ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1

ทว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เข้ามา สายตาของราชินีก็จับจ้องไปที่อัครเสนาบดี แล้วส่งคนมาล้อมไว้ อัครเสนาบดีไม่สามารถหลบหนีได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม

อัครเสนาบดีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องคำนับต่อราชินีอย่างนอบน้อม แล้วแกล้งโง่ต่อหน้านาง แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าเหตุใดราชินีจึงเสด็จมายังที่พำนักอันต่ำต้อยของตน

แต่ราชินีกลับไม่ฟังเลย นางตรงเข้าตรงประเด็น และให้เขามอบสิ่งที่กษัตริย์มาทันที

นั่นเป็นคำสั่งสุดท้ายจากพระโอษฐ์ของกษัตริย์

สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับรากฐานของแคว้นและมีความสำคัญมาก ดังนั้นจึงไม่สามารถมอบให้ได้

ยิ่งไปกว่านั้น กษัตริย์ทรงเตือนซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าราชินีจะต้องไม่ทราบเกี่ยวกับเจตจำนงนี้ ไม่ต้องพูดถึงการปล่อยให้ตกไปอยู่ในมือของราชินีเลย

ดังนั้นอัครเสนาบดีจึงปฏิเสธอย่างเด็ดขาดว่าเขาไม่รู้ว่ามีราชราชโองการใดๆ

ราชินีได้ยินการสนทนาระหว่างกษัตริย์กับเขาด้วยหูของนางเอง นี่อีกฝ่ายคิดหลอกลวงนางหรือ?

ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นนั้น

ราชินีทรงมีรับสั่งให้ตรวจค้นร่างของอัครเสนาบดี

เขาเพิ่งกลับมาจากวังหลวง ดังนั้นราชโองการคงยังอยู่กับเขา ไม่จำเป็นต้องพูดจาให้มากความ หยุดพูดไร้สาระแล้วค้นออกมาเลยย่อมดีกว่า

ทันทีที่ได้ยินเรื่องการตรวจค้น อัครเสนาบดียอมไม่ยินยอม

ไม่ต้องพูดถึงว่าการที่อัครเสนาบดีถูกตรวจค้นอย่างไม่เป็นธรรมนั้นถือเป็นการไม่ให้เกียรติเขา อีกทั้งราชโองการสำคัญยังอยู่ที่ตัวเขาจริงๆ ไม่อาจปล่อยให้คนของราชินีตรวจร่างตนได้!

อัครเสนาบดีดิ้นรนสุดชีวิต สะบัดทั้งแขนและขา ทว่าเขาไม่อาจสู้คนหลายคนด้วยกำลังของตนได้

ข้ารับใช้ในจวนเมื่อเห็นว่าเป็นราชินี จึงได้แต่เฝ้าดูนายของตนถูกตรวจค้นและไม่กล้าเข้ามาช่วย

คนของราชินีทั้งสามทำงานร่วมกันเพื่อควบคุมอัครเสนาบดีแล้วจึงเริ่มค้นหา

การที่ราชินีมาฉกราชโองการนี้แสดงว่าราชินีมีเจตนาไม่ดี

ในองครักษ์นี้อัครเสนาบดีเข้าใจแล้วว่าทำไมกษัตริย์ถึงบอกให้เขาระวังว่าราชินีมาที่นี่

อัครเสนาบดีสงสัยว่าเหตุใดราชินีผู้ที่อดีตเคยมีจิตใจดี สุภาพ อ่อนโยน และมีความรับผิดชอบถึงกลายเป็นเช่นนี้

มือของนางเอื้อมมาข้างหน้าตั้งแต่เมื่อใด?

ไม่ว่าอย่างไร ราชโองการนี้ก็ไม่อาจตกไปอยู่ในมือของราชินีได้

อัครเสนาบดีไม่สนใจว่าเขาจะก่อความผิดอะไร เขาต้องการรักษาราชโองการของกษัตริย์ไว้ด้วยความสิ้นหวัง

อัครเสนาบดีจึงออกคำสั่งว่า “พวกเจ้ามัวยืนงงอะไรอยู่ตรงนั้น เข้ามา!”

เมื่อครู่ยังไม่มีคำสั่ง อีกทั้งอีกฝ่ายเป็นคนของราชินี คนในจวนอัครเสนาบดีจึงไม่กล้าเคลื่อนไหว

องครักษ์นี้มีคำสั่งออกมาแล้ว

เมื่อได้รับคำสั่ง ข้ารับใช้ในจวนอัครเสนาบดีก็รีบรุดหน้าเข้าสู้กับคนที่ราชินีทรงพามา

เมื่อข้ารับใช้เผชิญหน้ากับองครักษ์ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฝ่ายไหนอ่อนแอและฝ่ายไหนแข็งแกร่งกว่า ข้ารับใช้ย่อมไม่สามารถเอาชนะองครักษ์ได้

ท้ายที่สุดแล้ว ทหารองครักษ์เหล่านี้ที่ราชินีทรงนำมานั้นไม่ใช่องครักษ์ธรรมดา พวกเขาได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษจากนางก่อนหน้านี้เพื่อปกป้องหมิงเจ๋อและองค์หญิง ความแข็งแกร่งนั้นสูงกว่าองครักษ์ทั่วไปมาก

ในเวลาไม่ถึงครึ่งถ้วยชา[1] ข้ารับใช้ในจวนอัครเสนาบดีก็ถูกทหารองครักษ์ล้มลง จากนั้นราชินีก็ออกคำสั่งให้สังหารพวกเขาทั้งหมด

อย่างไรสิ่งที่นางทำในวันนี้ก็ไม่อาจให้ผู้ใดรับรู้ได้

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในวันนี้ทุกคนในจวนอัครเสนาบดีต้องตาย!

