ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 756

เหล่าบรรดานักข่าวปิดล้อมอยู่ตรงประตูของ STN Groupมองดูด้วยความรีบร้อนกระวนกระวาย พวกเขาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่ ไม่มีเวลาได้กินข้าวแล้วก็ไม่กล้าดื่มน้ำด้วย กลัวว่าจะพลาดข่าวข้อมูลดิบไป

แต่ว่าทั้งสองคนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยตั้งแต่เช้าตรู่ อย่าว่าแต่สัมภาษณ์เลย ทุกคนยังไม่เห็นแม้กระทั่งเงาของของพวกเขาเลยด้วยซ้ำ

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน? STN Groupไม่ต้องการที่จะทำการประชาสัมพันธ์หรือไง? ทำไมถึงเวลาแล้วยังไม่โผล่ออกมาอีก?”

“อาจจะกำลังปรึกษาหารือกันอย่างเร่งด่วนว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงอยู่ก็ได้นะ?”

“นี่มันไม่เหมือนกับสไตล์ในการจัดการปัญหาต่างๆ ของ STN Groupเลยนะ หรือว่าพวกเราไม่ได้รับข้อมูลที่ถูกต้อง?”

“รออีกหน่อยสิ ต่อให้จะหลีกเลี่ยงปัญหายังไงก็ไม่มีทางละทิ้งบริษัทไปอย่างไม่แยแสสนใจหรอก พวกเราคอยเฝ้าอยู่ที่นี่ถูกต้องแล้ว”

ระหว่างที่พูด ไม่รู้ว่าใครชี้ไปทางประตูของบริษัทพร้อมกับพูดตะโกนขึ้นมา “รีบดูสินั่นมันญาธิดานี่นา！”

พวกนักข่าวแววตาเป็นประกายขึ้นมาทันที ไม่สนใจเลยว่าฝูงชนที่แออัดตรงเข้ามาล้อมเธอเอาไว้จนแน่นเบียดเสียดไปหมด

ญาธิดาเริ่มรู้สึกกระวนกระวายและหงุดหงิดอยู่ภายในใจ เรียกบอดี้การ์ดให้เข้ามาแหวกทางอย่างรีบร้อนทันที จากนั้นก็วิ่งไปถึงริมถนน โบกมือเรียกรถแท็กซี่ ขึ้นไปบนรถแล้วจากออกไปทันที

พวกนักข่าวตอบสนองกลับมาไม่ถูกอยู่สักพัก

“ญาธิดามาถึงบริษัทตั้งแต่เมื่อไร ทำไมพวกเราถึงไม่เห็นเลยล่ะ”

“บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเจรจากับคุณภวินท์ล้มเหลว ก็เลยวิ่งออกมาอย่างไม่แยแสสนใจ ดูท่าทั้งสองคนน่าจะหย่ากันจริงๆ แล้วล่ะ”

“ในเมื่อเธอออกมาจากข้างในบริษัท ถ้าอย่างคุณภวินท์จะต้องอยู่ในบริษัทแน่ๆ พวกเรายังต้องเฝ้าอยู่ที่นี่ต่อไปไหม?”

ไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไรมากมาย พวกนักข่าวก็ตัดสินใจได้ทันที

ต่อให้พวกเขาเฝ้าอยู่ที่นี่ก็ถามหาสาเหตุอะไรไม่ได้อยู่ดี ที่ได้มาก็มีแต่คำพูดที่ตอบมาแบบเดิมๆ ไม่มีอะไรแปลกใหม่เท่านั้น ในเมื่อพวกเขาก้าวก่ายภวินท์ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็สู้ตามญาธิดาไปเลยตรงๆ ก็แล้วกัน

รถติดกล้องจำนวนมากมายตามอยู่ข้างหลังรถแท็กซี่ ผ่านไปสักพักก็มาจอดตรงประตูของโรงพยาบาลสูตินรีเวชของเมือง J ยามรักษาความปลอดภัยไม่เคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน รีบล้อมพวกนักข่าวเอาไว้ข้างนอกโรงพยาบาลทันที

“มาโหวกเหวกเสียงดังอะไร? ！ที่นี่เป็นโรงพยาบาล อยากจะสัมภาษณ์ก็ต้องรออยู่ตรงประตูแต่โดยดี ที่นี่ยังมีสตรีมีครรภ์กับผู้ป่วยอยู่ด้วยนะ！”

ญาธิดาก้าวตรงเข้าไปที่ห้องฉุกเฉิน อลิสาเดินไปเดินมาอยู่ตรงหน้าประตูของห้องผ่าตัดด้วยสีหน้ากระวนกระวายใจ พอเห็นเธอปรากฏขึ้นมา ก็รีบพุ่งเข้าไปอยู่ตรงหน้าของเธอทันที

“คุณหมอ อันอันเธอเป็นยังไงบ้าง?” ไม่ทันได้เช็ดเหงื่อที่หน้าผาก เธอก็คว้ามือของอลิสาเอาไว้พร้อมกับพูดถามขึ้น

