จวนฉิน
วันประกาศผล ถึงแม้ว่าผลจะยังไม่ออก แต่จวนฉินก็มีงานยุ่งมากๆ
คนรับใช้ทำความสะอาดและรดน้ำต้นไม้ กระถางดอกไม้ถูกจัดให้เป็นระเบียง และได้มีการตกแต่งไฟ จุดประทัดเพื่อฉลอง
ฉินหนานและฉินเป่ยใส่เสื้อผ้าใหม่ที่ดูหรู และดูมีราศี
"คุณชายของพวกเราใส่เสื้อตัวนี้ดูดีจริงๆ วันนี้คุณชายต้องชนะแน่ๆ! แถมในบรรดาคุณชายในตระกูลนี้ เป็นผู้ที่สูงส่งที่สุด!"
“จะเป็นแบบนั้นได้อย่างไร คุณชายของพวกเราต่างกันออกไป จะไปเหมือนคนคนนั้นได้อย่างไร”
คนที่คนรับใช้กำลังพูดถึงคือเซียวเฉวียน วันนี้ทุกคนไม่เพียงแต่จะตั้งหน้าตั้งตาดูความสำเร็จของคุณชายสองคนนี้แล้ว ก็รอดูความผิดหวังของอีกคนเหมือนกัน
ฉินหนานและฉินเป่ยหัวเราะเยาะเย้ย เซียวเฉวียนชื่อนี้จะมาเทียบกับพวกเขาได้อย่างไรกัน
ทั้งสองคนรีบขึ้นหลังม้า ร่างกายเต็มไปด้วยความตั้งใจ พร้อมพูดว่า "คุณย่า หลานจะไปดูรายชื่อเดี๋ยวนี้! แล้วข้าจะนำข่าวดีกลับมาให้!"
"ไปเถอะ" คุณยายฉินพูดด้วยท่าทางเอ็นดู
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะออกเดินทาง แต่ในเวลานั้นกลับมีคนจากฮ่องเต้ที่กำลังเข้ามาจากข้างหน้าเขา
ตามกฎของต้าเว่ย ใครที่สอบได้หนึ่งในสามอันดับคนจากฮ่องเต้จะเป็นคนมาแจ้งข่าวด้วยตัวเอง
กองเกียรติยศที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเป็นของฮ่องเต้ มีการตีฆ้องและกลองตลอดทาง และธงสีแดงโบกไปโบกมา มันทำให้ดึงดูดผู้คนมากมาย เพื่อจะได้รู้ว่าใครได้หนึ่งในสามอันดับในปีนี้
มองแวบแรกแล้ว คนกลุ่มนี้ดูแล้วรู้สึกยิ่งใหญ่และน่าเกรงขาม! คนที่มาแจ้งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากขันทีของฮ่องเต้!
ขันทีคนนี้เป็นคนข้างกายของฮ่องเต้! ไม่อยากจะเชื่อ เขาน่ายกย่องมากๆ!
ตระกูลฉินรู้สึกมีความสุขมากๆ ฉินหนานและฉินเป่ยในหนึ่งในสาม เป็นอะไรที่น่าภูมิใจจริงๆ!
ฉินหนานและฉินเป่ยตกใจอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็เริ่มมีความสุข จากนั้นพวกเขาก็ลงจากหลังม้า พวกเขายืนอยู่ตรงหน้าจวนฉิน เฝ้ามองดูการมาของพวกเขา
ขันทียิ้มออกมาอย่างมีความสุข จวนฉินสอนมาดีจริงๆ "ขอแสดงความยินดีนะ!"
บรรยากาศจวนฉินเต็มไปด้วยความสุข ขันทียิ้มอย่างอ่อนโยน "ข้าขอประกาศเลย จะได้ไปบ้านอื่น ขอเชิญนักวิชาการเซียวออกมา"
ฉินหนานเหมือนถูกสายฟ้าฟาดลงมา หูของเขาไม่รับรู้อะไรแล้ว ในหูมีแต่คำว่านักวิชาการเซียวก้องอยู่ในหูของเขา...
"เขาไม่อยู่....." คุณยายฉินขมวดคิ้ว พยายามระงับความโกรธ "เซียวเฉวียนกลับบ้านที่อยู่นอกเมืองไปแล้ว"
วันนี้เซียวเฉวียนก็ได้พูดแล้ว ว่าวันนี้จะมีคนมาที่นี่ เขาไม่สามารถรับฟังพร้อมกับครอบครัวแบบนี้ได้ เขาอยากไปรับฟังกับท่านแม่ของเขามากกว่า
ทุกคนคิดว่าตัวเขากำลังฝัน ถึงแม้ว่าเขาจะมาประกาศ มันก็ไม่มีทางที่จะเป็นของเขา
แต่กลับกลายเป็นว่าเขาพูดถูก
"ไป! ไปที่บ้านของเขา!"
หลังจากขันทีและคุณยายฉินกล่าวคำอำลา จากนั้นพวกเขาก็นำทหารเคลื่อนพลออกไปยังบ้านของตระกูลเซียวที่นอกเมือง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...