ครอบครัวของอัครเสนาบดีมองเหตุการณ์นี้ด้วยความหวาดกลัวเกินกว่าจะเอ่ยคำใดๆ พวกเขาเห็นคนของราชินีสังหารคน และทำได้เพียงสั่นสะท้านด้วยความสยดสยองและอธิษฐานในใจว่าอย่าฆ่าพวกตนเลย

เมื่อคำสั่งสังหารได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ราชินีก็ไม่คิดหยุด “ฆ่าพวกมันให้หมด!”

องครักษ์รับคำสั่ง แล้วเหวี่ยงดาบในมืออย่างประณีต การเคลื่อนไหวของดาบขึ้นลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในพริบตาเดียวก็สังหารผู้คนไปหลายคน

“อ๊า!”

“กรี๊ด!”

ในเวลานี้ เกิดเสียงกรีดร้องโหยหวนอย่างต่อเนื่องในจวนอัครเสนาบดี

คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างร้องอ้อนวอน “ได้โปรดอย่าฆ่าข้าเลย”

น่าเสียดายที่คำวิงวอนของพวกเขาไร้ประโยชน์ เมื่อฟังเสียงของพวกเขาที่สั่นเทาด้วยความกลัว เหล่าทหารองครักษ์ต่างตื่นเต้นเล็กน้อยและเริ่มฆ่าเร็วขึ้น

เช่นเดียวกับการไม่ยอมให้หมิงเจ๋อเข้าสู่เมืองหลวง

มีอีกความหมายหนึ่งคือรักษาพระพักตร์กษัตริย์

หลังจากอ่านจบ ราชินีก็จุดไฟเผาราชโองการต่อหน้าอัครเสนาบดี

ตราบใดที่ไม่มีราชโองการนี้ หมิงเจ๋อก็ยังคงเป็นองค์ชายแห่งซินเจียง และนางไม่จำเป็นต้องไปเฝ้าสุสานกษัตริย์

กษัตริย์ปฏิบัติต่อนางเช่นนี้ แต่ยังต้องการให้นางปกป้องสุสานของเขาอีกหรือ?

ทุกสิ่งที่ท่านคิดนั้นสวยงามเกินไปแล้ว!

ลืมเรื่องแย่งราชโองการไปได้เลย อัครเสนาบดีไม่เคยคาดคิดว่านางจะเผามันต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้!

อัครเสนาบดีจ้องมองอย่างโกรธเคือง “ราชินี ท่าน!”

ข้าคุยกับท่านมานานแล้ว แต่ท่านยังไม่เข้าใจว่าทำไม

หลังจากบรรลุเป้าหมายแล้ว ราชินีทรงสั่งให้คนสังหารอัครเสนาบดี แล้วทรงสั่งให้ทำความสะอาดที่เกิดเหตุ ก่อนส่งคนมาเฝ้าจวนอัครเสนาบดีเพื่อป้องกันไม่ให้ข่าวแพร่สะพัดว่าจวนอัครเสนาบดีถูกทำลาย

ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องปิดบังไม่ให้กษัตริย์ทรงทราบ

ด้วยวิธีนี้ ราชินีจึงสามารถรักษาตำแหน่งของหมิงเจ๋อในฐานะรัชทายาทไว้ได้ตามที่นางต้องการ ทั้งยังบรรลุเป้าหมายในการดำรงตำแหน่งอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เซียวเฉวียนไม่เคยคาดหวังก็คือ เขาต้องการที่จะอยู่ห่างจากราชินี ราชินีก็ควรจะคิดเช่นนั้นเช่นกัน แต่นางกลับไม่คิดเช่นนั้น และนางเป็นฝ่ายเริ่มเข้าหาเซียวเฉวียนเอง

โชคดีที่เมื่อนางริเริ่มที่จะเข้าหาเซียวเฉวียน ยามนั้นเขาเพิ่งเสร็จสิ้นการสนทนากับฮ่องเต้ และมาถึงห้องโถงด้านข้างของเม่ยซี

ทันทีที่เขามาถึงห้องโถงด้านข้าง เขาเห็นจี้หยกเซียวหมิงชิวสวมส่องแสงเจิดจ้าจากระยะไกล

..........

เชิงอรรถ

[1] ครึ่งถ้วยชา (半盏茶) หน่วยนับเวลาแบบโบราณของจีน เท่ากับ 7-8 นาที โดยหนึ่งถ้วยชาเท่ากับ 15 นาที