ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 22

ตอนที่ 22 มันแตกต่างกันที่ตรงไหน

ตอนที่ฝ่ามือของหลินหยางวางไปที่บริเวณยอดของเนื้อนุ่มกลมๆ ชั่วขณะนั้นทั่วร่างกายก็ดูชาไปทั่งตัว จางฟางกลั้นไว้ไม่ไหวส่งเสียงครางออกมา

เสียงหายใจหอบถี่ เธอมองไปที่หลินหยาง ใบหน้าแดงเล็กน้อย ปากสีแดงเย้ายวนใจพูดออกมา “ฝีมือการนวดของนาย มันก็คล้ายๆกับการเล้าโลมระหว่างชายหญิงเลย”

“ที่ผมทำเป็นการนวดแพทย์แผนจีน ใช้หลักแพทย์แผนจีนกับออกแรงผสมกัน ถึงแม้ว่าผมนวดแล้วมันจะรู้สึกสบายแต่มันก็มีความแตกต่างจากการเล้าโลมระหว่างชายหญิง” หลินหยางพูดอธิบายเหตุผล

“ยังมีข้อแตกต่างตรงไหนอีก” จางฟางยิ้มแล้วถามออกมา

“ข้อแตกต่างก็คือ ผมแค่นวดเฉยๆ แต่ถ้าการเล้าโลมนั้น บางทีหลังจากทำเสร็จก็สามารถไปมีความสุขกับน้าต่อบนเตียงก็ได้”

“ไปตายซะ” จางฟางมองค้อนหลินหยางแล้วพูด

หลินหยางก้มหน้ามองจางฟาง เวลานี้ใบหน้าของเธอแดงเถือก จึงเกิดอารมณ์อีกอย่างออกมา ใจของหลินหยางยิ่งเกิดอาการกระสับกระส่ายขึ้น พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้วู่วาม แล้วนวดเนื้อนุ่มนิ่มที่อยู่ในมือต่อไปเรื่อยๆ

เมื่อมองดูสีเม็ดองุ่นของจางฟาง หลินหยางจึงยิ้มแล้วถามออกมา “น้าฟาง ขนาดของหัวนมของน้าใหญ่แบบนี้ ใครมาบุกเบิกได้รุนแรงถึงต้องอยู่ในสภาพขนาดนี้”

“อะไรคือใครมาบุกเบิก มันขยายด้วยตัวเอง” จางฟางจ้องตาหลินหยางอย่างโมโห

ปลายนิ้วของหลินหยางสัมผัสโดนเม็ดองุ่นด้วยความเร็วไปมาหลายครั้ง ตรงนั้นเป็นจุดที่ไวต่อการสัมผัสแค่ชั่วขณะก็ก่อให้เกิดความรู้สึกโลกสบาย

“นายอยากตายหรือไง” จางฟางหายใจหอบพูด ตอนนี้พึ่งจะผ่านไปประมาณแค่ห้านาทีก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าถูกหลินหยางนวดครึ่งชั่วโมงเธอจะมีอาการอย่างไร

จางฟางรู้สึกแค่ว่ามีน้ำไหลผ่านออกมากางเกงชั้นในตัวเองก็กั้นน้ำที่ไหลออกมาไม่อยู่ปล่อยให้ไหลออกมานอกกางเกงชั้นในเป็นทางระหว่างขา

และจากการที่ถูกหลินหยางกระตุ้น จางฟางรู้สึกว่าหน้าอกค่อยๆตั้งตรงขึ้นโดยเฉพาะตรงเม็ดองุ่นนั้นตอนนี้ดูแข็งขึ้นเป็นอย่างมาก

“อา....” จางฟางอดไม่ได้ร้องครวญครางออกมา จากนั้นก็รู้สึกตัวได้ว่าไม่เหมาะสมจึงกัดริมฝีปากไว้เหมือนกับได้รับความทรมานอย่างหาอะไรมาเปรียบไม่ได้ เห็นอย่างนั้นหลินหยางก็เริ่มร้อนรุ่มขึ้นมา

