ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 236

เซียวเฉวียนกล่าวว่าต้องเข้าการเข้าร่วมงานประลองเลือกคู่ เหล่าผู้มีอำนาจสูงศักดิ์พลันรู้สึกคาดไม่ถึงขึ้นมา!

เดิมทีพวกเขาคิดว่าเป็นเรื่องตลกที่คนแต่งขึ้นมาเสียอีก!

ดังนั้นแล้ว เหล่าคุณชายตระกูลดังทั้งหลายจึงสืบหาข่าวกันมา ไม่สืบข่าวยังพอว่า แต่พอสืบข่าวมากลับคาดไม่ถึงไปเลย!

เจ้าขยะไรประโยชน์ที่พวกเขาพูดถึง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงได้ฝีมือดีปานนี้ขึ้นมาได้!

อีกทั้งเซียวเฉวียนเป็นฝ่ายพูดออกมาเองว่าเขาจะเข้าร่วมงานคัดเลือกราชบุตรเขยขององค์หญิง!

เหล่าผู้สูงศักดิ์มีอำนาจทั้งหลายครั้นทราบว่านี่เป็นเรื่องจริง ก็เกือบจะหัวเราะจนท้องปวดไปหมด!

ผู้ที่เข้าประลองเลือกคู่นั้นล้วนแต่เป็นชายหนุ่มมากสามารถหล่อเหลา พูดถึงหน้าตาและชาติตระกูลล้วนมีครบครัน!

เซียวเฉวียนผู้ที่แต่งธรรมดาแล้ว ยังจะกล้าให้องค์หญิงเป็นอนุอีกหรือ?

แล้วองค์หญิงจะไปยอมเป็นอนุได้เช่นไร?

ได้ยินมาว่าเซียวเฉวียนยังตั้งเวทีประลองขึ้นมาอย่างจริงจัง เห็นบอกว่าต้องการฝึกฝีมือร่างกาย แถมยังจะหยิบดาบจิงหุนเจ็ดเล่มออกมาบนเวทีประลองด้วย

กฎของเวทีประลองก็คือ ใครอยากขึ้นก็ขึ้นได้ สุดท้ายแล้วผู้ที่ชนะก็ต้องสู้กับเซียวเฉวียนยกหนึ่ง หากว่าชนะเขาได้ ก็จะได้รับดาบจิงหุนไป!

แถมยังจะได้กินหมูสามชั้นผัดผักกาดของหอปี้เซิ่งอีกชามด้วย!

หมูสามชั้นผัดผักกาด เป็นอาหารชนิดที่สองที่ทางหอปี้เซิ่งนำออกขายนอกจากบะหมี่ผักดอง! อาหารประเภทนี้ เหล่าขุนนางสูงศักดิ์ไม่เคยได้ยินมาก่อน! แล้วใครมันจะขึ้นเวทีประลองไปเพื่อกับข้าวจานเดียวกัน?

ดูท่า เซียวเฉวียนจงใจแกล้งทำเป็นเรื่องตลกแล้ว!

คนผู้หนึ่งที่อาศัยลู่ทางไม่สุจริตประจบฝ่าบาท ได้ยกระดับเป็นขุนนางชั้นห้า ยังจะกล้ากระโดดโลดเต้นต่อหน้าบรรดาลูกหลานตระกูลชั้นสูงอีกหรือ!

เหล่าผู้มีอำนาจสูงศักดิ์แต่ะตระกูลพากันหัวเราะไม่สมประดี ทุกคนต่างไม่ได้ถือเอาเซียวเฉวียนเป็นจริงเป็นจังอะไร! เหวินคุนทอดทิ้งลูกศิษย์รายนี้ เซียวเฉวียนยังมีหน้าไปเรียกร้องอะไรได้!

ตำแหน่งขุนนางชั้นห้าของเซียวเฉวียนนี้ ในความเห็นของบรรดาผู้คน เขาใช้วิธีการไม่สุจริตได้มา นี่คือสิ่งที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกัน

คนตระกูลฉินนอกจากฉินหนาน ไม่มีใครยินดีสักนิด

ในส่วนที่ว่าเซียวเฉวียนอาศัยความรู้และประสบการณ์เช่นใดตัดสินว่ากำแพงวังนั้นมีพิษ จนกระทั่งกระทบต่อเรื่องการตั้งครรภ์ของพระสนมได้ พวกเขาก็ไม่รู้กันเลยสักนิด

เซียวเฉวียนไม่ยี่หร่ะ เพราะว่าเป้าหมายของเขาตอนนี้คือเว่ยชิง!

แล้วยังมีนักฆ่ารายนั้นลูกน้องของเว่ยชิงที่สังหารต้าฮั่นและภรรยา!

เขาต้องการองค์หญิงที่เว่ยชิงชมชอบ!

เขาต้องการรัฐไป๋ลู่ของเว่ยชิง!

เซียวเฉวียนตั้งเวทีขึ้นมาอย่างตื่นเต้นยินดี เขาเตรียมดาบจิงหุนเรียบร้อยแล้ว กลิ่นหอมของหมูผัดผักกาดฟุ้งไปหมด ทุกอย่างเตรียมเสร็จเรียบร้อย!

ในเมื่อเวลาเข้าประลองเลือกคู่ขององค์หญิงจำต้องขึ้นเวทีด้วยตนเองไม่อาจให้ผู้อารักขาขึ้นไปได้ เซียวเฉวียนจำเป็นต้องฝึกฝนออกมาในเวลาสามเดือน!

“โม่สี่ ไป ข้าจะพาเจ้าเข้าวัง”

หลังจากที่เซียวเฉวียนเลื่อนระดับ เขาก็พลาดงานเลี้ยงปีใหม่อีกครั้ง ก่อนหน้าจะเปิดเวทีประลอง แน่นอนว่าเข้าต้องเข้าไปพระราชทานโทษและขอบพระทัยหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ก่อน

ครั้งนี้ เซียวเฉวียนพาโม่สี่ที่แต่งตัวงดงามผิดวิสัย ให้นางแสร้งเป็นสาวรับใช้ของตน ติดตามเข้าวังไปอย่างว่าง่าย

“น้อมพบฝ่าบาท”

ขณะที่เซียวเฉวียนกำลังคุกเข่า กราบสามครั้งคำนับเก้าครั้ง

รอจนกระทั่งขาของเซียวเฉวียนแข็งเต็มที่แล้ว ฮ่องเต้กลับยังไม่ตื่นตกพระทัยใดๆ ทรงยกมือขึ้น “ขุนนางเซียวเฉวียนที่รักของข้า วันนี้เจ้าคือศิษย์รักของเหวินคุนแล้ว ไม่จำต้องคุกเข่าให้เจิ้นหรอกนะ”

ว่ากันตามตรง อาวุโสของเซียวเฉวียนนั้นเหนือกว่าฮ่องเต้ อยู่รุ่นเดียวกับอดีตฮ่องเต้

ยิ่งบวกกับว่าศิษย์พี่น้องเหวินคุนรายนี้สร้างคุณูปการแก่ต้าเว่ยไม่จบสิ้น การที่ให้ศิษย์ร่วมสำนักของพวกเขาอย่างเซียวเฉวียนงดเว้นคุกเข่า ก็เป็นเรื่องสมควร

หากเปลี่ยนเป็นผู้อื่น จะต้องปฏิเสธและทักท้วงอย่างมากแน่ ฝ่าบาท ขุนนางคือขุนนาง จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? หลังจากนั้นก็แสดงจิตภักดีของตน

เซียวเฉวียนกลับสายตาเป็นประการ “จริงหรือพ่ะย่ะค่ะ? ไม่จำต้องคุกเข่าแล้วหรือ?”

เขาพลันรีบลุกขึ้นมา คนโบราณกฎระเบียบมาก นี่คุกเข่าจนเอวหลังของเขาปวดเส้นเอ็นขาบิดไปหมดแล้ว การไม่ต้องคุกเข่านั้น ดียิ่งนัก! ดียิ่งนัก!

ขันทีหม่าหัวเราะพลางไอเสียงเบาครั้งหนึ่ง เซียวเฉวียนได้สติ “อ้อ ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

“สิ่งนี้เป็นรางวัลให้เจ้า”

ฮ่องเต้ไม่ได้ถามว่าเหตุใดเซียวเฉวียนจึงเข้าวัง และไม่ได้ถามว่าเพราะอะไรระยะหลังไปก่อเรื่องก่อราวอะไรไว้ เขาสั่งให้ขันทีหม่าหยิบเอาถุงกระสอบใบใหญ่ส่งไปไว้หน้าเขา

กลิ่นหอมประหลาดขุมหนึ่งพุ่งเข้ามาในจมูก

เป็นกลิ่นเครื่องหอมที่คุ้นเคยนัก!

พริกไทยดำ!

โป๊ยกั๊ก!

ใบกระวาน!

พริก!

ผลก็คือ สายตาของฮ่องเต้ทอประกายวาบ

เว่ยชิงจะไปยอมเป็นมิตรสลายแค้นได้เช่นไร? เซียวเฉวียนหัวเราะเสียงเย็น ตอนนี้ความหมายของฮ่องเต้ก็คือ เซียวเฉวียนอย่าได้คิดแค้นต่อเว่ยชิง และห้ามไปแก้แค้นเขา เว่ยชิงหากจะมาสังหารเขา เซียวเฉวียนก็ทำได้แค่นั่งรอให้เขาฆ่าก็เท่านั้น!

