ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 484

คนแรกที่ติดเบ็ด ก็คือปลาที่อยู่อีกฝั่งนึง

ในโรงพยาบาล ญาธิดาทำตามคำสั่งหมอเจมส์ จัดการเรื่องย้ายอัญมณีไปโรงพยาบาลอื่น เพราะว่าพวกเขานั้นต้องย้ายไปโรงพยาบาลเอกชนในต่างประเทศ ดังนั้นขั้นตอนการย้ายจึงเยอะและยุ่งยาก

ต้องวิ่งดำเนินเรื่องไปมาตั้งครึ่งชั่วโมงกว่า เมื่อญาธิดาทำเสร็จไปครึ่งนึง ในมือของเธอก็ถือเอกสารกองเบ้อเริ่ม เมื่อหันหลัง ก็ชนเข้ากับคนๆนึง

เอกสารกองเบ้อเริ่มในมือก็กระจาย “ฟิ้ว” หล่นลงบนพื้น เธอรีบพูดขอโทษ และนั่งยองลงไปเก็บ

“ธิดา? ”

ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ญาธิดาก็เงยหน้าขึ้น ก็เห็นใบหน้าที่สวยงาม

เมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายชัด นัยน์ตาของเธอก็มีประกายความประหลาดใจ “แก้ว? ”

คิดไม่ถึง ว่าพวกเธอจะเจอกันที่โรงพยาบาลอีกแล้ว

เกล้าแก้วส่งยิ้มให้เธอ แล้วถามขึ้น “บังเอิญจังเลย! เธอมาทำอะไรที่โรงพยาบาล? ”

ดวงตาของญาธิดามีแสงมัวๆ “คือ......เพื่อนของฉันนอนโรงพยาบาล”

“แบบนั้นหรอกเหรอ” เกล้าแก้วช่วยเธอเก็บเอกสารขึ้นมาจากพื้น มองดูอยู่ครู่ สีหน้าก็ค่อยๆซีเรียสขึ้นมาเล็กน้อย

หล่อนเงยหน้ามองญาธิดา “อุบัติเหตุทำให้เซลล์สมองเสียหาย? ”

“อื้ม” ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก “เพื่อนสนิทของฉัน หลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย พวกเราหาโรงพยาบาลในต่างประเทศ จะย้ายเธอไปที่นั่น”

เกล้าแก้วได้ยินดังนั้น บนใบหน้าก็เกิดความเสียดาย และเอ่ยถาม “จะไปที่โรงพยาบาลไหนเหรอ? ”

ญาธิดาไม่คิดมาก บอกชื่อโรงพยาบาลไป

เกล้าแก้วได้ยินดังนั้น ก็พยักหน้า “โรงพยาบาลนั้นก็ดังนะ แต่ว่าช่วงระหว่างจะไปโรงพยาบาลต่างประเทศ จะต้องรับรองสภาพร่างกายของเพื่อนเธอให้ปลอดภัยนะ เพราะว่าเมื่อก่อนฉันเคยได้ยินว่าในระหว่างเคลื่อนย้ายอยู่ๆก็เกิดเรื่องผิดคาด มันจะเสียหายต่อผู้ป่วยมากกว่า”

“งั้นเหรอ? ” ญาธิดาได้ยิน ก็ตกใจ และเป็นกังวลขึ้นมาทันที

วันนี้เธอยุ่งอยู่กับการดำเนินเรื่องอยู่ตลอด และก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย เธอรู้แค่ว่าธีทัตบอกว่าถึงตอนนั้นจะส่งคนเคลื่อนย้ายมืออาชีพมาเคลื่อนย้ายอัญมณีไป แต่กลับไม่ได้คิดว่าจะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายระหว่างทาง

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก และมองเกล้าแก้วอย่างลนลาน “งั้น......แก้ว ฉันควรทำยังไงดี? ”

เกล้าแก้วเอ่ยปากแนะนำ “โรงพยาบาลในต่างประเทศจะมีทีมแพทย์พยาบาล แต่ฉันแนะนำให้เธอจ้างพยาบาลไปด้วยสักคน ให้คอยดูคนไข้อยู่ตลอด”

ได้ยินดังนั้น ญาธิดาก็พยักหน้า “ที่เธอพูดก็ถูก......”

แม้ว่าถึงตอนนั้นเจมส์พวกเขาจะไปกับเรา แต่คงไม่ได้คอยดูแลอันอันอยู่ข้างกายตลอดเวลา ฝั่งพวกเขาจะต้องพาพยาบาลได้ด้วย นั่นเป็นวิธีที่ชัวร์สุด

แต่ว่า เมื่อคิดได้ ก่อนที่จะเดินทางแบบกะทันหัน ถ้าหากเธออยากจะหาพยาบาลที่มืออาชีพและไว้ใจได้ มันยากมากจริงๆ

อยู่ๆ เธอก็มองเกล้าแก้วที่อยู่ตรงหน้า และพูดขึ้นเสียงเบา “แก้ว เธอ......ไปกับพวกเราได้มั้ย? ”

“ห้ะ? ” เกล้าแก้วตกใจเล็กน้อย “ให้ฉันไปโรงพยาบาลที่ต่างประเทศกับพวกเธอเหรอ? ”

ญาธิดาพยักหน้า “ใช่ ถ้าหากต้องพาพยาบาลติดตัวไปด้วย งั้นฉันก็เชื่อใจแค่เธอแล้ว”

เกล้าแก้วลังเลเล็กน้อย “เอ่อ......”

ญาธิดาเอ่ยปากถาม “ไม่สะดวกงั้นเหรอ? ”

“มันก็ไม่ใช่ เกรงว่าจะต้องขอหัวหน้าพยาบาลและผู้อำนวยการของพวกเราเพื่ออธิบายถึงสถานการณ์ ขั้นตอนจะยุ่งยากนิดหน่อย......”

“แก้ว เธอไปกับฉัน ถือว่าช่วยฉันนะ ค่าจ้างเธอเรียกมาได้เลย”

ญาธิดายังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกเกล้าแก้วขัดไว้ “ธิดา! พวกเรารู้จักกันมาตั้งหลายปีแล้ว พูดเรื่องเงินมันทำลายความรู้นะ”

ดวงตาเกล้าแก้วเป็นประกาย และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เรื่องนี้ ฉันยินดีช่วย ขอแค่เป็นเรื่องของเธอ ฉันยินดีหมด!”

“อะไรนะ? ” หูของญาธิดามีเสียง “ก้อง!” เธอมองชายตรงหน้าอย่างตกใจ ไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด

ธีทัตลักพาตัวนิวรา? เป็นไปได้ยังไง?

หัวคิ้วของภวินท์ขมวดเข้ม หยิบโทรศัพท์ออกมา และเปิดรูปออกมา ยื่นรูปให้เธอดู

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก และมองอย่างละเอียด มองดูรูปร่างที่แฉะเปียกไปทั้งตัว ผู้หญิงอยู่ในสภาพย่ำแย่ถูกมัดอยู่บนเก้าอี้ ตกใจเล็กน้อย

เป็นนิวราจริงๆ บนร่างเธอยังสวมชุดที่บ่ายวันนี้ใส่ไปเดินเล่นที่ห้างฯที่เธอบังเอิญเจอ สภาพย่ำแย่มากๆ

ญาธิดาตกใจ ไม่นานก็ดึงสติได้ “เธอถูกลักพาตัวแล้วนายมาหาทัตทำไม? ทำไมนายถึงได้มั่นใจว่าเขาเป็นคนทำ? ”

“ลูกน้องของฉันเห็นว่าคนของธีทัตพาเธอไป” สีหน้าของภวินท์ซีเรียส ยังมีความกดดันที่ปิดไม่มิด “พาฉันไปหาเขา”

มองดูท่าทางกังวลเล็กน้อยของชายผู้นั้น ญาธิดาก็รู้สึกเย็นชาในใจ และถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ภวินท์ นายไม่มีหลักฐานแล้วถ่อมาถึงโรงพยาบาลมาถามหาคนกับฉัน ไม่ตลกไปหน่อยเหรอ? ”

“นายบอกว่าเธอถูกธีทัตจับไป ด้วยคำพูดปากเปล่าของนาย แล้วให้ฉันพานายไปหาทัต มีสิทธิ์อะไร? ถ้าหากฉันบอกว่า ที่อันอันเกิดอุบัติเหตุเพราะถูกนิวราชน นายเชื่อมั้ย? ”

ประโยคนี้ อดกลั้นอยู่ในใจเธอมานานแล้ว ตอนนี้ในที่สุดก็ได้พูดออกมาต่อหน้าภวินท์สักที

นัยน์ตาภวินท์มืดมัว เขาเงียบอยู่ครู่ แล้วพูดขึ้น “แยกทีละเรื่อง ตอนนี้ขอแค่รับประกานปลอดภัยของนิวไว้ก่อน ถึงจะตรวจสอบเรื่องที่เธอพูดได้”

อย่างน้อย เขาก็ต้องรับรองว่า นิวราไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายถึงจะได้!

“หึ” ญาธิดามองเขาด้วยนัยน์ตาเย็นชา “ภวินท์ ครั้งก่อนนายบอกว่านายกับนิวราเป็นสามีภรรยาเพียงแค่ในนามไม่ใช่เหรอ? งั้นนายจะลนลานอะไร? คำพูดที่เคยพูดคงไม่ใช่คำโกหกหรอกนะ? ”

ไม่นานมาก่อนพูดคำหวานกับเธอ ต่อมาวันนี้ก็เดือดเนื้อร้อนใจเพราะผู้หญิงอีกคนนึง คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีสองหน้า!

แล้วอันไหน ถึงเป็นตัวเขาจริงๆกันนะ?

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์