ณ Amaya Hotel
ตระกูลพิลากุลในเมือง Jไม่ได้ถือว่าเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่อะไร แต่อย่างน้อยก็ยังพอจะมีจุดยืนอยู่บ้าง คนที่คิดที่จะประจบประแจงตระกูลพิลากุลก็มีอยู่ไม่น้อย ด้วยเหตุนี้เองงานเลี้ยงพบปะญาติที่ขวัญตาจัดขึ้นมา จึงมีคนมาเข้าร่วมอยู่ไม่น้อย
ญาธิดาเพิ่งจะพาลูกๆทั้งสองคนออกงาน ทุกคนต่างก็หันสายตามาที่เธอกันเกือบทั้งหมด
นี่เป็นครั้งแรกที่ญาธิดามาเปิดเผยตัวในที่สาธารณะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องการแต่งงานขึ้น
เผชิญหน้ากับสายตาของเหล่าผู้คน ญาธิดาสีหน้าอารมณ์นิ่งเฉย แทบจะไม่สนใจกับสายตามองสำรวจของคนพวกนี้เลยแม้แต่นิดเดียว หาขวัญตาที่กำลังพูดคุยสัพเพเหระอยู่กับคนอื่น
ขวัญตาพอสายตามองเห็นญาธิดา ก็ยิ้มอย่างขอโทษให้กับคนที่กำลังพูดคุยอยู่ด้วย จากนั้นก็ตรงมาหาญาธิดา ทั้งสองคนนั่งลงด้วยกันที่มุมมุมหนึ่งในงานเลี้ยง อีธานและเอลล่าก็นั่งขนาบสองข้างอย่างนิ่งเงียบ
ญาธิดาหยิบแชมเปญมาจิบไปหนึ่งคำ ก่อนจะหันมองไปรอบๆ ไม่เห็นตัวของไรอัน จึงพูดถามขึ้น“ไรอันล่ะ?”
ใบหน้าของขวัญตาหมดหนทาง มุมปากยิ้มจางๆ“เด็กคนนั้นไม่ชอบที่ที่คนเยอะแบบนี้ รออีกเดี๋ยวฉันจะพาเขามาเดินๆสักหน่อย ให้คนมีชื่อเสียงของเมือง Jเหล่านี้ได้รู้จักหน้าค่าตากันสักนิด”
ญาธิดาครุ่นคิด ก่อนหน้านี้ไรอันอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้น การที่จะกลัวคนแปลกหน้ามันก็เป็นเรื่องปกติ แค่พยักหน้าแล้วพูดถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น“แล้วเธอทำยังไงถึงทำให้ลุงวุฒิยอมให้เธอรับเลี้ยงไรอันล่ะ?”
พอพูดถึงเรื่องนี้ ขวัญตาก็ถอนหายใจออกมา“พ่อไม่ยอมเห็นด้วยอยู่แล้ว ดังนั้นในตอนนั้นฉันก็เลยพาไรอันไปทำเรื่องรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมเลยตรงๆโดยที่ไม่ได้บอกเขา”
แม้ว่าสุรวุฒิจะชอบไรอัน แต่เขาก็รู้ดี ลูกสาวของว่าตัวเองเลี้ยงดูเด็กตัวคนเดียวแบบนี้ จะต้องมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากผู้คนมากมายแน่นอน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าขวัญตายังไม่ได้แต่งงานเลยด้วย แม้ว่าไรอันจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของเธอ แต่ถึงตอนนั้นจะมีผู้ชายสักกี่คนที่ยอมเต็มใจรับเธอที่มีลูกติดมาด้วยหนึ่งคน?
สุรวุฒิก็เพิ่งจะมารู้เรื่องนี้หลังจากที่ขวัญตาไปทำธุรการเสร็จแล้ว โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กลัวว่าลูกสาวของตัวเองจะไม่ได้แต่งงาน
จรณ์ส่งคนไปประจำการที่ยุโรปเรียบร้อยแล้ว ผ่านไปอีกสองวัน เรื่องทั้งหมดก็จะจบสิ้นลง
ขวัญตาพอเห็นว่าเธอไม่ได้รับผลกระทบจากสังคมภายนอกเลย ก็วางใจลงเล็กน้อย หันดูเวลาพร้อมกับพูดขึ้น“เดี๋ยวฉันไปพาไรอันออกมาก่อนนะ”
ญาธิดาพยักหน้า“อื้อ”
ผ่านไปไม่นาน ไฟก็มืดลง ไฟสปอตไลท์สีขาวส่องลงกลางเวที ขวัญตาจูงมือของไรอัน ค่อยๆเดินขึ้นไปอย่างช้าๆ
วันนี้ไรอันก็สวมชุดสูทตัวเล็กๆสีดำหนึ่งตัว ดูแล้วยิ่งน่ารักขึ้นไปอีก
ไฟสปอตไลท์สีขาวสาดส่องลงบนตัวของทั้งสองคน ขวัญตามาอยู่ตรงไมค์ จู่ๆก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีสายตาที่ร้อนระอุคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่ตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...