CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 32

EP.31 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน โดนอะไรมา?

-วันต่อมา-

@โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

"ว่าไง?" ฟาเรนเอ่ยถามขึ้นทันทีหลังจากที่เขาเดินออกไปสูบบุหรี่และกลับเข้ามาในห้องที่เต็มไปด้วยหมอและพยาบาลสามสี่คน

"สรุปป่วยเป็นอะไรกันแน่?" ทางพยาบาลดึงผ้าม่านกั้นเตียงผู้ป่วยปิดไป ซึ่งเขาก็หันไปมองหน้ารอฟังคำตอบจากหมอผู้หญิงตรงหน้าทันที

"จากการตรวจดูแล้วคนไข้ป่วยเป็นไข้ทับระดูค่ะ" คุณหมอสาวเดินตรงเข้ามาพูดอธิบายกับฟาเรนด้วยท่าทีสุภาพ

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะที่เขาต้องพาน้ำขิงมาส่งที่โรงพยาบาลก็เพราะเธอหนาวจับสั่นทั้งคืน และแม้ว่าเขาจะป้อนยาเธอทุก ๆ สี่ชั่วโมง ไข้ก็ไม่ลดลงสักที

จนถึงช่วงบ่ายของอีกวัน เขาจึงตัดสินใจพาเธอมาโรงพยาบาล

"พอดีตอนที่คุณฟาเรนพาคนไข้มาถึงที่โรงพยาบาล หมอตรวจพบว่าเธอมีรอบเดือนพอดี" หมอเริ่มอธิบายต่อ

"รอบเดือนคือเป็นเมนส์ใช่ปะ?" ฟาเรนถามไปตรง ๆ

"ใช่ค่ะ" เธอพยักหน้ารับทันที

"หมอสันนิษฐานว่าเธอป่วยเป็นไข้ทับระดูแน่ ๆ ร่างกายเธอมีอาการอ่อนเพลีย พักผ่อนไม่เพียงพอและยังมีรอบเดือนมาเพิ่มด้วยในตอนที่มาถึงโรงพยาบาล ทำให้มีอาการไข้ขึ้นสูง หนาวสั่น ปวดท้องน้อย และก็ยังมีอาการอักเสบที่ช่องคลอดด้วยนะคะ"

คุณหมออธิบายให้ฟาเรนฟังอย่างละเอียด เธอมองไปที่ฟาเรนอย่างดูท่าทีของเขาตลอดเวลา

ฟาเรนไม่ตอบอะไร เขาเงียบนิ่งรับฟังที่หมอพูดจนจบ

"ช่วงสองสามวันนี้…" คุณหมอสาวมองหน้าฟาเรนอย่างลังเลใจที่จะถาม

"คุณได้มีเพศสัมพันธ์อย่างรุนแรงกับตัวคนไข้บ้างไหมคะ?" เธอพูดขึ้นด้วยท่าทีเกร็ง ๆ

"มี!" เขาถอนหายใจตอบไปอย่างไม่อะไรมาก

"จากการตรวจพบว่าเธอมีอาการบาดเจ็บอยู่หลายที่ ทั้งแผ่นหลัง หัวเข่า และโดยเฉพาะที่ช่องคลอด" หมอถามขึ้นถึงสาเหตุของการบาดเจ็บของคนตัวเล็กที่นอนไม่ได้สติมาตั้งแต่เมื่อคืน

"แล้วรักษาได้ไหม?" ฟาเรนถามกลับไปเสียงแข็ง

"ได้ค่ะ" หมอพยักหน้ารับอย่างเลี่ยงไม่ได้

"ถ้าได้หมอก็รักษาเธอไปสิ" ฟาเรนตอบไปเสียงแข็ง ทำให้หมอไม่กล้าจะพูดอะไรต่ออีก เพราะมันก็ถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของคนไข้ทั้งสองคน และเธอก็ยังไม่แน่ใจว่าฝ่ายหญิงโดนกระทำอะไรมาบ้าง

"ฉันไม่ได้ข่มขืน แต่ยัยนี่ยินยอมเอง...จบนะ?" ฟาเรนจ้องหน้าหมออย่างเริ่มเข้าใจแล้วว่าเธอกำลังสงสัยอะไรในตัวของเขา ซึ่งหมอผู้หญิงก็รีบหลบสายตาดุดันของเขาทันที

"ตอนนี้หมอฉีดยากับให้น้ำเกลือและทำแผลให้หมดแล้ว" เธอรีบเปลี่ยนเรื่องแบบทันทีทันใด เพื่อไม่ให้คนอารมณ์ร้อนตรงหน้า โมโหใส่เธอมากกว่านี้

"อาการของคนไข้น่าจะค่อย ๆ ดีขึ้นตามลำดับนะคะ" เธอตอบกลับมาด้วยโทนเสียงที่สุภาพ

"แล้วประจำเดือนจะหมดเมื่อไหร่?" เขาถามขึ้นทันทีอย่างไม่มีความละอายใด ๆ สักนิด

"ถ้าปกติแล้วจะมาราว ๆ 3 - 7 วันค่ะ" หมอก็ตอบกลับมาแบบเบา ๆ

"อืม" ฟาเรนถอนหายใจออกพร้อมกับกลอกตามองบนเพดาน

"ตอนนี้พยาบาลกำลังเช็ดตัวและก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธออยู่"

"ถ้าคุณฟาเรนไม่มีอะไรสงสัยแล้ว หมอขอตัวก่อนนะคะ" หมอเอ่ยขึ้นเบา ๆ ซึ่งคนตัวสูงก็พยักหน้ารับอย่างไม่ได้รั้งจะถามอะไรต่อ

ฟุ่บ!! เขาเดินตรงไปกระชากม่านที่กั้นตรงเตียงคนไข้ออกทันที

"อะ…เอ่อ คือเรากำลังเช็ดตัวคนไข้นะคะ" พยาบาลสาวที่กำลังเช็ดตัวของน้ำขิงเงยหน้ามองเขาอย่างตกใจเล็กน้อย

"รบกวนคุณรอด้านนอกสักครู่นะคะ" พยาบาลเอ่ยขึ้นอีกครั้ง และค่อย ๆ ใช้ผ้าขาวสะอาดชุบน้ำเพื่อเตรียมจะเช็ดตัวให้กับเธอ

"ไม่ต้อง!" ฟาเรนเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียง

"พวกเธอออกไปได้แล้ว" เขาพูด ยกมือไล่ให้พยาบาลออกไปจากห้อง

"คะ?" พยาบาลทำหน้างุนงงเล็กน้อย

"ฉันจะทำที่เหลือเอง" เขาพูดขึ้นเสียงแข็ง ๆ และตวัดสายตาดุดันมองไปยังพยาบาลทั้งสอง

"อ๋อ เอ่อ…ได้ค่ะ ๆ" พยาบาลสาวทั้งสองคนรีบก้มหัวและเดินออกไปทันที

NAM KHING’ S PART

ฉันเริ่มรู้สึกตัวเล็กน้อยเมื่อมีผ้าชุบน้ำเย็น ๆ มาลูบไล้ตามท่อนแขนและด้วยความมือหนักของคนอย่างฟาเรนนั่นแหละที่ปลุกให้ฉันต้องตื่นขึ้นจากพิษไข้

ปัง! เสียงประตูห้องปิดลงอีกครั้ง

"ฉันก็ไม่ได้ขอให้นายมาดูแลฉันนี่" ฉันพูดไล่หลังไปอย่างทันที

จำได้เลือนรางว่าเมื่อคืนฟาเรนนอนกอดฉันทั้งคืน และยังป้อนยาฉันด้วยวิธีจูบจนปากฉันบวมเจ่อไปหมดแบบนี้

ในทีแรกฉันพยายามที่จะหยิบโทรศัพท์มาพิมพ์ข้อความหาไอรีน หรือโทรหาคนที่บ้าน แต่ด้วยความอ่อนเพลียของพิษไข้ที่ยังไม่ได้หายดีทำให้ฉันผล็อยหลับไปอย่างหมดเรี่ยวแรงอีกครั้ง

-สองชั่วโมงผ่านไป-

ฉันตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของคนคุยกันในห้องดังขึ้น

"สวัสดีค่ะคุณหมอ" ฉันค่อย ๆ ยกมือขึ้นสวัสดีคุณหมอซึ่งน่าจะเป็นรุ่นพี่ของฉันอยู่หลายปี

"สวัสดีค่ะ พอดีหมอเข้ามาตรวจอาการและก็เปลี่ยนขวดน้ำเกลือใหม่ให้ค่ะ" คุณหมอตอบอย่างยิ้ม ๆ

"แล้วแฟนคุณกลับไปแล้วเหรอคะ?" คุณหมอเอ่ยถามต่อและมองสำรวจไปรอบ ๆ ห้องเหมือนหวาดระแวงใครสักคนอยู่

"แฟน?" ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อย

"เอ่อ…ห้องนี้มีฉันอยู่คนเดียวค่ะ" ฉันตอบไปอย่างแผ่วเบา

ติ๊ด ติ๊ด ปรอทวัดไข้ที่ใต้รักแร้ดังขึ้นพอดี พยาบาลจึงรีบดึงปรอทวัดมาตรวจดูและจดอุณหภูมิร่างกายของฉันลงในสมุดประวัติผู้ป่วยทันที

"ไข้ลดลงจนเป็นปกติแล้วนะคะ" เธอเงยหน้าขึ้นพร้อมกับพูดอย่างยิ้มแย้ม

"จริง ๆ พรุ่งนี้ก็น่าจะกลับบ้านได้แล้ว อาการไม่ได้มีอะไรน่ากังวลมาก…"

"ร่างกายของคุณอ่อนแอ พักผ่อนไม่เพียงพอ ซึ่งประจวบเหมาะกับเป็นวันที่ใกล้จะมีประจำเดือนพอดี เลยทำให้ร่างกายมันประท้วงออกมาในรูปแบบนี้น่ะค่ะ"

"แต่หมอมีอีกเรื่องที่อยากจะสอบถามเพิ่มเติมนะคะ…" คุณหมอเม้มปากเล็กน้อยเหมือนเธอลำบากใจที่จะพูดต่อ

ในตอนนี้พยาบาลที่มากับหมอก็ได้ขอตัวออกไปรอที่ด้านนอกห้องเรียบร้อยแล้ว

"คือจากตอนที่แฟนของคุณพาตัวคุณมาส่งที่โรงพยาบาลเมื่อวาน…"

"หมอขอถามเพิ่มเรื่องบาดแผลถลอกที่หลัง หัวเข่า ริมฝีปาก และก็ลำคอ"

"คุณไปโดนอะไรมา คือแผลบางส่วนมันค่อนข้างจะเหมือน..." คุณหมอผู้หญิงมองตาของฉันอย่างรอฟังคำตอบ