ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 961

เวลาเดินมาถึงช่วงสิบเอ็ดโมง ก่อนงานแต่งงานหนึ่งชั่วโมง

ตรงประตูทางเข้าของคฤหาสน์ตระกูลสมิทเหล่าคนมีชื่อเสียงของเมือง Lแทบจะทั้งหมดต่างก็มารวมตัวกันอยู่ที่นี่ ที่มากกว่าผู้คนก็คือเหล่าพวกลูกน้องของคฤหาสน์ตระกูลสมิทเทียบกับงานแต่งงานเมื่อครั้งที่แล้ว ลำพังแค่จำนวนคนอย่างเดียวก็มากกว่าเท่าตัวแล้ว แถมแต่ละคนก็พกอาวุธติดตัวมาด้วย

ตรงทางเข้า คนที่ไม่มีการ์ดเชิญห้ามเข้า ต่อให้มีคนเข้าไป ก็ต้องถูกตรวจค้นร่างกาย

ด้วยเหตุนี้เอง เหล่าบรรดาสตรีมีชื่อเสียงที่สูงส่งทะนงตัวต่างก็รู้สึกไม่พอใจ แต่กลับไม่มีใครกล้าพูดอะไรทั้งนั้น ถึงยังไงที่นี่ก็เป็นถิ่นของตระกูลสมิธ ภายในเมือง L คนที่กล้าท้าทายกับตระกูลสมิธมีแค่ไม่กี่คนจริงๆ

ญาธิดามองทางเข้าที่ผู้คนคับคั่ง ดึงหมวกสีดำที่อยู่บนหัวลงมาให้ต่ำลงนิดหน่อย

เธอใช้การ์ดเชิญที่ได้มาจากทางด้านของMrs. Robert เข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลสมิทได้อย่างราบรื่น

ญาธิดาเดินตรงเข้าไปในงาน พลางมองสำรวจสถานการณ์โดยรอบ พูดแบ่งปันสถานการณ์ของกำลังคนของที่นี่ให้กับจรณ์ผ่านหูฟังขนาดเล็ก

คฤหาสน์ตระกูลสมิทที่มีการคุ้มกันอย่างเข้มงวดแน่นหนา ญาธิดาแอบขมวดคิ้ว

รอหลังจากที่เรื่องทั้งหมดของตระกูลสมิธถูกเปิดโปงออกมา ที่นี่จะต้องโกลาหลวุ่นวายไปหมดแน่นอน หวังแค่ว่ามาเลน่าจะไม่ทำเรื่องอะไรที่บ้าคลั่งออกมาก็พอ

ถ้าเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นมาจริงๆ ตัวเองก็อาจจะต้องอยู่ที่นี่จัดการเรื่องให้เสร็จจริงๆ

ได้แต่หวังว่าถึงตอนนั้นกำลังเสริมของเมือง Lจะมาเยอะๆหน่อย

ญาธิดาสงบจิตสงบใจ ผ่านไปไม่นานเธอก็มาถึงสถานที่จัดงานแต่งงานในครั้งนี้ตามคำแนะนำของคนรับใช้

ดูเหมือนว่าจะมีบทเรียนจากครั้งที่แล้ว ครั้งนี้มาเลน่าก็เลยจัดงานแต่งงานบนสนามหญ้าที่เปิดโล่ง ถ้ามีเรื่องผิดปกติอะไรเกิดขึ้น ก็จะได้สังเกตเห็นและจัดการควบคุมเอาไว้ทันที

ญาธิดาหาที่นั่งที่อยู่ข้างหลังนั่งลงไป ดึงปีกหมวกสีดำลงมาให้ต่ำลง ผ้าบางๆที่โปร่งแสงปิดบังใบหน้าส่วนหนึ่งของเธอเอาไว้ แต่กลับทำให้เธอมองเรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบๆตัวได้อย่างชัดเจน

ในเวลานี้ คนรับใช้คนหนึ่งก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชา ก่อนจะพูดแจ้งให้ทราบ“เจ้าบ่าว ออกไปได้แล้วค่ะ”

ภวินท์สูดหายใจเข้าลึกๆ ค่อยๆเดินออกไปยังสถานที่จัดงานแต่งงานช้าๆ

ตำแหน่งที่เขาอยู่ในตอนนี้ ไม่ได้อยู่ไกลจากสถานที่จัดงานแต่งงาน เวลาไม่ถึงสิบนาที ภวินท์ก็มาถึงสถานที่จัดงานแต่งงาน

มาเลน่าเพื่อป้องกันไม่ให้ภวินท์ฉวยโอกาสนี้เคลื่อนไหวลงมือทำอะไร ก็เลยจัดเตรียมลูกน้องสองคนมาคอยยืนประกบอยู่ข้างหลังของเขาโดยเฉพาะ

เสียงดนตรีดังขึ้นมา เหล่าบรรดาตระกูลชั้นสูงมีชื่อเสียงที่มาเข้าร่วมงานแต่งงานต่างก็หันมองไปยังทิศทางของเขา

ท่ามกลางสายตาเหล่านี้ มีทั้งสายตามองสำรวจ หยอกล้อ แล้วก็อยากรู้อยากเห็น แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆภวินท์รู้สึกได้อย่างว่องไว ว่ามีสายตาที่คุ้นเคยอย่างถึงที่สุดกำลังมองมาที่เขา