ซุปเปอร์ครูฝึก นิยาย บท 10
“ไม่ทราบว่าคุณคือ ?” หวางโป๋อายุเกือบจะ 60 ปีแล้ว แต่ร่างกายยังคงแข็งแรง เมื่อเขาเห็นเซียวหยุนหลง จึงเอ่ยปากถามขึ้น
“ผมมาหาเซียวว่านจวิน”
“มาหาเจ้าบ้าน ? ช่วยแจ้งชื่อของคุณหน่อยได้ไหม ผมจะไปเรียนเจ้าบ้านให้”
“เซียวหยุนหลง !”
เซียวหยุนหลงพูดขึ้น
“อะไรนะ ? คุณ คุณพูดใหม่อีกครั้งซิ !” หวางโป๋ตกตะลึง น้ำเสียงของเขาแสดงออกถึงความประหลาดใจ ใบหน้าที่ชราภาพของเขาปรากฏทั้งความประหลาดใจและความยินดีไปพร้อมกัน
“ผมชื่อเซียวหยุนหลง ถ้าหากเซียวว่านจวินไม่สะดวกที่จะพบ เช่นนั้นผมก็ขอตัวกลับก่อน” เซียวหยุนหลงพูดด้วยน้ำเสียงแยแส
“หยุนหลง หยุนหลง......คุณ คุณก็คือคุณชายหยุนหลงหรือ ? คุณชายกลับมาแล้วหรือ ? ดีจริง ๆ เลย !”
หวานโป๋ตื่นเต้นอย่างยิ่ง เขารีบเปิดรั้วเหล็กออก แล้วเชิญเซียวหยุนหลงเข้ามา
“เซียวว่านจวินล่ะ ?”
เซียวหยุนหลงเดินเข้ามาในคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลเซียว แล้วเอ่ยปากถาม
“นายท่านเขา เขา--” หวางโป๋อ้ำอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วพูดว่า “นายท่านอยู่ที่ลานบู๊ในเรือนบูรพา อยู่กับคนของตระกูลบูที่พาลูกศิษย์เดินทางมาท้าประลองกับตระกูลเซียว ดังนั้นตอนนี้นายท่านอยู่ที่เรือนบูรพา คุณชาย จะให้ผมไปเรียนไหมว่าคุณต้องการพบ ?”
“ไม่ต้องหรอก พาผมไปที่เรือนบูรพาตอนนี้เลยก็แล้วกัน” เซียวหยุนหลงพูด
“ได้ครับ ๆ เชิญคุณชายเดินตามผมมา”
หวางโป๋พูดขึ้น เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง ครั้งแรกที่เขาเห็นเซียวหยุนหลง เขาก็รู้สึกว่าบนตัวของเซียวหยุนหลง มีเงาของเซียวว่านจวินในสมัยหนุ่มอยู่ หน้าตาก็คล้ายคลึงกันมาก ไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายของเซียวว่านจวินที่ใช้ชีวิตอยู่ในต่างแดนมาโดยตลอด จะกลับมาแล้วจริง ๆ
เรือนบูรพาตระกูลเซียว หวางโป๋เดินนำเซียวหยุนหลงเข้ามา
หวางโป๋หันไปตะโกนด้วยความตื่นเต้นกับเซียวว่านจวิน ซึ่งกำลังเผชิญหน้าอยู่กับหวู่เจี้ยนอยู่ตรงที่ไกล ๆ : “นายท่าน นายท่าน ดูสิครับว่าใครมา ? คุณชายหยุนหลงกลับมาแล้ว คุณชายหยุนหลงที่นายท่านเฝ้าคอยมาตลอดกลับมาแล้วครับ !”
“หยุนหลง--”
ทว่า อย่างไรเสียก็เป็นสายสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูก เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ วินาทีที่ได้พบหน้ากัน ทำให้เขารู้สึกว่า ต่อให้จะเป็นความโกรธเคืองหรือความห่างเหินเช่นไรก็สามารถปล่อยวางลงได้ มีเพียงความสัมพันธ์ทางสายเลือดเท่านั้นที่จะคงอยู่นิรันดร์
“หยุนหลง นี่ลูกจริง ๆ ใช่ไหม ? ลูกโตเป็นหนุ่มแล้ว !” เซียวว่านจวินพูดขึ้น น้ำเสียงอึกอักเล็กน้อย ลูกชายโตขนาดนี้แล้ว แต่เขากลับไม่เคยทำหน้าที่ของพ่อเลยสักวัน
“ผมเอง ผมกลับมาแล้ว !”
เซียวหยุนหลงพูด
ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึง เพราะพวกเขาเห็นและได้ยินทุกอย่าง เป็นการยืนยันว่าเซียวว่านจวินมีลูกชายจริง ๆ และตอนนี้ลูกชายของเซียวว่านจวินก็กลับมาแล้ว
“เซียวหยุนหลง ? นยคือลูกชายของเซียวว่านจวินหรือ ? หึ ในเมื่อเป็นคนของตระกูลเซียว นายกล้าขึ้นมาต่อสู้บนสังเวียนไหมล่ะ ?”
บนสังเวียน ดวงตาทั้งสองข้างของหวู่เถิงจ้องเขม็งมาที่เซียวหยุนหลง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เซียวหยุนหลงหันไปจ้องหวู่เถิง และพูดขึ้นในทันที : “ไสหัวไปซะ !”
......
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์ครูฝึก