เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1015

“เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ผมจะให้ลูกชายช่วยกำจัดสิ่งกีดขวางทั้งหมดของพวกคุณออกก่อน”

“แม้ว่าผมจะรู้ว่าความแข็งแกร่งขององค์ชายทั้งสองนั้นไม่ธรรมดา แต่พวกคุณก็รู้ด้วยว่ากองกำลังใต้ดินของตระกูลไป๋ของเราแข็งแกร่งเพียงใด ถ้าพวกคุณมีกองกำลังนี้ การยึดบัลลังก์มันจะไม่ง่ายนิดเดียวหรอกหรือ?”

ตระกูลไป๋รู้องค์ชายทั้งสองดี และพวกเขาจะต่อสู้กันเองอย่างแน่นอนเพราะกองกำลังนี้

หากดำเนินการเพิ่มในเวลานี้ มีโอกาสมากที่ไป๋ตี๋จะขึ้นครองบัลลังก์ จากนั้นตระกูลไป๋จะไม่ใช่ตระกูลไป๋ แต่จะเป็นประเทศไป๋

ทุกคนรู้ถึงความแข็งแกร่งของไป๋ตี๋ในขณะนี้ และองค์ชายทั้งสองก็ไม่ถูกคอกัน ไม่มีใครอยากมอบไป๋ตี๋คนนี้ให้กับอีกฝ่าย

“ผู้นำไป๋ หากคุณต้องการให้เราช่วย เราช่วยได้โดยธรรมชาติ แต่เรื่องนี้ ผมคิดว่าไม่เหมาะสม เพราะเมื่อสงครามมาถึง ไม่มีใครรับประกันชีวิตได้ ผมไม่ต้องการให้น้องไป๋ที่ยังเด็กอยู่ ต้องมาชีวิตพังเพราะสองเรา"

มิยาโมโตะพูดก่อน ขวางมูโตะที่อยากจะพูดอะไร

ดูเหมือนผู้นำไป๋ไม่ได้รู้สึกหดหู่ใจกับคำพูดเหล่านี้ แต่มีความสุขมากกว่า ดังนั้นเขาจึงตอบ

“ได้ ผมรู้ว่าพวกคุณคิดอย่างไร และตอนนี้ผมก็เข้าใจข้อเสนอแนะทั้งหมดของคุณ แต่เนื่องจากเราเป็นเพื่อนกัน และประเทศของพวกคุณก็อยู่ในสงคราม เรื่องนี้ผมจะช่วยพวกคุณเอง”

“บอกคนที่พวกคุณอยากฆ่าให้ผม แล้วผมจะไปช่วยพวกคุณจัดการเอง ส่วนเรื่องเงิน รอจนคุณและประเทศมั่นคงแล้วค่อยกลับมาจ่ายผมคืนก็ยังไม่สาย”

ดูเหมือนผู้นำไป๋ไม่ได้กังวลเลย ไม่ว่าเงินจะตกอยู่ในมือของเขาเองหรือไม่

ดูเหมือนองค์ชายทั้งสองไม่แปลกใจกับเหตุการณ์นี้ หลังจากกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพแล้ว องค์ชายทั้งสองก็ออกไปจากที่นี่ไปก่อน

“เสด็จพี่ เรื่องถึงตอนนี้แล้ว เราควรไปรับน้องสาวกลับไปที่ญี่ปุ่นแล้ว”

องค์ชายทั้งสองเชื่อมั่นในสิ่งที่ตระกูลไป๋สัญญาไว้ หลังจากรอไปสักครู่ พวกเขาคิดว่าถังเฉาถูกตระกูลไป๋สังหารแล้ว

แต่ในเวลานี้ ตระกูลไป๋ยังไม่รู้จริงๆว่า คนที่พวกเขาจะลอบสังหารคือถังเฉา พวกเขาเพิ่งได้ยินมาว่าเป็นบอดี้การ์ดข้างกายของเจ้าหญิงอายาเสะจากปากองค์ชาย

“ลูกชาย ถ้าคุณฆ่าคนนั้นเสร็จ คุณก็จะเจริญแล้ว ดังนั้นคุณจะต้องไม่ประสบอุบัติเหตุนะ”

หลังจากได้ยินสิ่งที่พ่อของเขาพูด ไป๋ตี๋ก็มองไปที่พ่อของเขาด้วยท่าทางที่เหลือเชื่อ

“พ่อ คุณไม่ได้ยินหรือ? องค์ชายทั้งสองเพิ่งกล่าวไปว่า พวกเขาไม่ต้องการให้ผมเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนนี้ผมไม่มีความหวังว่าจะไปที่ญี่ปุ่น เป็นไปได้อย่างไรที่จะฆ่าคนอย่างที่คุณพูด แล้วสามารถเจริญรุ่งเรือง?

