ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

อันที่จริง เซียวเฉวียนได้สำรวจความคิดของไทเฮาแล้ว และยืนยันได้ว่าไทเฮาสมรู้ร่วมคิดกับหมิงเจ๋อจริงๆ อีกทั้งเว่ยเป่าก็คือผู้ที่ถูกไทเฮายุยงจนสังหารจวนเซียว

กล่าวอย่างตรงไปตรงมา ไทเฮาฉวยโอกาสที่เว่ยเป่ายังเล็กและอยู่ใกล้จวนเซียว ประกอบกับผู้คนในจวนเซียวไม่ได้เตรียมรับมือเว่ยเป่าที่จะทำสิ่งชั่วร้าย

เซียวเฉวียนเพียงต้องการรอให้ไทเฮายอมรับด้วยตนเอง แล้วให้ภาพรุ่งอรุณฤดูใบไม้ผลิบันทึกหลักฐานนี้ไว้เพื่อต้องใช้ในกรณีที่จำเป็น

หลังจากได้รับการเตือนจากเซียวเฉวียน ไทเฮาซึ่งกำลังจะปฏิเสธต่อไปก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง นางไม่แน่ใจว่าควรกล่าวความจริงหรือโกหก

หากโกหกและเซียวเฉวียนตรวจพบ ชีวิตนางอาจตกอยู่ในอันตราย

หากนางกล่าวความจริงและยอมรับว่านางยุยงเว่ยเป่าให้สังหารหมู่จวนเซียว ชีวิตของนางคงตกอยู่ในความเสี่ยง ไม่แน่ความลับที่เซียวเฉวียนพูดอาจเป็นเพียงเหยื่อล่อ

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ผลลัพธ์ล้วนคือความตาย เป็นการดีกว่าที่จะไม่พูดอะไร และปล่อยให้เซียวเฉวียนสับสนต่อไป

ทว่าความอยากรู้อยากเห็นของไทเฮายังไม่ดับลง นางสวมบทไทเฮา แล้วกล่าวอย่างเย็นชา “ราชครูช่างล้ำเลิศ ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าความลับที่ราชครูกล่าวถึงเป็นจริงหรือเท็จ”

หากความลับที่เซียวเฉวียนพูดนั้นไม่มีอะไรเลย ไทเฮาจะไม่ประสบความสูญเสียครั้งใหญ่หรือ?

เซียวเฉวียนย่อมได้ยินคำนี้ ไทเฮากล่าวว่าเซียวเฉวียนฉลาด แต่นางกลัวที่จะทำให้เซียวเฉวียนขุ่นเคืองจึงพูดในทางที่ดี ความตั้งใจเดิมของนางคือการบอกว่าเซียวเฉวียนเจ้าเล่ห์

“ไทเฮาไม่เชื่อ เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรที่คนแซ่เซียวทำได้แล้ว” เซียวเฉวียนกล่าวอย่างใจเย็น พร้อมหันหลังกลับและจากไป

เนื่องจากเซียวเฉวียนรู้คำตอบที่เขาต้องการแล้ว และเนื่องจากไทเฮาไม่ยอมกล่าวออกมาเอง เซียวเฉวียนจะไม่บังคับ เขาไม่อยากมาเสียเวลาอยู่ที่นี่

ส่วนนางก็แช่บ่อต่อไปเถิด

เมื่อเห็นว่าเซียวเฉวียนกำลังจะหายไปจากสายตา ในที่สุดไทเฮาก็ตระหนักว่าได้ นางเริ่มตื่นตระหนก สุดท้ายนางจึงเรียกคนไว้ นางไม่สามารถปล่อยให้เขาจากไปเช่นนี้ได้

“ราชครู เจ้ากลับมานะ ข้ายอมบอกแล้ว” ไทเฮาตะโกนด้วยเสียงแหบแห้ง

น่าเสียดายที่เซียวเฉวียนไม่มองย้อนกลับมา ตอนนี้เซียวเฉวียนเปลี่ยนใจ เขาไม่ต้องการบันทึกของไทเฮาแล้ว

แทนที่จะประกาศความชั่วร้ายของไทเฮาให้ใต้หล้าได้รับรู้แล้วประหารไทเฮา แค่ปล่อยให้นางแช่บ่อน้ำอยู่ที่นี่ยังดีเสียกว่า

ไม่มีอะไรทรมานไทเฮาได้มากไปกว่านี้แล้ว

เพื่อให้ไทเฮามีสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ ก่อนเซียวเฉวียนจะจากไป เขาสร้างม่านพลังกั้นไว้ข้างบ่อน้ำ เพื่อกันเสียงไทเฮากระจายออกไป และเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้ามาช่วยเหลือไทเฮา

สำหรับความลับของเว่ยเชียนชิวนั้น เซียวเฉวียนบอกกับไทเฮาที่ด้านหน้าม่านกั้น เขากล่าวว่าเว่ยเชียนชิวอาศัยอยู่ในตำหนักของไทเฮามาหลายวันแล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ไทเฮาก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัด นางพึมพำกับตนเอง “เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง เขาไม่รู้ว่าตระกูลอ้ายอยู่ที่นี่จึงไม่มาพบตระกูลอ้าย”

บ่อน้ำนี้อยู่ไม่ไกลจากตำหนักไทเฮา ไทเฮาคอยร้องขอความช่วยเหลือตลอดทั้งวัน เป็นไปไม่ได้ที่เว่ยเชียนชิวจะไม่ได้ยินเสียงนาง

เว่ยเชียนชิวแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน

ไทเฮายอมทำร้ายแม้กระทั่งลูกของนางและฮ่องเต้เพื่อเว่ยเชียนชิว เว่ยเชียนชิวจะใจร้ายและเนรคุณถึงเพียงนี้ได้อย่างไร!

