ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 131

เธอไม่ได้คิดอะไรมาก เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วคลิกเปิดข้อความ

“รอผมที่โรงรถใต้ดินตอนหกโมงเย็นวันนี้ ผมมีอะไรจะบอก”

ประโยคง่ายๆ ประโยคเดียว เป็นคำสั่งที่ชัดเจน

ญาธิดาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย เขาบอกว่ามีอะไรจะบอก อาจจะเป็นเรื่องวันเกิดของท่านสุวิทย์ในวันอาทิตย์ บางทีภวินท์มีแผนจะจัดการกับมาร์ตินแล้วก็ได้

เธอรีบเลื่อนนิ้วไปบนหน้าจอแล้วตอบว่า “โอเคค่ะ”

ญาธิดาวางโทรศัพท์ลง จู่ๆ ญาธิดาก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก เพียงแค่ได้เริ่มต้น วันที่เธอจะเป็นอิสระไร้มลทินก็ค่อยๆ ใกล้เข้ามาแล้ว

หลังจากพักเที่ยง พอถึงเวลาทำงานช่วงบ่าย ญาธิดาก็ง่วงนิดหน่อย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความ ก็เห็นข่าวในกลุ่มแผนกเด้งขึ้นมาเรื่อย

“พวกเธอรู้ไหม วันนี้แฟนคุณภวินท์มานะ สวยมากเลย!”

“มีรูปมั้ย ช่วยแชร์ให้ดูหน่อย!”

ผู้หญิงในแผนกก็เยอะอยู่แล้ว ยิ่งคุยเรื่องซุบซิบกัน ก็ยิ่งคึกคักขึ้นกว่าเดิม สักพักก็มีคนโพสต์จริงๆ รูปภาพแม้จะเบลอแต่ก็ยังเห็นได้ว่าทั้งสองหล่อสวยเหมาะสมกันมาก

เมื่อเห็นคนสองคนในรูปก็ไม่รู้ว่าทำไม หัวใจของ ญาธิดา เหมือนถูกบางสิ่งมาขวางกั้น รู้สึกหวิวๆ ในใจ

ไม่คิดเลยว่า นิวราที่เพิ่งจะผ่าตัดเสร็จไม่กี่วัน เธอก็อดใจรอไม่ไหวที่จะมาหาภวินท์

ญาธิดาวางโทรศัพท์ไว้ในมือ หยิบแก้วแล้วเดินไปที่มุมเครื่องดื่มเพื่อรินน้ำ มีเพื่อนร่วมงานผู้หญิงสองคนยืนดื่มชาและพูดคุยกันอยู่พอดี

หลังจากทักทายกันสั้นๆ ญาธิดาก็เริ่มต้มน้ำชงชา

“คุณภวินท์ของพวกเราเนี่ย เป็นครั้งแรกเลยนะที่เห็นแบบนี้ ไม่เคยเห็นข้างกายเขามีผู้หญิงมาก่อนเลย!”

“ใช่ ฉันได้ยินมาว่า คุณนิวรายังอยู่ในออฟฟิศอยู่เลย ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองจะดีอยู่นะ...”

เสียงสนทนาเล็ก ๆ เล็ดลอดเข้ามาในหู ญาธิดาก็กัดฟัน รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก

เธอชงชาเสร็จก็หันหลังกลับ ออกจากพื้นที่มุมเครื่องดื่ม เดินตรงกลับไปที่ออฟฟิศ

“คุณญาธิดา มานี่หน่อย”

ก่อนถึงประตู ญาธิดาก็ถูกพี่แนนเรียกไว้

“ได้ค่ะ”

ญาธิดาวางแก้วแล้วตามพี่แนนเข้าไปในห้องทำงาน

“พี่แนน จะเอาอะไรคะ”

พี่แนนยกมือยื่นเอกสารให้

“นำเอกสารนี้ไปที่ห้องประธานแล้วให้คุณภวินท์เซ็น”

แขนที่ยื่นไปของญาธิดาหยุดลง ใบหน้าแปลกไปเล็กน้อย

พี่แนนไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของเธอแล้วสั่งว่า “รีบเอาไปเร็ว เซ็นเสร็จแล้วกลับมาหาพี่นะ”

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ “โอเคค่ะ”

เมื่อหันหลังออกจากออฟฟิศพี่แนน ญาธิดาก็รู้สึกว่าของที่อยู่ในมือเหมือนของร้อน โยนทิ้งก็ไม่ได้ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ตอนนี้ถ้าไปส่งเอกสารให้ภวินท์ ต้องได้เจอเขากับนิวราแน่นอน ถ้าไม่ไป พี่แนนก็จะรอเอาเอกสาร

เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบๆ เธอต้องการหาคนมาทำแทน แต่ในแผนก คนเดียวที่สามารถทำแทนเธอได้ก็เหลือแค่พิชญ์สินี

แต่ตอนนี้พิชญ์สินีสนิทกับนีราภามากขนาดนั้น หล่อนไม่มีทางช่วยเธอแน่

คิดไปคิดมา ไม่มีทางแล้ว ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ ทำได้แค่ต้องเอาเอกสารไปที่ห้องผู้บริหาร

ในเวลานี้ เธอทำได้แค่ต้องกัดฟันสู้เท่านั้น

ที่ออฟฟิศผู้บริหาร ญาธิดาเห็นยืนอยู่ที่ประตูจากระยะไกล เธอกับนวิยายืนอยู่ด้วยกัน ทั้งสองกำลังคุยกันเรื่องบางอย่างด้วยกันเบาๆ

นีราภาที่กำลังยิ้ม แต่เมื่อเงยหน้าขึ้เห็นญาธิดา สีหน้าของเธอก็หยุดนิ่งไปทันใด

เมื่อเหลือบดูเอกสารในมือของญาธิดา เธอไม่พูดอะไร หันหน้าเชิด ไม่ได้ขวางเธอ

หลังจากได้ยินเธอพูดเช่นนั้น ญาธิดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอพูดถึงตอนนั้นนี่เอง

ภวินท์ตาเป็นประกายอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายเขาก็ตอบเรียบๆ ว่า “ใช่แล้ว เป็นเธอ”

นิวรายิ้ม แล้วหันไปมองญาธิดาแล้วพูดเบาๆ “เรื่องคราวนั้นพี่วินเล่าให้ฉันฟังแล้ว ฉันเข้าใจผิดไปเอง”

ญาธิดางง จึงตอบแบบงงๆ แล้วพยักหน้าให้เธอ

ขณะอยู่ในภวังค์ ภวินท์ก็ยื่นเอกสารให้ “เรียบร้อยแล้ว”

ญาธิดาตอบรับไปอย่างรวดเร็ว แล้วรีบหันหลังเดินออกไป

เธอเดินได้ไม่กี่ก้าว เธอก็ได้ยินเสียงของ นิวรา ข้างหลัง

“พี่วินคะ บ่ายนี้นิวจะอยู่ทำงานกับพี่นะ นิวจะไม่ดื้อ...”

“ไม่ นิวยังฟื้นตัวไม่ดี ต้องพักผ่อนให้เยอะๆ”

“ไม่ นิวอยากอยู่กับพี่!”

“...”

เมื่อเธอเดินออกจากออฟฟิศ ญาธิดาก็ปิดประตูตัดเสียงข้างในออก เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกสับสนเล็กน้อย

เธอเคยคิดว่าภวินท์เป็นเหมือนเทวดาที่คนธรรมดาจับต้องไม่ได้ แต่เธอไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าต่อหน้านิวรา เขาก็ไม่ต่างจากคนธรรมดาที่มีความรัก

เขาเป็นคนอ่อนโยน อดทน ใส่ใจ...แต่เป็นเฉพาะกับนิวราเท่านั้น

เมื่อก่อนที่เธออยู่กับเขาในคฤหาสน์ตระกูลสถิรานนท์ แม้ว่าเขาจะใจดีกับเธอ แต่ก็เป็นความใส่ใจที่เย็นชา การถามถ่ายอย่างสุภาพ

ญาธิดายิ้มแหย่ที่มุมปาก ญาธิดากำเอกสารแน่นแล้วเดินจากไป

เมื่อกี้ภาพภวินท์กับนิวราที่อยู่ด้วยกันก็ยังติดตา สองคนนี้เหมาะสมกันสุดๆ แม้จะไม่ได้คุยกันหรือมองหน้ากันแค่นั่งด้วยกันก็ ดึงดูดเข้าหากันเหมือนแม่เหล็ก

พวกเขาเป็นรักแท้ ส่วนเวลาที่เธอในชีวิตของภวินท์ เป็นได้มากสุดแค่เรื่องสุดวิสัย