ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 72

ไม่เกิน10นาที เสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก และพายุก็เปิดประตูเข้ามา “คุณภวินท์ เรียกมาแล้วครับ”

ภวินท์พยักหน้าเบาๆ “คุณออกไปก่อน”

“ครับ”

พายุหมุนตัวเดินออกจากห้องไปและปิดประตูให้เรียบร้อย

นีราภายืนอยู่หน้าประตูด้วยความร้อนตัวอย่างบอกไม่ถูก “คุณภวินท์ คุณเรียกหาฉันมีเรื่องอะไรคะ?”

“เข้ามา” ภวินท์ไม่ได้เงยหน้า แค่นั่งอยู่บนโซฟาและเปิดนิตยสารที่วางอยู่โต๊ะไปพลาง

เห็นท่าทางนี้ นีราภามีเหงื่อเย็นๆ ไหลออกมาตามหลัง มือทั้งสองข้างประกบเข้ามาหากัน ค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าช้าๆ

หลังจากบทเรียนครั้งที่แล้ว ถือว่าเธอได้สัมผัสความน่ากลัวที่แท้จริงของผู้ชายคนนี้แล้ว สีหน้าไร้อารมณ์ แต่สามารถฆ่าคนให้ตายได้โดยไม่รู้ตัว

ภวินท์เงยหน้า เห็นเธอเคลื่อนตัวช้า สีหน้าเกร็ง เขาขยับมุมปากและถามว่า “มะม่วงเมื่อคราวก่อนอร่อยไหม?”

เมื่อพูดถึงมะม่วง กระเพาะของนีราภาก็อดปวดขึ้นมาไม่ได้ เธอพยายามอดทนกับความปวด หายใจเข้าลึกและตอบว่า “อะ..อร่อย...”

อร่อยจนเธอไม่อยากกินมะม่วงไปตลอดชีวิต!

“อืม อร่อยก็ดี” ภวินท์เงียบไปและพูดเบาๆ ว่า “เมื่อคืนตอนประมาณสองทุ่มครึ่ง คุณอยู่ไหน?”

“ฉะ...ฉันกินข้าวกับทุกคนที่ห้องจัดเลี้ยงค่ะ”

“ออกไปข้างนอกบ้างไหม?”

“ออกไปเข้าห้องน้ำสองครั้ง...”

ภวินท์สำรวจท่าทางอาการของเธอแวบหนึ่ง และถามต่อว่า “คุณรู้เรื่องเมื่อวานที่ญาธิดาตกลงไปในสระว่ายน้ำไหม?”

ได้ยินชื่อ “ญาธิดา” นีราภาหน้าซีดกว่าเดิม “รู้ค่ะ...คุณภวินท์ คุณคงไม่ได้สงสัยว่าฉันเป็นคนทำหรอกใช่ไหม?”

ภวินท์ขมวดคิ้ว “คุณไม่ใช่คนทำหรอ?”

“ไม่ใช่!” นีราภาน้ำเสียงหนักแน่น และรีบพูดต่อว่า “เมื่อคืนฉันดื่มเหล้ากับทุกคนที่ห้องจัดเลี้ยงตลอดเวลา ตอนออกไปเข้าห้องน้ำก็ไปกับนวิยา คุณไม่เชื่อลองไปถามเธอดูได้ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าญาธิดาไปไหน!”

ฟังเธออธิบายมายาวเหยียด ภวินท์ก็ถามต่ออย่างไม่รีบร้อนว่า “โอเค งั้นเมื่อวานตอนเที่ยงในห้องน้ำของร้านอาหาร คุณทำอะไรกับญาธิดาบ้าง?”

นีราภาเบิกตาโต และพูดไม่ออกทันที “ฉัน...”

ตอนนั้นที่เธอเห็นญาธิดา ในใจเธอโกรธจริงๆ ใส่อารมณ์กับเธอและสาดน้ำใส่เธอ

ภวินท์สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาอีกหลายเท่า “พูดมา”

นีราภารีบตอบ “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่ไม่ระวังและทำน้ำหกใส่เธอ”

“แล้ว เมื่อวานตอนเช้าละ? การลงโทษที่สาดน้ำเย็นคุณไม่ได้ใส่อะไรในน้ำใช่ไหม?”

เกมเมื่อวานตอนเช้าเขาและญาธิดาแพ้ และถูกลงโทษด้วยการสาดน้ำเย็น ตอนนั้นเขาเห็นนีราภาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ถังน้ำแข็ง ต่อมาเขาขอรับโทษเองทั้งหมด น้ำทั้งสองถังถูกสาดมาที่เขา เขารู้สึกได้ว่าน้ำถังที่สองเย็นว่าอีกถังมากอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเติมน้ำแข็งลงไปไม่น้อย ต้องมีคนทำอะไรแน่นอน

นีราภาได้ยินอย่างนั้น หน้าซีดขาวขึ้นมาทันที “ค..คุณภวินท์ ฉันแค่อยากจะสั่งสอนเธอสักเล็กน้อยแค่นั้นเอง ครั้งที่แล้วฉันโดนลงโทษเพราะเธอ นอนโรงพยาบาลไปตั้งหลายวัน ในใจฉันมันอึดอัด...ครั้งนี้ฉันเห็นว่าเธอทำให้คุณลำบาก ก็เลย...”