ฮือ ฮือ ฮือ!

“เว่ยเชียนชิว!” ไทเฮาคำราม

จากนั้นก็น้ำตาแตก

........

........

วังหลวง

ห้องหนังสือโอรสสวรรค์

หลังจากเซียวเฉวียนออกจากตำหนักไทเฮา เขาก็มาถึงห้องหนังสือโอรสสวรรค์

ฮ่องเต้ประหลาดใจมากกับการมาถึงของเซียวเฉวียน

ฮ่องเต้ต้องการพบเซียวเฉวียน แต่เซียวเฉวียนไม่ชอบเข้าไปวัง พระองค์รู้ดี ดังนั้นฮ่องเต้จะไม่เรียกเซียวเฉวียนเข้ามาในวังหลวง เว้นแต่มีเหตุฉุกเฉิน

วันนี้ลมแบบไหนที่พาเซียวเฉวียนมาที่นี่?

“ราชครู เชิญนั่ง” ฮ่องเต้ทรงเบิกบานใจเมื่อเห็นเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วพูดเข้าประเด็น “ฝ่าบาททรงทราบเกี่ยวกับการหายตัวไปของเว่ยเชียนชิวหรือไม่?”

เซียวเฉวียนคำนึงถึงสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นการไปเยือนบ่อน้ำของเซียวเฉวียนจึงมีความหมายอีกอย่างหนึ่ง เขาต้องการทราบว่าไทเฮาทราบหรือไม่ว่าเว่ยเชียนชิวอาศัยอยู่ในตำหนักของนาง

ผลที่ได้ เว่ยเชียนชิวก็ยังไม่ทำให้เซียวเฉวียนผิดหวัง เขาเพิกเฉยต่อชีวิตของไทเฮาโดยสิ้นเชิง และใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายในวังหลวง

ร่วมหอหนึ่งราตรีผูกพันรักร้อยวัน ไม่คาดคิดเลยว่าเว่ยเชียนชิวจะละทิ้งไทเฮาได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้

นี่เป็นเรื่องที่ไม่อาจคาดเดาได้จริงๆ

“ฝ่าบาทไม่ต้องกังวล เว่ยเชียนชิวไม่กล้าโจมตีท่านในยามนี้ นอกจากข้า ท่านและสายลับแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าเว่ยเชียนชิวอยู่ในวังหลวง” เซียวเฉวียนกล่าวเบาๆ

การสังหารฮ่องเต้ในยามนี้ไม่เป็นประโยชน์กับเว่ยเชียนชิว เขายังไม่พบรายละเอียดของเซียวเฉวียน จึงไม่กล้าเร่งรีบเพื่อชิงบัลลังก์

คนเจ้าเล่ห์อย่างเว่ยเชียนชิวรู้ดีว่าบัลลังก์ที่ได้มาอย่างไม่ถูกต้อง จะไม่ใช่บัลลังก์ที่ทุกคนสนับสนุน ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถนั่งได้นาน

ก่อนที่จะขึ้นครองบัลลังก์ เว่ยเชียนชิวต้องล้างชื่อเสีย สร้างภาพลักษณ์ที่ดีในหมู่ประชาชน

ในยามนี้เว่ยเชียนชิวอยู่ในจุดสนใจ เขาได้กระทำความชั่วมากมาย หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับฮ่องเต้ในช่วงเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นความผิดของเว่ยเชียนชิวหรือไม่ ผู้คนก็จะตำหนิเว่ยเชียนชิว

เว่ยเชียนชิวจะไม่ทำสิ่งที่โง่เขลาเช่นนี้

ดังนั้นเว่ยเชียนชิวไม่เพียงแต่จะไม่โจมตีฮ่องเต้ในเวลานี้เท่านั้น แต่ยังปกป้องความปลอดภัยของฮ่องเต้ด้วย

ดังนั้นฮ่องเต้จึงปลอดภัย

สำหรับไทเฮา นางถูกผนึกตราประทับสีขาวปราบปราม และไม่มีประโยชน์กับเว่ยเชียนชิวแล้ว อีกฝ่ายจึงไม่คิดเสียพลังเพื่อช่วยนาง

หลังจากการวิเคราะห์ดังกล่าว ฮ่องเต้จึงรู้สึกสบายใจ

มีอีกสิ่งหนึ่งที่เซียวเฉวียนต้องบอกฮ่องเต้ “ข้าได้สร้างม่านพลังกั้นไว้ข้างบ่อน้ำเพื่อแบ่งแยกพื้นที่”

ไทเฮาทรงก่ออาชญากรรมร้ายแรงเช่นนี้ เซียวเฉวียนไม่อยากปล่อยนางไป

ฮ่องเต้และไทเฮาเป็นแม่ลูกกันมาโดยตลอด บัดนี้ฮ่องเต้ไม่สนใจไทเฮา ไม่มีหลักประกันว่าวันหนึ่งฮ่องเต้จะยอมจำนนและปล่อยไทเฮาไป

ดังนั้นเมื่อเซียวเฉวียนพูดเช่นนี้ เขาจึงเพียงแค่แจ้งให้ทราบ ซึ่งไม่อนุญาตให้ฮ่องเต้ตั้งคำถามหรือปฏิเสธ