ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 134

ญาธิดาเบิกตากว้างครู่หนึ่ง ร่างกายก็แข็งทื่อ

สองวินาทีต่อมา เธอถึงจะเรียกสติกลับมาได้ ราวกับว่าเธอได้สัมผัสโดนอะไรบางอย่าง ร่างกายของเธอก็ดีดตัวออกทันที

“คุณ...ภวินท์ คุณจะทำอะไร”

เธอกระโดดอย่างโกรธจัด แต่เมื่อสบตากับชายหนุ่มเข้า ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

ที่ที่ถูกจูบ ดูเหมือนจะยังคงมีความอบอุ่นของเขาอยู่ มันชาและร้อนเล็กน้อย

เธอต้องการพันแผลให้เขา แต่เขากลับให้โอกาสนี้ ฉวยโอกาสเธอ!

ภวินท์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นในแววตาของเขา “ผมทำไมเหรอ”

“คุณพูดสิ...คุณพูดสิว่าคุณทำอะไร!”

ญาธิดาถอยออกมา รักษาระยะห่างจากเขา

เขาเงยคางขึ้นเล็กน้อย ชี้ให้เห็นบาดแผลที่แขน “นี่คุณทำไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ แล้วทำไม”

ภวินท์พูดอย่างเฉยเมย “งั้นคุณก็ต้องชดใช้ให้ผมสิ”

พูดแล้วก็ก้าวไปข้างหน้า เดินไปหาเธอ

ญาธิดาตื่นตระหนกก้าวถอยหลัง ใครจะรู้ว่าขาเธอไปโดนโซฟา สักพักก็ล้มลง

เธอนั่งกึ่งกึ่งนอน ยังไม่ทันที่เธอจะลุกขึ้น ภวินท์ก็เดินเข้ามาแล้ว เอนตัวลง เอามือพิงโซฟาแล้วล้อมเธอไว้

ญาธิดารู้สึกอึดอัดในใจ เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของภวินท์ เขาเหมือนอยากจะกินเธอ

“คุณจะทำอะไรอีก”

ภวินท์เดินเข้ามาช้าๆ นัยน์ตาลึกเป็นประกาย “เดาสิ”

“ฉันไม่อยาก… อื้ม…”

ญาธิดายังไม่ทันพูดจบ ริมฝีปากก็อุด ร่างของชายหนุ่มกดทับเธอกับโซฟาให้ไม่สามารถขยับได้

ด้วยเรี่ยวแรงอันเล็กน้อย ภวินท์ก็ง้างปากอย่างงัวเงีย พยายามจูบให้ลึกขึ้น

“ไม่...”

ญาธิดาชะงัก คำพูดแทรกอยู่ระหว่างริมฝีปาก เธอยังไม่ทันได้ตอบโต้ ก็มีแรงเกาะเอวและกอดเธอแน่น

ร่างของทั้งสองแนบชิดกัน ญาธิดาเพียงรู้สึกว่ากำลังเกาะติดกับเหล็กบัดกรีร้อน ๆ และถูกไฟบนร่างกายของเขาแผดเผาอย่างช้าๆ...

เมื่อลมหายใจเริ่มหนักขึ้น ภวินท์ก็เริ่มไม่พอใจกับแค่การจูบ มือใหญ่อันร้อนจัดของเขาแตะเอวเธอ สัมผัสเบา ๆและเลิกเสื้อของเธอขึ้น...

ร่างของญาธิดาร้อนผ่าว แก้มแดงระเรื่อ สัมผัสได้ถึงความนูนป่องของบางอย่าง เธอบิดตัวอย่างอึดอัด แววตาของภวินท์มืดลงเล็กน้อย การเคลื่อนไหวของเขามีความกังวลเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนี้ รีบร้อนขนาดนั้นเลยเหรอ

วินาทีต่อมา ญาธิดารู้สึกว่าแผ่นหลังของเธอแน่นขึ้น มือของชายหนุ่มไปที่ตะขอ จากนั้นเธอก็เดาได้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร!

“อย่า...” เมื่อสติของเธอกลับมา เธอรีบผลักเขาออกไป

เธอจะเป็นเหมือนเขาไม่ได้!

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เป็นสามีภรรยากันก็ไม่มีอะไร แต่ตอนนี้ เป็นอดีตสามีภรรยากันแล้ว อีกทั้งตอนนี้ภวินท์มีแฟนแล้ว!

ภวินท์หลับตาลงเล็กน้อย มือใหญ่ของเขาโอบเอวเธอไว้แน่น ไม่ว่าเธอจะผลักเท่าไร เธอก็ผลักเขาออกไปไม่ได้

ญาธิดาตื่นตระหนก “เราทำแบบนี้ไม่ได้...”

ภวินท์เม้มปากเบา ๆ “สายเกินไปแล้ว”

จุดไฟให้เขาติดแล้ว แต่ไม่รับผิดชอบ จะบ้าเหรอ

“ขอบคุณนะ”

ญาธิดารับกล่องแล้วขอบคุณเขา ธีทัตยิ้มและพูดเบา ๆ ว่า “เพื่อนกันทั้งนั้น ไม่ต้องขอบคุณหรอก ดึกแล้ว คุณไปนอนเถอะ”

ญาธิดารู้สึกอบอุ่นหัวใจ มองดูเขาเดินจากไปเธอถึงจะปิดประตู

ทันทีที่เธอหันกลับมา เธอก็รู้สึกเย็นไปทั้งตัว เธอเงยหน้าขึ้นก็สบตากับภวินท์ที่แสนจะเย็นชา จู่ๆ ญาธิดาก็รู้สึกว่าอากาศรอบๆ ตัวเธอก็เย็นลงด้วย

ญาธิดากัดริมฝีปากเรียกความกล้าออกมา แล้วถามกลับว่า “ทำไม...คุณมองฉันแบบนี้ทำไม”

ราวกับว่าเธอทำอะไรผิดกับเขาอย่างนั้นแหละ

ภวินท์ได้ยิน ไม่ตอบ แต่ลุกขึ้นเดินไปหาเธอ

เสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มปลดกระดุมไม่กี่เม็ด เผยให้เห็นถึงกล้ามที่ดูดีและแน่น บวกกับผมของเขาที่ยุ่งเล็กน้อย เขาเดินไปหาเธออย่างดุดัน ทำให้คนนึกไปไกล

เมื่อชายหนุ่มเดินไปตรงหน้า ญาธิดาก็กลับมามีสติ ทันใดนั้น มือของเธอก็ว่างเปล่าและกล่องนั้นก็ถูกแย่งไป

ภวินท์แกะกล่อง มองดูสร้อยคอ สีหน้าเข้มลงเล็กน้อย เขาโยนกล่องลงบนโต๊ะข้างๆ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "ไม่เห็นจะสวยเลย"

ญาธิดาตกใจ ไม่คิดเลยว่าภวินท์จะเป็นแบบนี้

เธอไม่คิดอะไรมาก โพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า “ฉันว่าก็สวยดี”

ภวินท์ที่เดิมทีจะหันหลังกลับเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ก็หยุดแล้วหันกลับมา

นัยน์ตาของชายหนุ่มเย็นชาลงทันที เสียงของเขาก็เย็นชา “คุณชอบหรอ”

ถึงญาธิดาจะซื่อแค่ไหน แต่ก็ดูออกว่าเขาไม่พอใจ เธอหายใจเข้าลึกๆ พูดเบาๆว่า “ก็...สวยอยู่นะ”

“สวยอยู่หรอ” ภวินท์ก้าวไปข้างหน้า เข้าหาเธอ จ้องมองเธออย่างใกล้ชิด แล้วถามว่า "แล้วคุณชอบเขาไหม"

คำว่า "เขา" ไม่ได้หมายถึงใคร เขาหมายถึงธีทัต