ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 13

ตอนที่13 ตรงนี้แล้วกัน

“หลินหยาง จะไปไหนหรือ?” เมื่อเปิดประตูออกมา ก็เห็นเซี่ยผิงเดินมาจากซอยเล็กนั่น

“ไปในเมืองเสียหน่อยน่ะครับ คุณไปไหนมาแต่เช้าเลย?” หลินหยางมองด้านหลังของเธอที่เหมือนกับไปเอาของอะไรมา

“ไปซื้อของที่ร้านจางชุ่ยฮัวมาน่ะ” เธอตอบกลับด้วยความเขินอายเล็กน้อย

“ไปซื้ออะไรหรือ จึงต้องออกไปเช้าเพียงนี้?” หลินหยางเดินเข้าไปหาเธอ จึงเห็นว่าด้านหลังเธอกำลังถือห่อผ้าอนามัยอยู่

“ดูอะไรกัน เมื่อวานเธอเกือบจะเสียเปรียบแล้ว หากเธอมาช้าไปวันเดียวก็คงจะอดกินแน่!” เซี่ยผิงกล่าวออกไปอย่างไม่ได้โกรธหรือโมโหอะไร

“ฮ่าๆ ไม่ใช่ว่าผมมาช้าหรอกหรือ คุณยื่นแขนมาให้ผมดูหน่อยสิ”

เมื่อเซี่ยผิงยื่นแขนออกมาให้เขาดู หลินหยางมองดูรอยแผลเป็น เมื่อเทียบกับเมื่อคืนนี้รอยจางลงไปอีก จึงยิ้มออกมา “คุณดูสิ เปลี่ยนไปอีกแล้ว อีกไม่นานก็หายแล้ว”

“ฮ่าๆ เอาไว้ฉันจะให้รางวัลกับเธอแล้วกันนะ จริงสิ เธอจะไปในเมืองทำไมหรือ?” เซี่ยผิงเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย

“ไปในเมืองเพื่อดูที่ทางเสียหน่อยว่าจะพอขายครีมได้บ้างหรือเปล่า เดี๋ยวผมก็จะขึ้นปีสี่แล้ว หากมีเงินไม่พอถึงตอนนั้นคงลำบากแย่”

“ถ้าอย่างนั้นเธอไปเถอะ เดินทางดีๆนะ” ทั้งสองคนเอ่ยทักทายปราศรัยกันซักพักหนึ่ง แล้วหลินหยางก็เดินไปยังทางออกของหมู่บ้าน

หมู่บ้านวี่หลงเป็นพื้นที่ลาดเอียง ไม่มีรถประจำทางผ่าน หลินหยางจึงจำเป็นต้องนั่งรถสามล้อไปยังตำบลป๋ายสาร แล้วค่อยนั่งรถประจำทางต่อเข้าไปในเมือง

เพิ่งจะเดินมาถึงทางเข้าหมู่บ้าน เห็นจางชุ่ยฮัวเปิดประตูร้านออกมา

“วันนี้อาสวยจริงๆเลยนะครับ” เมื่อเห็นว่าจางชุ่ยฮัวมองตัวเองอยู่นั้น หลินหยางจึงกล่าวทักทายเธอขึ้น

“ปากหวานเสียจริง จะไปไหนแต่เช้าเลย?” จางชุ่ยฮัวที่โดนหลินหยางเอ่ยชมนั้น ก็ยิ้มแย้มหัวเราะแล้วเอ่ยถามเขากลับไป

“ไปในเมืองครับ อีกสองวันกลับ” เขาตอบ

“หลินหยางมานี่หน่อยสิ” จางชุ่ยฮัวกวักมือเรียกเขา หลินหยางก็ไม่ได้เมินเฉย เขาจึงเดินเข้าไปในร้านของจางชุ่ยฮัว

“มีอะไรหรือครับ?” เขาเอ่ยถาม

ภายใต้การหยอกล้อของหลินหยางนั้น จางชุ่ยฮัวที่เริ่มจะหอบหายใจถี่ขึ้น ปากอ้าออกและ ตาหรี่ลงเล็กน้อย

เมื่อครู่เขาเพียงแค่เปิดเสื้อของเธอขึ้นไปเพียงเท่านั้น แต่ ณ เวลานี้เขาถอดเสื้อของเธอออกไปหมด ทำให้ร่างกายท่อนบนของจางชุ่ยฮัวเปลือยเปล่า

ปากของหลินหยางอ้าออก แล้วปลายลิ้นก็ค่อยๆตวัดและวนอยู่รอบๆ ความรู้สึกชาราวกับว่ามีกระแสไฟไหลผ่าน ทำให้ร่างของเธอสั่นเทาอย่างต่อเนื่อง

ความรู้สึกเป็นสุขแล่นเข้ามา จางชุ่ยฮัวโอบกอดศรีษะของเขาไว้

“หลินหยาง เทคนิคแบบนี้เธอไปเรียนมาจากใครกัน? เก่งจริงๆ ดูดเข้าไปอีกหน่อยสิ!” จางชุ่ยฮัวเอ่ยบอกกับเขาต่อ

“ดูจากในหนังน่ะครับ” มือของเขายังคงดำเนินต่อไป ถลกกระโปรงของจางชุ่ยฮัวขึ้นมา นิ้วของเขาสะกิดอยู่ตรงร่องนั้นของเธออย่างต่อเนื่อง ทำให้ในเธอรู้สึกจั๊กจี้เป็นอย่างมาก

“หลินหยาง เธอทำตรงนี้เลยเถอะ” จางชุ่ยฮัวทนการหยอกล้อของหลินหยางไม่ไหว จึงเอ่ยบอกกับเขา

“ถ้าอย่างนั้นคุณเดินไปปิดประตูก่อนเถอะครับ” หลินหยางกล่าวอย่างลังเล