ได้ยินเธอพูดอย่างนี้ ภวินท์ขมวดคิ้วแน่น ความโกรธอัดอั้นอยู่ในใจ

เรื่องน้ำเย็นเพราะเขาเห็นเธอเดินวนไปมาอยู่แถวๆ ถังน้ำจึงเดาได้ เรื่องห้องน้ำในร้านอาหารเพราะเขาเห็นมีน้ำบนหน้าญาธิดา และเห็นเธอเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ทั้งสองเรื่องเป็นฝีมือของนีราภา เขาเองก็จับต้นชนปลายเอาเองตามธรรมชาติกับเรื่องการตกน้ำเมื่อวานตอนค่ำ

เขากำหมัดแน่น ถามเสียงขรึมว่า “เรื่องที่สระว่ายน้ำคุณเป็นคนทำด้วยใช้ไหม?”

นีราภาตัวสั่น พูดเสียงสั่นว่า “เรื่องที่สระว่ายน้ำไม่ใช่จริงๆ! ฉันแค่อยากจะสั่งสอนเธอเล็กน้อย เรื่องโหดร้ายอย่างนี้ฉันจะกล้าทำได้ยังไง!”

เห็นเธอตัวสั่นเทา พยายามแก้ตัว ดูท่าแล้วไม่เหมือนกำลังโกหก

ภวินท์สูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดเสียงเข้มว่า “นีราภา ที่ดูแลคุณมานานขนาดนี้ เพราะเห็นแก่ลุงของคุณ ถ้ายังมีครั้งต่อไปอีก ผมไม่ต้องบอกคุณก็น่าจะรู้ว่าควรต้องทำไง”

นีราภารีบเอ่ยปาก “ค่ะ!ฉันไม่ทำอีกแล้ว!”

หลังจากเธอออกไป พายุเดินเข้ามา ภวินท์เอ่ยปากถาม “เมื่อคืนเธออยู่ตลอดทั้งคืน?”

พายุพยักหน้า “ใช่ครับ ถามมาหลายคนแล้ว พวกเขาต่างบอกว่านีราภาอยู่ตลอดทั้งคืน ตอนไปห้องน้ำก็ไปกับคนอื่น”

ภวินท์โยนนิตยสารไปอีกทาง “โอเค ฉันรู้แล้ว”

เตียงอีกข้างว่างเปล่า ญาธิดากวาดสายไปรอบ ในที่สุดสายตาก็มาหยุดที่กระดาษใบหนึ่งตรงหัวเตียง

“พักผ่อนให้เยอะ ตอนเช้าไปล่องเรือเที่ยวทะเลสาบได้ ถ้าไม่อยากไปก็พักอยู่ที่โรงแรม”

ญาธิดายิ้ม และได้ยินเสียงชมพู่เคาะประตูอีกครั้ง จึงได้สติและรีบไปเปิดประตู

เมื่อเปิดประตู เห็นชมพู่สีหน้าเป็นกังวลอยู่ด้านนอก เธอรีบพูด “ขอโทษน่ะ ฉันเหนื่อยมาก”

ชมพู่ไม่ต่อว่าอะไร และเอ่ยปากถามว่า “ได้ข่าวว่าเมื่อคืนเธอตกน้ำ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ญาธิดายิ้ม “ไม่เป็นไร”

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เช้านี้ทุกคนจะออกไปเที่ยวทะเลสาบกัน จะไปไหม?”

ญาธิดาไม่คิดอะไรมาก เอ่ยปากตอบรับ “ได้สิ”

ตอนที่เพิ่งจะมาถึงLakeside Manor เธอทึ่งกับวิวที่นี่มาก วันนี้ได้ออกมาดูแล้ว แน่นอนว่าเธอไม่อยากพลาดโอกาสนี้

พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เธอก้ตามชมพู่ไปรวมตัวกันตรงจุดนัดพบริมทะเลสาบ

การเที่ยวทะเลสาบครั้งนี้ถึงคิวฝ่ายบริหาร คนที่อยู่ทีมเลขาก็ตามมากับฝ่ายบริหารด้วย ญาธิดามาถึงได้ไม่นาน ก็เห็นภวินท์และพายุกำลังเดินมาทางนี้

ทุกคนกล่าวทักทายภวินท์ ภวินท์พยักหน้าเล็กน้อยและกวาดสายตาไปรอบๆ ในที่สุดก็มาหยุดอยู่ที่ญาธิดา

ทั้งที่บอกให้พักผ่อนอยู่ในโรงแรม แต่คิดไม่ถึงว่าจะมา

พนักงานที่อยู่ริมทะเลสาบเห็นมากันครบแล้ว จึงถามว่า “ทุกคนอยากจะเที่ยวแบบไหนกัน? จะเที่ยวทะเลสาบหรือว่าเล่นเกมแข่งขันกัน?”

เมื่อต้องได้ยินว่ามีการแข่งขัน รีบถามถึงกฎกติกาด้วยความสนใจขึ้นมาทันที

พนักงานโรงแรมอธิบายว่า “การแข่งขันก็คือการแบ่งกลุ่มกันขับเรือ กลุ่มละ 2-4คน เราปักธงแดงไว้ที่ต้นกกในทะเลสาบ ขับเรือไปกลับภายในระยะเวลาที่กำหนด ใครเก็บธงแดงได้มากสุดชนะ”

หลังจากได้ฟังกฎกติกาการแข่งขัน ทุกคนต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าเข้าร่วม และเริ่มแบ่งกลุ่มกันอย่างสนุกสนาน

ภวินท์นิ่งไปสักพัก กวาดสายตาไปที่ญาธิดา กระแอมเบาๆ และพูดว่า “ถ้างั้น เราแบ่งกลุ่มตามแบบเมื่อวานก็ได้”