บทที่ 72โลกนี้มันกลม
วันที่สอง ถังเฉาและหลินชิงเสว่ไปส่งถังเสี่ยวลี้ที่โรงเรียนอนุบาลด้วยกัน หลังจากนั้นก็ไปที่อาคารกั๋วจี้
ช่วงเวลาหลังจากนี้ ถังเฉาจะอยู่ที่อาคารกั๋วจี้ตลอด ตามที่หลินชิงเสว่เคยพูดว่า เขาต้องมีงานที่เหมาะสม
“คุณคิดทบทวนเรื่องนี้อีกครั้งมั้ย?”
ขณะขับรถหลินชิงเสว่มองไปที่ถังเฉาแวบหนึ่ง “อยู่ที่ลี่จิงกรุ๊ป ฉันไม่เอาเปรียบคุณหรอก”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ถังเฉายิ้มอย่างขมขื่น “หรือว่าผมดูเหมือนหนุ่มน้อยหน้ามน ที่ต้องให้คุณเลี้ยงดูหรือ?”
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น..........”
สีหน้าหลินชิงเสว่เปลี่ยนทันที แล้วรีบอธิบายว่า “ฉันแค่อยากจะช่วยคุณ”
“ผมทราบ”
ถังเฉามองหลินชิงเสว่อย่างจริงจัง แล้วกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม ผมจะใช้ความสามารถของตนเองเพื่อพิสูจน์ให้คุณเห็น การเลือกของคุณในตอนนั้น คุณเลือกไม่ผิด”
“ฉะนั้นเรื่องที่ผมเคยสัญญากับคุณไว้ ผมจะทำมันให้สำเร็จทีละอย่าง”
หลินชิงเสว่ไม่สามารถทนการจ้องมองอย่างเร่าร้อนจากถังเฉาได้ ตอนนี้แก้มของเธอร้อนผ่าว และเธอก็หลบสายตาของเขา
เมื่อถังเฉาพูดถึงขนาดนี้แล้ว ในฐานะภรรยาเธอไม่สามารถคัดค้านได้?
ตอนนี้หลินชิงเสว่รู้เพียงว่าช่วงเวลาห้าปีที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตอย่างไร แต่เธอไม่รู้ว่าเขาร่ำรวยเทียบเท่าประเทศเลย
หลังจากลงจากรถ ถังเฉาก็ได้รับโทรศัพท์จากเฟิ่งหวง
“รองหัวหน้า เมื่อวานนี้เกิดเหตุการณ์สำคัญสามเรื่อง”
เฟิ่งหวงกล่าวด้วยเสียงเย็นชาเช่นเคย “ซ่งหรูอี้ย้ายซ่งหมิงเวยไปอยู่ที่บริษัทตระกูลซ่ง เพื่อทำหน้าที่เป็นเลขาของเธอ”
“พูดต่อไป”
ถังเฉาไม่แปลกใจกับผลลัพธ์นี้ นั่นหมายความว่าซ่งหรูอี้เริ่มสงสัยซ่งหมิงเวยแล้ว
“เรื่องที่สอง เมื่อวานนี้ซ่งเทียนซานของบริษัทหลงเถิงไปตระกูลหลิน ชักชวนคนของตระกูลหลินไปหมดทุกคน แกนกลางของตระกูลหลินนำโดย หลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหลิง ทุกคนสวามิภักดิ์ต่อตระกูลซ่ง”
ถังเฉาเงียบไม่กล่าวอะไร เพียงแค่ดวงตาทั้งคู่ดูเคร่งขรึม
หากคนเหล่านั้นยังคงซื่อสัตย์ เขาจะยังคงคิดถึงความรู้สึกเก่า ๆ และปล่อยพวกเขาไป แต่การกระทำของพวกหลินฉ่ายเวยในขณะนี้ทำให้ถังเฉาค่อยๆหมดความอดทน
เขาถามว่า “พวกเขาอยู่บริษัทไหนของธุรกิจตระกูลซ่ง?”
“บริษัทหลงเถิงที่เพิ่งย้ายมาที่อาคารกั๋วจี้”
“อย่างนั้นหรือ.......”
ดวงตาของถังเฉามีประกายอาฆาต “เมื่อออกจากตระกูลหลินแล้ว จะไม่กลับเข้าไปตระกูลหลินตลอดไป”
“แล้วเรื่องสุดท้ายล่ะ?”
เฟิ่งหวงนิ่งไปชั่วขณะ แล้วกล่าวว่า “บ้าการค้ารู้ว่ารองหัวหน้ากลับมาที่เมืองหมิงจูแล้ว ตั้งใจส่งหัวหน้าสมาคมการค้าหงยิงมาที่นี่ เพื่อช่วยเหลือรองหัวหน้า น่าจะมาถึงภายในสองวันนี้”
เมื่อถังเฉาได้ยินเช่นนี้ เขาก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “ไอ้หมอนั้น ช่างสรรหาเรื่องทำน่ะ”
หลังจากวางสายแล้ว เขาก็เดินมุ่งหน้าไปที่อาคาร แต่พบกับคนกลุ่มหนึ่งที่คุ้นเคย
ทั้งชายและหญิงแต่งกายเหมือนคนชนชั้นสูง ผู้ชายใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง ผู้หญิงสวมใส่ชุดเสื้อและกระโปรงทำงาน เดินพูดคุยหัวเราะเข้ามาในอาคารกั๋วจี้
เป็นพวกหลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูน
พวกเขากำลังพูดคุยเกี่ยวกับว่าเมื่อวานตนเองได้อยู่แผนกไหน เงินเดือนเท่าไหร่ คำพูดและการกระทำ พวกเขาภูมิใจที่ได้ทำงานในอาคารกั๋วจี้
“นั่นมันถังเฉาไม่ใช่เหรอ?”
