ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 780

ญาธิดาขมวดคิ้วแน่น เธอเงยหน้าขึ้นและมองที่ชมพู่ เธอรู้สึกเสมอว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่เหมือนเดิม

ตอนนี้ชมพู่เป็นผู้ใหญ่มากขั้น แต่ดูเหมือนว่าความไร้เดียงสาและความบริสุทธิ์ในดวงตาน้อยลง

“ชมพู่ ถ้าเธอมีปัญหาอะไรบอกฉันได้เสมอนะ ฉันจะพยายามช่วย” เธอพูดเบาๆ ด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย

มือของชมพู่ที่จับปากกาอยู่ชะงักไป จากนั้นก็รีบตอบด้วยรอยยิ้มที่สดใส “คนที่ฉันไว้ใจมากที่สุดในบริษัทคือเธอแล้ว ถ้ามีปัญหาอะไร แน่นอนว่าฉันจะบอกเธอทันที”

เธอพูดแล้วยื่นเอกสารให้ญาธิดา ร่างเนื้อหาบนกระดาษไปมาดูจริงจังมาก

“นี่คือผลิตภัณฑ์ที่เราจะประมูล ซัพพลายเออร์ได้ยื่นขอสิทธิบัตรการประดิษฐ์แล้ว เราจะแข่งขันกับคลาวด์เพื่อขอสิทธิพิเศษในการใช้ผลิตภัณฑ์เป็นเวลาห้าปี หากการประมูลนี้ประสบความสำเร็จ ยอดขายของSTN Groupในปีหน้าจะเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า "

ญาธิดาอ่านเนื้อหาของเอกสารอย่างตั้งใจ สีหน้าของเธอก็ค่อยๆตึงเครียดตามคำพูดของชมพู่ เธอถามเรียบๆว่า "ราคาเสนอสูงสุดที่บริษัทเสนอให้มันอะไร"

“คุณภวินท์บอกกับเราว่าไม่ต้องกังวลเรื่องงบ ไม่ได้ระบุงบประมาณยังคาดว่าทางคลาวด์ก็ไม่มีงบประมาณที่แน่ชัด ฝ่ายนั้นสู้ราคาของเราตลอด และจะเสนอราคาสูงกว่าของเรา 3%ทุกครั้ง”

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก จู่ๆ ก็มีแสงสว่างวาบขึ้นในใจของเธอ และรอยยิ้มก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธอ “ถ้าเราไม่สามารถเอาชนะเรื่องราคาได้ เราก็สามารถสร้างความประทับใจให้กับซัพพลายเออร์ด้วยวิธีอื่น...”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอมองไปที่ชมพู่และถามว่า "เธอรู้ไหมว่าบริษัทตั้งใจจะใช้ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ชุดนี้ที่ไหน"

ชมพู่มองดูเธออย่างงงๆ และส่ายหัวช้าๆ “ยังไม่รู้ค่ะ แผนก R&D จำเป็นต้องหาตัวอย่างอิเล็กทรอนิกส์เพื่อยืนยันเนื้อหาการวิจัยและพัฒนา”

“ดี!” ญาธิดาปิดแฟ้มอย่างมั่นใจ และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ไปเอาตัวอย่างอิเล็กทรอนิกส์มาให้ฉัน หลังจากได้มาแล้ว แจ้งแผนก R&D และฝ่ายออกแบบในนามของท่านประธานไปประชุมด้วยกัน ฉันจะส่งอีเมลให้ทั้งสองแผนกล่วงหน้าก่อน”

ขณะที่พูด โทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อผ้าของชมพู่ก็ดังขึ้น และเมื่อเธอเห็นหมายเลขโทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเธอก็รีบกดปุ่มปิดเสียง

ญาธิดาเห็นการกระทำของเธอ และความสงสัยก็เพิ่มขึ้น แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอนั้นยังคงนุ่มนวลและราบเรียบ "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เธอสามารถออกไปรับโทรศัพท์ได้"

ชมพู่พยักหน้า

“ชมพู่…” เมื่อมองดูแผ่นหลังของเธอ ญาธิดาก็หยุดเธอและถามอย่างเป็นห่วงว่า “เธอไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ?”

