ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 914

ภวินท์หันกลับไปมองคนที่มา

ผมลอนบลอนด์ทองที่เป็นเอกลักษณ์ ไม่ว่าเมื่อไรก็ใส่รองเท้าส้นสูง ——มาเลน่า

มาเลน่าเห็นภวินท์มองมาที่เธอ จึงกะพริบตาปริบๆ ขยิบตาให้ภวินท์

ภวินท์สายตาเปลี่ยนเล็กน้อย แต่พวกคนที่ถูกมัดไว้บนพื้นกลับมีสีหน้าตื่นเต้น

สีหน้าของพวกเขาอยู่ในสายตาภวินท์ ไม่นานก็เข้าใจ

“เรื่องนี้เป็นฝีมือคุณ” ภวินท์พูดอย่างมั่นใจ

“พูดให้ถูกคือฝีมือคุณแม่” มาเลน่าส่งยิ้มให้และเดินไปหาภวินท์

ภวินท์รู้ว่ามาเลน่าคนนี้แกล้งทำเป็นอ่อนแอให้คนอื่นตายใจ แต่ลูกน้องของเทอรี่กลับไม่รู้

หลังจากได้ยินบทสนทนาแบบนี้ก็ตกใจมากในทันใด

เป็นเธอได้ยังไง!

ไม่นานทุกคนก็ได้สติ กำลังจะลงมือ

แต่กำลังคนที่ซ่อนอยู่ในเงามืดของมาเลน่ากรูเข้ามาทันที แต่ภายในไม่กี่นาที ลูกน้องของเทอรี่ก็ถูกมัดไว้แน่นหนา

คนเหล่านี้เลี่ยงภวินท์ ไม่ได้แตะต้องเขา

ภวินท์เลื่อนสายตาขึ้นเล็กน้อยและพูดบางเบา “ถ้าอย่างนั้น ข่าวที่เทอรี่ได้รับเมื่อเช้า ก็เป็นพวกคุณปล่อยออกมาเป็นพิเศษสินะ”

หลังจากสินค้าถูกปล้น แม้แต่ตัวตนของอีกฝ่ายเทอรี่ก็ไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ชัด แต่ในขณะนั้นกลับตรวจสอบเวลาและสถานที่ของการแลกเปลี่ยนสินค้า

ภวินท์เชื่อว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ

อย่างที่คาด เห็นมาเลน่าพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ยอมรับเรื่องนี้แล้วพูดว่า “โจอี้ แทนที่จะไปทำตามไอ้โง่เทอรี่ ไม่สู้มาอยู่กับฉัน...”

เธอเข้าใกล้ภวินท์ ลมหายใจราวกับกล้วยไม้ แทบจะแนบชิดทั้งตัวเข้าหาภวินท์

กลิ่นน้ำหอมบนร่างกายของเธอฉุนจมูก ภวินท์ขมวดคิ้ว ก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ

เขาก้าวขายาวมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ตระกูลสมิทโดยไม่หันหลัง

มาเลน่ามองแผ่นหลังของภวินท์ แววตาเป็นประกายเล็กน้อย

แน่นอนเธอรู้ว่าเขากลับไปทำอะไร

เพื่อน้องสาวของเขา

ดวงตาของมาเลน่าเต็มไปด้วยความหึงหวงอย่างบ้าคลั่ง

เธอไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนใดมาครอบครองหัวใจของโจอี้ แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นน้องสาวของเขาก็ตาม

ไม่ช้าก็เร็วสักวันเธอจะทำให้ผู้หญิงคนนี้หายไปจากโลกนี้ตลอดไป!

ภวินท์ขับรถด้วยความกระวนกระวายใจอย่างยิ่ง เหยียบคันเร่งจนสุด

เมื่อรีบมาจนถึงคฤหาสน์ตระกูลสมิทผู้คุ้มกันมือฉกาจที่ปกติเฝ้าอยู่หายไปนานแล้ว ในคฤหาสน์เงียบเชียบ อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดจางๆ