ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 428

เขากำหมัดไว้แน่น เรี่ยวแรงที่อยู่ในมือมันแข็งแกร่งอย่างประหลาดใจ ปลายแขนปรากฏเส้นเลือดนูนขึ้นมาจนเห็นได้อย่างชัดเจน มองแล้วก็น่าตกใจ

สำหรับสิงโต เขาเข้าใจที่สุดแล้ว ตราบใดที่สามารถบรรลุวัตถุประสงค์ของตนเองได้ เขาจะทำร้ายผู้บริสุทธิ์โดยไม่มีการลังเล ถ้าเขาคาดเดาไม่ผิด การที่สิงโตจับตามองญาธิดา ก็เป็นเพราะว่าเขา

เวลานี้เอง โทรศัพท์ในมือก็สั่นอีกครั้ง พลันเกิดข้อความเด้งขึ้นมาอีกครั้ง – “คุณว่า ข่าวเช่นเด็กน้อยอายุ5ขวบจมน้ำตายพวกนี้จะถูดพาดหัวข่าวเป็นข่าวร้อนยามเย็นของเมืองJ มั้ย?”

เมื่อเห็นประโยคนี้ รูม่านตาภวินท์ขยายใหญ่ทันที วินาทีต่อมา เขาเคล้นกำปั้นจนมีเสียงกรอบแกรบ

ไอ้สัตว์เดรัจฉาน!

ภวินท์นั่งไม่ติดทันที พลันคว้าสูทตัวนอกที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาและเดินออกนอกห้องทันที

สิงโตกล้าพูดออกมาเช่นนี้ ก็หมายความว่าเขากล้าทำ ถ้าเขาทำอะไรสักอย่างออกมาจริงๆ ผลลัพธ์ที่ตามมาไม่กล้าจินตนาการตามเลย

เขาผลักบานประตู พร้อมทั้งสาวเท้ายาวๆ เดินออกไป ประจวบเหมาะกับพายุเดินเข้ามาดักหน้าพอดี

“ท่านประธานครับ ทางคุณธิบดิ์…”

พายุที่เตรียมจะรายงาน แต่เมื่อเห็นสีหน้าอันหม่นหมองของภวินท์ จึงหยุดเอาไว้ก่อน พลันเริ่มเอ่ยปากพูด “เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ?”

ภวินท์ไม่ได้พูดตอบรับ พลันทำหน้าเข้มและเปิดข้อความที่ทางนั้นส่งมา จึงมองเห็นว่าเป็นตัวเลขอักขระที่ได้รับการประมวลผลเป็นพิเศษยาวเป็นชุด เขากดโทรออก ทางด้านนั้นก็มีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นสองเสียง จะตัดสายอัตโนมัติทันที

เขาเลิกคิ้วขึ้น พลางโยนโทรศัพท์ให้พายุทันที “ตรวจสอบดูทีว่าสระว่ายน้ำนี้อยู่ที่ไหน และจัดการเตรียมรถรอเดี๋ยวนี้”

“ครับ”

พายุยื่นมือออกไปรับโทรศัพท์ทันที

เมื่อมองเห็นรูปที่อยู่ด้านบน เขาตะลึงเล็กน้อย พร้อมทั้งเอ่ยพูด “นี่เป็นสระว่ายน้ำVIPที่หรูหราที่สุดในเขตตัวเมืองครับ”

นัยน์ตาภวินท์ฉายความแปลกใจขึ้นมาเล็กน้อย “คุณรู้จักด้วยเหรอ?”

สีหน้าพายุฉายความไม่เป็นธรรมชาติออกมาเล็กน้อย พลันเอ่ยปากพูดทันที “ก่อนหน้านี้เคยไปครับ”

เมื่อสองวันก่อนหน้านี้ เขาเพิ่งจะไปมาเอง ก็เพราะว่าไปเจออัญมณีโดยบังเอิญ เลยสะกดรอยตามเธอไปยังสระว่ายน้ำVIP สุดหรู จึงเห็นว่าเธอไปรับอีธานกับเอลล่าหลังเลิกเรียน ฉะนั้นจึงได้รู้จัก

ภวินท์ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาตอบสนองกลับของเขาเก็บมาคิดในใจ ซึ่งเวลานี้หัวใจของเขาก็ได้เตลิดลอยไปอยู่ที่สระว่ายน้ำทางนั้นแล้ว ได้แต่คิดว่าจะรีบไปให้เร็วที่สุด เพื่อมั่นใจในความปลอดภัยของญาธิดาและอีธานเอลล่า!

ตลอดทาง เขาได้โทรศัพท์หาญาธิดาตั้งหลายรอบ แต่ก็ไม่มีคนรับสาย ความไม่สบายใจทุนเดิมก็ยิ่งแรงกล้ามากขึ้นเรื่อย

ถ้าญาธิดากับอีธานเอลล่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจริงๆ เขาไม่มีวันจะปล่อยสิงโตไปเป็นอันขาด!