“น้าฟาง มานั่งที่ข้างหน้าผมไหมผมจะนวดให้ แบบนั้นประสิทธิภาพจะยิ่งดีขึ้นอีกหน่อย” หลินหยางคิดแผนดีๆได้จึงพูดออกมา

“ตกลง” จางฟางได้ยินแล้วจึงลุกขึ้นนั่ง รู้สึกถึงหน้าอกค่อยๆเต่งตึงขึ้น ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเพราะจากใจเธอเองที่กำลังกระสันหรือว่าเป็นผลจากการนวดจริงๆ ดูแล้วเหมือนเห็นภาพมันกระดกขึ้นมาเล็กน้อย

หลินหยางนั่งที่เบาะนั่งด้านหลัง ก้นเขยิบไปชิดทางข้างหลัง ขาแยกออกจากกัน ด้านหน้าตัวเองเหลือที่ว่างไว้เล็กน้อย

จางฟางปีนเข้ามานั่งตรงด้านหน้าขาของหลินหยาง ก้นแนบชิดกันกับสะโพกของหลินหยาง

มือของหลินหยางเริ่มนวดที่หน้าอกของจางฟางต่อไปเรื่อยๆ ปลายนิ้วอันแสนชำนาญไหลเลื่อนไปมาที่ด้านบน ไฟความต้องการของหลินหยางค่อยๆเพิ่มขึ้นเขารับรู้ได้ว่ามังกรของเขามันขยายพองตัวขึ้นกว่าเดิม

กางเกงที่หลินหยางนั้นบางมาก กระโปรงที่จางฟางใส่ก็ไม่ได้หนา รู้สึกถึงความร้อนที่ส่งมาจากก้นและจากมังกรขนาดความยาวที่น่าทึ่งนั้น ใจของจางฟางก็เต้นระรัวแรงขึ้นหลายครั้ง

“อย่าว่าเถอะ ตรงนั้นของเด็กคนนี้จะยาวขนาดนั้นเลยหรือ” จางฟางคาดเดาอย่างต่อเนื่อง ไม่อยากจะคิดต่อแต่ว่าความรู้สึกสบายที่อยู่ด้านหน้าหน้าอกกับความรู้สึกส่วนสะโพกจากหลินหยางที่ส่งมา ทำให้ภายในใจของจางฟางปรากฎรูปร่างลักษณะตรงนั้นของหลินหยางอย่างต่อเนื่อง

“เทคนิคนี้ของนายมันเยี่ยมมากจริงๆ ต่อไปใครได้แต่งงานกับนายต้องเป็นคนโชคดีมากแน่ๆ” เมื่อถูกหลินหยางนวดยิ่งก่อให้เกิดความรู้สึกสบาย จางฟางจึงยิ้มแล้วพูดออกมา

“ใครได้แต่งกับน้าฟางก็โชคดีเหมือนกัน ซาลาเปลาลูกใหญ่ขนาดนี้ กินได้เป็นเวลานานเลย” หลินหยางใช้มือบีบเคล้นตรงหน้าอกอ่อนนุ่มนั้น จู่ๆหัวก็ขยับเข้ามาถามที่ข้างหู “น้าฟาง กระต่ายของน้าฟาง ถูกคนจับมากี่คนแล้ว”

“นายบ้าไปแล้วหรือไง ทำไมถามคำถามนี้” จางฟางพูดอย่างไม่พอใจ

“แค่สงสัยเลยถามถามดู น้าฟางมีเสน่ห์ขนาดนี้ ต้องมีคนจำนวนไม่น้อยอยากจะลองแน่นอน” หลินหยางเริ่มพูดจาประจบเอาใจอีกจึงทำให้จางฟางลดความรู้สึกต่อต้านลง

