เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 53

บทที่53 สมาคมการค้าหงยิง

เมื่อถังเฉาเดินเข้าไปที่อาคารกั๋วจี้  มีคนอ้วนได้เดินตรงเข้ามา

“คุณถัง คุณมาถึงแล้วหรือ?” เจิงเทียนเสียงถามด้วยสีหน้าที่ยิ้มอย่างประจบสอพลอ

ถังเฉามองไปที่เขา แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก คนอย่างเจิงเทียนเสียง คงไม่โง่ถึงขั้นที่ว่าดูไม่ออกว่าคุณถังกำลังอารมณ์ไม่ดี

เขาที่รู้ตัวเลยไม่ได้ไปแกล้งถังเฉาต่อ และพูดอย่างจริงจังว่า“คุณถัง เรื่องที่คุณให้ผมไปสืบมีความคืบหน้าแล้วนะ”

“อ้อ?”

ถังเฉามองไปที่เจิงเทียนเสียง นี่ผ่านไปแค่หนึ่งอาทิตย์นะ มีความคืบหน้าแล้วหรือ เจ้าเจิงเทียนเสียงคนนี้ถึงจะอ้วนไปหน่อย แต่การทำงานของเขารวดเร็วทันใจดี

“ไหนลองเล่ามาสิ”

“โอ๊ย”

เจิงเทียนเสียงถึงได้ตอบรับ ถึงรู้ว่าถ้าไม่พูดไม่เป็นไร ถ้าพูดแล้วคงยาว“ความจริงแล้ว คดี316คืออะไร ก่อนหน้านี้ทางหนังสือพิมพ์และในอินเทอร์เน็ตก็มีข้อมูลเกี่ยวกับคดีนี้ ธุรกิจของตระกูลหลินผลิตภัณฑ์อาหารของบริษัทหลงเถิงเกิดอาหารเป็นพิเศษ และชื่อเสียขึ้น ชื่อเสียงก็เริ่มเน่าเฟะ เรื่องนี้ก็ทำให้ตระกูลหลินจุดชนวนความตกต่ำของตระกูล สื่อมวลชนและอินเทอร์เน็ตเหล่านี้ได้รับสินบนอย่างชัดเจน พูดง่ายก็คือสงครามแห่งมติมหาชน”

“ผลิตภัณฑ์ของตระกูลไม่มีปัญหา ที่พวกเขาอาหารเป็นพิษ แท้จริงแล้วไม่ได้อาหารเป็นพิษ ผลชนสูตรของหมอก็ถูกปลอมแปลงขึ้นมา และตามรายงานข่าวทางอินเทอร์เน็ต เสนอเพียงด้านลบของตระกูลหลิน และเหตุผลของการทำแบบนี้ คุณถังคงไม่ต้องให้ผมเล่านะ?” เจิงเทียนเสียงยิ้มอย่างเย็นชา

ถังเฉาพยักหน้าสีหน้าดูเย็นเยือก ในนี้ต้องมีคนตั้งใจจะกลั่นแกล้งตระกูลหลินแน่ๆ

“ได้ข้อมูลมั้ยว่าใครเป็นผู้ต้องสงสัย?”

ในใจของถังเฉา ตระกูลซ่งเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับแรก

แต่ เจิงเทียนเสียงพูดชื่อบริษัทที่ถังเฉาไม่คุ้นเคยออกมา“บริษัทผลิตยาหงเทียน”

“นี่เป็นข้อมูลที่ผมไปหาเจอบนเว็บเกี่ยวกับผู้เป็นตัวการของคดี316ไม่ได้เกี่ยวข้องทางการค้ากับตระกูลซ่งเลย”

เจิงเทียนเสียงพูดอย่างแน่วแน่“ถ้าจะพูดถึงความเชี่ยมโยนละก็ เจ้าของบริษัทผลิตยาหงเทียนฉางหงเทียน มีความแค้นกับตระกูลซ่ง”

ประโยคนี้ทำให้ถังเฉาขมวดคิ้ว“ไม่เพียงแค่ไม่ร่วมมือกับตระกูลซ่ง ยังมีความแค้นต่อกันหรือ?”

“ใช่ครับ”

เจิงเทียนเสียงสีหน้าแปลกไป“ลูกของฉางหงเทียนชอบลูกสาวซ่งหรูอี้ของตระกูลซ่ง มีงานพบปะสังสรรค์กันครั้งหนึ่ง ไปพูดยั่วยวนซ่งหรูอี้ และถูกเอาตัวออกไป.....จู๊ๆ เจ้านี้มีความกล้ามาก ไปมีเรื่องกับใครไม่ดูเลย กลับมีเรื่องกับคุณหนูของตระกูลซ่งคนนั้น...... ”

“หลังจากนั้นละ?” ถังเฉาขมวดคิ้วและถาม

“หลังจากนั้น ฉางหงเทียนไม่ได้เอาคืน เห็นได้ชัดว่าเขากำลังเก็บความแค้นนั้นอยู่”

ถังเฉาไม่พูดอะไรต่อ เรื่องนี้กับคดี316ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันเลย แต่ทำไมถึงรู้แปลกๆ

“บริษัทผลิตยาหงเทียนจะกลั่นแกล้งตระกูลหลินทำได้ง่าย เพราะตระกูลหลินไปแย่งลูกค้าของเขา”

เจิงเทียนเสียงพูดต่ออีกว่า“ฉางหงเทียนคนนี้ก็ไม่ธรรมดา เขาเป็นสมาชิกคนหนึ่งของสมาคมการค้าหงยิง”

“สมาคมการค้าหงยิงหรือ?”

