ญาธิดาหันมองผู้คนที่อยู่รอบๆ ก่อนจะเข้าใจได้ว่าไม่ควรจะอยู่ที่นี่นาน
พวกเธอก็เลยจากไปทั้งอย่างนี้ ก่อนจะไปอลิสาก็ยังพูดจิกกัดเขาอีกหนึ่งประโยค“ธีทัต เรื่องบางเรื่องไม่ใช่ว่าแค่สำนึกผิดแล้วมันก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอกนะ ตอนที่ทำขนาดนั้นในตอนแรก ได้คิดบ้างไหมว่าจะมีวันนี้?”
อลิสาเองก็รู้สึกไม่ชอบที่ธีทัตปฏิบัติตัวกับขวัญตาในตอนแรกเหมือนกัน
เขาเองก็ไม่ยอมคิดบ้างเลยว่า ในตอนนั้นเขาทำร้ายอันอันจนกลายเป็นสภาพแบบไหน แล้วเหยียบย่ำหัวใจของขวัญตาไปขนาดไหนแล้ว
พอได้มาเห็นสภาพที่น่าเวทนาแบบนี้ของธีทัตแล้ว อลิสาก็เรียกได้ว่ารู้สึกแอบสะใจอยู่ภายในใจอย่างช่วยไม่ได้
แต่มันก็ยังไม่เท่าไร ต้องให้ธีทัตทุกข์ทรมานเหมือนกับอันอันและขวัญตาในตอนนั้นสิถึงจะถูก
คำพูดของขวัญตาเหมือนกับมีด ที่กำลังเสียบแทงเข้ามาในหัวใจของธีทัตอย่างแรง
เขาหันตัวไปอย่างกระสับกระส่าย มองเงาหลังที่จากไปโดยไม่พูดอะไรเลยแม้แต่น้อย เจ็บปวดหัวใจราวกับมีดทิ่มแทง
ธีทัตยื่นมือออกมา กดลงไปที่หน้าอกอย่างรุนแรง มุมปากยิ้มอย่างขมขื่น
ในตอนนั้นขวัญก็รู้สึกแบบนี้อย่างนั้นเหรอ
เจ็บปวด
แต่ว่า เขาหมดหนทาง
ร้านอาหารเริ่มคึกคักวุ่นวาย มีพวกคนที่อยากรู้อยากเห็นล้อมอยู่ตรงประตูทางเข้า ธีทัตเดินออกไปจากที่นี่เหมือนกับศพเดินได้ ท่ามกลางสายตาที่แปลกประหลาดของผู้คน ไม่ได้สนใจสายตาของผู้คนตรงนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว
ในหัวของเขาตอนนี้ มีแต่ใบหน้าของขวัญตาและสายตาที่เย็นชาหนึ่งคู่นั้นของเธอ
ธีทัตอดกลั้นความเจ็บปวดในหัวใจ กลับมาถึงตระกูลกรเวช
ตอนนี้ ตระกูลกรเวชถูกธีทัตรับช่วงต่อมาโดยสมบูรณ์แล้ว พวกคนสอดแนมที่ถูกวีริศแอบส่งเข้ามาในตระกูลกรเวชก่อนหน้านี้ก็ถูกกำจัดออกไปหมดทุกคนแล้ว
คฤหาสน์ที่ใหญ่โตเงียบเหงาลงไม่น้อย มีเพียงแค่ป้าแย้มที่ทำอาหารเท่านั้นพอเห็นธีทัตกลับมาแล้ว ก็รีบเข้ามาต้อนรับทันที
“ธีทัต!”
นาราตะโกนขึ้นมาด้วยความโมโห ทิ้งกระเป๋าลงบนโต๊ะตรงหน้าของธีทัต เกิดเสียงดังสนั่น
“คุณออกไปเจอกับนังชั้นต่ำนั่นมาอีกแล้วใช่ไหม!”
นาราโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เธอไม่ได้จับตามองธีทัตแค่วันเดียว เขาก็วิ่งแจ้นออกไปเจอกับขวัญตานังชั้นต่ำนั่นแล้ว!
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเพื่อสนิทของเธอบอกว่าเห็นธีทัตที่ห้างห้างหนึ่ง เธอก็คงจะไม่รู้เรื่องนี้เลย
ธีทัตสีมองเธอด้วยสีหน้านิ่งเฉย แต่ช่วงคิ้วกลับเยือกเย็น
“ออกไป”
นารายิ้มอย่างเย้ยหยัน กอดอกเดินเข้าใกล้ธีทัต“ธีทัตฉันจะบอกคุณให้นะ ไม่ว่าเมื่อก่อนขวัญตากับคุณจะเป็นอะไรกัน แต่คุณต้องจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ ว่าตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นคุณนายของตระกูลกรเวช”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...