ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 887

“ที่แท้คุณก็เป็นน้องสาวของเขานี่เอง ฉันคือมาเลน่าค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณนะคะ”

เธอยิ้มอย่างอ่อนหวาน แต่ญาธิดามองออก ว่าภายใต้รอยยิ้มที่หวานหยดนี้ของเธอ มันแฝงไปด้วยคมมีดที่ชุบด้วยยาพิษ

คนของตระกูลสมิธ จะใสซื่อไร้เดียงสาได้ยังไง

ญาธิดาเคยเห็นข้อมูลของมาเลน่าจากเอกสารมาก่อนแล้ว ข้างบนบอกว่าเธอคนนี้เป็นคนที่หวงของรักของหวงของตัวเองมากๆ

มาเลน่าเคยชอบผู้ชายคนหนึ่ง คนคนนั้นเนื่องจากว่าไปพูดคุยกับเพื่อนนักเรียนหญิงของตัวเองแค่ไม่กี่ประโยค ก็ถูกเธอใช้วิธีการบีบบังคับจนเพื่อนนักเรียนหญิงคนนั้นฆ่าตัวตาย

ชีวิตของเด็กคนนั้นไม่มีแล้ว แต่มาเลน่ากลับยังคงใช้ชีวิตอย่างดีมีความสุข

ญาธิดามองต่ำลง ปกปิดอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

หลังจากที่ทำความรู้จักกันอย่างง่ายๆแล้ว มาเลน่าก็เอาแต่เกาะแกะภวินท์อยู่ตลอดเวลา แม้ว่าจะเป็นภวินท์ที่มีนิสัยสงบนิ่ง แต่สีหน้าก็เผยให้เห็นถึงความรำคาญอยู่ไม่น้อย

ในตอนนี้เอง เทอรี่ก็เดินตรงเข้ามาจากที่ไกลๆ

“มาเลน่าไม่มีใครชอบผู้หญิงแบบเธอหรอกนะ”

แววตาของเทอรี่ดูถูกดูแคลน มองน้องสาวที่อายุน้อยกว่าตัวเองยี่สิบกว่าปีคนนี้

ในสายตาของเขา มาเลน่าก็เหมือนกับหมูที่โง่เง่าตัวหนึ่งเท่านั้น แทบจะไม่มีความสามารถในการทำอะไรได้เลยสักนิด

อยู่ที่ตระกูลสมิธ คนที่เขากลัว ก็คือแม่แท้ๆของมาเลน่า

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอ ป่านนี้ตัวเองก็ได้อำนาจตระกูลของสมิธมาตั้งนานแล้ว

ทั้งสองคนเป็นดั่งน้ำกับไฟที่เข้ากันไม่ได้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว มาเลน่ารังเกียจเทอรี่สุดๆ พูดเยาะเย้ยออกมา“เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับคุณสักหน่อยเทอรี่”

“เธอควรจะเรียกฉันว่าพี่สิ”

“……”

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังขัดแย้งมีปากมีเสียงกันอยู่นั้น ญาธิดาก็แอบอาศัยช่องโหว่นี้หนีไปแล้ว

ในเมื่อเรื่องสำคัญทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอยู่ที่นี่ต่อแล้วเหมือนกัน

ต่อให้มาเลน่าคิดที่จะลงมือกับเธอจริงๆ ก็อยากจะเห็นสักหน่อยเหมือนกันว่าเธอจะมีความสามารถนี้ไหม

ภวินท์โอบแขนของญาธิดาเอาไว้แน่น แววตามีแสงที่มืดมนผ่านเข้ามา พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“ผมรู้ว่าคุณไม่กลัวเธอ แต่ว่า มาเลน่าคนนี้ ไม่ได้ง่ายดายเหมือนกับที่เห็นเลย”

แม้ว่าMrs. Robertจะให้ข้อมูลที่เกี่ยวกับตระกูลสมิธกับทั้งสองคนมาไม่น้อย ข้างบนก็บอกเอาไว้แล้วว่ามาเลน่าเป็นคนไร้ความสามารถไร้สมองที่ทำตัวเลอะเทอะเถลไถลไปทั่ว

แต่ จากการที่สัมผัสกันก่อนหน้านี้แล้ว ภวินท์ก็รับรู้ได้ว่า มาเลน่าจะต้องรับมือไม่ได้ง่ายๆเหมือนกับที่แสดงออกมาให้เห็นแค่ผิวหน้าแน่นอน

ญาธิดานั่งตัวตรง สายตาหันมองไปที่เขา“แล้วคุณว่าไง?”

ภวินท์พูดอย่างครุ่นคิด“อาริโอถูกจับกุมตัว ตระกูลสมิธไร้ซึ่งผู้นำ ว่ากันตามหลักเหตุผลทั่วไปแล้ว พวกเขาน่าจะทำการคัดเลือกผู้นำตระกูลที่มีความสามารถให้ได้เร็วที่สุดภายในระยะเวลาอันสั้นแน่นอน”

“ตระกูลสมิธคนพวกนั้นก็ไม่ใช่คนโง่ แน่นอนว่าต้องรู้ดีอยู่แก่ใจว่าต้องเลือกผู้นำที่ชาญฉลาดมากขึ้น ถ้ามาเลน่าเป็นเหมือนกับที่เห็นจริงๆ แล้วทำไมพวกเขาต้องนั่งดูทั้งสองกัดกัน มองดูเทอรี่กับมาเลน่าเข่นฆ่ากันเองด้วย?”

ญาธิดาได้ฟังคำพูดของเขาแล้ว ก็เหมือนจะครุ่นคิดอะไรอยู่

จริงๆแล้ว ก็เหมือนกับที่ภวินท์วิเคราะห์เอาไว้ ถ้าเกิดเทอรี่แข็งแกร่งกว่ามาเลน่าจริงๆ เกรงว่าป่านนี้เขาก็คงจะกลายเป็นผู้นำตระกูลของสมิธไปตั้งนานแล้ว

“ดังนั้น อย่าประมาทเลินเล่อเป็นอันขาด ผมรู้สึกว่า มาเลน่านั้นอันตรายยิ่งกว่าเทอรี่เสียอีก”ภวินท์มองญาธิดาอย่างระมัดระวัง