ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 866

“จะบอกพ่อไหม?”อีธานพูดขึ้น

จรณ์ขมวดคิ้ว สีหน้าเข้มงวดจริงจัง

เดิมทีครั้งนี้ก็เพื่อวางแผนหลอกลวงนพเก้า ตอนนี้แผนการมีการเปลี่ยนแปลง สถานการณ์ทางด้านของญาธิดาไม่แน่ชัด ถ้าเกิดให้ภวินท์รู้เข้า จะต้องไปช่วยญาธิดาอย่างแน่นอน

เป็นแบบนั้นล่ะก็ นพเก้าก็จะรู้ตัว แผนการของพวกเขาก็จะพังทลายลง

เขานิ่งเงียบอยู่สองสามวินาที สุดท้ายก็ส่งข้อมูลที่เกี่ยวกับญาธิดาให้กับภวินท์

……

หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว อาริโอก็สั่งให้คนเอากล่องยามา เปลี่ยนยาให้กับญาธิดาด้วยตัวเอง

ญาธิดาพูดปฏิเสธอย่างเย็นชา“คุณสมิธ ตอนนี้ฉันไม่ต้องการสิ่งนี้แล้วค่ะ ฉันแค่อยากจะรู้ว่า ฉันจะออกไปจากที่นี่ได้เมื่อไร”

อาริโอเป็นคนที่ขี้สงสัยมากๆ การที่ญาธิดาพูดขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะลดความระแวดระวังของเขาลง แล้วก็สะดวกต่อเธอในการเข้าไปตรวจสอบ

พอได้ยินแบบนี้ อาริโอก็วางกล่องยาในมือลง ถอนหายใจออกมาเบาๆ“ธิดา ผมแค่อยากที่จะทำการขอโทษคุณที่ก่อนหน้านี้ผมไปสงสัยคุณเข้าจริงๆนะ ผมหวังว่าคุณจะอยู่ที่นี่อีกสักสองสามวัน ให้คุณได้เห็นถึงความจริงใจของผมสักหน่อย”

แววตาของเขามีการแสดงออก ดูเหมือนแค่อยากที่จะขอโทษญาธิดาเท่านั้นจริงๆ

ญาธิดาอวดแหวนเพชรที่มือของเธอ ยกมุมปาก พูดขึ้น“ขอโทษนะคะ คุณสมิธฉันคิดว่าคุณน่าจะรู้แล้วว่าสองสามวันก่อนหน้านี้ สามีของฉันภวินท์กลับมาอยู่กับฉันเรียบร้อยแล้ว”

อาริโอยื่นกล่องยาให้กับสาวรับใช้ที่ยืนรออยู่ข้างๆตลอดเวลา แววตาสว่างวูบวาบ“ธิดา ผมไม่ได้จะบั่นทอนความรู้สึกของคุณนะครับ แต่เท่าที่ผมได้รู้มา ภวินท์เติบโตมาด้วยกันกับนพเก้าตั้งแต่เด็กๆ เขาเป็นคู่หมั้นของเธอ ไม่ใช่สามีของคุณ”

ญาธิดายิ้มเบาๆ สายตาส่องสว่าง สีหน้าแน่วแน่“เขาเป็นสามีของฉันค่ะ”

เขาหยุดไป ก่อนจะพูดขึ้นมาต่อ“หรือไม่ก็ ผมซื้อสิ่งของทั้งหมดในห้างมาให้กับคุณดีไหม?”

ญาธิดากวาดสายตามองพวกอัญมณีเหล่านี้อย่างช้าๆไม่รีบไม่ร้อน มุมปากยกขึ้นยิ้ม“คุณสมิธนี่ช่างร่ำรวยมีทรัพย์สินมากมายจริงๆนะคะ ดูท่าธุรกิจที่คุณเป็นเจ้าของ คงจะได้ผลตอบแทนไม่เลวเลย แต่ไม่ทราบว่าคุณอาริโอจะยอมเต็มใจพาฉันไปทำธุรกิจนี้สักหน่อยจะได้ไหมคะ”

นี่เป็นห้างสรรพสินค้าหรูหรา สินค้าที่มูลค่าสูงถึงสิบล้านก็มีไม่น้อย ถ้าเกิดว่าเหมามาทั้งหมดล่ะก็ จะต้องใช้เงินมากมายมหาศาลเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

ที่อาริโอมีทรัพย์สินเงินทองมากมายขนาดนี้ มันจะต้องเกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนซื้อขายที่เขาแอบทำอยู่อย่างลับๆเหล่านั้นเป็นแน่

อาริโอตาสว่างวูบวาบ ตระหนักได้ว่าตัวเองเผลอพลั้งปากไป จึงรีบพูดขึ้นมา“แค่ธุรกิจเล็กๆเท่านั้นแหละครับ ไม่คุ้มค่าให้พูดถึงหรอก”

เขาประหม่าอยู่ไม่น้อย กลัวว่าญาธิดาจะตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง แต่โชคดีที่เธอไม่ได้รู้สึกสงสัยอะไรกับเรื่องนี้ แต่ว่าหันเหความสนใจกลับไปที่เครื่องประดับที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง