CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 19

EP.18 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน ร่านต่อหน้าผัว

ฟาเรนด่าลั่นหลังจากที่พ่นเหล้าลงที่พื้นราวกับกระดกดื่มไม่ลง เขาทำหน้าตาราวกับว่าดื่มยาพิษเข้าไปอย่างไรอย่างนั้น

"ขอโทษนะครับ ขอโทษจริง ๆ" เสียงของพี่เข้มเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด

"เดี๋ยวผมชงให้ใหม่นะครับ" พี่เข้มก้มหัวโค้งให้ฟาเรนสองถึงสามครั้งด้วยท่าทีตกใจ

"ไม่ต้อง!!!" เขาตวาดลั่นจนทุกโต๊ะต้องหันไปมองทางโต๊ะของเขาเป็นตาเดียว

"ฟาเรน…นายนี่มัน!" ฉันมองไปทางฟาเรนพลางถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจและรู้สึกเป็นห่วงพี่เข้มมาก ๆ ที่ต้องมาเจอกับคนประสาทแดกอย่างฟาเรนแทนฉัน

"แล้วทำไมฉันถึงเป็นตัวซวยที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนอยู่ทุกทีเลยนะ" ฉันสบถด่าตัวเองพลางมองไปที่พี่เข้มอย่างรู้สึกผิดมาก ๆ

ภาพเดจาวูของเจ๊ดาว ฉายซ้ำขึ้นมาในโสตประสาทของฉันทันที

ในตอนที่ฉันลังเลจะวิ่งเข้าไปช่วยเจรจา ฉันก็เห็นว่าพี่ฟางผู้จัดการร้านวิ่งตรงเข้าไปก่อนแล้ว ซึ่งพี่ฟางก็ยืนคุยกับฟาเรนอยู่สักพักก่อนจะกวักมือเรียกพี่พนักงานเสิร์ฟสาว ๆ ตัวท็อปให้มารวมกันที่โต๊ะเพื่อให้เขาเลือก

"เอาแต่ใจและคิดว่าโลกหมุนรอบนายคนเดียวรึไงนะ" ฉันยังคงพึมพำกับตัวเองเบา ๆ อย่างรู้สึกไม่ดีมาก ๆ กับพฤติกรรมที่ฟาเรนทำกับพี่เข้มและคนอื่น ๆ ในที่นี้ และฉันก็เริ่มแอบคิดแล้วว่าฉันรึเปล่าที่เป็นสาเหตุความประสาทแดกของเขา

"อะแฮ่ม" ผู้ชายใส่สูทที่ให้ค่าทิปกระแอมเสียงเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าฉันยืนพึมพำอยู่คนเดียวพักใหญ่ ซึ่งฉันก็รีบหันหน้ากลับมาที่โต๊ะทันที

"เธอรับเงินไปแล้วนะ เลิกสนใจคนอื่นแล้วหันมาบริการฉันดีกว่าไหม?" ชายสวมสูทคนนั้นสะกิดที่เอวของฉันอย่างถึงเนื้อถึงตัวมากขึ้น

เขาชี้เงินนั้นคล้าย ๆ กับจะทวงสิทธิ์

"ขอบคุณนะคะที่ให้ทิปดิฉัน" สุดท้ายแล้วฉันก็ยกมือขึ้นไหว้และเอ่ยตอบผู้ชายตรงหน้าไป ที่เขาให้เศษเงินของเขาที่ฉันสามารถใช้ได้ไปอีกหลายวัน

แต่หลังจากที่ฉันรับเงินมาลูกค้าผู้ชายคนนี้ก็เริ่มเนียนแต๊ะอั๋งฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ฉันก็พยายามสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อย่างอดทนและท่องเอาไว้เสมอว่าทำไปเพื่อเงิน เพื่อเงิน เงิน เงิน

"ไอ้บ้ากามโต๊ะนั้นเขาไม่น่ามาร้านอาหารนะ น่าจะไปโรงแรมไม่ก็อาบอบนวดมากกว่า"

"กูแค่เห็นผู้หญิงที่มากับมันกูแม่งก็แข็งขึ้นมาแล้ว" ผู้ชายที่ใส่แว่นพูดขึ้นด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาและมองโต๊ะฟาเรนด้วยแววตาหื่น ๆ

"นี่มันเล่นเรียกเด็กเสิร์ฟตัวท็อป ๆ เพื่อไปบริการตัวเองคนเดียวแบบนี้ แม่งมันรวยมาจากไหนวะ?" ไอ้แว่นกลืนน้ำลายมองไปยังผู้หญิงที่ชื่อแคทที่มากับฟาเรนอย่างตาลุกวาวตลอดเวลา

"ไม่รู้ แต่คืนนี้กูว่าตัวท็อปของร้านอยู่ที่กูมากกว่า" เสียงของผู้ชายคนเดิมพูดขึ้นอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร

พร้อมกับ

ฟอด!! ก่อนที่ฉันจะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาแตะที่บริเวณแขนของตัวเอง ตรงกับบริเวณหน้าอกพอดีเป๊ะ ๆ

"เอ่อ~ คุณทำอะไรคะเนี่ย?" ฉันหันกลับมาอย่างตกใจที่จู่ ๆ เขาก็หอมที่ท่อนแขนซึ่งใกล้กับหน้าอกของฉันเพียงนิดเดียว ใบหน้าของเขาเริ่มเมาได้ที่แล้วจริง ๆ

"เธอใช้น้ำหอมกลิ่นอะไรฉันชอบจัง"

"ถ้าฉันอยากจะให้เตียงของฉันคืนนี้ มีน้ำหอมกลิ่นนี้…"

"เธอว่าฉันควรทำยังไงดี?" ผู้ชายโอบเอวของฉัน และครั้งนี้เขาก็สอดนามบัตรของเขาเสียบที่เดียวกับเงินทิปแรกที่ให้ฉันมา

END OF NAM KHING’S PART

อีกด้านหนึ่งของร้านอาหารหรู

"ฉันต้องการให้ยัยนั่นมาชงเหล้าให้ฉัน!" ฟาเรนพูดขึ้นเสียงดังพร้อมกับชี้มาที่น้ำขิงอย่างเฉพาะเจาะจง

"แต่ฟาเรนคะ ทำไมต้องเป็นยัยนั่นด้วย?" ผู้หญิงที่มาด้วยถึงกับเอ่ยถามขึ้นทันที

แต่เมื่อสายตาคมกริบตวัดมองไปที่เธออย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก อีกฝ่ายก็ก้มหน้าและเงียบไปทันที

"พอดีตอนนี้น้องเขาก็ติดลูกค้าโต๊ะอื่นอยู่น่ะค่ะ"

"แต่ที่ดิฉันเรียกมา ทั้งหมดนี้เป็นตัวท็อปของร้านอาหารเรา ที่บริการลูกค้าได้อย่างดีเยี่ยมมาก ๆ เลยนะคะ" ผู้จัดการร้านพอจะเข้าใจเจตนาของลูกค้าแล้วว่าเขาต้องการให้ผู้หญิงสวย ๆ มาบริการ

แต่ทุกคนก็แอบแปลกใจที่เขามากับคู่ขาส่วนตัวอยู่แล้วทำไมต้องเรียกคนมาบริการเพิ่มด้วย

"ถ้าพวกนี้ชงไม่อร่อย ให้แคทชงให้ก็ได้นี่คะ?" หญิงสาวที่มาด้วยก็ลุกขึ้นจากโต๊ะและเดินอ้อมไปทางด้านหลังพร้อมกับบีบนวดตัวของฟาเรนอย่างเอาอกเอาใจเต็มที่

ฟาเรนปัดมือของเธอออกไปอย่างแรง

ฟุ่บ! ฟาเรนลุกขึ้นจากโต๊ะพร้อมกับมองหน้าสาวเสิร์ฟทุกคนที่ผู้จัดการเรียกมาให้ ร่างสูงเดินไล่ดูทีละคน ๆ ก่อนจะหยุดตรงหน้าของผู้จัดการร้านและก้มลงมองป้ายชื่อของเธอ แววตาชั่วร้ายของเขาแสดงออกชัดเจน

