เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 191

เสียงพูดที่จืดชืด ออกมาพร้อมกับความอาฆาตพยาบาท เฟิ่งหวงตัวสั่นอย่างรุนแรง และดวงตาหดตัวแล้วมองถังเฉาด้วยสีหน้ายากที่จะเชื่อ

การย้ายกองกำลังหนึ่งแสนคน เป็นการเคลื่อนไหวที่ใหญ่เลยนะ

แต่เมื่อนึกถึง เสี่ยวลี้ถูกอุ้มไป แววตาของเฟิ่งหวงก็ปรากฏความเย็นชา

เสี่ยวลี้เป็นเพียงเด็กห้าขวบที่น่ารัก เป็นเด็กดีและไร้เดียงสาทำให้เธอรู้สึกถึงความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรมพร้อมความอาฆาตพยาบาทที่เต็มล้น คงไม่ต้องพูดถึงรองหัวหน้าที่เป็นพ่อของเสี่ยวลี้

เมื่อนึกถึงรองหัวหน้าที่เลือดตกยางออกอยู่ที่แถบชายแดน และค่อยปกป้องประเทศ ปกป้องแผนดิน บนเขาโยวเหิง ต่อสู้ด้วยลำพังมาโดยตลอด ยอดนักบู๊ทั้งเก้าที่มีจุดประสงค์จะฆ่ามังกร

แต่ภรรยาและลูกของเขากลับถูกรังแกและถูกทำร้ายอย่างต่อเนื่อง ชั่งเนรคุณจริงๆ

พวกเขา ไม่ควรเกิดมาเป็นคนด้วยซ้ำ!

แววตาเย็นชาของเฟิ่งหวง เธอกำลังคุกเข่าอยู่ และรับคำสั่งทันที: “รับทราบค่ะ รองหัวหน้า!”

หลินชิงเสว่และหลินจ้าวหยูนสั่นสะเทือนถึงขีดสุด，จนพูดอะไรไม่ออกแล้ว ดวงตาที่สวยเหมือนดังปีศาจจ้องมองไปที่ถังเฉา

พวกเขารู้ว่าถังเฉาเคยเป็นทหารมาก่อน แต่ไม่คิดเลยว่า เขาจะมีตำแหน่งสูงขนาดนี้

ถังเฉาสังเกตเห็นถึงแววตาของพวกเธอ และแววตาของเขาก็ได้กลายเป็นแววตาที่อ่อนโยน: “พวกเธอสงสัยไม่ใช่หรือว่าฉันเป็นคนแบบไหนกันแน่? วันนี้ฉันจะบอกทุกอย่างกับพวกเธอเอง”

ผ่านไปเพียงห้านาที ทั้งเมืองหมิงจูไม่มีเสี่ยงอะไรเกิดขึ้นเลย ทั้งเมืองดูเงียบอย่างน่ากลัว

มีเพียงเสียงฝนซ่าๆ ขณะนี้เสียงฟ้าร้องหยุดลง และฝนที่กระหน่ำตกลงมาก็ได้เบาลงกลายเป็นฝนปรอยๆ และมีลมพัดนิดหน่อย

ทุกถนนทางเดินซอกซอยไม่มีคนเดินเลย และตึกสูงใหญ่ระฟ้า ที่เดิมที่แสงไฟอยู่ก็ได้ทยอยกันปิดไฟกันไปหมด

แต่บรรยากาศที่เงียบสงัดแบบนี้ ไม่ได้กินเวลานาน เสียงฝีเท้าที่หนักมาทำร้ายบรรยากาศที่เงียบ

สายตาของหลินชิงเสว่และหลินจ้าวหยูนมองไปด้านหน้า พวกเธอปรากฏสีหน้าที่ตกใจจนตาถลน และรีบเอามือปิดปากไว้ กลัวว่าจะตัวเองจะส่งเสียงด้วยความตกใจ

ตึ่ง----

ตึ่ง----

ตึ่ง----

เห็นเพียงบรรยากาศยามค่ำคืน มีเงาของฝูงคนปรากฏขึ้น

พวกเขาสวมชุดทหารสีเขียว และใส่รองเท้าทหาร รองเท้าบูมทหารที่หนัก มือถือปืน และรวมตัวกันเป็นกลุ่มเป็นก้อน เหมือนดังสายน้ำที่แข็งแกร่ง ที่ก่อตัวขึ้นจากกองทัพ ได้เคลื่อนตัวมาทางนี้