เมื่อกี้ไป๋ตี๋ก็ฟังอยู่ข้างๆ และหลังจากได้ยินคำพูดขององค์ชายทั้งสอง เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความลำบากใจและไม่พอใจ

ในเวลานี้ ผู้นำไป๋หัวเราะเสียงดังและชี้ไปที่ลูกชายของเขาและพูดเสียงดัง

“ไอ้เด็กโง่ คุณช่างอ่อนต่อโลกเสียจริง ยังไงซะ ทั้งสองคนก็เป็นแค่พี่น้องกัน ถ้าพวกเขาเห็นด้วยกับคำพูดผมต่อหน้าผม มันจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองพี่น้องพังทลายลงไม่ใช่หรือ?"

"พวกเขาไม่ได้ต่อสู้เพื่อแย่งชิงสิ่งอื่น แต่เพื่อประเทศ พวกเขาจะรักษาข้อได้เปรียบทั้งหมดไว้โดยธรรมชาติ รวมทั้งความรักในครอบครัว และแม้กระทั่งกองกำลังนี้ของเรา"

“ไม่ต้องห่วง พวกเขาจะกลับมาหาเราอีกแน่นอน และพวกเขาจะไม่มาพร้อมกัน ถ้าคุณไม่เชื่อผม ก็แค่รอดู”

“ไม่ต้องห่วง พี่ชายของคุณจะไม่มาแน่นอน ผมส่งคนไปเฝ้าที่หน้าประตูแล้ว อนุญาตให้เข้ามาได้แค่คนเดียว คนที่สองเข้ามาไม่ได้”

องค์ชายรองเพิ่งเข้าใจว่า ทำไมเมื่อเขาเข้ามาจึงไม่มีใครเฝ้าประตู และแม้แต่ประตูก็เปิดกว้าง ที่แท้ก็เพราะผู้นำไป๋เดาได้แล้วว่าเขาจะมาที่นี่เพื่อมาเยี่ยม

หลังจากได้ยินคำพูดของผู้นำไป๋ องค์ชายรองก็โล่งใจ

“เชื่อว่าผู้นำไป๋จะรู้ดีว่าผมมาเพื่ออะไร เราทุกคนต่างก็รู้ถึงพลังของกองกำลังใต้ดินของตระกูลไป๋ในราชวงศ์ต้าเซี่ย หากกองกำลังนี้สามารถให้ผมพาไปยังญี่ปุ่นได้ กล่าวได้ว่าเหมือนเสือติดปีก เก่งกาจกว่าเดิมแน่นอน "

ผู้นำไป๋ยังคงยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ

“ใช่ ผมรู้มาโดยตลอด และผมก็เดาได้ว่า องค์ชายทั้งสองจะต้องมาหาผมอย่างแน่นอน”

“แต่ในเมื่อคุณรู้จักกองกำลังใต้ดินของตระกูลไป๋ของเราแล้ว องค์ชายรองจะให้อะไรเราได้บ้าง?”

องค์ชายรองไม่ใช่คนโง่ หลังจากได้ยินคำพูดของตระกูลไป๋ เขาก็เข้าใจความหมายและมองไปที่ไป๋ตี๋ที่อยู่ด้านข้าง

“แม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าทำไมผู้นำไป๋จึงไปจากราชวงศ์ต้าเซี่ยและไปยังประเทศญี่ปุ่นของเรา แต่ผมรู้ว่าผู้นำไป๋ต้องการตำแหน่งที่สูงส่งในญี่ปุ่นใช่ไหม?”

“ถ้าคุณเต็มใจช่วยผม หลังจากที่ผมได้ประเทศญี่ปุ่นมา ผมจะทำให้คุณกลายเป็นตระกูลใหญ่ของประเทศญี่ปุ่นอย่างแน่นอน และมันเป็นตระกูลอันดับหนึ่ง ซึ่งตอนนี้คือตำแหน่งของตระกูลโอดะ ส่วนลูกชายของคุณ เมื่อถึงเวลานั้นคุณจะทำยังไงก็แล้วแต่คุณ”

ผู้นำไป๋ยิ้มจางๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้