อดีตภรรยาของประธาน นิยาย บท 3

"หรงเชา ฉันทำตามคำขอของคุณเสมอ..."

นิ้วของหรงเฉอบีบคางของเธอแน่นขึ้นทันใด ใบหน้าของหลินเฟยเอ๋อบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

“เบนปล่อยให้คุณตัดสินใจเองเหรอ”

คำถามที่เฉียบคมทำให้หัวใจของ Lin Fei'er บีบรัดด้วยความหวาดกลัว: "ฉันเพิ่งพูดไปเพื่อช่วยคุณกำจัดเลขา An โดยเร็วที่สุด"

“หรงเชา คุณ... ยกโทษให้ฉันด้วย” หลินเฟยเอ๋อร้องไห้และอ้อนวอนหรงเฉอ

“นายน้อยคนนี้เกลียดผู้หญิงที่อวดดีเป็นที่สุด ออกไปจากที่นี่ซะ”

มือขวาที่บีบคางของ Lin Fei'er ถูกเขย่าอย่างแรง และ Lin Fei'er ซึ่งยังคงยืนอยู่ในขณะนี้ ถูก Rong Che โยนลงกับพื้นอย่างไร้ความปราณีในวินาทีต่อมา

"อา--"

Lin Fei'er ล้มลงกับพื้นด้วยความอับอาย เข่าของเธอกระแทกพื้น เธอยิ้มด้วยความเจ็บปวด น้ำตาร่วงราวกับลูกปัดที่แตก

"ม้วน."

ด้วยเสียงคำรามที่ดุดันและสง่างาม หลินเฟยเอ๋อตกใจจนแทบจะสิ้นสติ เธอไม่กล้าพูดอะไรอีก และวิ่งออกไปโดยไม่สนใจความเจ็บปวดที่หัวเข่าของเธอ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุด An Ruoxue ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่เธอเคยเห็นมาก่อน ปรากฎว่า Rong Che จัดทั้งหมดนี้เป็นพิเศษเพื่อบังคับให้เธอหย่า

"ฮิฮิ."

มุมปากของ An Ruoxue สั่นเล็กน้อย และเธอก็เย้ยหยันในใจ ดูเหมือนว่า หรงเฉอพยายามอย่างมากที่จะบังคับให้เธอหย่า

เขาใจร้อนขนาดนั้นเลยเหรอที่จะขับไล่เธอออกไป?

หัวใจที่ร้อนรุ่มของ An Ruoxue เย็นลงทันที

"บทละครที่กำกับโดย Rong Shao ยอดเยี่ยมจริงๆ" น้ำเสียงเยือกเย็นของ Ruoxue เผยให้เห็นถึงการเสียดสีเล็กน้อย

“คุณชอบดูไหม” หรงเฉอหันกลับมาด้วยดวงตาสีดำที่สนอกสนใจ เขามองตรงไปที่อันรัวซือซึ่งนั่งอยู่บนโซฟา แม้ว่ามือของเธอจะกำชุดที่ขาดวิ่นไว้แน่น แต่หน้าอกของเธอคู่ที่อยู่ข้างหน้าก็ยังสามารถ ไม่ได้รับความคุ้มครองอย่างสมบูรณ์

“นายน้อยคนนี้มีฉากที่น่าตื่นเต้นกว่านี้ และฉันจะให้คุณแสดงด้วยตัวเอง” มุมปากบางของหรงเฉอวาดเส้นโค้งเล็กน้อย

เสียงทุ้มแหบห้าวเผยให้เห็นเนื้อแม่เหล็กที่คลุมเครือ

“ฉันไม่ใช่นักแสดงและไม่ชอบการแสดง นายน้อยหรงสามารถฝากฉากที่ยอดเยี่ยมไว้กับมิสลินได้ ฉันคิดว่าเธอจะมีความสุขมากที่ได้ร่วมมือกับคุณ”

ตอนนี้หัวใจของเธอตายไปแล้ว An Ruoxue ลืมเรื่องที่รองรับของ Rong Che ตามปกติ

หนังสือเคยกล่าวไว้ว่า ถ้าคนๆ หนึ่งตกหลุมรักใครสักคน เขาจะตอบสนองความต้องการทั้งหมดของบุคคลนั้นโดยไม่รู้ตัว

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา An Ruoxue ก็ทำเช่นเดียวกัน แต่สุดท้าย สิ่งที่เธอได้รับจากความรู้สึกที่จริงใจก็คือข้อตกลงการหย่าร้าง

คิดดูแล้วรู้สึกไร้สาระมาก

“ละครเรื่องต่อไปของนายน้อยคนนี้จะยอดเยี่ยมก็ต่อเมื่อคุณเล่นบทนำเท่านั้น” หรงเฉอพูด ร่างกายกำยำของเขารังแกอันรัวซูอีกครั้ง

"คุณ... คุณอยากทำอะไร?"

Ruoxue เป็นเหมือนเม่นน้อยที่หวาดกลัว ทันทีที่ Rong Che เข้าใกล้ เธอรีบสร้างหนามที่แหลมคมทั่วร่างกายของเธอและพิงโซฟาโดยไม่รู้ตัว

"แน่นอน...เป็นหนังแอคชั่นที่ยอดเยี่ยมในอีกที่หนึ่ง"

"คุณ...อา"

หรงเฉอกอดอันรัวซือที่ขดตัวอยู่บนโซฟาโดยที่ไม่เปิดโอกาสให้อันรัวซือปฏิเสธและต่อสู้กลับ

เธอกระโดดขึ้นไปในอากาศและสูญเสียจุดศูนย์ถ่วง Ruoxue โอบมือของเธอรอบคอของ Rong Che โดยสัญชาตญาณ

“หรงเฉอ เจ้าจะทำอะไร? ปล่อยข้าลงเร็ว ๆ”

หรงเฉอไม่เคยเป็นคนที่จงใจระงับตัวเอง ทันทีที่เขามีความคิดในใจ ก็มีการเคลื่อนไหวในมือของเขา มือใหญ่ที่ทรงพลังของเขาคว้าข้อเท้าสีขาวน้ำนมของ An Ruoxue แล้วดึงให้แรงขึ้นเล็กน้อย Ruoxue ที่มุมเตียงถูกลากอย่างหยาบคายต่อหน้าเขา

“ปล่อย หรงเฉอ ปล่อย”

Ruoxue ดิ้นรนอย่างแรง เธอยกเท้าซ้ายของเธอที่หรงเฉอไม่ได้จับไว้และเตะมันโดยตรง

แต่การกระทำของ An Ruoxue ถูกมองผ่านสายตานกอินทรีอันแหลมคมของหรงเฉอก่อนหน้านี้หนึ่งก้าว ไม่เพียงเธอไม่เตะหรงเฉอเลย แต่ยังถูกจับได้ด้วยมือของหรงเฉอ

เท้าทั้งสองข้างถูกหรงเฉอคว้าไว้ อันรัวซือไม่สามารถต่อสู้กลับได้อีกต่อไป และชุดสีขาวตัวเล็กบนร่างของเธอที่ถูกหรงเฉอฉีกไปแล้วก็หลุดออกไปเกือบทั้งหมดหลังจากการโยนทั้งหมดนี้

แผ่นหลังสีขาวที่สวยงามของ An Ruoxue ที่เปลือยเปล่าและเปลือยเปล่าปรากฏต่อหน้า Rong Che ผิวที่เรียบเนียนเหมือนหิมะนั้นมีกลิ่นหอมของผู้หญิง

“ตัวคุณหอมจัง”

หรงเฉอโน้มตัวเข้าไปใกล้ กดปลายจมูกของเขาเข้ากับแผ่นหลังที่เนียนสวยของอันรัวซู่ แล้วหายใจเข้าลึกๆ

กลิ่นหอมจางๆ อันเป็นเอกลักษณ์จากร่างกายของ An Ruoxue พุ่งเข้าจมูกของ Rong Che ในทันที และกลิ่นหอมจางๆ ทำให้เขาหลงใหล

"เอ่อ เอ่อ... คุณ อย่าเข้ามาใกล้ฉันมาก ลุกขึ้นเร็วๆ" Ruoxue บิดร่างกายของเธออย่างงุ่มง่าม

เมื่อหรงเฉอหายใจเข้า ลมหายใจอุ่นๆ ที่พ่นออกจากจมูกของเขาก็พ่นใส่แผ่นหลังของเธอเป็นระลอก

ผิวหนังที่ถูกโจมตีด้วยคลื่นความร้อนมีอาการคันและชา An Ruoxue รู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าดูด หัวใจของเธอ ซึ่งเพิ่งตายก็เริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยในขณะนี้

"การเล่นให้ยาก? วิธีนี้ดีมาก"

นิ้วของหรงเฉอที่เดินไปบนแผ่นหลังอันสวยงามของอันรัวซือได้แนบชิดกับคออันเรียวงามราวกับหงส์ของนางแล้ว

"ไม่ มันไม่ใช่แบบนี้ ได้โปรด ปล่อยฉันไป... อืม... อืม..."

นิ้วของหรงเฉอดูขี้เล่น แต่เพียงแค่แตะที่คอที่สวยงามและสวยงามของอันรัวซือ นางก็สั่นสะท้านราวกับถูกไฟฟ้าดูด