ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 925

แม้ว่ามาเลน่าจะพูดกับภวินท์ แต่หางตาของเธอให้ความสนใจกับปฏิกิริยาของญาธิดาอยู่ตลอด จับสีหน้าเล็กๆ น้อยๆ ที่แวบเข้ามาของญาธิดาได้อย่างทันท่วงที

การจัดญาธิดาไว้ตรงนี้ก็เพื่อเวลานี้ ใจมาเลน่ามีความสุขอย่างบ้าคลั่ง

แบบนี้แหละ

เธอแค่อยากให้ผู้หญิงคนนี้ เห็นตนแต่งงานกับผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดด้วยตาตัวเอง แต่ตัวเองกลับทำอะไรไม่ได้

ทันทีที่คิดถึงตรงนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของมาเลน่าก็ยิ่งเข้มขึ้น เงยหน้าขึ้นมองบาทหลวง แล้วพูดเสียงเบา “เริ่มเลย”

บาทหลวงอ่านคำที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้

“คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเขา ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี คุณมาเลน่า คุณยินดีจะแต่งงานเป็นภรรยาของผู้ชายตรงหน้าหรือไม่”

“ฉันยินดี” มาเลน่าตอบโดยไม่ลังเล

ญาธิดาฟังคำตอบของเธอและมองไปข้างหลังอย่างร้อนใจ

สงบนิ่ง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ตามแผนเดิม เวลานี้ขวัญตาควรจะวิ่งออกมาจากห้องที่เธอถูกขัง มาสร้างความวุ่นวายในงานแต่งงาน

แต่ทำไมถึงตอนนี้แล้วก็ไม่มีการเคลื่อนไหวเลย

ญาธิดาร้อนใจมาก ถ้ามันสายเกินไป วินจะต้องแต่งงานกับมาเลน่าจริงๆ

บาทหลวงเงยหน้ามองภวินท์อีกครั้ง

“คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเธอ ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี คุณภวินท์ คุณยินดีจะแต่งงานเป็นสามีของผู้หญิงตรงหน้าหรือไม่”

ภวินท์ลดสายตาลง เงียบไม่ตอบ

บาทหลวงขมวดคิ้วย้ำอีกรอบ

ภวินท์ยังคงไม่ตอบ

เงียบไปสักพัก แล้วภวินท์ก็ค่อยๆ เปิดปากพูด “ผม...”

ญาธิดาหันกลับไปมองอีกครั้งก็ไม่เห็นร่างของขวัญตา ร้อนใจจนมีหยาดเหงื่อบางๆ ปรากฏบนหน้าผาก

การแต่งงานครั้งนี้เป็นโอกาสเดียวที่พวกเขาจะได้หลบหนี หากทำไม่ได้อีก เกรงว่าต่อไปคงไม่มีโอกาสแล้ว ภวินท์ก็ยากจะเลี่ยงการแต่งงานกับมาเลน่า

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการเห็น

เมื่อญาธิดากำลังจะยืนขึ้นเพื่อขัดจังหวะงานแต่งงาน แขกแถวหลังก็เกิดความวุ่นวายส่งเสียงอุทานกันขึ้นกะทันหัน

“นี่มันอะไร!”

“ให้ตายเถอะ รีบเอามันออกไปจากที่นี่!”

“………”

ญาธิดาหันไปมอง เห็นร่างสีครีมวิ่งผ่านฝูงชนจนมาถึงด้านหน้างานแต่งงานในชั่วพริบตา