เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 64

บทที่ 64 คุณชายแห่งตระกูลฉาง

“ฉางเซ่าเฟิง อายุ 24 ปี เป็นลูกชายคนรองของฉางหงเทียนประธานบริษัทผลิตยาหงเทียน ตั้งแต่ลูกชายคนโตถูกทำร้ายจนไม่เหมือนคนปกติ ความหวังทั้งหมดก็ตกอยู่ที่ฉางเซ่าเฟิง ตอนนี้เขาเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยหมิงจู โดยอาศัยเส้นสายของครอบครัว เขาได้ก่อเรื่องอันน่าอับอายไว้มากมาย”

เฟิ่งหวงขับรถไปด้วยแล้วรายงานข้อมูลส่วนตัวของฉางเซ่าเฟิงไปด้วย ทำให้หลินจ้าวหยูนที่ได้ยินถึงกับต้องตกใจ

เป็นการรายงานข้อมูลที่ละเอียดมากจริงๆ รู้แม้แต่ความลับของฉางเซ่าเฟิง......

เฟิ่งหวงคนนี้เป็นใครกันแน่? เป็นสายลับหรือ?

แล้วพี่เขยรู้จักเธอได้ไง?

พี่สาวเรารู้เรื่องนี้ไหม?

คำถามมากมายเกี่ยวกับถังเฉาผุดขึ้นในความคิดของหลินจ้าวหยูนเหมือนเม็ดฝนที่เทลงมาในฤดูฝน

สายตาที่เธอมองถังเฉาไม่มีความดูถูกอีกต่อไป มันกลับแทนที่ด้วยความสงสัย ความน่าทึ่งและ......ความปรารถนา

ในขณะนี้ แม้แต่ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ตัวว่าเธอได้หลงใหลกับชายผู้ลึกลับคนนี้ไปแล้ว

จากนั้นถังเฉายิ้มจางๆ และพูดว่า “คงเป็นลูกไม้ที่หล่นไกลต้นมากเลยสินะ ฉางหงเทียนมีชื่อเสียงมากมาย แต่กลับมีลูกชายที่ไม่เอาไหนเลยทั้งสองคน”

ฉางเว่ยลูกชายคนโตมีเรื่องแต่ไม่เลือกคน เขาดันไปมีเรื่องกับซ่งหรูอี้แห่งตระกูลซ่ง สุดท้ายถูกซ่งหรูอี้จัดการอย่างไม่เหลือความเป็นคนอีก ส่วนลูกคนเล็กฉางเซ่าเฟิงก็ดันใช้กลอุบายกับหลินจ้าวหยูน ซึ่งเป็นเด็กผู้หญิงที่เป็นน้องสาวภรรยาของถังเฉา

บางทีพวกเขายังไม่รู้ตัวว่าบริษัทผลิตยาหงเทียนใกล้ถึงจุดจบแล้ว

กริ๊ง กริ๊ง......

ในขณะนี้ เสียงโทรศัพท์ของถังเฉาดังขึ้น เมื่อมองไปที่หน้าจอก็เห็นว่าเป็นสายโทรเข้าจากหลิยชิงเสว่

ถังเฉารู้สึกประหลาดใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่หลิยชิงเสว่เป็นคนโทรหาเขา

“ฮัลโหล ชิงเสว่?”

ถังเฉารับสายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและสีหน้าของเขาก็สงบลงโดยไม่รู้ตัว

ไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลิยชิงเสว่แล้ว ถังเฉาก็จะอ่อนโยนเสมอ

“ดึกป่านนี้ แล้วยังไม่กลับอีกเหรอ?”

แต่เสียงของหลิยชิงเสว่จะเย็นชาอยู่เสมอ ถึงอย่างนั้นถังเฉาก็รู้ว่าลึกๆ ข้างในของเธอนั้นเป็นห่วงเขาอยู่

ถังเฉายิ้มออกมาจากใจและพูดว่า “ต้องไปธุระต่ออีกสักพัก คงกลับบ้านดึกหน่อยนะ”

สายตรงข้ามเงียบไปสักพัก จากนั้นค่อยๆ พูดขึ้น “เสี่ยวลี้คิดถึงคุณ”

และผ่านไปอีกสักพักหลิยชิงเสว่ก็พูดต่อ “เสร็จธุระแล้วรีบพาจ้าวหยูนกลับบ้านล่ะ สามทุ่มก็ถึงเวลานอนของเสี่ยวลี้แล้ว”

“โอเคครับ......”

หลังจากพูดเสร็จหลิยชิงเสว่ก็กดวางสายไป

ถังเฉาเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นพูดกับเฟิ่งหวง “เร่งความเร็วหน่อยนะ สองทุ่มครึ่งจัดการให้เสร็จ ทำได้ไหม?”

