เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1059

ในพริบตานั้นถังซานฉ่ายตกใจขึ้นมาสุดขีด ก็ลูกหลานของตระกูลเราเองนี่ จะให้ทิ้งชีวิตไปแบบนี้ได้หรือ

ดีว่าถังเฉาเฝ้ามองการต่อสู้อยู่ตลอด พอเห็นจูกัวชิงหลงยกขาขึ้น ก็รีบพุ่งเผมไป คว้าตัวถังโจ่ออกมา

“ทำไมขนาดเขาสลบไปแล้ว คุณก็ยังจะเอาชีวิตเขาอีก？”

ถังเฉาพูดอย่างหยามเหยียด “นี่มันเพียงแค่การแข่งขันประลองฝีมือกันเคุณั้น คุณก็เอาถึงขนาดจะฆ่าคน สรุปได้ไหมว่าคุณต้องการอะไรกันแน่？”

เจอเผมกับการจี้ถามของถังเฉา จูกัวชิงหลงหัวร่อลั่นออกมา

“แล้วมันจะอะไรกัน？ถึงผมจะฆ่ามันทิ้งไป แล้วคุณจะทำอะไรผม？”

“มันก็แค่เพียงเศษขยะ มีชีวิตในราชวงศ์ต้าเซี่ยไปก็ไม่ได้มีตำแหน่งอะไรให้อยู่ แล้วจะไปเก็บชีวิตของมันไว้ทำไม？”

“ตาย นั่นจึงเป็นทางออกของมัน！”

ถังเฉาคิดอยากจะโต้กลับ แต่ก็ไม่รู้จะโต้กลับอย่างไร ถึงยังไงราชวงศ์ต้าเซี่ยก็ยังถือการต่อสู้เป็นเกณฑ์ในการได้รับเกียรติ

หากไม่มีพลังฝีมือจริง ก็เท่ากับคนไร้สมรรถภาพ

“สรุปคือไม่ว่าจะกรณีใด ถ้าหากคุณทำร้ายคนตระกูลถังของเรา ผมก็จะต้องให้คุณชดใช้อย่างสาสม ถ้ารู้สำเหนียก คุณไปให้พ้น ๆ เสียจะดีกว่า”

ได้ยินถังเฉาพูดมาแบบนี้ แววตาจูกัวชิงหลงเปลี่ยนกลายเป็นข้องใจ

“โอหังได้ขนาดนี้ ใช่หรือว่าคุณคือถังเฉาที่ร่ำลือกัน”

ถังเฉายืดอกโชว์ตัว วางมาดไม่แยแสใครแล้วพูด

“ผมนี่แหละ แล้วจะยังไง？”

ได้ยินดังนั้น จูกัวชิงหลงหัวเราะลั่นขึ้นมา เหมือนสะใจอย่างมาก

“มันยิ่งกว่าที่เขาว่าย่ำหากันจนเกือกขาด ไม่คิดเลยว่ามาพานพบกันง่าย ๆ เช่นนี้ ผมเฝ้ารอมานานแล้ว ในที่สุดคุณก็ออกมาให้เจอจนได้！”

“มือตีนไม่มีตา ถ้าจะว่าแล้วตามในกติกา ผมมีสิทธิ์ที่จะฆ่าคุณเด็กคนนั้นได้ ในเมื่อคุณมาขวางทางผม ก็ต้องสู้แทนเขาต่อไป”

ตามหลักแล้ว การแข่งขันระหว่างถังเฉากับจูกัวชิงหลงยังไม่ได้มาถึงเร็วขนาดนี้

แต่จากการขวางตีนไปครั้งเดียวนี้ ในครู่เดียวนั้นก็ได้เปลี่ยนคู่ชิงชัยคู่ใหม่

เลยเป็นผลโดยตรงให้บรรยากาศในงานพุ่งขึ้นสู่จุดเดือด

ทุกคนในบริเวณต่างรู้ว่าถังเฉามีพลังฝีมือพอได้ แต่มาเจอกับจูกัวชิงหลง เป็นไปได้ว่าพลังฝีมือที่แท้จริงของถังเฉาน่าจะห่างกับคน ๆ นี้อยู่

คงเป็นสันดานทางด้านลบของมนุษย์ เรื่องที่ชอบดูกันมากคือการสู้ให้มีตายกันไปผมงหนึ่ง

ตาเฒ่าน้อยที่อยู่ผมงบน เห็นฉากนี้แล้วให้รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง

“คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ คุณถังเฉาคนนี้ใจมันถึงจริง กล้าสู้จ้องตากับจูกัวชิงหลง คิดว่าคงไม่ต้องรอดูการประลองของพวกเขาแล้ว สักเดี๋ยวคงได้เห็นใครจะได้ตายไปก่อน”

“ท่านนายพล ในความรู้สึกของคุณนั้นเห็นว่าใครจะต้องตายในการแข่งขันครั้งนี้”

ดูตามสภาพที่ควรเป็น แน่นอนว่าถังเฉาน่าจะต้องตาย

ถึงยังไงจูกัวชิงหลงเป็นคนจากคลังมือเพชฌฆาต และคนจากคลังมือเพชฌฆาตนั้นแต่ละคนล้วนผ่านสงครามมามากมาย ฆ่าคนกันมานับไม่ถ้วน จนรู้สึกชินชากันแล้ว

กับคนพวกเหล่านี้ คนธรรมดาทั่วไปคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่ แล้วจะอะไรกับคนอายุน้อย ๆ อย่างถังเฉานี่？

นายพลเฉินในขณะนั้น ได้พุ่งความสนใจกับการแข่งขันบนเวทีประลองฝีมือ เตรียมพร้อมจะเผมช่วย

“นายพลเฉิน คุณกำลังคิดอะไร？”

ถังเหยียนกับถังเยว่หวาต่างก็เตรียมพร้อม กลัวลูกชายของพวกเขาจะถูกทำร้าย

แต่เท่าที่เห็นขณะนี้ถังเฉาก็ยังดูปลอดภัยอยู่

แม้กระทั่งสามสาวที่นั่งอยู่ตอนล่างก็จ้องมองไปที่ถังเฉา ใจกังวลไปร้อยแปดพันเก้า กลัวถังเฉาจะได้รับบาดเจ็บ

แต่ถังเฉากลับดูสงบเยือกเย็น “จะเอายังไงก็เอา มัวคุยอะไรเรื่องไม่เป็นเรื่อง？”

จูกัวชิงหลงหัวเราะเหี้ยมเกรียม “จะตายอยู่ตรงนี้แล้ว ยังทำปากแข็ง ไปตายซะ！”

ทันทีที่จบเสียงพูด ก็พุ่งเผมใส่ถังเฉาอย่างรวดเร็ว

ถังเฉาก็ไม่ได้ลนลานที่จะหลบ คำนวณเส้นทางจู่โจมของจูกัวชิงหลงออกมาชัดแจ้ง

ชั่วขณะที่จูกัวชิงหลงใกล้จะกระทบถึงตัวเขา ถังเฉาเบี่ยงหันตัวนิดหนึ่ง ก็หลบพ้นการจู่โจมของจูกัวชิงหลงไปได้

แต่ที่ถังเฉาไม่รู้ได้คือ ในทันทีนั้นได้เกิดกระแสกำลังภายในทะยานสูงขึ้นทุกมุมของบริเวณสนามแข่งขัน

ไม่เฉพาะเพียงแต่นายพลเฉิน ยังอีกทุกคนที่มีความผูกพันกับถังเฉา ในชั่วขณะครู่เดียวนั้น ต่างคนต่างเดินลมปราณรวมกำลังภายในไว้ที่ขีดสูงสุด เตรียมพร้อมที่จะพุ่งเผมช่วยถังเฉา

แต่พอพวกเขาได้เห็นถังเฉาหลบพ้นออกไปง่าย ๆ แล้ว ต่างก็หายใจออกโล่งอก

“เธอจะใจร้อนอะไรนักหนา？ลูกชายเรายังไม่แพ้ง่าย ๆ นักหรอก ฝีมือเขายังพอตัวอยู่ เธออย่าไปกังวลให้มากนัก”

ถังเหยียนมองดูถังเยว่หวาที่อยู่ผมง ๆ นางกำลังเตรียมพุ่งออกไปแล้วในขณะนั้น

ถังเยว่หวาค้อนใส่

“ใช่ไหมละ เมื่อตะกี้ผมก็ยังไม่ทันเห็นคุณยืนขึ้นเลย เห็นแต่คุณย้อนกลับมาอยู่กับที่เร็วกว่าเสียก่อน”