เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 178

บทที่178 ใช้กำลังกับผู้หญิงไม่ดี

ถังเฉาและหลินชิงเสว่หยุดฝีเท้าลง เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ตะลึงประหลาดใจเล็กน้อย

ครู่เดียว สีหน้าของถังเฉานิ่งเฉย เผยให้เห็นถึงความเย็นชา

พนักงานสาวในร้านก่อนหน้านี้ได้พูดอย่างชัดเจน กระโปรงยาวตัวนั้นเป็นสินค้าไว้โชว์ ไม่ได้มีไว้ขาย พริบตาเดียว ก็ขายให้คนอื่นไป

อีกทั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขากับหลินชิงเสว่พบเจอกัน จะทนต่อการเย้ยหยันแบบนี้ได้อย่างไร?

สัมผัสได้ถึงสายตาที่แสนเย็นชาของถังเฉา จู่ ๆ หลินชิงเสว่ก็จับมือเขาเบา ๆ

สายตาของถังที่เย็นชาหายไปในทันที หันไม่มองเธอด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า: “ชิงเสว่?”

“ช่างเถอะ ก็แค่เสื้อผ้าชุดหนึ่ง”

เพียงแค่ใบหน้าที่เรียบเฉยของเธอ สีหน้าเหมือนปกติ ไม่ใช่เพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้มาทำลายอารมณ์ความรู้สึกได้

ครู่เดียว ถังเฉาเคารพในตัวของหลินชิงเสว่อย่างจริงใจ

สำเร็จในเรื่องใหญ่ก็ไม่ควรยุ่งกับเรื่องปลีกย่อย เรื่องปลีกย่อยอะไร？

เป็นสภาวะทางอารมณ์ เป็นแบบอย่าง

สาเหตุที่หลินชิงเสว่ไม่ตอบโต้อะไร เป็นเพราะกลัวหญิงสาวสวยคนนั้นเหรอ?

ไม่ใช่อย่างแน่นอน

แต่เป็นเพราะ เธอเป็นคนที่มีใจกว้างพอ

กล้าได้ กล้าเสีย ในโลกนี้สามารถทำได้ จะมีสักกี่คน?

หลินชิงเสว่แสดงถึงท่าทีไม่ต้องการให้เกิดข้อขัดแย้ง แต่ถังเฉาก็ยังคงแย้มยิ้ม แล้วพูดว่า: “คุณพูดก็ไม่ผิด แต่ว่า ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่ง สิ่งที่ผู้หญิงของตนชื่นชอบถูกแย่งชิงไปต่อหน้าต่อตา นี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก”

พูดถึงตรงนี้ แววตาของถังเฉาเปลี่ยนเป็นถมึงทึงเข้าใจยาก: “ผมเคยพูดไว้ว่า เพียงแค่เป็นสิ่งที่คุณต้องการ ไม่ว่าเป็นดวงดาวบนท้องฟ้า ผมก็จะเด็ดลงมาให้คุณ”

พูดจบ ก็ก้าวเท้าเดินเข้าไปในร้าน

หลินชิงเสว่ประทับใจมาก ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงเดินตามเข้าไป

ในเวลานั้น ชุดเดรสยาวตัวนั้นกำลังห่อ ถึงขั้นตอนยิงบาร์โค้ดเพื่อชำระเงิน

พบว่าถังเฉาและหลินชิงเสว่ย้อนกลับมา พนักงานหญิงในร้านผู้นั้นมีสีหน้าอึดอัด: “คุณทั้งสอง พวกคุณกลับมาอีกทำไม?”

“พวกเรากลับมาทำไม หรือว่าคุณไม่รู้จริง ๆเหรอ?”

ถังเฉาจ้องมองเธอ พูดเบา ๆ

พบว่าพนักงานหญิงในร้านไม่พูดตอบอะไร เขามองไปที่ชุดเดรสยาวสีขาวอีกครั้ง แล้วพูดว่า: “ฉันจำได้ว่าเมื่อครู่คุณพูดว่า ชุดนี้ เป็นสินค้าที่ห้ามจำหน่าย ไม่ใช่เหรอ?”

หน้าตาของพนักงานหญิงในร้านดูไม่ดี เธอไม่ได้พูดโกหก เดรสยาวชุดนี้ที่จริงแล้วเป็นสินค้าที่ห้ามจำหน่าย แต่ว่า เห็นแก่คนรักของคนตระกูลต่งแล้ว เธอเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร?

แม้ว่าเป็นเพียงสาขาในเขตของตระกูลต่ง แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็เป็นคนของตระกูลต่ง เธอก็ต้องมอบให้เหมือนพระพุทธรูปไม่พูดไม่จา

คิดมาถึงตรงนี้ พนักงานหญิงในร้านก้มหน้า กัดฟันพูดว่า: “เรื่องเมื่อครู่ เป็นเรื่องที่ฉันหลอกลวงท่านทั้งสอง ฉันขอโทษพวกคุณ แต่ว่า เสื้อชุดนี้ไม่อาจจำหน่ายให้พวกคุณ หวังว่าพวกคุณจะให้อภัย”

“ถ้าหากพวกเราไม่ให้อภัย คุณจะทำอย่างไร?”