“จะมีได้เท่าไหร่กัน ก็แค่ไม่กี่คน” จางฟางหน้าแดงพูดออกมา

ในใจแอบด่าว่าไอ้บ้า ถูกคนลูบคลำก็มีแค่ไม่เท่าไหร่หรอก

“ไม่กี่คนน่ะคือกี่คน” หลินหยางถามต่ออีก ลมหายใจร้อนเป่ารดลงหูของจางฟาง ตัวของจางฟางก็เริ่มระทวยลง

“รวมนายแล้วก็หกคน” เวลานี้จางฟางดูเคลิ้มไม่ได้สติเล็กน้อยจึงตอบคำถามด้วยความรวดเร็ว

“ถ้างั้นน้าขึ้นเตียงกับผู้ชายมาแล้วกี่คน” เวลานี้จิตวิทยาการล่าสัตว์ในธรรมชาติของมนุษย์ของจางฟางเริ่มปรากฎออกมาชัดเจน

“สี่คน”

“ไม่รวมสามีของน้า ยังมีใครบ้าง” หลินหยางถามอย่างประหลาดใจ

“พูดมากจริงๆดูฉันจะจัดการกับนายยังไงดี” จางฟางขยับสะโพกไปมาอยู่หลายครั้งแรงๆ สะโพกอ่อนนุ่มเสียดสีไปมาอยู่บนกางเกงของหลินหยาง ชั่วพริบตาหลินหยางก็รู้สึกสบายตัวขึ้นและไฟความต้องการยิ่งโหมแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

“น้าฟางอย่าขยับไปทั่ว น้าไม่กลัวว่าผมจะลวนลามน้าจริงๆหรือไง”

“เชอะ ตอนนี้รู้ถึงความร้ายกาจของฉันแล้วใช่ไหมล่ะ”

“น้าน่ะเป็นนางแม่มดชัดๆ” มือของหลินหยางยังนวดเรื่อยๆไม่ได้หยุด จางฟางจะทนการกระตุ้นนี้ไปได้อย่างไร ตอนนี้ในใจร้อนรุ่ม กางเกงชั้นในภายใต้กระโปรงเปียกชื้นแม้กระทั่งบริเวณต้นขาก็มีน้ำใสๆไหลลงมาอยู่เล็กน้อย

ต้นขาเบียดชิดกันบิดเร้าไปมาโดยไม่รู้ตัวหลายครั้ง บางทีอาจเป็นเพราะกลัวน้ำไหลโดนกระโปรงเปียก จางฟางจึงเลิกกระโปรงขึ้นไปด้านบน ขาขาวนั้นจึงปรากฏออกมาให้หลินหยางได้เห็นทันที

ท่าทางที่ดูหมิ่นเหม่นี้ไม่มีอะไรมาเทียบได้ ทำให้ทั้งสองรู้สึกถึงการกระตุ้นอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

มือวิเศษที่จับเนื้อนุ่มกำลังหยอกล้อไปเรื่อย ๆในเวลาไม่นานจึงทำให้จางฟางที่พยายามกดเสียงตัวเองให้เบาลงนั้นกลับกลายเป็นเสียงครวญครางที่ดังขึ้น

เวลาครึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลินหยางทำการนวดเสร็จสมบูรณ์

“น้าฟาง น้าลองดู ว่าดีกว่าแต่ก่อนไหม” หลินหยางใช้มือคลุมเนื้อนุ่มเบาๆ ยิ้มแล้วถามออกมา

จางฟางลูบผม ก้มหน้ามองเนื้อหยกสองข้างของตัวเอง เมื่อเปรียบเทียบกับก่อนหน้านี้ที่หย่อนคล้อยไปทางด้านข้างตอนนี้ดูเข้าลู่เข้าทางขึ้น

การรักษาแบบแพทย์แผนจีน ทำได้แค่ค่อยๆกระตุ้นให้มีแนวโน้มไปในทิศทางที่ดีขึ้น ดังนั้นจึงไม่สามารถที่จะทำให้เต่งตึงขึ้นมาได้ในทันที “หลินหยางอธิบายอยู่ด้านข้าง”

