ซุปเปอร์ครูฝึก นิยาย บท 7

เครื่องบินยังคงบินไปอย่างราบรื่น ผู้โดยสารบนเครื่องต่างหลับใหล บรรยากาศทั่งทั้งห้องโดยสายเงียบสงัด

ภายในห้องน้ำห้องหนึ่งบนเครื่องบิน ร่างกายอันบอบบางของหลิวหรูเยียนพิงอยู่กับประตูห้องน้ำ ราวกับว่าดึงพลังที่มีอยู่ในตัวออกมาทั้งหมด ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ลมหายใจอุ่น ๆ ค่อย ๆ ส่งผ่านออกมาจากปากของเธออย่างต่อเนื่อง

เซียวหยุนหลงเดินออกมาแล้ว เมื่อครู่เซียวหยุนหลงจับสังเกตอยู่สักพัก เมื่อมั่นใจว่าด้านนอกไม่มีคน เดิมทีเขาคิดจะให้หลิวหรูเยียนเดินออกมาก่อน แต่หลิวหรูเยียนกลับให้เขาออกมาก่อน

ดูเหมือนหลิวหรูเยียนยังไม่อาจดึงตัวเองออกมาจากจุดสูงสุดเมื่อครู่นี้ได้ ดวงตาคู่งามของเธอฉาบไปด้วยความเขินอายและมีเสน่ห์ ดูพร่ามัวแต่ก็ชวนให้หลงใหลในเวลาเดียวกัน เมื่อประกอบกับใบหน้าอันงดงามที่แดงก่ำเล็กน้อย ทำให้เธอดูเย้ายวนชวนหลงใหลอย่างยิ่ง

“นี่ฉันเป็นผู้หญิงใจง่ายขนาดนี้เลยหรือ ?”

หลิวหรูเยียนพูดกับตัวเองเบา ๆ

จนกระทั่งถึงตอนนี้ เธอแทบไม่อยากจะเชื่อว่า ตัวเองจะทำเรื่องแบบนี้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่ง ภายในห้องน้ำบนเครื่องบินได้

แม้ว่าเรื่องนี้จะจบสิ้นลงแล้ว สิ่งที่ควรเกิดก็เกิดไปแล้ว แต่เธอยังแทบไม่อยากเชื่ออยู่ดี

หลิวหรูเยียนสูดหายใจเข้าเต็มปอด เธอรวบรวมสติ และเดินไปนั่งยองลงบนโถชักโครก พร้อมทั้งหยิบกระดาษทิชชูออกมาเช็ด

ถ้าหากเซียวหยุนหลงยังคงอยู่ในห้องน้ำ คงได้เห็นรอยเลือดที่เปื้อนอยู่บนกระดาษทิชชูของหลิวหรูเยียน

“แทนที่จะถูกบังคับให้กลับไปเป็นเครื่องมือในการแต่งงานของครอบครัว ต้องแต่งงานกับคุณชายใหญ่จอมวายร้ายน่าขยะแขยงคนนั้น ไม่สู้มองครั้งแรกให้กับคนอื่น อยากน้อยต่อไปก็ยังพอมีความทรงจำถึงครั้งที่ได้พบกันเก็บเอาไว้ไม่ใช่หรือ ?”

หลิวหรูเยียนแอบคิดในใจ แต่ใบหน้าที่งดงามยากจะหาใครเปรียบได้ กลับปรากฏความหมองเศร้าและหดหู่ขึ้นมา

หลายปีก่อน หลิวหรูเยียนได้ออกจากตระกูล แล้วเดินทางไปแสวงหาความก้าวหน้าที่เอ็มซี จุดประสงค์ของเธอก็เพื่อต้องการหยุดพ้นจากพันธนาการของครอบครัว สามารถพัฒนาตนเองและใช้ชีวิตได้อย่างอิสรเสรี

หากปฏิเสธไปก็คงเป็นการทำผิดต่อเจตนาฟ้า !

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง เซียวหยุนหลงเห็นหลิวหรูเยียนเดินออกมาจากห้องน้ำ ตอนที่เธอเดินมาได้หันมองเซียวหยุนหลงหนึ่งครั้ง แต่ไม่ได้พูดอะไร ตรงกลับไปนั่งยังที่นั่งของตัวเองตามเดิมแล้วปิดตาลง ราวกับเหนื่อยจัด

เซียวหยุนหลงยิ้มร่า คิดในใจว่าในอนาคต ความคิดถึงคงจะยอดเยี่ยมกว่าการได้พบหน้ากันจริง ๆ กลางเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคยกันดี ?

เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างไรเสียทั้งสองฝ่ายต่างก็ต้องการแค่แสวงหาความตื่นเต้นเท่านั้น แล้วจะสานสัมพันธ์กันต่อในภายหน้าอีกทำไม ?

เซียวหยุนหลงเองก็ปิดตาทั้งสองข้างลง และหลับสนิทไปด้วยความเหนื่อยล้า

เซียวหยุนหลงกลับไปสังเกตเลยว่า ขณะที่เขาผล็อยหลับไปนั้น หลิวหรูเยียนที่นั่งถัดจากเขาโดยมีโถงทางเดินคั่นกลางอยู่ ได้ลืมตาทั้งสองข้างขึ้น แล้วหันกลับมามองใบหน้าทางด้านข้างของเขาอย่างเงียบ ๆ