่อเหวินสวมชุดคลุมใหญ่ พร้อมกับพาสุนัขรับใช้อย่างพวกฉินเฟยมาด้วย จากนั้นพวกเขาก็เดินเข้ามาในบริษัทจางซื่อกรุ๊ปด้วยท่าทางโอ้อวดขึ้น

คุณชายหวางมาแล้ว เชิญนั่ง ดื่มชาก่อนครับ" จางหงซวนพูดประจบสอพลอขึ้น พร้อมกับยื่นชาร้อนให้หวางจื่อเหวินด้วย

จางหงจูนพยักหน้าเล็กน้อยต่อหวางจื่อเหวินเล็กน้อย

"ไอ้ขยะ ครั้งก่อนเสแสร้งแกล้งทำว่าของปลอม ฉันให้นักเชี่ยวชาญวิเคราะห์แล้ว พวกเขาต่างบอกว่าเป็นของจริง" หวางจื่อเหวินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาขึ้น แล้วเหลือบมองจางฉีโม่ "ฉีโม่ คุณดูให้ดี หลินอิ่งคนนี้ไม่เพียงไม่มีความสามารถ แถมเป็นคนเลวทรามต่ำช้าด้วย"

"คณะกรรมการทั้งสองคนครับ การที่บริษัทเก็บคนประเภทนี้ถือเป็นภัยพิบัติมากเลยนะครับ เพราะอาจจะได้รับผลกระทบด้านลบต่อบริษัท ผมแนะนำว่า ตอนนี้พวกคุณสามารถไล่หลินอิ่งคนนี้ออกได้แล้ว" หวางจื่อเหวินพูดด้วยท่าทางสะใจขึ้น

"คุณชายรองพูดถูก ผมเห็นด้วยเป็นอย่างมาก บริษัทของเราไม่ควรเก็บตัวซวยแบบนี้" จางหงจูนพยักหน้าเล็กน้อย

"ฉันเองก็ยอมรับโดยไม่มีข้อโต้แย้งครับ หลินอิ่ง นายฟังให้ดี ตอนนี้ฉันขอประกาศต่อนายในฐานะคณะกรรมการว่า นายถูกไล่ออก รีบไสหัวออกไปจากบริษัทเดียวนี้" จางหงจูนเผยสีหน้าดูถูกขึ้น และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ไม่ต้องถามฉันว่าทำไม เหตุผลง่ายดายมาก นายถูกฟ้องร้อง และอาจจะถูกกฎหมาลงโทษ ทางบริษัทของเราไม่ต้องการเก็บนักโทษไว้ในบริษัท"