เซียวเฉวียนไม่เอ่ยปาก ทว่าประกายตาเรืองรอง

สายตาของเขาที่คาดคั้นแผดเผาทำเอาฮ่องเต้รู้สึกลำบากเล็กน้อย พระองค์ทรงเงียบไปครู่หนึ่งแต่ฮ่องเต้ก็ยังคงตรัส “นี่เป็นคำสั่ง”

“ได้พ่ะย่ะค่ะ” เซียวเฉวียนตอบรับอย่างปลอดโปร่ง “คิดไปแล้วเว่ยชิงคงรับปากพระองค์อย่างไม่ติดใจเช่นนี้”

เซียวเฉวียนแค่นเสียงเย็น เขารับคำ ใครทำไม่ได้กันละ! เขาแค่ตกปากรับคำก็พอ!

ในส่วนที่ว่าจะทำไม่ทำ ฮ่องเต้ก็ทรงยุ่งไม่ได้!

เว่ยชิงเองก็คงจะคิดเช่นนี้เหมือนกัน!

โม่สี่ที่อยู่อีกด้านนั้นคล้ายว่าจะทนไม่ไหวแล้ว นัยน์ตาอันงดงามของนางนั้นมีประกายโทสะแอบซ่อน!

“ในเมื่อกระหม่อมรับปากพระองค์แล้ว เช่นนั้นกระหม่อมเห็นแก่หน้าของพระองค์ ปล่อยเว่ยชิงไป ตอนนี้กระหม่อมมีเรื่องวาดหวัง”

บังอาจ! ขันทีหม่าส่งสายตาเตือนเซียวเฉวียน นี่เจ้ากล้าถกเงื่อนไขกับฮ่องเต้หรือ? หากจะให้ ฮ่องเต้ก็จะทรงออกโอษฐ์ก่อน

เซียวเฉวียนไม่สนใจสายตาของขันทีหม่า เขาชี้ไปยังโม่สี่ “แม่นางผู้นี้คือคนที่ข้ารับเป็นน้องสาว นามว่าโม่สี่ แต่ไรมานางชมชอบศิลปะจัดสวนของวัง พวกดอกไม้ใบหญ้าทั้งหลาย เห็นบอกว่าทัศนียภาพของวังหลวงจะต้องงดงามกว่าตระกูลเซียวมากแน่ คิดอยากจะเที่ยวเล่นในวังหลวงสักหลายวัน”

ฮ่องเต้ที่ตัวเกร็งมาตลอด คิดว่าเซียวเฉวียนจะร้องขออะไรที่น่าตกตะลึง ครั้นได้ฟังก็ทรงถอนหายใจ “เรื่องเล็ก แม่นางโม่สี่ก็รั้งอยู่เถอะ เจิ้นจะจัดให้คนคอยรับใช้ติดตาม อนุญาตให้นางเที่ยวเล่นได้ทุกที่ ไม่มีข้อห้ามใด นางอยากจะพักอยู่กี่วันก็อยู่เท่านั้น จะออกจากวังเมื่อใดก็ได้”

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”

เซียวเฉวียนหยิบเอาถุงเครื่องเทศขึ้นมา ไม่รอให้ฮ่องเต้ให้เขาออกไปก็เดินสาวเท้าอาดๆ ออกไป

ก่อนหน้าจะไปนั้น เขายังส่งสายตาคาดหวังให้สี่ด้วย “ไปเถอะ พี่ใหญ่ส่งเจ้าได้ถึงที่นี่ พยายามเป็นสนมคนโปรดของฮ่องเต้ให้ได้”

“ฝ่าบาท ใต้เท้าเซียวนี่...” ขันทีหม่าโมโหเล็กน้อย หลังจากที่ใต้เท้าเซียวกราบเหวินคุนเป็นอาจารย์ มารยาทเขาก็ลดน้อยลงเห็นได้ชัด!

“ช่างเถอะ เขาอาวุโสกว่าเจิ้น เขายิ่งกำลังโมโหอยู่ด้วย เจิ้นเองก็เข้าใจ”

ฮ่องเต้ฉีกยิ้มบางเบา สายตากลับตกลงบนตัวโม่สี่

สาวน้อยที่องอาจนัก

โม่สี่แย้มยิ้มอ่อนโยน สายตาของนางเจืออารมณ์เย้ายวนหลากหลาย ฮ่องเต้ที่เห็นสาวงามมาจนชินตะลึงไปแต่กลับไม่แสดงสีหน้าออกมา