แต่ว่าการเปลี่ยนแค่เล็กน้อยนี้ยังคงทำให้จางฟางรู้สึกชื่นชม มองอย่างมีความหวังไปที่หลินหยางแล้วถาม “ถ้าทำไปเป็นระยะเวลานานเข้า มันจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นมากไหม”

“วันละครึ่งชั่วโมง ครึ่งเดือนก็จะเห็นผลชัดเจน แต่ว่าครึ่งเดือนหลังจากนั้นจะต้องหยุดสักพักถึงจะเริ่มทำใหม่ได้ มิฉะนั้นทำไปก็เหมือนไม่ได้ทำ ไม่เห็นผล”

“นายกลับวันไหน รอจนใบหน้าของคุณหนูหายดีแล้วค่อยกลับใช่ไหม” จางฟางมองหลินหยางอย่างรอคอย

หลินหยางราวกลับไม่ได้สังเกตสายตาที่รอคอยอย่างมีความหวังของจางฟาง หลินหยางจึงตอบออกมา “อีกหนึ่งสัปดาห์ รอให้ภาวะซึมเศร้าของของญาณิดาหายไป ผมก็จะกลับหมู่บ้าน ข้าวโพดใกล้ได้เวลาเก็บแล้ว มีผู้หญิงที่อยู่ในหมู่บ้านจำนวนมากแต่ว่าแรงงานไม่เพียงพอ ผมอยากจะกลับไปช่วยคนบ้านเดียวกันหน่อย”

“ว้าว ดูไม่ออกว่านายจะเป็นคนจิตใจดีแบบนี้” ได้ยินว่าหลินหยางจะอยู่อีกหนึ่งสัปดาห์จางฟางก็รู้สึกพอใจแล้ว ช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์ถ้าหลินหยางนวดให้วันละครั้งแบบนี้ประสิทธิภาพน่าจะดีมากยิ่งขึ้น

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก แต่ก่อนคนในหมู่บ้านก็ดูแลผมมาตลอด” หลินหยางพูดอย่างไม่ได้สนใจอะไร

“ต่อไปทุกครั้งที่ไปรักษาคุณหนูนายก็นวดให้ฉันด้วยได้ไหม” จางฟางถอดรองเท้าออก นั่งบนต้นขาของหลินหยางและหันหน้าเข้าหาเขา ภูเขาเนื้อหยกแนบชิดที่ตัวของหลินหยาง ก้มลงถามที่ข้างหูเขา

รู้สึกถึงร่างกายที่เร่าร้อนสมบูรณ์พร้อมหลินหยางกลืนน้ำลายลงคอ พูดออกมาอย่างยากลำบาก “ถ้าน้าฟางจะสะดวกผมจะทำให้หนึ่งครั้ง ถ้าวันไหนผมทำอะไรนอกลู่นอกทาง ถึงเวลานั้นน้าจะมาโทษผมไม่ได้นะ”

“ถ้าไม่โทษนายจะให้โทษฉันหรอ ถ้านายกล้าทำอะไรฉัน ฉันจะหยิกตรงนั้นของนายให้ขาด” จับตรงนั้นตรงที่ทำให้ใจเต้นแรงซึ่งมีกางเกงชั้นในขวางอยู่แรงๆ

ได้ยินคำข่มขู่จากจางฟางแต่กลับรู้สึกสบายปลอดโปร่งจากมือเล็กนุ่มนั้น

ดูกระต่ายสองตัวของจางฟางส่ายไปมาที่ข้างหน้าตัวเอง ดวงตาของหลินหยางจึงเบิกกว้างขึ้น เขาใช้มือสองข้างลูบไปที่หน้าอกโดยไม่รู้ตัว

“อืม...” เมื่อถูกหลินหยางจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว จางฟางก็อดไม่ได้ครางออกมา

ยื่นมือออกมาจับมือทั้งสองข้างของหลินหยางไว้ จางฟางหน้านิ่วคิ้วขมวดถามหลินหยาง “ทำไม เมื่อสักครู่ยังลวนลามไม่พอหรือ”