ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 171

ตามด้วย“ฟิ่ว——”เสียงนึง ลูกดอกได้พุ่งไปที่กระดานปาเป้าอย่างไว

กระดานปาเป้าหมุนติ้วๆ ญาธิดาหลับตาไว้แน่นไม่กล้าขยับ

เห็นลูกดอกกำลังจะพุ่งไปที่แขนของเธอ

ตึก！

ลูกดอกปักอยู่บนกระดานปาเป้า ปลายลูกดอกสั่นเบาๆ ห่างจากแขนของเธอไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตร

ญาธิดาได้ยินข้างกายมีเสียงหายใจหอบดังขึ้น ทีนี้ถึงค่อยๆลืมตาขึ้น

ลูกดอกๆสุดท้าย ได้หลบเลี่ยงเธอไปอย่างเพอร์เฟค ไม่ได้ทำให้บาดเจ็บเลยสักนิด！

เธอเงยหน้าขึ้นมาอย่างค่อนข้างดีใจ เห็นแววตาคมเข้มแวววาวของผู้ชายแล้ว ก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะอย่างไม่รู้ตัว

ความรู้สึกแบบนี้ เป็นความรู้สึกปลอดภัยที่มั่นคง ความรู้สึกไว้วางใจ เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยได้สัมผัสจากคนอื่นมาก่อน

เห็นญาธิดามองมาที่เขา ภวินท์เก็บความเย็นชาในแววตาไว้ นานๆทีจะมองหน้ากับเธอด้วยความอ่อนโยน

ในขณะนี้เอง จู่ๆลูกน้องคนนึงได้วิ่งเข้ามาหาเคแล้วกระซิบที่ข้างหูเขา

ผ่านไปไม่กี่วิ แววตาของเคเปลี่ยนไป เขาเงยหน้ามองไปที่ภวินท์ด้วยจิตใต้สำนึก จากนั้นได้โบกมือให้ลูกน้องคนนั้นถอยไป

เขาเดินไปข้างหน้า สีหน้าที่เดิมทีเย็นชาได้เปลี่ยนไปเปลี่ยนเมา จากนั้นได้แสยะยิ้มมุมปาก แล้วยกมือขึ้นมาปรบมือให้ภวินท์ “เยี่ยม！ปาได้ดีมาก ฉันเลื่อมใสจริงๆ！”

เผชิญกับคำเยินยอของเขา สีหน้าของภวินท์ไม่มีการเปลี่ยนแปลง แค่หันไปมองเขาอย่างเย็นชาแวบนึง

รอยยิ้มของเคไม่ได้ออกมาจากใจ หลังจากปรบมือไปหลายที ได้คว้าลูกดอกที่อยู่บนถาดขึ้นมาดอกนึง จากนั้นได้เดินไปหาภวินท์ด้วยพร้อมหัวเราะไปด้วย “ดูท่านายนี่น้ำนิ่งไหลลึกจริงๆ ซ่อนได้ลึกจริงๆ！”

น้ำเสียงของเขาเหมือนกำลังล้อเล่น ในมือเล่นลูกดอกไปมา เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ ไม่รอให้ภวินท์ตอบ เขาก็ได้หยิบลูกดอกขึ้นมาเล็งแล้ว หลับตาลงข้างนึง ทำท่าเล็งญาธิดาที่อยู่บนกระดานปาเป้า

เคเล็งไปด้วย และพูดน้ำเสียงชิวๆไปด้วย “ก็ไม่รู้ว่าฉันจะปาโดนหรือเปล่านะ？”

แววตาของภวินท์ตึงเครียด เขาได้ยื่นมือออกมาจับปลายแหลมของลูกดอกเอาไว้อย่างไม่ลังเล คอยขัดขวางท่าทางของเขา และพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “เกมโอเวอร์แล้ว”

เคฟังแล้ว ได้แสยะยิ้มมุมปากและปล่อยมือ

สีหน้าของภวินท์เคร่งขรึม เขาได้โยนลูกดอกไปที่ถาดอย่างไม่ลังเล

ดูท่าทางของเขาแล้ว เคได้ขมวดคิ้ว รอยยิ้มที่เดิมทีโผล่ขึ้นมาได้จางหายไปหมด เขายกมือขึ้น ปัดฝุ่นบนมือที่ไม่ได้มีอยู่จริงอย่างใจเย็น และพูดจาชิวๆ “เกมโอเวอร์แล้ว？”

ภวินท์มองหน้าเขาอย่างไมเกรงกลัว เหมือนแม้แต่อุณหภูมิรอบตัวก็ลดลงไปหลายองศาเลย

ทั้งสองมองหน้ากันอยู่ครึ่งค่อนวัน ภวินท์แสยะยิ้มมุมปาก แววตาแฝงด้วยความเย็นชา “เค สิ่งที่นายต้องการ ฉันทำหมดแล้วนะ”

