เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 90

การต่อสู้ยังไม่ทันได้เริ่มขึ้น มันก็ได้จบลงแล้ว

เฮ้อเฮ้อเฮ้อ---

กระดาษทิชชู่ที่เหมือนกับมีดนั้น ได้ตกลงบนใบหน้าของหม่าจง มันทั้งขูดที่เนื้อหนังของเขา รวมถึงทำให้เสื้อผ้าของเขาขาดริ้วอีกด้วย

“อา--”

เขานอนอยู่บนพื้นเหมือนกับขอทาน ปิดใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าอย่างแน่น

เลือดที่หนาแน่นไหลลงตามปลายนิ้วและหล่นลงบนพื้น

รอจนหม่าจงเอามือออก หวางเยี่ยนก็เห็นสภาพที่สังเวชของเขา พร้อมกับร้องอุทานออกมา

หล่อนรู้สึกเย็นยะเยือกเป็นอย่างมาก

ใบหน้าของหม่าจงตอนนี้นั้น โดนบาดซะจนไม่เหลือเค้าความเป็นคน

จมูกหัก เลือดไหลออกมา นิ้วทั้งสองนิ้วของเขาเองก็ถูกบาดซะจนขาดและกระดิกเบาๆอยู่บนพื้น

ไม่เพียงแค่นั้น ทั้งใบหน้าต่างเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนมากมาย กระดาษทิชชู่ทุกๆแผนต่างบาดเข้าไปในเนื้อของเขา เนื้อและหนังต่างถูกกรีดทั้งสองข้างของใบหน้า เผยให้เห็นกระดูกขาวๆข้างในบางๆ

ด้วยสถานการณ์ที่น่าเศร้าเช่นนี้ แม้แต่หวางเยี่ยนที่เคยพบคดีที่โหดร้ายมา ก็ยังรู้สึกได้ถึงความสยอง--ใบหน้าของเขา พังยับเยิน

อย่างไรก็ตามถังเฉายังคงนั่งอยู่ในที่นั่งของเขาอย่างสงบ เขาจิบกาแฟอย่างไม่ได้สนใจใยดีอะไร ราวกับว่าเรื่องที่เมื่อครู่นั้นเป็นเรื่องที่เล็กน้อยเป็นอย่างมาก

“แกเป็นใครกันแน่.....”

ความแตกต่างของทั้งสองฝ่าย ทำให้หวางเยี่ยนนั้นไตร่ตรองอยู่ชั่วครู่

“เวทมนตร์---นี่คือวิธีของเวทมนตร์ชัดๆ---”

ในใจของหม่าจงทุกๆด้านนั้นพังทลายลง จิตใจวุ่นวายไปหมด เขาชี้ไปทางถังเฉาอย่างหวาดกัลวและตะโกนร้องออกมาเสียงดัง

หากไม่ใช่วิธีของเวทมนตร์ กระดาษทิชชู่มากมายขนาดนั้นจะมาบาดตัดจมูกและนิ้วของเขาขาดได้ยังไกัน？

ไม่เคยได้ยินได้เห็นมาก่อน！

“เวทมนตร์？” ถังเฉาหัวเราะ

เขายิ้มอย่างดูถูก หัวเราะให้กับความไม่รู้ของเขา

จากนั้นเขาก็เข้าใจว่าสมาคมศิลปะการต่อสู้นี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพลังภายในคืออะไร

นี่ตน...ใช้ำลังมากเกินไป จนมันไปทำลายความรู้ความเข้าใจของเขาหรือเปล่านะ？

เขาเอาความโกรธมาเป็นพลัง รวมลมหายใจไว้ด้วยกัน นี่เป็นวิธีเดียวที่จะเข้าสู่ศิลปะการต่อสู้

เย่เทียนหลง จ้าวเชียนจูนและหม่าจงคงจะอยู่ในขั้นตอนของความแข็งแกร่ง แต่เขานั้นมาถึงจุดสูงสุดแล้วแววตาของจ้าวเชียนจูนนั้นเต็มไปด้วยความตกใจ สีหน้าเป็นทั้งสีขาวและแดง

ตำแหน่งของเขาสูงกว่าหม่าจงเพียงนิดเดียว ดังนั้นสิ่งที่เขารู้ก็ไม่มากนัก

คน ๆ นี้น่าจะมีความแข็งแกร่งเป็นนักศิลปะการต่อสู้ชั้นยอด ...