"เป็นถึงผู้จัดการร้าน"

"เธอฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง?" ฟาเรนขึ้นเสียงใส่เธอพร้อมกับดึงแขนสาวเสิร์ฟคนหนึ่งให้เดินตามเขามาที่โต๊ะที่อยู่ห่างกันไม่เท่าไหร่

"ขอสลับเด็กเสิร์ฟคืนนะ เพราะยัยนี่ดูแลโต๊ะของฉันก่อน!" ฟาเรนพูดก่อนจะดันตัวของสาวเสิร์ฟคนใหม่มาทางน้ำขิง

ฟุ่บ! เขากระชากตัวของเธอให้ออกห่างจากชายอื่นทันที

NAM KHING’S PART

-โต๊ะของฟาเรน-

ฟุ่บ

"งั้นแคทขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" ผู้หญิงที่มากับฟาเรนหน้าหงิกทันทีที่ฉันเดินกลับโต๊ะมาพร้อมฟาเรน

"รู้สึกไม่ค่อยดี อยากจะอ้วก!" เธอเสียงสั่น ๆ เหมือนพยายามเก็บความโกรธเอาไว้

พลั่ก! เธอตั้งใจเดินชนไหล่ของฉันเต็มแรงเพื่อจะเดินผ่านไปเข้าห้องน้ำ

ฟาเรนยอมเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ของเขา พร้อมกับจุดบุหรี่สูบทันทีที่ถึงโต๊ะ

"นายจะให้ชงโซดาหรือน้ำเปล่า?" ฉันถามฟาเรนเสียงเรียบและพยายามสุภาพกับเขาในฐานะลูกค้ามากที่สุด

"ฉันไม่ผสม!" เขาตอบกลับมาพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ ๆ พร้อมกับเบะปากใส่ฉันเล็กน้อย

"แต่นายด่ากราดคนอื่นว่าชงไม่ถูกใจทั้ง ๆ ที่นายกินเหล้าเพียวเนี่ยนะ" ฉันพูดไปด้วยท่าทีไม่พอใจกับการกระทำที่เขาทำใส่พี่เข้มไปเมื่อกี้

ฟาเรนไม่ตอบอะไรกลับมา เขาสูบบุหรี่ต่ออย่างหน้าตาเฉย ไม่มีความสำนึกผิดใด ๆ

"ทำงานจะครบอาทิตย์แล้วนี่?" ฟาเรนพูดขึ้นพร้อมกับพ่นควันบุหรี่กลิ่นที่ฉันคุ้นเคยดีออกมาจากริมฝีปากเรียวบางของเขา

"นายรู้ได้ไง?" ถามกลับไปอย่างข้องใจ พร้อมกับเทเหล้าใส่แก้วไปเกือบครึ่งแก้วเพียว ๆ

"วันนี้เธออยากโดนไล่ออกหรือจะลาออกด้วยตัวเอง?" ฟาเรนไม่ตอบคำถามของฉัน แต่เขาเลือกที่จะพูดต่ออย่างกดดันฉันทันที

หมับ! เขาจับข้อมือเล็ก ๆ ของฉันเอาไว้ขณะที่ฉันกำลังวางแก้วเหล้าให้กับเขาบนโต๊ะ

"ปล่อยมือของฉัน" ฉันพยายามจะดึงแขนกลับ

"กล้าดียังไงมายืนร่านกับผู้ชายคนอื่น ต่อหน้าผัวตัวเองแบบนี้" ฟาเรนพูดกระซิบที่ข้างหูของฉันด้วยน้ำเสียงข่มขู่

"นี่! ฟาเรนนายตั้งสติหน่อยนะ!"

"ถ้าจะเรียกให้ถูก…" ฉันกัดฟันตอบไปและแสยะยิ้มเล็กน้อย

"ฉันต้องเรียกนายว่าลูกค้านะ ไม่ใช่ผัว" ฉันดึงข้อมือของตัวเองออกจากฝ่ามือหนาช้า ๆ