ถังเฉาขัดจังหวะคำพูดของเธอ ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาสุดจะเปรียบ

พนักงานหญิงในร้านกัดฟัน พูดไปอีกว่า: “ในร้านยังมีสินค้าสไตล์ใหม่ที่ออกมาในปีนี้อีกมากมาย อีกสักครู่ฉันจะแนะนำให้แก่พวกคุณ จะลดราคาให้กับพวกคุณ ต้องขออภัยจริงๆ----”

เห็นพนักงานหญิงในร้านพูดโดยไม่ปิดบังอะไร ถังเฉาส่งสายตาเป็นประกาย พูดเย็นชาว่า: “ให้เหตุผลพวกเรามา ว่าทำไมขายให้เธอไม่ขายให้พวกเรา พวกเรามาก่อนชัด ๆ”

“นี่ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ?”

หญิงสาวที่แต่งหน้าเข้มคนนั้นพูดสำทับพนักงานหญิงในร้าน และยังพูดอย่างยิ้มเยาะว่า: “แน่นอนว่ากลัวพวกคุณจะซื้อชุดนั้นไม่ไหว เดรสเข้ารูปลักษณะนี้มีเพียงหญิงสาวสวยอย่างฉันเท่านั้นที่คู่ควร”

หัวเราะเบาๆ ----

มองดูหน้าตาที่โอ้อวดของเธอ จู่ ๆ ถังเฉาก็อดไม่ได้ หัวเราะเสียงดังออกมา

จู่ ๆ ก็โดนด่าทอ หลินชิงเสว่ประหลาดใจนิดหน่อย แต่ไม่นาน พูดด้วยแววตาเยือกเย็นสวนไปว่า: “เรียกร้องความสนใจ คุณพูดถึงฉันเหรอ?”

“ที่นี่ยังมีผู้หญิงคนที่สามอยู่เหรอ?”

หวังอี้พูดด้วยท่าทีเย่อหยิ่งว่า: “หากคุณไม่ได้ยั่วยวนสามีฉัน สามีของฉันจะพูดช่วยคุณได้อย่างไร？แต่ก็ไม่เป็นไร สามีของฉันเป็นคนของตระกูลต่ง เขาชอบพอคนไหน ก็เป็นความโชคดีของคุณ เพียงแค่วันหลังแยกให้ออกว่าใครเล็กใครใหญ่ก็จะดีนะ”

หวังอี้ยิ่งพูดยิ่งเกินกว่าเหตุ เหมือนจะระบายความโกรธที่มีต่อถังเฉา

แววตาของหลินชิงเสว่เปลี่ยนเป็นเย็นชาสุดจะเปรียบ เธอสามารถพูดคุยกับผู้หญิงทั่วไป แต่ไม่ได้หมายความว่า เธอจะถูกคนลบหลู่ได้ง่าย ๆ

ใบหน้าถังเฉาเย็นชา ก้าวเท้าไปทางหวังอี้

ทันใดนั้น มีมือหนึ่งคว้าตัวเขาไว้

ถังเฉาหันไปมอง มองดูหลินชิงเสว่ด้วยความประหลาดใจ

เห็นเพียงเธอส่ายหน้า ยิ้มเล็กน้อยพูดว่า: “ผู้ชายทำร้ายผู้หญิงไม่ดี”

ถังเฉาตะลึงเล็กน้อย ลังเลครู่หนึ่ง ยังยับยั้งความโกรธไว้ในใจ

เมื่อหวังอี้เห็นท่าที นึกว่าอีกฝ่ายไม่กล้าทำร้ายตัวเอง แสดงสีหน้าเย้ยหยันหนักขึ้นไปอีกพูดว่า: “นี่ก็ถูกแล้ว สามีของฉันเป็นคนของตระกูลต่ง เอาเดรสชุดนั้นมอบให้ฉันมาดี ๆ ไม่แน่ว่าสามีของฉันอารมณ์ดี ก็พาคุณไปโรงแรม อาศัยความงามของเธอ ยังพอที่จะคู่ควรกับสามีของฉันอยู่บ้าง----”

เพียะ----

จากนั้น พูดยังไม่ทันจบประโยค ใบหน้าของหวังอี้โดนตบเข้าอย่างจัง

ใบหน้าของเธอถูกประทับด้วยรอยนิ้วมือห้านิ้วเห็นได้ชัด กะทันหันจนไม่ทันรั้งตัวไว้ จนล้มลงไปกองที่พื้น

บรรยากาศภายในร้านเงียบสนิท ทุกคนต่างตะลึงมองการกระทำที่เด็ดขาดของหลินชิงเสว่

แม้แต่ถังเฉาเองใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ พูดว่าผู้ชายตีผู้หญิงไม่ดี ทำไมถึงลงมือด้วยตัวเองล่ะ?

เห็นเพียงหลินชิงเสว่ก้มหน้ามองที่หวังอี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน พูดต่อไปว่า

“ฉะนั้นแล้ว เรื่องตบตีผู้หญิง ยังต้องให้พวกผู้หญิงลงมือกันเองจะดีกว่า”