ชมพู่ไม่พูดอะไร เพียงส่งยิ้มปลอบใจให้เธอ แล้วรีบออกจากห้อง

“ญาธิดากลับมาทำงานในฝ่ายธุรการแล้วจริง ๆ เหรอ” เสียงเย็นชาดังขึ้นทางโทรศัพท์

“อืม”เธอตอบรับเบาๆ ปลายสายก็ถามต่อว่า "ตอนนี้รอบผิดชอบการประมูลของบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ใช่มั้ย เธอมีแผนสำหรับขั้นตอนต่อไปอะไรบ้าง"

“เธอขอให้ฉันขอตัวอย่างชิปอิเล็กทรอนิกส์จากซัพพลายเออร์...” เธอตอบเสียงต่ำ

เสียงในโทรศัพท์หยุดชั่วคราว แล้วถามด้วยความสงสัย “เธอจะเอาไปทำอะไร”

"ยังไม่ได้บอก"

“เรื่องที่ว่าจะไปเอาตัวอย่างเธอไม่จำเป็นต้องไปด้วยตัวเอง ฉันจะส่งไปให้เธอในบ่ายพรุ่งนี้” เสียงเย็นชาของหญิงสาวดังขึ้นมาอีกครั้ง “อย่าลืมสัญญาของเรา"

ผู้หญิงคนนั้นวางโทรศัพท์ไป ใบหน้าของชมพู่ซีดขาว และเขาส่งข้อความด้วยปลายนิ้วที่สั่นเทา "เรื่องที่สัญญากับฉัน..."

“พรุ่งนี้บ่ายๆ ฉันจะให้เธอแน่นอน” อีกฝ่ายตอบกลับอย่างรวดเร็ว

หลังจากได้รับข้อความ สมองที่ตึงเครียดของชมพู่ก็ค่อยๆ ผ่อนคลาย และก็ไออย่างรุนแรงอีกครั้งขณะพิงราวบันได จนกระทั่งไอจนรู้สึงความเจ็บปอดที่ปวด เธอเอนตัวพิงบันไดอย่างอ่อนแรงและหอบหายใจแรง

ในไม่ช้า ผู้หญิงที่แต่งตัวมิดชิดคนหนึ่งก็เดินเข้าไปในร้านกาแฟ มองไปรอบๆ และเดินตรงไปยังตำแหน่งของเธอ หยิบถุงสีขาวจากกระเป๋าถือของเธอออกมาแล้วโยนลงบนโต๊ะ

“นี่คือสิ่งที่เธอต้องการ ส่งมันให้ญาธิดา และภารกิจของเธอในครั้งนี้ก็เสร็จสมบูรณ์” เสียงทุ้มต่ำของหญิงสาวดังขึ้นอย่างช้าๆ

ชมพู่มองไปที่ผู้หญิงคนนั้น จากนั้นมองไปที่ถุงสีขาวบนโต๊ะ และถามอย่างระมัดระวัง “ชิปตัวนี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

“เกี่ยวอะไรกับเธอ” หญิงสาวยกยิ้มเยาะที่มุมปากเมื่อได้ยินเสียงแล้วเย้ยหยัน “ทำ ทำเรื่องชั่วแล้วก็ยังจะอยากเป็นคนดีอีกหรอ”

“นี่คุณ…” ชมพู่ไออย่างรุนแรง และอธิบายอย่างกังวลใจ “ฉันแค่สัญญาว่าจะช่วยให้คลาวด์ได้ชนะการประมูลครั้งนี้ แต่ฉันไม่ได้สัญญาว่าจะช่วยให้คุณทำร้ายธิดา”

"ฉันต้องการชนะการประมูลและญาธิดาด้วย!"

ผู้หญิงคนนั้นถอดแว่นกันแดดออกเผยให้เห็นดวงตาสีเข้มคู่หนึ่ง มองมาที่เธอแล้วพูดว่า “ไม่ว่าเป้าหมายสูงสุดของฉันคืออะไร ตอนนี้เธอก็ไม่มีทางหวนกลับไปได้แล้ว เพราะเธออยู่บนเรือลำนี้แล้ว งั้นก็ช่วยฉันทำงานอย่างเชื่อฟัง”

ชมพู่เม้นริมฝีปากแน่น มองไปยังผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าด้วยความสยดสยอง ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

“ต่อให้ตอนนี้เธอไปหาญาธิดาเพื่ออธิบาย เธอก็ไม่เชื่อเธออีกต่อไปแล้ว ถ้าฉันไม่ใช้เธออีกต่อไป แสดงว่าเธอเป็นเบี้ยไร้ประโยชน์ แล้วเธอจะไม่มีวันได้ลืมตาดูโลกที่สวยงามใบนี้อีก”

ผู้หญิงคนนั้นตบแก้มของชมพู่ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังจะจากไป ชมพู่ก็รีบลุกขึ้นและตะโกนว่า "นั่น...เงิน...โรงพยาบาลแจ้งฉันแล้ว..."

เธอยัดซองกระดาษใบเล็กๆ ลงในอ้อมแขนของชมพู่โดยไม่รอให้เธอพูดต่อ...