ได้ยินแบบนี้ ถังเฉาอึ้งไปสักพัก นี่ไม่ใช่สมาคมของบ้าการค้าหรือ?

“ใช่ครับ”

เจิงเทียนเสียงคิดว่าถังเฉาไม่รู้ว่าสมาคมการค้าหงยิงเป็นอะไร และอธิบายอย่างใจเย็น“สมาคมการค้าหงยิงเป็นสมาคมที่มีธุรกิจอยู่ทั่วพื้นที่เจียงเจ้อ สมาชิกของสมาคมทุกคนเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในการค้าขาย เมื่อได้เป็นสมาชิกสมาคมแล้ว จะได้ช่องทางการทำธุรกิจที่ใหญ่ และยังจะได้ทานข้าวและถ่ายรูปกับผู้ดูแลสมาคมด้วย”

แต่สมาคมแบบนี้มีอยู่เจ็ดสมาคม ทั้งประเทศมีแปดสมาคมใหญ่ และมีเจ้าของเป็นบุคคลที่ใหญ่โต ทุกปีสมาคมการค้าเหล่านี้จะทำรายชื่อเปิดรับสมาชิกด้วยการตั้งค่าใช้จ่ายการเข้าเป็นสมาชิก ในปีนี้ของหมิงจูมีสองคนที่มีรายชื่อ”

“สองคนนี้คือใคร?” ถังเฉาเริ่มสนใจและถาม

“คนแรกคือซ่งหรูอี้ของตระกูลซ่ง และอีกคนเป็น... ”

เจิงเทียนเสียงยิ้มอย่างลึกลับ และชี้ไปที่เพดาน “ก็คือประธานหลินของพวกเรา”

ช่องทางเดินข้างนอก เต็มไปด้วยเสียงฝีเท้าคนเดิน ของคนที่กำลังจัดเตรียมย้ายบริษัท

อาทิตย์หน้า บริษัทหลงเถิงก็จะย้ายเข้ามาที่อาคารกั๋วจี้แล้ว

ซ่งเทียนซานยิ่งคิดยิ่งโกรธ ทันใดนั้นเขาได้ตบไปที่หน้าของซุนชิงและด่าว่า“ทำไมคุณไม่ได้เรื่องแบบนี้ ให้คุณไปประกวดราคา ไม่ชนะไม่ว่า  แถมยังจะโดนตำรวจจับ ผมก็เกือบจะโดนไปด้วย”

ซุนชิงที่โดนตบ แต่ไม่กล้าที่จะพูดอะไร

“ผมถามคุณอีกครั้ง ตอนอยู่สถานีตำรวจคุณได้พูดอะไรออกไปที่เกี่ยวกับผมมั้ย?” แววตาที่เยือกเย็นของซ่งเทียนซานจ้องไปที่ซุนชิง ครั้งนี้ดวงตาของเขาแฝงไปด้วยความอยากที่จะฆ่าคน

ซุยชิงตกใจจนหน้าซีดไปหมดและรีบตอบว่า“เรื่องจริง ประธานซ่ง ผมสาบานได้ ผมไม่ได้พูดอะไรเลย ความผิดทุกอย่างอยู่ที่ผมคนเดียว”

“และคนพวกนี้ก็ไม่รู้อะไรที่เกี่ยวกับคดี316ด้วย เป็นเพียงแค่การรั่วไหลของข้อมูลลับทางการค้า”

“งั้นก็ดี”

สีหน้าที่เยือกเย็นของซ่งเทียนซานถึงได้หายไป แต่ยังมองซุนชิงด้วยสายตาที่เยือกเย็น“โทษประหารคงไม่รอด โทษทางคดีก็ไม่พ้น คุณเป็นถึงผู้จัดการใหญ่ของบริษัทหลงเถิง เพียงแค่คนไร้ค่าของตระกูลหลินยังจัดการไม่ได้เลย ยังถูกเขาเอาคืน หลายปีที่ผ่านมานี้คุณเป็นหมาหรือ! ”

ซุนชิงแสดงสีหน้าที่น้อยใจ“ประธานซ่ง แต่ถังเฉาคนนั้น เก่งมากนะ ไม่นานที่ผ่านมาทานก็ถูกโยนเข้าลงไปแม่น้ำหมิงจูไม่ใช่หรือ?”

“.....”

เห็นซุนชิงที่พูดถึงบาดแผลเก่าของตัวเอง ซ่งเทียนซาน ตาขวางใส่ และตบไปที่หน้าของซุนชิงอีกครั้ง“คุณกล้าเถียงผมหรือ ผมจะจัดการคนอย่างคุณ! ”

ไม่นานในสำนักงานงานมีเสียงร้องโหยหวน ของซุนชิงลอยมา

เมื่อตีจนพอใจแล้ว ซ่งเทียนซานถึงได้หยุดลง และหรี่ตามองและพูดเบาๆ ว่า“แต่ที่นายตํารวจจับก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่อะไร คนที่นามสกุลฉางคนนั้นหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยเอาใครเลย เรื่องนี้คงเตือนใจเขาได้บ้าง”

“ถ้าพวกเราหาหลักฐานได้ คนแก่นั้นไม่รอดแน่ๆ! ”

สายตาของซ่งเทียนซานปรากฏความเย็นชา และถีบไปที่ตูดของซุนชิง“ไปโทรหาไอแก่นั้น บอกว่าผมจะเลี้ยงข้าว และให้เขามากินข้าวที่นี่”