ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 710

“จำเอาไว้แล้วกัน ตอนฉันท้องยังไม่เคยได้รับการดูแลดีขนาดนี้เลย”ญาธิดาอดไม่ได้ที่จะกลอกตา

พอคิดว่าตอนที่เธอท้องนั้นต้องยากลำบากแค่ไหน เธออดไม่ได้ที่จะแอบปาดน้ำตาอันขมขื่นของคนเป็นแม่ในใจ ถ้าเกิดว่ารายการนี้จบลงเมื่อไหร่ เธอต้องเอาคืนภวินท์ให้ได้！

พอคิดได้แบบนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปถลึงตาใส่ภวินท์

พอภวินท์ได้รับสายตาที่ไม่เป็นมิตร ขมับเขาก็ปูดขึ้นมา รู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก เขาพยายามคิดว่าช่วงนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ทำอะไรที่ยั่วยุญาธิดาเลยนี่

บรรยากาศภายในห้องก็เงียบสงบ

ตอนนี้ชาช่าขยับไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แต่ว่าเธอกับญาธิดาก็หิวมากแล้ว ทำได้แค่จัดการปัญหาเรื่องอาหารเย็นภายในห้องเท่านั้น อีธานกับเอลล่าต้องอยู่ที่นี่ เขานั่งลงอย่างเชื่อฟังและรื้อแบบจำลองทางดาราศาสตร์ที่นำมาด้วย

จู่ๆ ประตูก็ถูกผลักเปิดออกมาโดยไม่เคาะ คนที่อยู่ในห้องก็หยุดการกระทำ แฃ้งมองไปยังแม่และลูกชายที่ยืนอยู่ที่ประตูด้วยความประหลาดใจ

ใบหน้าขอพี่ยู่ยี่มีรอยยิ้มประจบสอพลอ อีกมือหนึ่งก็หิ้วขอเสื้อของปลื้มอยู่ ถืออุปกรณ์ถ่ายทอดสดแบบพกพาที่ทีมงานจัดรายการจัดเตรียมมาให้ แล้วก็เดินเข้าไปตรงหน้าของทุกคนโดยที่ไม่รอให้ใครได้พูดอะไร

“น้องชาช่า พี่พาปลื้มมาขอโทษคุณ สิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะพี่ละเลยในระเบียบวินัยของลูก และหวังว่าผู้ใหญ่อย่างน้องจะไม่ถือสาเด็กนะคะ”

แม้ว่าอุปกรณ์ถ่ายทอดสดแบบพกพาจะยังคงสตรีมสดอยู่ แต่ชาช่าก็ไม่ได้มีสีหน้าที่ดีเท่าไหร่ แม้แต่หัวเราะเยาะออกมา “นำอุปกรณ์พกพามาที่นี่ ปลอมเกินไปแล้วมั้ง? คุณกำลังพยายามขอโทษหรือว่าแสดงอยู่กันแน่? ”

จุดประสงค์ของพี่ยู่ยี่ถูกเปิดเผยในทันที และเธอก็กัดฟันอย่างลับๆ อย่างอดไม่ได้ พยยามรักษารอยยิ้มที่ค้างแข็งบนใบหน้าของตัวเอง

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ทุกความคิดเห็นบนอินเทอร์เน็ตกำลังด่าเธอและปลื้ม และแม้แต่คนจำนวนมากก็รายงานร้านค้าออนไลน์ของเธอ พ่อค้าที่มอบหมายให้เธอนำสินค้ามาก่อนได้ยกเลิกความร่วมมือและสินค้าที่เธอกักตุนเอาไว้ก็ขายไม่ได้เหมือนกัน

สิ่งสำคัญที่สุดคือบัญชีติ้กตอกของเธอสูญเสียผู้ติดตามไปหนึ่งในสามในเวลาเพียงสองชั่วโมง และเธอจะไม่มีโอกาสพลิกกลับหากยังเป็นแบบนี้ต่อไป

เธอต้องหาทางล้างมลทิน แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขอโทษชาช่า และต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อให้ได้รับคอมเมนท์ที่ดี แต่เธอไม่คิดเลยว่าชาช่าจะไม่ไว้หน้ากันขนาดนี้

“น้องชาช่า เธออย่าลดตัวมาทะเลาะกับคนที่ต่ำต้อยอย่างพี่เลย เด็กน้อยมันก็ต้องซนเป็นธรรมดา แล้วฉันก็ด่าก็ตีเขาไปแล้ว ฉันรับประกันว่าต่อไปจะสั่งสอนลูกให้ดี ไม่ให้เกินเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก”