แต่ในไม่ช้า สติของเขาก็กลับมา มองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่มืดมน

แม้ว่าจะเป็นนักต่อสู้ที่แข็งแกร่ง แต่เขาไม่ใช่ที่หนึ่งในสมาคมนักต่อสู้ เขาอยู่ในตำแหน่งที่พิเศษเลยไม่เกรงกลัวต่ออะไร

แปะ--แปะ---

เขาปรบมือเบาๆและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “วิเศษ วิเศษมาก ฉันถึงพูดไงว่าทำไมนายถึงมีความมั่นใจมากขนาดนี้ ที่แท้นายก็มาจากตระกูลฝึกนี่เอง”

เวลาต่อมา จากใบหน้าที่ยิ้มแย้มของจ้าวเชียนจูนก็กลายเป็นบูดบึ้ง “แต่นายกลับกล้ามาทำพวกเราคนของสมาคมนักต่อสู้เหรอ？รู้หรือเปล่าว่ากำลังจะเจอกับอะไร？”

“มันคืออะไรงั้นเหรอ？”

ถังเฉาถามเบาๆ

ปฏิกิริยาของถังเฉาเมื่อครู่ ทำให้จ้าวเชียนจูนโกรธเป็นอย่างมาก “นายจะต้องโดนตามล่าจากสมาคมนักต่อสู้ นายจะเผชิญหน้ากับคนจากสมาคมนักต่อสู้มั้งหมด！”

เมื่อพูดจบ เขาคิดว่าถังเฉาจะตกใจ หวาดกลัว แต่น่าเสียดายที่ตั้งแต่ต้นจนจบนั้นถังเฉายังคงนิ่งเฉย

แม้กระทั่งเมื่อเขาจะได้ยินประโยคสุดท้ายเขาก็ยิ้มอย่างเย้ยหยัน มันเหมือนฟังเรื่องตลกอย่างไงอย่างงั้น

“แกหัวเราะอะไร？” จ้าวเชียนจูนนั้นรู้สึกโดนดูถูก

เมื่อหวางเยี่ยนได้ฟัง หล่อนก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกตินี้

ครั้งแรกเป็นเรื่องบังเอิญ ครั้งที่สองคือโชคชะตา ครั้งที่สาม...มันหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว！

หล่อนมาที่ด้านหน้าของจ้าวเชียนจูนด้วยท่าทีที่เคร่งขรึม ไม่ได้สนใจความเขาเป็นคู่ของหล่อนหรือคู่ค้าธุรกิจไม่ “คุณจ้าว ได้โปรดให้คำอธิบายที่ามเหตุามผลกับฉัน ไม่เช่นนั้น ก็ตามฉันมา”

ในขณะนี้ใบหน้าขอองจ้าวเชียนจูนนั้นซีดลง มองไปที่ถังเฉาด้วยสามตาที่หวาดกลัวเล็กน้อย

เขาคิดว่าเขาแสดงเป็นธรรมชาติแล้วนะ แม้กระทั่งหวางเยี่ยนที่เป็นตำรวจก็เคยหลอกมาแล้ว ไม่คาดคิดเลยว่า จะไม่รอดพ้นสายตาของถังเฉา

เขาเป็นใครกันแน่？

อย่างไรก็ตามจ้าวเชียนจูนเองก็มีประสบการณ์มามาก เพียงชั่วครู่ เขาก็กลับมาทำตัวตามปกติได้อีกครั้ง

“เป็นเหตุผลที่ดีมาก ว่าแต่คุณมีหลักฐานหรือเปล่าคะ？”

เขามองไปที่ถังเฉาและหวางเยี่ยนและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมไม่ได้ทำอะไรผิด แค่ขอให้คุณมารัก มันผิดกฎหมายด้วยงั้นเหรอ？”

ใบหน้าของหวางเยี่ยนยังคงสงบและไม่ได้พูดอะไรออกมา ความจริงแล้ว หากพึ่งแค่สิ่งเหล่านี้ หล่อนไม่สามารถจับตัวจ้าวเชียนจูนได้อยู่แล้ว

หลักฐาน หล่อนต้องการหลักฐาน

เมื่อเห็นหวางเยี่ยนเงียบ จ้าวเชียนจูนก็ยิ้มออกมาอย่างสดใส

เขาสามารถพูดได้อย่างสมบูรณ์ว่านี่เป็นการใส่ร้ายที่ไร้สาระ อย่างไรก็ตามกลุ่มคนนั้นได้หนีไปแล้วและคงไม่กลับมาภายในเวลาอันสั้นแน่ๆ…

อย่างไรก็ตาม แววตาของจ้าวเชียนจูนที่เปลี่ยนไปนั้น ถังเฉารู้อย่างชัดเจน

เขาส่ายหัวและพูดอย่างเห็นใจว่า “ดูเหมือนว่าไม่เห็นโลงศพจะไม่หลั่งน้ำตานะเนี่ย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายรู้ตัวเองดี ว่านายอยากที่จะแก้แค้นฉัน”

จ้าวเชียนจูนนั้นคาดเดาอย่างโหดเหี้ยม “นายต้องการที่จะยืมมือของหวางเยี่ยนจับฉันเข้าคุกใช่ไหมล่ะ？”

“ไม่ต้องให้ลำบากขนาดนั้นหรอก”

ถังเฉาส่ายหัวและพูดอย่างเบาๆว่า “เชื่อไหมล่ะ ว่าภายในห้านาที คนกลุ่มนั้นที่หนีไปจะกลับมาเอง”