“ได้ค่ะ”

เฟิ่งหวงเหยียบคันเร่งทันทีและความเร็วของรถก็เพิ่มมากขึ้น

หลินจ้าวหยูนได้ยินการสนทนาของระหว่างทั้งสองได้อย่างชัดเจน สาเหตุที่ถังเฉากังวลมาก เพราะถังเสี่ยวลี้กำลังคิดถึงพ่ออยู่

รายละเอียดเล็กๆ แค่นี้แต่กลับทำให้หลินจ้าวหยูนรู้สึกซาบซึ้ง

เธออ้าปากเหมือนอยากจะถามอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายแล้วเธอก็เลือกที่จะไม่ถาม

บรรยากาศในรถกลายเป็นความเงียบสงบ

ในไม่ช้าพวกเขาก็เดินทางไปถึงที่พักของฉางเซ่าเฟิง

ในฐานะคุณชายแห่งบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างบริษัทผลิตยาหงเทียน ฉางเซ่าเฟิงจะใช้ชีวิตอยู่ในหอพักของโรงเรียนเหมือนกับนักเรียนคนอื่นๆ ได้อย่างไร?

ณ ห้องสูทหรูหราในคลับเฮ้าส์ตีหาว

นี่คือที่ที่เขาอาศัยอยู่

ในขณะที่ถังเฉาและเฟิ่งหวงลงจากรถ หลินจ้าวหยูนก็จะตามไปด้วย แต่ถังเฉาได้ห้ามเธอเอาไว้ “คุณรอบนรถดีกว่า สิบนาที เดี๋ยวเราก็กลับมา”

“แต่ว่า…...”

“ห้ามแต่”

ถังเฉาขัดจังหวะหลินจ้าวหยูนด้วยท่าทีที่จริงจังมาก

ภาพที่จะเห็นดังต่อไปนี้อาจจะไม่เหมาะสำหรับหลินจ้าวหยูนมาเท่าไหร่

รถโรลส์รอยซ์คันนี้เป็นรถที่ถูกสั่งทำเป็นพิเศษ ซึ่งเป็นรถกันกระสุนและในรถยังมีอาวุธลับไว้อยู่ ดังนั้นหลินจ้าวหยูนอยู่ในรถจะมีความปลอดภัยที่สุด

ถังเฉาและเฟิ่งหวงเดินเข้าไปในคลับเฮาส์ตีหาว และในขณะนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาห้ามทั้งสองอย่างมีมารยาท “สวัสดีค่ะ โปรดแสดงบัตรสมาชิกด้วยค่ะ......”

คลับเฮาส์ตีหาวนี้ใช้เป็นระบบสมาชิก แม้จะเป็นคนรวยจากไหนถ้าไม่ใช่สมาชิกก็ไม่สามารถเข้าไปได้

แต่แล้วถังเฉาก็ไม่ได้สนใจคำพูดเธอเลย

ทันใดนั้นเสียงเย็นชาของผู้ชายก็ดังเข้ามาจากด้านนอกประตู

โครม!

ในชั่วพริบตาก็เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นและประตูนิรภัยซึ่งต้องใช้รหัสผ่านในการเข้าก็พังลงเหมือนเศษกระดาษ

“หา......”

สาวสวยตกใจกลัวจนเอามือกุมศีรษะแล้ววิ่งไปซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องอย่างรวดเร็ว

“ใคร?!”

ฉางเซ่าเฟิงทั้งตกใจและโกรธแล้วมองไปที่ประตู

เขาได้เห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในห้องโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต

ฝ่ายชายสายตาเย็นชาแล้วมองไปที่ฉางเซ่าเฟิงเหมือนกำลังมองดูศพ ส่วนฝ่ายหญิงสายตาเลือดเย็นและเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการสังหาร

“คุณก็คือฉางเซ่าเฟิงสินะ?” ถังเฉาพูดอย่างไม่แยแส

ฉางเซ่าเฟิงรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที “พวกคุณเป็นใคร กล้าเข้ามาที่นี่ได้ไง ไม่รู้หรือว่าที่นี่ถิ่นใคร?”

ผ๊วะ!

เฟิ่งหวงง้างเท้าแล้วเตะไปที่กลางท้องของฉางเซ่าเฟิงอย่างรุนแรงจนเขากระเด็นออกไป

“นายมีสิทธิ์ตอบคำถามของหัวหน้าเท่านั้น”

ฉางเซ่าเฟิงรู้สึกเจ็บราวกับถูกรถบรรทุกชน เขาค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างลำบาก และสายตาที่มองเฟิ่งหวงกับถังเฉาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ท่านทั้งสอง ผมไม่เคยมีความคับแค้นใจกับพวกคุณ แล้วทำไมต้องทำร้ายผมด้วย?”

“ไม่เคยมีความคับแค้นใจงั้นหรือ?”

รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมปากของถังเฉา “ยังกล้าถามอีก คุณทำอะไรกับน้องเมียผม?”

“น้องเมีย......”

ฉางเซ่าเฟิงผงะไปชั่วขณะ เขาเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ และในทันใดนั้นรูม่านตาของเขาก็หดตัวลง “คุณเป็นพี่เขยของหลินจ้าวหยูน......”

รอยยิ้มอันไร้ซึ่งอุณหภูมิของถังเฉาและเขาพูดเบาๆ ว่า “จัดการมันซะ”

หือ......

ในวินาทีต่อมา เฟิ่งหวงก็ตรงเข้าไปหาฉางเซ่าเฟิง