ท่าทางของเธอดูจริงใจมาก แต่น่าเสียดายที่ชาช่าไม่เล่นด้วย “ด่าแล้วตีแล้วงั้นเหรอ? ต่อหน้ากล้องรึเปล่า? ”

“ชาช่า เธอ……”พี่ยู่ยี่ไม่สามารถควบคุมสีหน้าของตัวเองได้ หลังจากหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็สงบลง เหมือนกับว่าเธอคิดอะไรขึ้นได้ และสายตาก็เป็นประกายขึ้นในทันที

ตอนที่คนในห้องยังไม่ตอบสนองต่อสถานการณ์นี้ เข่าของเธออ่อนลง เธอคุกเข่าลงข้างเตียงดัง “กึก” และร้องไห้ออกมาทั้งน้ำตา “คุณชาช่า ฉันขอให้น้องยกโทษให้ลูกทูนหัวของพี่เถอะ ถ้าคุณรู้สึกโกรธ ตีฉัน มากเท่าที่คุณต้องการ ตราบใดที่ลูกของฉันไม่ต้องลำบากก็พอแล้ว”

ชาช่าตอบโต้ไม่ทัน เมื่อเห็นฉากตรงหน้าเธอ เธอเพียงรู้สึกว่าหายใจไม่ออก และท้องส่วนล่างของเธอก็ปวดเล็กน้อยเนื่องจากความผันผวนที่รุนแรงของอารมณ์

ญาธิดารีบใช้สิ่งที่ตัวเองเรียนมาเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดของเธอ สีหน้าที่มืดมนของเธอมันชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ “รบกวนพาลูกคุณออกไปด้วยค่ะ อย่ารบกวนเวลาพักผ่อนของชาช่า”

ยู่ยี่มองเธอด้วยสายตาที่ร้ายกาจ แล้วก็ตอบอย่างไม่เกรงใจว่า “คุณญาธิดา คุณไม่คิดว่าการแสร้งทำเป็นคนดีโดยอาศัยความโปรดปรานของลูกเป็นการเสแสร้งเหรอ? ”

ใบหน้าของเธอดูมืดมนอย่ามาก และเธอก็แอบบ่นในใจว่าคนแบบไหนก็มีแฟนคลับแบบนั้นแหละ

พี่ยู่ยี่พอใจกับผลลัพธ์ในปัจจุบันมาก และมุมปากของเธอยกขึ้นอย่างเงียบๆ อย่างพึงพอใจ

ต่อมา แค่ปลื้มขอโทษที่หน้ากล้อง แล้วแก้ไขวิดีโอในชั่วข้ามคืนและอัปโหลดไปยังอินเทอร์เน็ตเธอสามารถรักษาแฟนๆ ที่มีอยู่ได้สำเร็จ แล้วหลังจากประชาชนลืมเรื่องนี้ไป เธอก็ยังคงเป็นภรรยาและแม่ที่ดีในกล้องได้

“ปลื้ม รีบมาขอโทษป้าชาช่าเร็ว” เธอพูดแล้วก็หันกล้องไปทางปลื้ม กำลังถ่ายทำฉากที่กลมกลืนกันของเด็กสามคนที่เล่นด้วยกัน

ใบหน้าของปลื้มยังคงมีรอยยิ้มที่ไม่เป็นมิตร ถือแบบจำลองทางดาราศาสตร์ไว้ในมือ แล้วถามด้วยความสงสัย “นี่คืออะไร ขอยืมเล่นได้ไหม? ”

“ได้”หลังจากเอลล่าตอบกลับอย่างเป็นมิตรแล้ว ก็พยายามยื่นมือออกไปเพื่อเอาแบบจำลองกลับคืนมา แต่ปลื้มก็ไม่ได้มีท่าทีจะให้เธอ แต่กลับจงใจหักบางส่วนออก

สีหน้าของเอลล่าร้อนรนขึ้นมาทันที เธอพูดว่า “พี่ปลื้ม มันไม่ได้เล่นแบบนี้นะ……”

“ฉันจะเล่นยังไงก็แบบนั้นแหละ！”ปลื้มพูดพร้อมกับชูมือขึ้นแล้วกระแทกแบบจำลองนั้นลงบนโต๊ะ

อีธานยื่นมือออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาไม่สมใจ แล้วก็จับข้อมือของปลื้มเอาไว้ “รบกวนเอาแบบจำลองคืนให้น้องสาวฉันด้วย ขอบคุณ”

สีหน้าที่น่าเกรงขามของเขาเหมือนกับภวินท์มาก ปลื้มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้ง ความรู้สึกตื่นเต้นมันพลุ่งพล่านขึ้นมา เขาชูแบบจำลองนั้นขึ้นแล้วฟาดลงไปบนใบหน้าที่อ่อนโยนของอีธาน