หลินชิงเสว่และหลินจ้าวหยูนรู้สึกเหมือนมีอะไรอุดตันอยู่ที่คอ ทำให้พวกเธอพูดอะไรไม่ออกเลย ถึงพวกเขาจะอยู่ไกล แต่หลินชิงเสว่และหลินจ้าวหยูนก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของความอาฆาตมาดร้ายที่รุนแรง

แต่ถังเฉาและเฟิ่งหวงกลับมีสีหน้าที่นิ่งเฉย และมองกองทัพที่ รู้คู่ต่อกรอย่างเงียบๆ

ในที่สุด พวกเขาก็มาถึงตรงหน้า

คนพวกนี้ก็คือคนที่ถังเฉาสั่งย้ายมาเมื่อเดือนก่อน ตอนนั้นทำไปเพื่อหยุดยั้งเยี่ยนจิงแห่งตระกูลหลวงในเยี่ยนตู แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือในครึ่งเดือนนั้น กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นทุกอย่างดูสงบ

กำลังที่จะสลายตัวกลับเกิดเรื่องลูกสาวของเจ้ามังกรถูกลักพาตัวไป

พวกเขามายืนอยู่ตรงหน้าของถังเฉา ถึงจะยืนอยู่แบบนั้น แต่ก็ทำให้คนรู้สึกถึงแรงกดดันได้

ขณะนี้ฝูงคนได้ถอยออกไป และมีเงาร่างชายสูงใหญ่สิบคนเดินออกมา

แต่ละคนดูแข็กแรงเหมือนดั่งภูเขา แค่รูปร่างก็แฝงไปด้วยความน่าเกรงขามและแรงกดดันที่รุนแรงแล้ว

พวกเขามายืนเรียงแถวอย่างมีระเบียบอยู่หน้าถังเฉา และทันใดนั้นก็ได้คุกเข่าขาเดียว กุมมือไว้ที่หน้าอกคารวะ： “กระผมราชานักรบซุ่ยเทียน เข้าพบเจ้ามังกร！”

“กระผมราชานักรบถ้าเทียน เข้าพบเจ้ามังกร！”

“กระผมนักรบซื่อเทียน เข้าพบเจ้ามังกร！”

“.......”

ราชานักรบที่แข็งแกร่งสิบคน พร้อมกันคุกเข่าขาเดียวต่อหน้าถังเฉา พร้อมตะโกนออกมาด้วยเสียงที่ดังก้องฟ้า จนเกิดเป็นเสียงสะท้อนกลับและเสียงนั้นไม่หายไปโดยง่ายๆ

เห็นภาพแบบนี้ หลินชิงเสว่และหลินจ้าวหยูนอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก เหมือนพวกเธอถูกความดุดันนั้นครอบงำ ทำให้พวกเธอรู้สึกเลือดเดือดพลุ่งพล่าน

สิ่งเหล่านี้นับได้ว่าเป็นเกิดขึ้นในอัตราหนึ่งในแสน ราชานักรบที่เต็มล้นไปด้วยความสามารถ แต่กลับมาคุกเข่าขาเดียวต่อหน้าถังเฉา

ที่สำคัญในสิบคนนี้ หลินชิงเสว่ยังเห็นใบหน้าที่คุ้นหน้าอยู่คนหนึ่ง

หัวหน้าเขตทหารหมิงจู หลี่เถ่

เขาก็คารวะถังเฉาอย่างเคารพแววตาของเขาเหมือนแววตาที่มองเทพเจ้าอยู่

เห็นสถานการณ์แบบนี้ เฟิ่งหวงไม่มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเลย

รองหัวหน้าที่เป็นถึงเจ้ามังกรของเซี่ยกั๋ว ราชานักรบที่อยู่ใต้บังคับบัญชาเขามีอยู่อีกเป็นร้อน นี่เป็นแค่เศษเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น