ในเวลาเดียวกัน ภายในสระว่ายน้ำ

กระเป๋าของญาธิดาวางอยู่โซนเก้าอี้พักผ่อนที่อยู่ทางด้านข้างสระ ภายในมีแสงวูบวาบของหน้าจอโทรศัพท์ เสียงสั่นอันทุ้มๆ กลับถูกเสียงหัวเราะกลบเกลื่อนหมด

เพิ่งแข่งเล่นเกมวิ่งผลัดกันในน้ำเสร็จ ญาธิดากับเด็กน้อยทั้งสองคนต่างเหนื่อยจนหมดสภาพ ซึ่งเป็นจังหวะที่ครูฝึกประกาศให้พักในการแข่งขัน พวกเขาจึงนั่งหายใจหอบ อยู่ข้างสระว่ายน้ำ

“คุณแม่ หนูอยากดื่มน้ำผลไม้ค่ะ”

เอลล่านั่งอยู่ข้างสระ ขาทั้งสองข้างเตะน้ำในสระจนน้ำในสระแตกกระเซ็น พลันหันไปมองญาธิดาพลางทำตาโตใส่

ญาธิดายังไม่ทันตอบ อีธานที่อยู่ด้านข้างก็เริ่มพูดต่อ “ผมก็อยากดื่มครับ ผมจะเอาน้ำแตงโม!”

ทางด้านข้างสระมีร้านน้ำอยู่หนึ่งร้าน ภายในมีเครื่องดื่มทุกอย่างเสร็จสรรพ ซึ่งมีผู้ปกครองหลายท่านได้พาเด็กๆ ไปซื้อมาแล้ว

“ผมไปซื้อเองครับ”

ธีทัตหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาคลุมร่างกายของญาธิดาอย่างเอาใจ พร้อมทั้งสัมผัสแผ่นหลังของเธออย่างแผ่วเบาพลางพูดขึ้น “คุณอยู่ที่นี่คอยดูพวกเขานะ ผมไปซื้อเอง เดี๋ยวกลับมาแล้ว”

ญาธิดายิ้มให้เขา “ตกลงค่ะ พวกเรารอคุณค่ะ”

ธีทัตเพิ่งจะก้าวออกไปก้าวเดียว อีธานก็อดใจไม่ไหว “คุณแม่ ผมอยากกินไอศกรีม”

“ไอศกรีมมันเย็นเกินไปจ๊ะ รอเดี๋ยวก็ได้น้ำผลไม้มาแล้ว รออีกสักพักนะ”

จู่ๆ ก็โผล่มาอย่างไร้วี่แวว พร้อมทั้งอุ้มเธอขึ้นมาจากสายตาสาธารณชนโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง แล้วมันจะเป็นเรื่องอะไรล่ะ!

“ถ้าไม่อยากเกิดเรื่องก็หุบปากซะ” หัวคิ้วภวินท์ขมวดเข้าหากันแน่น “ตรงนี้มีอันตราย!”

อาจจะเป็นเพราะว่าสีหน้าเคร่งขรึมของชายหนุ่มทำให้ตกใจจนแน่นิ่งไป ร่างกายญาธิดาเกร็งทั้งตัว และคำพูดจุกปากในทันที

เวลาผ่านไปรวดเร็ว ภวินท์ก็อุ้มเธอเดินออกจากสระว่ายน้ำ พร้อมทั้งอุ้มเธอขึ้นรถ และออกคำสั่งกำชับให้คนขับรถขับรถออกทันที

“อีธานเอลล่าล่ะคะ!”

หัวใจญาธิดาบีบรัดแน่น พลันมองไปทางด้านนอกทันควัน ท้ายที่สุด เธอหันหน้าไป จึงมองเห็นพายุพาอีธานกับเอลล่าอุ้มขึ้นไปอยู่เบาะหลังรถคันนั้น

ความไม่สบายใจอย่างแรงกล้ามันตีขึ้นมาอยู่ในหัวใจ ญาธิดาถลึงตามองภวินท์ “คุณอยากจะทำอะไรกับอีธานเอลล่า! ปล่อยฉันลงจากรถเดี๋ยวนี้!”

เธอรีบผลักประตูทันควัน แต่ช่างน่าเสียดายที่ประตูล็อก ไม่ว่าเธอจะผลักอย่างไรก็ตาม ประตูก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองแต่อย่างใด

“หรือว่าคุณคิดจะให้พวกเขาใส่ชุดว่ายน้ำออกไปเหรอ? ผมได้เตรียมชุดสำรองไว้ให้พวกเขาแล้ว ซึ่งมันอยู่บนรถ” ภวินท์เลิกคิ้วขึ้น “อีกอย่างรถคันเดียวมันนั่งกันไม่หมด”

เมื่อมองเห็นชายหนุ่มแสดงออกอย่างเป็นทางการ ซึ่งไม่เหมือนการโกหก ญาธิดาถึงได้สงบลงเยอะ แต่ความโกรธเคืองในใจยังไม่ได้ลดน้อยถอยลงไป

เธอกัดฟัน พร้อมทั้งเอ่ยปากถามอย่างโกรธเคือง “จู่ๆ ก็วิ่งมาหาและลักพาตัวพวกเราออกมา คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”

“ตรงนั้นไม่ปลอดภัย “นัยน์ตาภวินท์เคร่งขรึม ราวกับฉุกคิดอะไรได้ นัยน์ตาฉายความเย็นชาออกมาอย่างเปิดเผย “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปอย่าพาอีธานกับเอลล่าไปที่นั่นอีก”

เมื่อญาธิดาได้ยิน พลันชะงักเล็กน้อย หลังจากนั้นชั่วครู่ จึงฉุกคิดอะไรได้ พลันหัวเราะเสียงแข็งออกมาทันที

“เหรอคะ?”

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลันช้อนสายตาสบตากับชายหนุ่ม พลันพูดอย่างเย็นชา “คุณคิดว่าการที่คุณทำเช่นนี้ฉันจะเชื่อคุณเหรอ?”

ข้ออ้างที่ดูสูงส่งประดิดประดอยพรรค์นี้มันออกมาจากปากของเขา เชื่อก็บ้าแล้ว!