ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 285

"อา!"

ฉินหนานพุ่งตรงไปยังบริเวณของเหวินอิ้น ถ้าร่วงเข้าไปเช่นนี้ ถึงไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โตแล้ว!

บรรดาลูกหลานของตระกูลขุนนางหัวเราะเสียงดัง "ทำไมคุณชายสามจู่ๆ ถึงเหาะเข้าไปอย่างนั้นล่ะ?"

ใครให้คนของตระกูลฉินมาแย่งชิงองค์หญิงกับท่านอ๋องล่ะ!

เป็นฉินเฟิงยังพอว่า ยังไงฉินเฟิงก็ยังไม่ได้แต่งงาน!

แต่เซียวเฉวียนซึ่งแต่งงานกับภรรยาคนแรกแล้ว ยังกล้ามาชิง! แถมพูดจาโอ้อวดอีกว่าเขาต้องแต่งงานกับองค์หญิงให้ได้!

ไม่ดูเลยว่าท่านอ๋องคือคนอะไร!

ท่านอ๋องเป็นบุตรชายของเซียนกวี และยังเป็นหลานชายคนโปรดของเว่ยเจียนกั๋วด้วย!

แวดวงของผู้มีอำนาจและลูกหลานของตระกูลขุนนางล้วนมีตาชั่งอันหนึ่งอยู่ในใจ จักรพรรดิขึ้นครองบัลลังก์ตั้งแต่อายุยังน้อย และเว่ยเจียนกั๋วยังไม่ยินยอมที่จะสละอำนาจ ผู้มีอำนาจเหล่านี้จึงยังคงเชื่อว่าเว่ยเจียนกั่วคือผู้กุมอำนาจ

พวกเขาเกรงกลัวจักรพรรดิ แต่พวกเขาเกรงกลัวเว่ยเจียนกั๋วยิ่งกว่า

พวกเขาสนับสนุนเว่ยชิงในการแต่งงานกับองค์หญิงมาก จนพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า พวกเขากำลังยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของจักรพรรดิโดยไม่รู้ตัว

มีกฎเกณฑ์ในราชวงศ์ต้าเว่ยที่ เจ้าอ๋องครองเมืองไม่สามารถแต่งงานกับคนนอกอาณาเขตได้

ตอนนี้คนเหล่านี้สนับสนุนเว่ยชิงอย่างโจ่งแจ้งเพราะตาชั่งในใจของพวกเขาเอียงเข้าหาฝ่ายของเว่ยเจียนกั๋ว ทั้งมีความภาคภูมิใจกับมันด้วย

”พี่สาม!”

ฉินเป่ยกำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเหลือฉินหนาน แต่มีคนมือไวไปถึงที่นั่นก่อน!

ชายคนนั้นคล่องแคล่วและจังหวะที่ฉินหนานกำลังจะตกอยู่ในระยะของตราประทับ เขาก็โยนแขนเสื้อยาวออกม้วนตัวฉินหนานดึงกลับมาได้!

ฉินหนานจวนจะตาย แต่ถูกดึงกลับมาทั้งเป็น! เสียวไส้แต่ปลอดภัย!

"ฮ่า ๆ ๆ"

บรรดาคุณชายในตระกูลขุนนางสูดลมเย็นย้อนเข้าปอด แล้วหัวเราะเสียงดัง ปรากฎว่าคนที่ช่วยฉินหนานได้ไม่ใช้ใครอื่น

แต่เป็นโย่วควอน

พวกเขาสูดลมเย็นย้อนเข้าปอดเพราะโย่วควอนหล่อมาก โดดเด่นมากยิ่งกว่าคนหน้าตาธรรมดาอย่างพวกเขา

ที่หัวเราะก็เพราะฉินหนานเป็นคุณชายจากตระกูลขุนนางแท้ๆ แต่เขาได้รับการช่วยชีวิตจากนักแสดงละครระดับต่ำต้อย!

ฉินหนานจะออกไปพบปะผู้คนในอนาคตอีกได้อย่างไร?