ราชานักรบบางคน อยู่ที่ต่างมณฑล ในเวลาอันสั้นนี้ พวกเขาไม่สามารถมาได้

ถังเฉาพยักหน้า แววตาที่แหลมคมจ้องมองไปที่พวกเขา ถึงได้พูดออกมาด้วยเสียงที่อึดทึก

“ผมถังเฉาบังคับบัญชาและสู้รบ ต่อสู้เพื่อประเทศ เสียสละและกำจัดศัตรูเป็นหมื่นเป็นแสน คนที่มีฝีมือ ตายในมือผมไม่น้อยกว่าร้อยคน ฉายาของผมก็คือต้าเซี่ยเจ้ามังกร”

“ขณะนี้ ภรรยาของฉันเกือบที่จะถูกฆ่า และลูกสาวผมถูกลักพาตัวไป จะจัดการอย่างไงกับคนทำดี?”

.......

เขาหู่กวยอยู่ชานเมืองของหมิงจู และเป็นจุดชมวิวระดับชาติ และห่างจากที่อยู่เดิมของถังเฉา คฤหาสน์ซานสุ่ยไม่ไกลมาก

เป็นพื้นที่ที่มีภูเขาคดเคี้ยวและถนนที่ติดหน้าผา ถ้าเกิดไม่ระวัง อาจจะตกลงไปเหวลึกได้ บนเขาที่มีหน้าผาที่มีรูปทรงเหมือนเสือที่ดุร้ายกำลังพุ่งเข้ามาเลยถูกตั้งชื่อว่าเขาหู่กวย และรู้จักกันในชื่อนี้

และมีข่าวลือว่า บนเขามีเสื้ออยู่จริงๆ และเขาหู่กวยก็ได้ถูกสั่งปิด ห้ามนักท่องเที่ยวขึ้นไป

และเมื่อถังเฉาและเฟิ่งหวงขับรถเข้าไปถึงทางเข้าของเขาหู่กวย กองกำลังของราชานักรบได้แบ่งเป็นสิบกองกำลังย่อย และเข้าไปที่เขาหู่กวยตามทิศต่างๆ และปิดล้อมทั้งเขาหู่กวยนี้ไว้

“เจ้ามังกร เขาหู่กวยถูกปิดล้อมไว้ทุกด้านแล้ว อย่าพูดถึงคนที่จะหนีออกไปเลย สัตว์แม้แต่ตัวเดียวก็ไม่อาจที่จะหนีออกไปได้”

“ดีมาก เข้าไปค้นหา”

ถังเฉามีคำสั่งว่า: “ถ้าจำเป็น ก็จับตายได้เลย”

“รับทราบ!”

ปิดอินเตอร์โฟนไป สีหน้าของถังเฉาดูตึงเครียดขึ้นมา

เขาไม่ได้นึกถึงชีวิตของคนร้ายเลย เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของเสี่ยวลี้

“รองหัวหน้า เสี่ยวลี้จะปลอดภัย”

เฟิ่งหวงขับรถไป และพูดอย่างจริงจังว่า: “ฉันจะช่วยเสี่ยวลี้ออกมาให้ได้ ถึงแม้จะแลกด้วยชีวิตก็ตาม!”

“ขอบคุณนะ”

สีหน้าถังเฉาถึงได้ผ่อนคลายลง และปรากฏรอยยิ้ม

ทันใดนั้นทางอินเตอร์โฟนได้มีเสียงของหลี่เถ่รอยมา

“รองหัวหน้า พวกเราได้ปิดล้อมเขาไว้แล้ว ตอนนี้คนร้ายจมมุมอยู่ขอบหน้าผาแล้วครับ!”

“ทำได้ดีมาก!”

แววตาของถังเฉามีแสงที่เยือกเย็นส่องออกมา: “ยังไม่ต้องยิงนะ ผมจะรีบตามไป ผมจะให้มันตายอย่างไม่มีที่ฝังศพ!”

แต่ครั้งนี้หลี่เถ่ไม่ได้ปิดอินเตอร์โฟน และพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาบาง: “รองหัวหน้า......คนร้ายอุ้มเสี่ยวลี้กระโดดลงไปที่หน้าผาแล้ว!”

“อะไรนะ?!”

ได้ยินคำพูดของหลี่เถ่ ดวงตาของถังเฉาหดตัวกะทันหัน