ทันใดนั้น เมื่อหลินฉ่ายเวยเห็นถังเฉา เธอก็เดินเข้าไปอยู่ตรงหน้าถังเถาทันทีด้วยความภาคภูมิใจ “ที่นี่คือบริษัทของชนชั้นสูงทั้งหมด คุณมาทำอะไรที่นี่?”
โจวเหม่ยหยูน หลินจ้อง โจวซูหัวและคนอื่น ๆไม่คิดว่าจะได้เจอถังเฉาที่อาคารกั๋วจี้ ในไม่ช้า พวกเขาก็แสดงออกอย่างดูถูก
ก่อนหน้านั้นถังเฉาให้หลินฉ่ายเวยชงชาครั้งแล้วครั้งเล่า ตามนิสัยใจคอของฉ่ายเวย ถ้าไม่ทำให้ถังเฉาอับอายขายหน้า เธอจะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน
“ผมทำงานที่นี่” ถังเฉากล่าวอย่างราบเรียบ
“บังเอิญ ฉันก็ทำงานที่นี่”
หลินฉ่ายเวยแสดงสีหน้าเยาะเย้ย “บอกได้ไหม ว่าทำงานบริษัทที่ใหญ่ขนาดไหน (ออกจากที่เดิมไปที่ใหม่ตำแหน่งสูงกว่าเดิม)? ”
“ขอโทษ ที่ไม่สามารถบอกได้”
“คุณ.......คุณ..........”
หลินฉ่ายเวยโกรธจนหน้าแดงก่ำ “คุณฝันไปเถอะ!”
“ถ้าคุณไม่ตบปากเอง งั้นผมก็จะลงมือตบปากคุณเอง!”
ทันทีที่สิ้นเสียง ถังเฉาก็ตบไปที่หน้าของหลินฉ่ายเวย
เพียะ------
ทันใดนั้น ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเธอก็บวมขึ้น
เมื่อเห็นภาพนี้ทุกคนต่างตกตะลึง จนพูดอะไรไม่ออก
หลินฉ่ายเวยจับที่ใบหน้า ถึงได้สติขึ้นมา เธอกรีดร้องอย่างดังและชี้ไปที่ถังเฉาแล้วกล่าวว่า “คุณกล้าตบฉัน!”
“ยังเหลืออีกเก้าครั้ง คุณอดทนหน่อย”
ถังเฉามองไปที่หลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหยูน หลินจ้องและคนอื่น ๆในตระกูลหลินด้วยสายตาที่น่าสะพรึงกลัวแล้วกล่าวว่า “ผมได้ทราบเรื่องราวทั้งหมดแล้ว พวกคุณสวามิภักดิ์ต่อตระกูลซ่ง ผมหวังว่าพวกคุณจะไม่เสียใจภายหลัง”
พูดจบ ถังเฉาก็ก้าวเดินไปที่ลิฟต์ของอาคารกั๋วจี้
หลินฉ่ายเวยอยากจะเดินตามไป แต่ถูกโจวเหม่ยหยูนขวางไว้
“ฉ่ายเวย อย่าหุนหันพลันแล่น ที่นี่เป็นอาคารกั๋วจี้ อีกอย่างพวกเรามาทำงานวันแรก อย่าทำให้เกิดเรื่องใหญ่”
“ใช่แล้ว ฉ่ายเวย อนาคตยังอีกยาวไกล ตราบใดที่เขาอยู่ในอาคารกั๋วจี้ วันข้างหน้าอยากจะสั่งสอนเขายังไงก็ได้......”
เนื่องจากคนของตระกูลหลินช่วยกันเตือน ทำให้ความโกรธของหลินฉ่ายเวยค่อยๆลดลงไป
ถังเฉาฟังบทสนทนาของพวกเขาได้อย่างชัดเจน เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะเย้ย
นึกว่าทำงานที่อาคารกั๋วจี้ก็เหมือนอยู่สวรรค์หรือ?
เข้าใจผิดแล้ว มาตกนรกต่างหาก
ถังเฉาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา และกดไปหมายเลขหนึ่ง ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“ผมไม่สนใจว่าคุณจะใช้วิธีใดก็ตาม ทำให้สมาชิกตระกูลหลินทั้งหมด ที่มาทำงานที่บริษัทหลงเถิงในวันนี้ ย้ายไปตำแหน่งระดับล่างสุด และไม่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งตลอดไป!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม