เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 106

บทที่ 106 ประจบถังเฉา

“ ดูเหมือนมีเหตุผลนะ... ”

ฟังจากการวิเคราะห์ของโจวฉวนกั๋ว โจวเหม่ยหยูน หลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหลินต่างก็มองหน้ากัน

เมื่อก่อนพวกเขาห่วงแต่ไล่คนเฮงซวยถังเฉาออกไป จึงละเลยถังเฉาที่มีการเปลี่ยนแปลง ‘จากไม่เอาไหนกลายเป็นคนดีเลิศ’ แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยนึกถึงจุดนั้นเลย

“งั้นพวกเราควรพวกทำยังไงดี?”

โจวฉวนกั๋วครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็พูดสามคำอย่างจริงจัง “ประจบเขา"

"อะไรนะ?!"

ทันทีที่พูดออกมา สีหน้าโจวเหม่ยหยูน หลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหลิงเปลี่ยนทันที

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ พวกเขาก็บ่นด้วยความไม่พอใจ

"คุณปู่ คุณออกความคิดเห็นอะไรออกมาเนี่ย ถึงกับจะให้ฉันประจบไอ้ขยะนั่น!”

“นั่นสิเขาทำให้พวกเราได้รับความลำบากขนาดนั้น ฉันเกลียดเขาแทบไม่ทัน”

"ไม่ได้ไม่ได้ เปลี่ยนแผน"

"... "

“ หุบปากให้หมด!”

โจวฉวนกั๋วตะโกน ทันใดนั้นพวกโจวเหม่ยหยูนพวกเขาก็ตกใจชะงัก

“พวกเธอลองใช้สมองหมูของพวกเธอคิดดูให้ดี”

โจวฉวนกั๋วพูดต่อ "ทำไมพวกเธอถึงถูกถังเฉานั่นเหยียบหยามครั้งแล้วครั้งเล่า ก็เพราะพวกเธอไม่เข้าใจเขาสักนิด หาเรื่องตื้นลึกหนาบางของเขาให้ได้ พวกเราถึงจะกำจัดเขาถูกวิธี”

ไม่พูดไม่ได้ว่า โจวฉวนกั๋วพูดจี้ถูกจุด มีแต่เข้าใจถังเฉา ถึงจะรู้ว่าต้องกำจัดเขาด้วยวิธีไหน

"แต่ ฉันยังไม่หน้าด้านพอ" หลินฉ่ายเวยกัดฟันพูด

“ ฉ่ายเวย”

โจวฉวนกั๋วมองไปที่หลินฉ่านเวยด้วยสีหน้าที่อบอุ่น "ในสายตาของปู่ เธอถึงจะประสบความสำเร็จได้ง่ายที่สุด"

“ ฉัน? เพราะอะไร?” หลิงฉ่ายเวยชะงักไปชั่วขณะ

“”ไอ้ถังเฉานั่นชอบเธอไม่ใช่หรอ?”

โจวฉวนกั๋วว่า "ในใจของเขา เธอเป็นคนพิเศษแน่นอน ถ้าเธอยอมเสียหน้า ไปเริ่มต้นความสัมพันธ์ ย้อนกลับไปอดีต ทุกอย่างก็แก้ไขได้”

โจวเหม่ยหยูนก็เออออตาม "ใช่ ไอ้ขยะนั่นเมื่อก่อนก็หลงเธอมากไม่ใช่หรอ?”

หลินฉ่ายเวยขัดไม่ได้ จึงจำเป็นต้องรับปาก "งั้นก็ได้ ... "

“เรื่องนี้ถ้าหากเธอทำสำเร็จ ปู่จะให้รางวัลเธอคฤหาสน์ริมแม่น้ำหนึ่งหลัง”

"จริงหรือคะ?"

พอได้ยินว่าคฤหาสน์ริมแม่น้ำ แววตาของหลินฉ่ายเวยลุกเป็นไฟทันที

“ จะไม่จริงได้ไง?”

ทันใดนั้นโจวฉวนกั๋วก็พูดว่า "จริงสิ ความสัมพันธ์ของเธอกับเจิ้งฮ่าวเด็กนั่นเป็นยังไงบ้าง?”

ฮะ----

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนตระกูลหลินที่จะกลับไปบ้านพ่อแม่สีหน้าเปลี่ยนทันที

"อันนี้……"

หลินฉ่ายเวยกำลังลังเลว่าจะเล่าข่าวการตายของเจิ่งห่าวให้ออกมายังไงดี โจวฉวนกั๋วหัวเราะฮ่าๆ โบกมือ ปู่ไม่ถามแล้ว เรื่องหนุ่มสาวของพวกเธอ ก็จัดการเองแล้วกัน ถึงเวลาที่เหมาะสม ก็ตามปู่ไปบ้านตระกูลโจว ไปหมั้นหมายให้เรียบร้อย”

"ค่ะ ได้ค่ะ..."

หลินฉ่ายเวยสีหน้าลำบากใจมาก เผยรอยยิ้มที่น่าเกลียดกว่าการร้องไห้ออกมา

โจวฉวนกั๋วพาคนตระกูลโจวจากไป หลินฉ่ายเวยมองไปที่โจวเหมยหยูน “แม่ ทางด้านตระกูลเจิ้ง ควรจัดการยังไง?”

"ปิดได้นานแค่ไหนก็ปิดนานเท่านั้น อีกอย่าง คนก็ไม่ใช่พวกเราเป็นคนฆ่า พวกเราจะกลัวอะไร!"

โจวเหมยหยูนพูดอย่างดุดัน "งานเร่งด่วนที่สุดในตอนนี้คือการค้นหาตื้นลึกหนาบางของไอ้ขยะนั่น"

โอ้ซินกลับมาดำเนินการต่อ หูอีซานและเจิงเทียนเสียงก็ไปแล้ว

ถังเฉามองไปที่หลิงเจิ้งสง "พ่อ พวกเราก็กลับบ้านกันเถอะ"

หลินเจิ้งสงพยักหน้า แม้ว่าจะมีข้อสงสัยมากมายในใจ แต่เขาก็ไม่ได้ถามออกมา

"เอ้ย เดี๋ยวก่อน ----"

ทันใดนั้นเสียงของโจวเหม่ยหยูนก็ดังมาจากด้านหลัง

โจวเหม่ยหยูนพาหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่นหลิงวิ่งตามมา ตามหลังถังเฉาและหลิงเจิ้งสง

หลินเจิ้นสงกำลังจะถาม แต่ถังเฉาเดินนำหน้าไปหนึ่งก้าวเหล่ตาแล้วจ้องมองไปที่พวกเขา

“ พวกคุณไม่กลับไปบ้านพ่อแม่ ตามมานี่ทำไม”

"คุณ----"

โจวเหม่ยหยูนกำลังจะอาละวาด แต่เมื่อเธอนึกถึงคำพูดของโจวฉวนกั๋วได้ เธอก็ระงับความโกรธลง ฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า "แน่นอนต้องกลับบ้านพร้อมกัน"

โจวเหม่ยหยูนพูดด้วยใบหน้าที่จริงใจอีกครั้ง "เสี่ยวเฉา น้ารู้ เมื่อก่อนโหดร้ายกับเธอไปหน่อย น้าขอโทษเธอ ณ ที่นี่ หวังว่าเธอจะไม่โกรธนะ"

ถังเฉาหันศีรษะกลับไป แค่เหลือบมองก็เห็นหลินฉ่ายเวยยืนอยู่ที่หน้าประตูอาคารกั๋วจี้

ขมวดคิ้ว เดิมถังเฉาอยากทำเป็นมองไม่เห็นแล้วเดินไป แต่หลินฉ่ายเวยก็เดินมาอยู่ข้างหน้าแล้ว

"ในที่สุดคุณก็เลิกงาน"

คำพูดของเธออ่อนโยน ไม่โหดร้ายเหมือนเมื่อก่อน

คิ้วของถังเฉากลับยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น "คุณหาผมมีธุระอะไรหรอ?"

“ ต้องมีธุระถึงจะมาหาคุณได้หรอ? ตอนที่ไม่มีธุระหาคุณไม่ได้หรอ?”

หลินฉ่ายเวยเบะปากอย่างไม่พอใจ "แต่เมื่อก่อนคุณมาหาฉันแทบจะทุกวัน"

“คุณก็พูดแล้ว เป็นเมื่อก่อน ไม่ใช่ตอนนี้”

ถังเฉาเหลือบมองเธออย่างเย็นชา "ถ้าไม่มีธุระ ผมไปก่อนนะ"

พูดจบ ก็เดินผ่านตัวหลินฉ่ายเวยไป

"คุณ ---- หยุดนะ!"

หลินฉ่ายเวยโกรธฟึดฟัด เรื่องมาไกลแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่เหมือนกับที่เธอคิดไว้

เดิมสิ่งที่เธอคิดอยู่ในใจนั้น จะพูดยังไงตัวเองก็เป็นชายหญิงที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก เมื่อก่อนตัวติดกันแทบจะทุกวัน ถึงแม้ว่าจะโตแล้ว ความรู้สึกจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่ก็ยังเป็นที่หนึ่งเหมือนเดิม คิดไม่ถึงถังเฉาจะหลีกเลี่ยงปัญหาทิ้งไปอย่างง่ายดาย!

หลินฉ่ายเวยก้าวเหยียบบนรองเท้าส้นสูง โกรธพุ่งวิ่งไล่ตามถังเฉา

คุณปู่ขอให้เธอประจบถังเฉา หลินฉ่ายเวยก็อยากดูว่าเสน่ห์ของเธอเป็นอย่างไร

ยิ่งถังเฉาไม่สนใจเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งอยากจะสร้างความประทับใจอยู่ในใจถังเฉา

เมื่อมองไปที่ถังเฉาหลินฉ่ายเวย เขย่งขาหลับตาลงและกดริมฝีปากสีแดงลงบนใบหน้าของถังเฉา

ในช่วงที่หลับตา เธอยิ้มอย่างชนะ ไม่มีผู้ชายคนไหนปฏิเสธจูบที่ร้อนแรงจากสาวสวยได้

เขาชอบตัวเอง ตั้งแต่เด็กก็เป็นแบบนี้ เมื่อโตขึ้นก็ยังเป็นแบบนี้ เหมือนกับชอบเทพธิดาในฝันอย่างนั้นเลย...

เพี้ยะ----

ในขณะที่ในใจของหลินฉ่ายเวยกำลังคิดแบบนี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น

จากนั้น หลินฉ่ายเวยก็รู้สึกร้อนและเจ็บปวดที่แก้มของเธอ

เธอเบิกตากว้าง สิ่งที่เห็น กลับเป็นคู่แววตาที่เยือกเย็นเข้ากระดูก

น้ำเสียงเต็มไปด้วยความขยะแขยง

“ คุณอยากตายเหรอ?”