อลิสาคิ้วขมวดเข้าด้วยกัน “พวกเราไม่เห็นธีทัต แต่เห็นแค่ผู้หญิงที่ชื่อนาราคนเดียวเท่านั้น……”

ญาธิดาสิบนิ้วกำไว้แน่น

นาราอีกแล้ว！

“ตอนที่พวกเราไปถึงตระกูลกรเวชนารากำลังทำให้คุณขวัญตารู้สึกลำบากใจอยู่ พออันอันเห็นว่าคุณขวัญตาไม่มีทีท่าว่าจะต่อต้าน อารมณ์ก็ตื่นตัวอยากที่จะเข้าไปขวางรั้งนาราเอาไว้ ผลที่ได้กลับถูกเธอผลักสวนกลับจนล้มลงไป……”

พออลิสาพูดถึงตรงนี้เสียงก็นิ่งชะงักลง พูดถามขึ้นมาด้วยเสียงต่ำ “คุณรู้ว่าอันอันตั้งครรภ์ใช่ไหม? พายุล่ะ? เขารู้ไหม?”

ญาธิดารู้สึกสมองว่างเปล่าไปหมด ส่ายหัวตอบกลับคำพูดของคุณหมอราวกับหุ่นยนต์

ผ่านไปนานสองนานเธอถึงได้ตอบสนองกลับมา จากนั้นก็มองคุณหมอพร้อมกับพูดถามขึ้นอย่างประหม่า “แล้วตอนนี้เด็กในท้องของอันอันเป็นยังไงบ้าง?”

“เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พวกเราอยู่ข้างกายของอันอันก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี พวกเราไม่สามารถปลอบและให้กำลังใจเธอได้เลย คุณให้พายุมาช่วยสงบสติอารมณ์ของเธอจะดีที่สุดนะ” อลิสาพูดเตือนขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ ปาดน้ำตาที่อยู่บนใบหน้าอย่างเลอะเทอะ เดินออกมาจากโรงพยาบาลโทรศัพท์ไปหาภวินท์ “วิน อันอันเกิดเรื่องขึ้นแล้ว คุณพาพายุมาที่โรงพยาบาลสูตินรีเวชชองเมือง Jหน่อยสิ”

พวกนักข่าวที่กำลังรออยู่ตรงประตูด้วยความกระวนกระวายพอเห็นท่าทางที่อกสั่นขวัญหายของเธอ ก็สรุปได้ทันทีเลยว่าจะต้องมีข่าวใหญ่เกิดขึ้นแน่ๆ พวกเขาไม่สนใจคนไข้คนอื่นๆ เฮโลตรงเข้าไปอยู่ตรงเข้าไป ต่างพากันยื่นไมโครโฟนไปอยู่ตรงหน้าของเธอทันที

“คุณญาธิดา ที่คุณรีบร้อนมาที่โรงพยาบาลเป็นเพราะว่าเด็กในท้องใช่ไหม?”

“เด็กในท้องของคุณเป็นลูกของใคร? ที่คุณภวินท์หย่ากับคุณเป็นเพราะว่าเด็กคนนี้หรือเปล่า?”

“คุณสามารถพูดออกมาตรงๆ เลยได้ไหมว่าพ่อของเด็กคือใคร? การหย่ากันในครั้งนี้เป็นเพราะว่ามีการนอกใจกันในชีวิตแต่งงานใช่ไหม?”

“ก่อนหน้านี้มีคนเห็นคุณพาลูกไปเข้าเรียนตามลำพัง ไม่ทราบว่าสิทธิ์ในการเลี้ยงดูเด็กเป็นของคุณใช่ไหม? วันนี้ที่คุณไปที่ STN Group เพื่อที่จะแบ่งทรัพย์สินกับคุณภวินท์ใช่ไหม?”

“คุณญาธิดา ขอให้คุณช่วยตอบคำถามเรื่องหย่ามาตรงๆ ได้ไหม?”

คำถามของนักข่าวทั้งคมคายทั้งน่าเกลียด เดิมทีญาธิดาที่กระวนกระวายใจอยู่แล้ว ตอนนี้พอได้ยินเสียงที่ดังรบกวนเหล่านี้ก็ยิ่งรู้สึกว่าความโกรธที่สุมอยู่ในทรวงกำลังจุดประกายเผาไหม้ขึ้นมา

เธอกวาดสายตามองพวกนักข่าวอย่างเย็นชา พูดถามเน้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ “จะพูดจะจาอะไรก็ต้องมีหลักฐาน พวกคุณมาพูดจาใส่ร้ายเรื่องหย่าของฉันกับคุณภวินท์แบบนี้ ฉันสามารถฟ้องพวกคุณทุกคนได้เลยนะ”

“คุณญาธิดา พวกเราเป็นนักข่าว ต้องรายงานไปตามความจริง ให้คำอธิบายกับผู้คน คุณไม่จำเป็นต้องมาข่มขู่พวกเราด้วยท่าทีแบบนี้หรอก”

นักข่าวหนึ่งในนั้นพูดตอบกลับมาด้วยความไม่สบอารมณ์