พวกคุณชายแห่งตระกูลขุนนางโบกพัดในมือ เยาะเย้ยอย่างสุดฤทธิ์ "ฉินหนาน ผู้ใต้บังคับบัญชาของพี่เขยเจ้าไม่เป็นไพร่คุนหลุนที่น่ารังเกียจก็เป็นนักแสดงละครที่ต่ำต้อย ตอนนี้เจ้ายังต้องพึ่งพานักแสดงมาช่วยชีวิต แล้วยังบอกว่าไม่ได้เป็นคนต่ำช้าอีกหรือ?”

สีหน้าของพวกเขาทุกคนบ่งบอกว่า ตระกูลฉินตกต่ำลงพร้อมกับเซียวเฉวียน

ฉินหนานยังตกใจไม่ได้คืนสติ พวกเขาพูดอะไร ฉินหนานไม่สนใจ

ตรงกันข้าม สีหน้าของบรรดาผู้อารักขาของพวกคุณชายตระกูลขุนนางเปลี่ยนไปพร้อมเพรียงกัน

พวกเขาทั้งหมดเป็นไพร่คุนหลุน คำพูดของคุณชายจากตระกูลขุนนาง เสมือนเหยียดหยามพวกเขาอยู่ด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่พวกคุณชายเป็นนายของพวกเขา พวกเขาจึงได้แต่ขมวดคิ้วแต่ไม่กล้าพูดอะไร

"ขอบคุณ" ฉินเป่ยประคองตัวฉินหนานและขอบคุณโย่วควอนเบาๆ แต่มีความอึดอัดใจและลำบากใจเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา

สายตาเหยียดหยามของเหล่าคุณชายตระกูลขุนนางกำลังจะแทงทะลุตัวฉินเป่ย

“คุณชายสี่เกรงใจแล้ว”

ใต้เท้าเซียวเป็นเจ้านายของฉัน น้องชายของท่าน ฉันควรจะช่วย "

ถึงแม้การพูดจาของพวกคุณชายแห่งตระกูลขุนนางจะเสมือนมีดเฉือน สายตาไม่เป็นมิตรอย่างยิ่ง แต่โย่วควอนก็ไม่คดไม่งอ ไม่ถือเอามาใส่ใจ

มีบุคลิกไม่เกรงกลัวแต่ใดๆ ซึ่งค่อนข้างคล้ายกับเซียวเฉวียน

ถุย!

พวกคุณชายแห่งตระกูลขุนนางแอบถ่มน้ำลาย นักแสดงละครของเซียวเฉวียนก็มองคนข้ามหัวเช่นกัน!

คุณชายจากตระกูลขุนนางคนหนึ่งลุกขึ้นยืนและตบหน้าโย่วควอนด้วยพัดในมือ "บังอาจ! เจ้าเป็นใคร! เจ้ากล้ามาปรากฏตัวต่อหน้าพวกคุณชายหรือ!"

“หากเจ้ากล้ามองพวกเราอีกครั้ง ข้าจะควักลูกตาของเจ้าออกมาให้ดู!”

รอยขีดข่วนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของโย่วควอนทันที และมีร่องรอยเลือดซึมไหลออกมา

ชาวบ้านต่างกรี๊ด “อา” สำหรับคนอาชีพเล่นละคร ใบหน้ามีความสำคัญยิ่งกว่าชีวิต!

โย่วควอนปิดหน้าและกัดฟัน

ฉินเป่ยสะดุ้งและกำลังจะพูดอะไร เขาเห็นฝ่ายนั้นมีคนจำนวนมากอยู่อีกด้านหนึ่ง พวกเขาทั้งหมดเป็นลูกหลานสุดที่รักของตระกูลผู้มีอำนาจต่างๆ พวกตนมีเพียงตัวเขาเองและฉินหนานสองคน ดังนั้น ริมฝีปากของฉินเป่ยได้แต่ขยับเบาๆ ไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว

โย่วควอนก้มศีรษะลง ทั้งๆ ที่เขาไม่ผิด แต่ก็โค้งคำนับและขอโทษ "โย่วควอนล่วงเกินคุณชายทั้งหลาย โปรดยกโทษให้ด้วย"

คุณชายคนนั้นตบหน้าอีกข้างของโย่วควอนด้วยพัดอีกครั้ง "เจ้าคู่ควรกับการยกโทษให้ของพวกเราหรือ"

ใบหน้าของโย่วควอน ปวดแสบปวดร้อน

”เฮ้ เลิกตีได้แล้ว เวลาตีสุนัขยังต้องดูหน้าเจ้าของ เจ้าของของเขา คือใต้เท้าเซียวโว้ย” มีคนแกล้งมาทำเป็นห้าม

เซียวเฉวียนเป็นตั๊กแตนที่อยู่ในกระทะน้ำมันแล้ว ยังสามารถหนีได้หรือ?