เคให้เขาปล่อยมาร์ติน เขาก็สั่งการฝั่งโน้นไปแล้ว เคให้เขาปาลูกดอก เขาก็ปาแล้ว ถ้าเคยังไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปอีก งั้นเขาก็มีแค่ทางเลือกสุดท้ายแล้ว

นั่นก็คือเผชิญกันซึ่งๆหน้า

ตอนที่เห็นแววตาของภวินท์มีความอาฆาตแค้นเผยออกมาเครู้สึกใจหวิวๆและไม่สบายใจ

เหมือนที่มาร์ตินพูดจริงๆด้วยว่าภวินท์เป็นตัวละครที่ดูถูกไม่ได้

หลังจากสีหน้าแข็งทื่อไปหลายวิ แก้มของเขากระตุกเล็กน้อย ได้ยิ้มแปลกๆให้ภวินท์

เขาโบกมือให้ลูกน้องที่อยู่ข้างๆ

ลูกน้องสองคนนั้นเข้าใจความหมายทันที ได้เดินไปที่ข้างกระดานปาเป้าอย่างไว แกะเชือกที่มัดแขนขาญาธิดาเอาไว้ออก และปล่อยเธอลงจากกระดานปาเป้า

“คนอย่างฉันพูดคำไหนคำนั้น แต่แค่ไม่รู้ว่าจะได้เจอนายอีกทีเมื่อไหร่？”

ภวินท์เห็นแล้ว แววตาลุ่มลึกมีความแปลกใจแวบผ่าน และไม่ได้พูดอะไรอีก แค่อุ้มญาธิดาออกไปข้างนอกอย่างไว

ในใจเขารู้ดีว่าเคเป็นคนฉลาด เขาได้บรรลุเป้าหมายแล้ว ไม่จงใจทำให้พวกเขาลำบากใจอีกแน่นอน เมื่อครู่ก็แค่หยั่งเชิงเขาเฉยๆ

เดินผ่านห้องโถงที่อบอวลไปด้วยกลิ่นควันบุหรี่ เดินมาถึงหน้าคาสิโน พายุกำลังยืนรออยู่ที่ข้างรถด้วยสีหน้าร้อนรนใจ

เสี้ยววินาทีที่เห็นพวกเขาออกมา สีหน้าของพายุเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย จากนั้นได้รีบเดินมาหา “คุณภวินท์ครับ ทางฝั่งคุณหลุยส์……”

เขาเหลือบมองญาธิดาที่อยู่ในอ้อมอกภวินท์แวบนึง อยากจะพูดแต่ก็หยุดเอาไว้ คำพูดยังพูดไม่จบ ภวินท์ก็ได้เดินผ่านเขาขึ้นรถไปแล้ว

พายุได้แต่เก็บคำพูดเอาไว้แล้วขึ้นรถตามด้วย

รถได้ยูเทิร์นอย่างไวและขับซิ่งไปอย่างรวดเร็ว

ในรถ ภวินท์หลุบตามองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมอกแล้วขมวดคิ้วแน่น พร้อมเรียกเสียงเบา “ญาธิดา”

ผู้หญิงในอ้อมอกสีหน้าขาวซีด ตัวเย็นเฉียบ ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้อะไร เหมือนหมดสติไป

ต้นที่นั่งอยู่ข้างๆเห็นแล้วได้พูดเสียงเบา “ลูกพี่ครับ ดูหน้าตาแบบนี้น่าจะหมดสติไปครับ คาดว่าคงตกใจไม่เบา”

แววตาของภวินท์มีความร้อนรนใจที่ไม่ชัดเจนแวบผ่าน สายตาเหลือบมองผิวที่เผยอยู่ด้านนอกของเธอ หลังจากแน่ใจแล้วว่าเธอไม่มีแผลอะไร ได้สั่งการลูกน้องทันที “กลับโรงแรม”

รถซิ่งอย่างไว ตอนที่มาถึงหน้าโรงแรม ภวินท์กำลังจะอุ้มเธอลงจากรถ แต่ใครจะไปรู้ว่าต้นที่อยู่ข้างกายจู่ๆจะพูดว่า “ลูกพี่ครับ เธอยังมีเลือดไหลอยู่ครับ”

ภวินท์ฟังแล้วท่าทางได้หยุดชะงัก จากนั้นได้มองไปตามสายตาของต้น เห็นด้านล่างของกระโปรงสีขาวมีเลือดซึมออกมาอีกจริงๆด้วย

สีหน้าเขาเคร่งขรึม กำลังจะยื่นมือไปเปิดประโปรงดูแผล จู่ๆมีคำพูดของเคแวบผ่านในหัว เหมือนเขาได้บอกว่าเลือดที่เปื้อนอยู่บนตัวญาธิดาคือเพราะเมนส์มา เขาไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัวเธอเลย

อึ้งไปครู่นึง พอเขาเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นต้นกำลังจ้องที่ๆเลือดซึมออกมาอย่างแปลกใจ พริบตาเดียวสีหน้าของภวินท์ได้บูดบึ้งขึ้นมาทันที เขาย้อนถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาสุดขีด “นายดูอะไร？”