ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 882

ญาธิดาเขินจนหน้าแดง ทุบหน้าอกของเขาเบาๆ“คุณทำอะไร ขวัญยังอยู่ด้วยนะ”

ขวัญตามองภาพที่อยู่ตรงหน้า รู้สึกพูดไม่ออก กลอกตามองบนอย่างเงียบๆ ก่อนจะพูดตำหนิออกมา“ได้โปรดอย่ามาทำร้ายคนโสดแบบฉันได้ไหม”

หลังจากที่หัวเราะเสียงดังแล้ว ญาธิดาก็ส่องกระจกลูบใบหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปมากมายนี้ของตัวเอง พร้อมกับพูดขึ้นด้วยความสงสัย“สิ่งนี้ ถ้าเกิดโดนน้ำ พวกเราก็จะโป๊ะแตกทันทีใช่ไหม?”

ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ เธอก็จะต้องยิ่งระวังมากขึ้น

ขวัญตาจัดอุปกรณ์ที่ใช้ในการแต่งหน้าเสร็จเรียบร้อย พอได้ยินคำพูดของญาธิดา ก็ยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้“วางใจได้ นี่เป็นเครื่องสำอางแบบพิเศษ ถ้าไม่ได้ลบด้วยน้ำยาลบเครื่องสำอางแบบพิเศษแล้วล่ะก็ ก็ไม่มีทางหลุดออกอย่างแน่นอน แน่นอนว่า ของสิ่งนี้จะไม่เป็นอันตรายต่อผิวหนังเหมือนกัน”

ญาธิดาถอนหายใจออกมา“ถ้าอย่างนั้นดีเลย”

ขวัญตายื่นน้ำยาลบเครื่องสำอางให้กับญาธิดา สีหน้าจริงจัง พูดขึ้น“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไม้ ถ้าไม่มีเหตุฉุกเฉินอะไรล่ะก็ พวกเราก็อย่ามาเจอหน้ากันจะดีที่สุด เทอรี่เป็นคนที่ขี้สงสัยสุดๆ ถ้าเกิดเขาสังเกตเห็นเธอ จะต้องส่งคนมาตรวจสอบพวกเราแน่นอน ต้องระวังให้ดี”

ญาธิดาจูงมือของภวินท์ พยักหน้าอย่างหนักแน่น

ขวัญตาจากไปก่อน หลังจากที่ญาธิดากับภวินท์รออยู่ในบ้านอยู่สักพัก ถึงได้ออกมาข้างนอก

วันนี้ทั้งสองคนไม่ได้มีแผนอะไรที่ชัดเจนมากนัก แค่ทำความคุ้นเคยกับภูมิประเทศของเมือง Lเท่านั้น หลังจากที่เริ่มสะดวกแล้วก็เริ่มทำการเคลื่อนไหว ถือโอกาสทำความคุ้นเคยกับสถานภาพของตัวเองไปด้วย

พวกเขาขับรถลินคอร์นที่โรว์ลิ่งให้กับเธอ ญาธิดากับภวินท์ขับวนเมือง Lหนึ่งรอบ ทำความคุ้นเคยกับภูมิประเทศบริเวณนั้นสักหน่อย เดินเที่ยวชมสถานที่สำคัญและสิ่งก่อสร้างที่มีชื่อเสียงของL

หนึ่งวันผ่านไป ทั้งสองคนมาถึงห้างสรรพสินค้าระดับสูงแห่งหนึ่ง เตรียมที่จะซื้อชุดพิธีการที่ใส่ในงานเลี้ยงสักตัว

ถ้าเกิดสั่งตัดชุดจะต้องไม่ทันแล้วแน่ๆ ญาธิดาแค่เลือกชุดเดรสสีแดงหนึ่งตัวในร้านขายสินค้าหรูหรา ส่วนภวินท์เลือกชุดสูทสีดำหนึ่งตัว

ภวินท์ไม่ได้สนใจคำพูดพล่ามไร้สาระของพนักงานร้าน รับสร้อยคอจากมือของอีกฝ่ายมาทันที ก่อนจะหันตัว มองไปยังญาธิดา“ผมช่วยคุณใส่เอง”

ญาธิดากะพริบตา ไม่ได้พูดอะไร หันหลังให้อย่างเชื่อฟัง รวบผมสีดำมาไว้ข้างหน้า เผยให้เห็นถึงคอที่ขาวผ่อง

ภวินท์มองคอที่ขาวผ่องเรียวยาวของญาธิดา แววตานิ่งลึก ใส่สร้อยคอให้กับเธออย่างจริงจังตั้งใจ

หลังจากที่ใส่สร้อยคอเสร็จแล้ว ญาธิดาก็หันตัวมา ก้มลงมองสร้อยคอหนึ่งที จากนั้นก็ยิ้มให้กับภวินท์“เป็นยังไงบ้าง?”

เธอยิ้มแย้มอย่างสดใส จงใจแสดงความไร้เดียงสาในดวงตาที่นิ่งลึกออกมา สร้อยคอทับทิมที่คอห้อยอยู่ตรงช่วงคอและไหล่ที่ขาวนวล เหมือนกับจุดแต้มสีชาดที่แดงเหมือนกับเลือดหนึ่งเม็ด

ภวินท์ยกมุมปากยิ้มอย่างพอใจ“เหมาะกับคุณมาก”