คุณชายที่ถูกฉินหนานผลักลงกับพื้นโกรธมาก เขาตะโกนด้วยความโกรธ "เจ้านักแสดงคนนี้! ทำให้ข้าหกล้ม! คนต่ำต้อยอย่างเจ้า ไปตายพร้อมกับเจ้านายของเจ้าซะ!"

ฉินหนานชักดาบออกมา "พวกแกกล้าหรือ!"

”พี่เขยของข้ายังไม่ทันเป็นไร! แกจะฆ่าคนของเขาแล้วเหรอ?”

ฉินหนานโมโหจนบ้าแล้ว พี่เขยเคยพูดก่อนหน้านี้ว่าลูกหลานของผู้มีอำนาจไม่ปฏิบัติต่อผู้คนเยี่ยงมนุษย์ ฉินหนานยังไม่เข้าใจ!

ตอนนี้ ฉินหนานเข้าใจแล้ว!

คนเหล่านี้แต่ละคนบูชาผู้เหนือกว่าเหยียบผู้ด้อยกว่า ปรับตัวตามตามกระแสเยี่ยงหญ้าบนกำแพง!

พี่เขยยังไม่ตาย คนพวกนี้ก็กล้ารังแกพวกเขาแบบนี้!

หากพี่เขยเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ พวกเขาจะทำอย่างไรกับตระกูลฉิน?

ในที่สุดฉินหนานก็เข้าใจว่าทำไมท่านปู่จึงมอบหมายให้พี่เขยปกป้องตระกูลฉินก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต!

วันนี้นี่เองที่ฉินหนานได้เห็นใบหน้าอันแท้จริงของบรรดาตระกูลในเมืองหลวงอย่างชัดเจน!

ตระกูลแม่ทัพนายพลแท้ๆ ต่อหน้าตระกูลผู้รู้หนังสือเหล่านี้ กลับถูกรังแกได้ถึงขนาดนี้!

โย่วควอนถูกตี ถูกถ่มน้ำลายใส่ ฉินหนานยังพอเข้าใจ เพราะสถานะของโย่วควอนไม่สูงส่ง! คนถ่อยพวกนี้จึงรังควานคนที่อ่อนแอกว่า!

แต่เมื่อสักครู่นี้ ชีวิตของฉินหนานก็เกือบจะไม่รอดแล้วเช่นกัน!

ฉินหนานชักดาบออกมา "พวกแกกล้าทำร้ายโย่วควอน! ข้าจะไม่ปล่อยพวกแกแน่นอน!"

โอ้ ถ้าเป็นเมื่อก่อน พวกคุณชายจากตระกูลขุนนางคงไม่ตีกันหรอก

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนก่อนแล้ว ผู้รู้หนังสือแต่ละคนมีผู้อารักขา!

พอมีผู้อารักขา ไม่สำคัญว่าเจ้าจะมาจากตระกูลขุนนางหรือแม่ทัพนายพล ไม่สำคัญว่าใครจะแพ้หรือชนะ ที่สำคัญคือไม่มีใครต้องรับผิดชอบ!

มีระบบผู้อารักขา ตีคนของตระกูลฉิน พวกเขาก็ไม่ต้องรับผิดชอบ!

"ตี!"

พวกคุณชายของตระกูลขุนนางออกคำสั่ง ต่างก็เรียกผู้อารักขาออกมา เริ่มรุมซ้อมฉินหนานและฉินเป่ย!

พี่เขยของพวกเขาซึ่งเป็นจ้วงหยวนกำลังจะตาย เดิมทีพวกคุณชายของตระกูลขุนนางยังเกรงกลัวไป่ฉีและเหมิงเอ้าของเซียวเฉวียน แต่ตอนนี้ พวกเขายังต้องกลัวเซียวเฉวียนอีกหรือ?